นิยาย Lv1 Skeleton

Lv1 บทที่ 84

“อืมดูเหมือนว่าข้าจะใช้ทหารของเคานต์ไม่ได้สําหรับภารกิจกิลด์ผจญภัยของข้าและข้าไม่พบนักสู้ที่มีศักยภาพในหมู่ข้ารับใช้ที่ข้าให้สัมภาษณ์มันค่อนข้างน่าผิดหวังจริงๆ”

“ใช่ท่านบอกว่าท่านเป็นนักผจญภัยใช่มั้ย? ท่านกําลังมองหาเพื่อนอยู่หรือเปล่า”

“ใช่การออกไปข้างนอกคนเดียวอาจเป็นเรื่องอันตรายได้ ดีที่สุดถ้ามีใครสักคนคอยหนุนหลังเจ้า”

“ท่านเคยทําภารกิจมาก่อนได้หรือ”

“ข้ามีเพื่อนที่ดีที่จะมาร่วมงานกับข้า แต่น่าเสียดายที่เขาไม่ว่างในอีกไม่นานข้างหน้า”

“เจ้าคิดจะซื้อทาสศึกหรือไม่? ข้าได้ยินมาว่ามันเป็นตัวเลือกยอดนิยมในหมู่นักผจญภัย”

“ทาสศึก?”

“ใช่ความสามารถของพวกเขาค่อนข้างดี แต่พวกเขาก่ออาชญากรรมดังนั้นพวกเขาจึงกลายเป็นทาส”

“มันจะไม่อันตรายหรือถ้าข้าเชื่อใจพวกเขาไม่ได้”

“พวกเขาไม่มีทางเลือกอื่นนอกจากเชื่อฟังเจ้านายของพวกเขาและปกป้องความเป็นอยู่ของเขาเนื่องจากสัญญาทาส เวทย์มนตร์บังคับพวกเขา แต่ก็ยังมีปัญหาอยู่บ้างในบางครั้ง”

“อืม…ดูเหมือนจะเป็นตัวเลือกที่น่าสนใจ ข้าอาจจะซื้อเองก็ได้”

มีนักผจญภัยน้อยเกินไปในการ์ทมาร์และยากที่จะจัดตั้งปาร์ตี้นอกจากนี้ผมไม่ต้องการเปิดเผยการเติบโตอย่างรวดเร็วของผมกับนักผจญภัยทั่วไปดังนั้นบางที่ทาสศึกก็ เป็นความคิดที่ดี

“ข้าจะหาพวกเขาได้ที่ไหน”

“ข้าได้ยินมาว่าจะมีการประมูลใน การ์ทมาร์ ในสัปดาห์หน้า ซึ่งจะมีการต่อสู้ของทาสมันค่อนข้างเป็นข่าวร้อนแรงและแม้แต่ขุนนางก็ต้องการเลือกบางคน”

“ซื้อแพงไหม”

“อาจจะ แต่ท่านควรมีเพียงพอ สําหรับเงินที่ท่านได้รับจากท่านเคานต์”

“เรื่องไร้สาระนั่นคือเงินทุนในการดําเนินงานของร้าน ข้าไม่สามารถใช้เพื่อปัญหาส่วนตัวได้”

“ทําไมไม่ ข้าอยู่ที่นั่นเมื่อเขาบอกว่าถ้าท่านหมดเงินท่านก็มาขอเพิ่มได้”

“ไม่ ไม่ใช่สิ่งที่ข้าเต็มใจทํา”

“ว้าว ท่านซื่อสัตย์อย่างน่าประหลาดใจ”

“เฮอะ”

ขอบคุณข้อมูลที่ผมเพิ่งได้รับจาก เลวิน ผมรู้ว่าผมต้องประหยัดเงินของตัวเองเพื่อซื้อทาสศึกตอนนี้ตัวเลือกเดียวของผมคือการสร้างวัสดุ

“สร้างวัตถุดิบ: ทอง!”

ผมสามารถหาทองค่าขนาดเท่าหัวแม่มือของผมได้หนึ่งชิ้นส่าหรับการร่ายแต่ละครั้งดังนั้นมันจะเพิ่มขึ้นเป็นจํานวนมากเมื่อเวลาผ่านไป

“ผมควรจะกระจายการขายของผมเพื่อไม่ให้ดึงดูดความสนใจ

ซึ่งแตกต่างจากแร่ส่วนใหญ่ที่ต้องขายในปริมาณมากเพื่อให้ได้กําไรเล็กน้อยทองค่ามีค่ามากและมีตลาดอยู่เสมอ ดังนั้นผมจึงสามารถขายมันในที่ต่างๆได้ผมใช้เวลาสองสามวันต่อมาในฝึกฝนการสร้างวัสดุของผมอย่างไม่หยุดยั้งจนกระทั่งในที่สุ ดวันก่อนการประมูลผมก็ขายมันทั้งหมดในร้านค้าต่างๆทั่วเมือง

เมื่อถึงเวลาที่ผมกลับไปที่คฤหาสน์ดวงอาทิตย์ก็กําลังขึ้นแล้วในขณะเดียวกันผมก็ยุ่งอยู่กับการนับกําไรที่ได้มาอย่างหนัก

“ ทองคําขาว 1 เม็ดและทองค่า 10 เหรียญเทียบเท่ากับ 20,000ดอลลาร์บนโลกผมหวังเป็นอย่างยิ่งว่ามันเพียงพอที่จะซื้อทาสอย่างน้อยหนึ่งคนเนื่องจากการประมูลครั้งต่อไปจะมีขึ้นในอีก 3 เดือน

ผมกินอาหารเช้าของผม กังวลตลอดเวลาว่าผมประหยัดได้เพียงพอหรือไม่

“โจร่า ข้าได้ยินมาว่าวันนี้ท่านก่าลังจะเข้าร่วมการประมูลทาสในการต่อสู้

จิลเลี่ยนที่กาลังกินอาหารเช้าอยู่ตรงข้ามโต๊ะจากผมจ้องมองด้วยสายตากระตือรือร้นเห็นได้ชัดว่าเขาต้องการมาร่วมประมูลกับผม

“ใช่ ข้าต้องการซื้อให้ตัวเอง”

“เราไปกับท่านได้ไหม ถ้ามันไม่น่ารําคาญมากเกินไป ถือได้ว่าเป็นการเปิดโลกทัศน์ของเราให้กว้างขึ้น”

เจอร์น่า ที่นั่งอยู่ข้างๆ จิลเลี่ยนมอง ด้วยสายตาของเธอ กรีดร้องว่าข้าด้วย!”

“มันอาจจะเป็นปัญหาเล็กน้อย ปกติข้าจะถามเคานต์อะไรทํานองนี้แต่เนื่องจากเขาไม่อยู่ที่นี่…”

ผมไม่อยากมองขึ้นไปเห็นแววตาของเขาที่เต็มไปด้วยความผิดหวังดังนั้นผมจึงจดจ่อกับอาหารของผม

“ข้าจะบอกเจ้าเกี่ยวกับเรื่องทั้งหมดแน่นอน”

“ขอบคุณและข้าหวังว่าจะได้รับ”

อย่างไรก็ตามเจอร์น่ามองมาที่ผมโดยกล่าวหาว่าผมทิ้งพวกเขาไว้ข้างหลัง

ระหว่างนั่งรถม้าไปงานประมูลเลวินได้ลงรายละเอียดเกี่ยวกับทาสอีกเล็กน้อย

“ ในบรรดาทาสในสนามรบมีบางคนที่ดูดีกว่าคนอื่น ๆ

“สําหรับข้าสิ่งเดียวที่ข้าต้องการคือความสามารถในการต่อสู้

“จริงๆ? ระหว่างนักสู้ที่ดีที่น่ารักกับนักมวยที่น่าเกลียดคนไหนดีกว่ากัน?”

“คนแรกแน่นอน”

“ถ้าทั้งคู่มีความแข็งแกร่งเท่ากันแล้วตัวที่น่าเกลียดจะถูกกว่านี้ไม่มากล่ะ”

ผมไม่มีท่าที่ตอบโตใด ๆ ที่ดีเมื่อเห็นรอยยิ้มที่ส่อเสียดของเลวินผมรู้ว่าผมถูกหลอก

“ข้าจะรอท่านที่นี่เพราะมันยากที่จะนอนเมื่อมีคนอยู่รอบ ๆ มากเกินไปความวุ่นวายมากเกินไปรถม้าเหมาะสําหรับการงีบหลับอย่างดี”

ทิ้งเลวินที่ขี้เกียจไว้ข้างหลังผมมุ่งหน้าเข้าไปในห้องประมูล

“หนึ่งแพลตตินั่มไม่มีอย่างอื่นใช่ไหม”

ผู้เข้าร่วมการประมูลจะต้องมีการตรวจสอบตัวตนรวมทั้งเงินทุนก่อนที่จะได้รับหมายเลขมีคนเพียง 10 กว่าคนในห้องที่ประมูลสินค้าจํานวนมากพวกเขาทั้งหมดดูเหมือนนายหน้าที่ถูกส่งมาโดยลอร์ดของพวกเขา

“และขายให้สุภาพบุรุษหมายเลข 10!”

ทาสที่เพิ่งขายไปคือเอลฟ์ผมบลอนด์ เธอมีทักษะ ธนู] พร้อมกับอุปกรณ์เบ็ดเตล็ดอื่นๆ อีกสองสามอย่าง แต่ราคายังคงเป็นหนึ่งเหรียญทองคําขาว

“ฮ…ถ้าอย่างนั้นผมเดาว่าทาสศึกที่มีประโยชน์จริงๆคงเกินความสามารถของผม”

คนต่อไปคือทาสศึกนักสู้ระดับ 24 เนื่องจากระดับค่อนข้างสูงการประมูลที่ชนะจึงกลายเป็นเหรียญทองคําขาว 2 เหรียญ (30,000 ดอลลาร์)

หลังจากนั้นก็เป็นนักรบเอลฟ์ที่หล่อเหลา แม้จะมีเพียงทักษะ [เชี่ยวชาญมีด]แต่เนื่องจากหน้าตาที่ดีของเขา เขาจึงขายเหรียญทองค่าขาวสองเหรียญ

“ให้ตายเถอะผมไม่สามารถแม้แต่จะซื้อของที่ไร้ประโยชน์เหล่านี้ได้…”

“ตัวต่อไปที่นี่คือ ดาร์คเอลฟ์ พยายามมองข้ามรูปลักษณ์ที่น่าสงสารของนางและมุ่งเน้นไปที่ความสามารถในการใช้เวทมนตร์!”

เธอเป็นเอลฟ์ที่มีสีผิวทองแดงและสูงประมาณ 1.5 เมตร ในบรรดามนุษย์เธอจะดูเหมือนเด็กผู้หญิงอายุ 12 – 13 ปี แต่ในความเป็นจริงเธอแก่กว่ามากเธอสวยจริงๆด้วยร่างกายที่ยั่วยวนซึ่งแตกต่างจากร่างของเอลฟ์ที่เรียวยาวทั่วไปอย่างไรก็ตามเหนือสิ่งอื่นใดเธอมีทักษะที่ผมสนใจ

“หนึ่งทองคําขาว!”

“เรามีทองคําขาวอันเดียว ข้าได้ยิน 2 ไหม นางน่าเกลียด แต่รู้เวทมนตร์!”

“ผมไม่เข้าใจว่าทําไมพวกเขาถึงพูดซ้ำ ๆ ว่าเธอน่าเกลียดในสายตาของผมเธอสวยจริงๆ”

“ไม่มีคนอื่นแล้ว? เอาล่ะ ขายให้สุภาพบุรุษหมายเลข 13!”

“เอาตัวต่อไปออกมา!”

ฝูงชนทั้งหมดคิดว่าเธอน่าเกลียด ดังนั้นผมจึงมีข้อตกลงและสามารถซื้อทาสศึกคนแรกได้สําเร็จ เมื่อการประมูลเสร็จสิ้นเราทุกคนก็เข้าแถวเพื่อเริ่มกระบวนการสร้างสัญญาทาส

ในที่สุดก็ถึงตาผม

ผมคุ้นเคยกับกระบวนการที่ได้เห็นทุกคนที่อยู่ตรงหน้าผมแสดงมันผมเพียงแค่แทงนิ้วทั้งสองของเราด้วยกริชของผมและเลือดสองสามหยดก็ตกลงไปในวงเวทย์ที่เตรียมไว้เสร็จสมบูรณ์โดยการสวดคาถาสองสามค่าง่ายๆโดยนักเวทย์ในสถานที่

เมื่อมองจากสถานะของเธอ ผมก็รู้ว่าเธอไม่มีชื่อ ผมเดาว่าสําหรับทาสชื่อนั้นถูกก่าหนดโดยเจ้านายของพวกเขา

“แล้ว วิลด้า ล่ะ”

เธอเพียงแค่พยักหน้าตอบกลับ ท่าทางเย็นชาและจองหองของเธอดูเหมือนจะเบาลงเล็กน้อยเมื่อผมถามความเห็นของเธอเกี่ยวกับชื่อของเธอ

“ขอให้พูดอย่างเป็นธรรมชาติระหว่างเราในอนาคต”

เธอพยักหน้าอีกครั้ง

“ดีแล้ว ตามข้ามา”

ผมถอดเครื่องพันธนาการออกจากข้อมือและคอของเธอแล้วเราก็มุ่งหน้าไปที่รถม้า

“เลวิน!”

“เราจะกลับแล้วหรือ”

เขาถามขณะมองวิลดํา ข้างหลังผม

“ฮ! นี่ ข้าคิดว่าท่านจะซื้อเอลฟ์สาวสวย ท่านได้รับ ดาร์คเอลฟ์ ที่น่าเกลียดนี้แทนทําไมท่านไม่สนใจสิ่งที่ข้าบอกท่าน ก่อนหน้านี้มีนโยบายคืนสินค้า 1 วันหรือไม่”

ผมรู้สึกอึดอัดเล็กน้อยบางที่ถึงโลกนี้เธอดูน่าเกลียดมาก แต่ในสายตาของผมเธอเป็นคนที่น่าดึงดูดจริงๆ

“ข้าได้ตัดสินใจไปแล้วและไม่ได้ตั้งใจที่จะกลับไปอีก วิลด้า พบกับเลวินผู้ดูแลของขุนนางที่ข้าคุ้นเคย

เธอพยักหน้าอย่างเงียบ ๆ

“ข้าเคยยืนกรานกับสิ่งที่น่ารัก…”

เลวินยังคงพึมพํากับตัวเอง แต่ผมเลือกที่จะไม่สนใจเขาเพราะผมรู้ดีถึงบุคลิกแปลก ๆ ของเขา

“อย่างน้อยตอนนี้ โจร่า ก็มีเป้าหมายอื่นที่จะละเมิด ดังนั้นวันเวลาของข้าจะว่างขึ้นอีกหน่อย”

“วิลด้า เข้ามา”

“อะไร? เซอร์โจร่า? ทาสในรถม้า?”

วิลด้า มีสีหน้าขมขึ้น ขณะที่เธอเดินไปที่รถม้าโดยไม่เต็มใจ ไม่ต้องสงสัยเลยว่าสัญญาทาสซึ่งบังคับให้เธอเชื่อฟังคําสั่งของเจ้านายของเธอ

“เลวินมุ่งหน้าไปที่ร้านขายอาวุธและชุดเกราะเพื่อแต่งตัวนางกันเถอะ”

“อื้ออา
”

เลวินมีสีหน้าทําอะไรไม่ถูกขณะที่วิลด์นั่งใกล้ เขารู้สึกไม่สบายใจอย่างเห็นได้ชัด

“เรามาถึงแล้ว”

“ขอบคุณเลวิน วิลด้า ตามข้ามาแล้วเราจะเตรียมอุปกรณ์ให้เจ้า”

เธอเดินตามผมจากด้านหลังและเข้าไปในร้านอย่างเงียบ ๆ

“มาดูกันว่าเกราะหนังเบาจะทํางานได้ดีที่สุดหรือไม่”

โดยไม่มีค่าบ่นหรือค่าชมใด ๆ เธอจะลองเสื้อผ้าและสิ่งของที่นํามาให้เธอแล้วส่งคืนโดยไม่พูดอะไรสักคํา

“อืม…หน้าอกของนางค่อนข้างใหญ่ ดังนั้นเราจะต้องพิจารณาเรื่องนี้เจ้ามีเกราะที่นุ่มอยู่ด้านใน แต่ด้านนอกแข็งและทนทานหรือไม่?”

“ใช่ มันมี ราคาสามเหรียญทอง”

“หึมแพงไปหน่อย แต่เราจะเอา!”

การแสดงออกของ วิลด้า เปลี่ยนเป็นความประหลาดใจทันที

เธอคิดว่าผมให้ถูกเกินไปหรือเปล่า?

แม้เทียบกับเสื้อผ้าของผมเองที่ผมซื้อให้เธอนั้นเหนือกว่าแน่นอน

“ขอโทษที่นี่คือทั้งหมดที่ ข้าสามารถหาเจ้าได้ในตอนนี้”

เธอพยักหน้าโดยไม่มีคําพูด

“พ่อค้า รวมเกราะหนัง ไม้กายสิทธิ์และหมวกทั้งหมดเท่าไหร่?”

“แปดเหรียญทอง”

“ฟังดสมเหตุสมผลมันเกี่ยวกับสิ่งที่ข้าคาดหวัง นี่ไง”

“กลับไปที่รถม้ากันเถอะ”

เมื่อเรากลับเข้าไป ใบหน้าของเธอมีเรื่องน่าตกใจอย่างหนึ่ง

“วิลด้า สินค้าที่เจ้าได้รับ เจ้าไม่ชอบหรือ”

เธอส่ายหัวซ้ายขวาอย่างรวดเร็ว

“บางที่เธออาจจะไม่สามารถพูดได้ว่าเธอไม่ชอบเพราะผมเป็นเจ้านายของเธอ?”

“ต่อไปเลวินไปร้านเสื้อผ้าผู้หญิงกันเถอะ หาเสื้อผ้ามาใช้ในชีวิตประจําวัน”

“ท่านกําลังซื้อของขวัญให้เจอร์น่าหรือ”

“ไม่ ทําไมเจ้าถึงคิดอย่างนั้น”

“อ๊ะไม่มีอะไร…แค่ถ้าท่านจะซื้อของให้ทาสขี้เหร่แบบนี้..ข้าคาดว่าท่านจะต้องไปร้านเสื้อผ้ามือสอง

“เจ้ากาลังกล่าวเรื่องไร้สาระแค่ไปที่ร้านเสื้อผ้าคุณภาพสูง

“อะไร?! ได้ ได้ เข้าใจแล้ว”

วิลด้า มีใบหน้าที่หวาดกลัวและซีดเซียวจนไม่สามารถจําได้ว่าเธอเป็นดาร์กเอลฟ์ที่ตัดสินด้วยสีของใบหน้าของเธอ

“อย่าลืมใส่ชุดชั้นในด้วย”

ตอนนี้เธอกลับเป็นสีแดงเข้มแทนในขณะที่เธอซ่อนใบหน้าไว้ข้างหลังมือ

เป็นเพราะผมพูดถึงชุดชั้นในหรือเปล่า? ผมไม่ได้วางแผนที่จะหยิบชุดชั้นในของเธอเองเธอเข้าใจผิดหรือเปล่า”

เมื่อเห็นใบหน้าแดงของเธอ ผมแน่ใจว่ามีความเข้าใจผิดอย่างมาก

“เราถึงแล้ว!”

“ไปกันเถอะ วีลด้า”

มันยากมากที่จะหาเสื้อผ้าที่เข้ากับเธอได้ดี ดังนั้นเราจึงใช้เวลาเกือบสองชั่วโมงในการลองเสื้อผ้าแบบต่างๆ มันไม่ได้ช่วยอะไรที่เธอไม่เสนอความคิดเห็นใด ๆและผมต้องตัดสินใจเองทั้งหมด ยอมแพ้ผมตัดสินใจที่จะวางภาระให้กับคนงานในร้าน

“แม่ค้าช่วยเลือกชุดชั้นในให้นาง ข้าคงไม่รู้เรื่องนี้มากแค่เตรียม 10 ชุด”

“โอเค ท่านรู้ไหมว่านางมีขนาดเท่าไหร่

“ไม่ แต่เจ้ามีนางอยู่ที่นี่”

ผมสั่งให้ วิลด้า ไปกับแม่ค้าอย่างเชื่องชและพวกเขาก็ออกมาด้วยกันในสามสิบนาที

“ยอดรวมเป็นเท่าไหร่

“สิบสองเหรียญทอง”

อีก!

เป็นการซื้อครั้งแรกที่เธอตัดสินใจเอง ดังนั้นผมจึงไม่อยากทําให้เธอผิดหวัง

“เจ้าไม่ชอบพวกมันหรือ”

เธอส่ายหัว

“อืมผมไม่แน่ใจด้วยซ้ำว่าเธอคิดอะไรอยู่ ยังคงใช้เวลานานและน่ารําคาญเกินไปที่จะเลือกอันใหม่ดังนั้นผมคิดว่ามันคงดี ”

“เราจะพวกมัน”

แม่ค้าร้านรับทองของผมด้วยรอยยิ้มกว้าง

“ข้าจะเอาของไปที่รถม้าของท่าน

เมื่อเรากลับมานั่งในรถม้าใบหน้าของ วิลด้า มีสีหน้าแปลก ๆ

“เจ้ารู้สึกไม่สบายหรือเปล่า”

เธอรีบส่ายหัว

“ตกลงบอกข้าที่ว่าเจ้ารู้สึกแย่หรือเปล่า”

เธอพยักหน้าซ้ำๆขณะมองมาทางผม

“เลวินไปกันเถอะ!”

“โจร่า ข้ากําลังจะตายด้วยความหิวโหย! แล้วเราจะกินอาหารที่เราบรรจุไว้ได้อย่างไร

ออออคคคค

วิลด้า ท้องโตราวกับจะเห็นด้วยกับความคิดเห็นของ เลวิน

ผมหัวเราะออกมาแต่เธอก็หน้าแดงเพราะเธออายมาก

“เธอไม่เพียง แต่เซ็กซี่เท่านั้น แต่ยังน่ารักอีกด้วย!”

“ตกลงเลวินก่อนอื่นไปที่สถานที่ที่ดีเพื่อแวะเติมไส้ของเรา!”

“คนดี โจร่า!”

ในขณะที่ เลวิน มุ่งเน้นไปที่การขับรถม้า ผมมองไปที่สถานะของวิลด้า

ชื่อ: วิลด้า

เพศหญิง

สถานะ: ปกติ
เผ่าพันธุ์: ดาร์คเอลฟ์

ชั้น: ทาส

อันดับ: H +

ระดับ: 3/77

เลือด : 14/14

มานา : 21/21

การโจมตี: 1

พลังป้องกัน: 1

ความคล่องตัว: 11

ความฉลาด: 17

ทักษะเฉพาะ

[ไฟช็อค ระดับ 2] [ขโมยทักษะ ระดับ1] [สมุนไพร ระดับ1]

<ฉายา

[ทาสเวทย์ (โจร่า)] [ค่าสาปพระจันทร์สีเลือด]

หมายเหตุ :

[ทาสเวทย์] – พวกเขาไม่สามารถต้านทานคาสั่งของเจ้านายได้รวมถึงชื่อใหม่ของพวกเขาด้วย หากทําเช่นนั้นพวกเขาจะรู้สึกเจ็บบริเวณหน้าอกซึ่งอาจนําไปสู่ความตายได้ในที่สุด หากพวกเขาอยู่ห่างไกลจากเจ้านายมากเกินไปพวกเขาจะเริ่มรู้สึกไม่สบายใจและถ้าคุณดพวกเขาด้วยชื่อที่คุณตั้งให้พวกเขาจะมีปัญหาในการหายใจทําให้ง่ายต่อการลงโทษ

(ค่าสาปพระจันทร์สีเลือด ค่าสาปที่ทําให้สิ่งมีชีวิตดูน่าเกลียดอย่างไม่น่าเชื่อแต่ให้โบนัสกับ มานา และทักษะ ไฟ

[ขโมยทักษะ] อนุญาตให้คนหนึ่งใช้ทักษะของคนอื่นหยุดพวกเขาไม่ให้เข้าถึงมันในกระบวนการ อย่างไรก็ตามมันเป็นเพียงช่วงเวลาสั้น ๆ