“อ๊าาาา มันติดหน้าแล้ว!”

 

มันมีของเหลวสีแปลกๆจากต้นไม้แปลกๆมาโดนที่แก้มผม… น่าขยะแขยงชะมัด

 

ตอนนี้เรากำลังหนีกันอยู่ เพราะมีฝูงมดขนาดเท่าหมาวิ่งไล่ตามอยู่

 

มาเยอะก็น่ากลัวแล้ว นี้ยังจะแถมมีปีกให้อีกด้วยนะ

 

ตอนแรกมันก็มีแค่พวกสัตว์ที่ไม่ได้แข็งแกร่งอะไรมาก ผมก็ฟาดไปเรื่อยๆ พวกมดนี่มันก็รวมอยู่ด้วยเช่นกัน แต่ผมไม่ได้สนใจและฟาดต่อไป

หลังจากนั้นมันก็มีมาอีก ผมก็ทำเหมือนเดิม… แต่ว่ามันดันมาเรื่อยๆแบบไม่มีหยุดเลยล่ะสิ

 

ยิ่งฆ่าเยอะเท่าไหร่ มันก็มาเพิ่มเยอะขึ้นเท่านั้น จนพวกผมแพ้จำนวนในที่สุด

 

แล้วที่น่าตกใจมากกว่านั้นก็คือความเร็วของพวกมัน ขนาดผมอยู่บนฟิร์ที่ว่าเร็วแล้ว ก็ยังสะบัดพวกมันไม่หลุดเลย คู่หูของผมสามารถเร่งความเร็วขึ้นในช่วงสั้นๆได้ แต่เจ้าพวกนั้นมัน

 

เก่งในการวิ่งมาราธอนระยะไกล แต่ฟิร์ก็ยังคงเป็นเฟนรีร์ เขาจึงพอที่จะสร้างระยะห่างได้

 

“ม-จะดีกว่าไหมถ้าชั้นออกไป?” ผมถามฟิร์ ซึ่งเขาปฏิเสธกลับมา

 

ผมไม่สามารถบินหนีได้เพราะฟิร์เร็วกว่าผม และพวกมดมันก็มีปีกด้วย ผมคงโดนล้อมอย่างรวดเร็วแน่ถ้าบินไปบนฟ้า… และฟิร์ก็ไม่สามารถบินได้เต็มที่เพราะแบกผมอยู่ด้วย

 

“ ก-ก็ได้… งั้น ชั้นจะทำอะไรซักอย่างเอง!”

 

พูดจบ ผมก็เปลี่ยนท่านั่งหันไปด้านหลัง ท่านี้มันทำให้ปลิวตกได้เลย แต่ผมมีกำลังของจอมมาร เลยเกาะอยู่

 

งั้นตอนนี้เอาไงดีหล่ะ? ปืนก็ยิงไม่ถนัด, แท่งเหล็กก็ตีไม่ถึง ถ้ามันยืดหรือบิดไปมาได้ก็ดี แต่อะวุธของผมทำไม่ได้

 

งั้น… เวทมนต์? ลองดูล่ะกัน ถึงจะไม่เคยใช้ในการต่อสู้จริงๆมาก่อนก็เถอะ

 

พอตัดสินใจได้ ผมก็เริ่มร่ายเวทมนต์ที่เริ่มฝึกในช่วงที่่านมานี้

 

ผมสร้างน้ำที่มีรูปร่างเหมือนงูผสมมังกรออกมา 3 ตัว แต่ตัวน้ำก็ยังคงเป็นน้ำร้อนที่ใช้อาบทั่วไปล่ะนะ แต่มันไม่สำคัญ ที่สำคัญคือเวทผมทำงานและจินตนาการของผมแม่นยำขึ้น…

 

อย่างน้อยผมก็คิดแบบนั้นล่ะนะ

 

“เอาไปกิน!!”

 

ผมปามังกรน้ำใส่ฝูงมด มันพุ่งผ่านราวกับสายฟ้าและก็กลืนกินพวกมดไป

 

เวทมนต์นี้ผลของมันก็ง่ายนิดเดียว
มันจะพุ่งไปหาศัตรูและจมพวกมันทันทีที่มันจับศัตรูได้และพันตัวกลายเป็นคุกน้ำ
และตัวมังกรมันก็เคลื่อนที่ด้วยความเร็วสูง ทำให้ยากที่จะหลบหนี ทำให้นี้เป็นเวทที่ทรงพลังพอตัว

 

ที่จริงก็ไม่จำเป็นต้องเป็นรูปมังกรหรอก แต่ที่ทำเพราะว่ามันเท่ดีแค่นั้น ว่าจะไปโชว์ให้เลฟี่ดูทีหลังอยู่

 

ระหว่างที่ผมคิดอะไรนิดหน่อย เวทของผมก็ทำการตัดตัวศัตรูเป็นชิ้นๆ

[TL:เพื่อใครงงว่าเวทพระเอกมันตัดตัวมอนขาดได้ยังไงทั้งๆที่มันบอกว่าทำให้จม ตามที่ผมเข้าใจคือตัวเวทน้ำพอขังเสร็จปุ๊ป มันก็จะเคลื่นที่ด้วยความเร็วสูงต่อ แรงพอที่จะตัดตัวศัตรูได้ มั้งนะจิ? ใครมิเข้าใจก็     มิเข้าใจต่อไปแหละจิ ขี้เกียจอธิบายล่ะ ;P]

 

“ว่ะฮาๆๆๆ เป็นยังไงล่ะ เจ้าพวกมด!? … เฮ้ย เดี่ยว ขอโทษครับ ขอโทษคร้าบ!”

 

มดตัวที่หนีออกมาได้ก็สวนกลับด้วยการพ่นกรดใส่ทันที ทำให้ผมเผลอขอโทษไปแบบไม่รู้ตัว

 

“เจ้าพวกมดพวกนี้นี่…” ผมปามังกรน้ำไปเพิ่มทันที

 

… น่ารำคาญ

 

ผมกัดฟันไปพลางร่ายเวทไป และรู้สึกว่ามีปัญหามากขึ้น

 

เวทมนต์มันก็ใช้งานได้ดี แต่ว่า… พวกมันมีเยอะเกินไป MP ผมได้หมดก่อนที่ศัตรูจะหมดแน่

 

เวทอื่นผมก็ยังไม่เก่งด้วย ช่วงนี้ผมฝึกแต่มังกรน้ำอย่างเดียว

 

… ช่วยไม่ได้แหะ เราโดนล้อมแน่ถ้าผมไม่ทำอะไรซักอย่าง

 

ผมเปิดไอเท็มบ็อกและเอาศพมอนเตอร์ออกมา… รู้สึกเสียดายที่ต้องเสียมันไปเหมือนกันแต่ผมก็คว้างไปที่พวกมดอยู่ดี

 

“เอานี้ไป!”

 

ตอนแรกพวกมันหลบสิ่งที่ผมปาไป แต่พอพวกมันรู้ว่าเป็นศพมอนเตอร์ มันก็หยุดไล่ตามและหันไปกินเนื้อมอนทันที

 

อ-เอ๋? กะแค่จะให้ขวางทางพวกมันซักนิดหน่อยเท่านั้นเองนะเนี่ย

 

“… อ-เอาล่ะ! ทุกอย่างเป็นไปตามแผน! หนีกันเถอะ ฟิร์!

 

ผมแกล้งทำเป็นว่าวางแผนมาตลอด แล้วก็สั่งฟิร์ แต่ฟิร์นั้นยิ้มราวกับรู้ว่าที่จริงแล้วเป็นยังไง แล้วก็วิ่งไปด้วยความรวดเร็ว

 

* * *

 

พอเราหนีมาจากพวกมดไกลพอ ผมก็ถอนหายใจด้วยความโล่งอก

 

“อาา… เหนื่อยชะมัด วันนี้เอาแค่นี้ล่ะกัน ฟิร์”

 

“Kuu?”

 

“กลับดันเจี้ยนแล้วใช้เวลาที่เหลืออยู่ในนั้นกัน… แต่จำนวนพวกนั้นก็เยอะจนน่ากลัวจริงๆนะ”

 

“Ku.”

 

“อา คงจะมีรังมดอยู่ใกล้ๆแถวนั้นนั่นแหละ”

 

รังมดที่ผมเคยเห็นในทีวีในชาติก่อนเนี่ย สามารถใหญ่กว่าตัวคนได้อีกนะ แล้วเจ้ามดพวกนั้นก็ตัวใหญ่เท่าหมา ขนาดรังก็คงไม่ต้องพูดถึง

 

ผมหนีออกมาก่อนที่จะได้ทำพื้นที่นั้นเป็นอาณาเขตดันเจี้ยน แต่ถ้าผมทำได้ คงได้ DP มาเยอะเลยล่ะ

 

ผมคงไม่ไปเข้าใกล้ที่นั้นอีกแล้วละ ไม่ได้เกลียดแมลงหรอก แต่จำนวนมันทำให้ขนรุกเลย รู้สึกอย่างกับเป็นอิน**น่า โจนส์ ที่วิ่งหนีจากฝูงศัตรูเลย

 

“ยังไงก็เถอะ…” ผมคิดไปเรื่อยๆในขณะที่ฟิร์แบกผมเอาไว้

 

ตอนนี้ ผมยังอ่อนแอ ตอนนี้ผมก็ยังพอจะใช้แรงจัดการได้อยู่ แต่ผมไม่สามารถรับมือกับศัตรูเป็นกลุ่มแบบวันนี้ได้แน่ ผมควรที่จะฝึกการใช้เวทมนต์มากขึ้น และก็เพิ่มวิธีการโจมตีใหม่ๆด้วย

 

ผมต้องคิดเวทที่ใช้โจมตีได้จริงๆซักทีแล้ว

 

* * *

 

หลังจากนั้น ผมก็ไปโชว์มังกรน้ำให้เลฟี่ดู…

 

“ยูกิ จำเป็นด้วยหรอที่ต้องทำรูปร่างมันให้เป็นมังกรนะ…?”

 

“ก็ไม่นิ?”

 

“… งั้นรึ คงเป็นความชอบของพวกผู้ชายสินะ”

 

ก็ใช่นะ