Love Code at the End of the World - LCEW เล่มที่ 2 ตอนที่ 6 – ออกบินไปกับเธอ

เล่มที่ 2 ตอนที่ 6 – ออกบินไปกับเธอ

 

แฮรี่หัวเราะเบาๆ “ดูสิ ขนาดปัญญาประดิษฐ์(AI)ก็โดนล้างสมอง”

ฉันมองไปที่ยานอวกาศด้วยความประหลาดใจ ฉันไม่เคยเห็นปัญญาประดิษฐ์(AI)ที่ใช้ในชีวิตจริงนอกจากในทีวี มันโคตรเจ๋งเลย!! ฉันอดไม่ได้ที่จะชูนิ้วโป้งทั้งสองมือชื่นชมราฟเฟิล “ราฟเฟิล นายสุดยอดมาก!! นายคือไอดอลของฉัน!!”

ทันใดนั้นราฟเฟิลก็ถึงกับหน้าแดง ก้มหน้าด้วยความเขินอาย เขายิ้มกว้างแล้วกล่าวว่า “มันยากมากเลยที่เจาะโปรแกรมของเมืองโนอาห์ แต่ผมก็ใช้เวลาหลายวันเดียวในการเจาะข้อมูล การเขียนโค้ดของพวกเขานั้นยอดเยี่ยม แต่ก็ไม่เก่งเกินมือผม”

“เอาละ เอาละ นายพูดจบแล้วยัง?”แฮรี่ผลักราฟเฟิลจนสะดุด แต่เขาก็ยังเขินอายมีใครสนใจแฮรี่เลย ราฟเฟิลดูท่าจะเป็นคนที่จะถูกคนอื่นแกล้งง่ายๆ

แฮรี่มองมาที่ฉัน “ไวฟุ รีบขึ้นไปเดินเครื่องยานอวกาศเร็ว”เขามองยานอวกาศด้วยความคาดหวัง

ฉันชูมือขึ้นอีกครั้ง และคราวนี้ฉันก็วางนิ้วลงบนช่องสแกนลายนิ้วมือโดยไม่ลังเล แสงสว่างส่องประกายรอบนิ้วมือของฉัน แสงสีฟ้าทั้งหมดรอบตัวอย่างก็สว่างขึ้นราวกับคลื่นที่สวยงาม

“ยืนยันตัวตน หลัวปิง บันทึกรหัสพันธุกรรม นายท่าน ท่านสามารถตั้งชื่อให้ผมได้”ยานอวกาศกล่าวด้วยน้ำเสียงสง่างาม มันยากที่จะจินตนาการเลยว่าปัญญาประดิษฐ์(AI)จะสามารถพูดเหมือนสุภาพบุรุษชนชั้นสูงแต่ก็สามารถสบถคำหยาบได้ด้วย

หัวใจของฉันยังคงเต้นแรง ใครก็ตามที่ได้ครอบครองยานอวกาศรุ่นใหม่ล่าสุดก็คงไม่มีใครสามารถปรับตัวได้ทัน ความตื่นเต้นของฉันไม่ได้ช่วยอะไรเลยเพราะมันทำให้ฉันนึกอะไรไม่ออก “ราชินีหิมะ” ฉันพูดชื่อมั่วๆออกไป

“ผมขอโทษเจ้านาย แต่ผมเป็นผู้ชาย คำว่าราชินีคงไม่เหมาะสมสำหรับผม”ยานอวกาศแสดงความไม่พอใจกับชื่อที่ได้รับอย่างมีชั้นเชิง

มันก็จริง สิ่งที่ยานอวกาศพูดสมเหตุสมผล

“ถ้าเช่นนั้น ก็ราชาหิมะ”แฮรี่พูด

“นายไม่ใช่เจ้านายของผม นายไม่มีสิทธิ์ตั้งชื่อของผม”น้ำเสียงของยานอวกาศฟังดูไม่พอใจ เมื่อถูกปฏิเสธ สีหน้าของแฮรี่ก็กลายเป็นแข็งกระด้าง เขาหันไปมองราฟเฟิลและกล่าวว่า “ราฟเฟิล นายปรับให้เขาอ่อนโยนกว่านี้ไม่ได้เหรอ?”

ราฟเฟิลกระพริบตา ดวงตาของเขาส่อแววความรู้สึกผิดขณะที่เขาก้มหน้าแล้วอธิบายว่า “เรื่องนี้มันค่อนข้างอธิบายยาก”

“ผมว่านายคงไม่อยากจะเปลี่ยนแปลงมัน”แฮรี่ยิ้มให้กับราฟเฟิลด้วยเจตนามุ่งร้าย เขายื่นมือออกไปกระแทกยานอวกาศผ่านข้างใบหน้าราฟเฟิล แน่นอนว่าราฟเฟิลย่อมต้องวิตกกังวลและจ้องมองแฮรี่ดวงตาเบิกกว้าง แฮรี่มองหัวของราฟเฟิลแล้วกล่าวว่า “สมองสองซีกของนายคิดอะไรอยู่ แล้วคำพูดของนายมันพยายามจะบอกอะไร?”

ราฟเฟิลประหม่าจนพูดอะไรไม่ออก ฉันอยากจะผลักแฮรี่ออกไปเพราะทนไม่ไหว แต่ก็มีคนชิงตะโกนก่อนหน้าฉัน “แฮรี่ นายอย่ามารังแกเด็กน้อยน่ารักของผม!”

วิลเลี่ยมจ้องมองทุกคน “ทำไม? นายอิจฉาเหรอ?!”

แฮรี่เหลือบมองวิลเลี่ยมก่อนจะไปราฟเฟิลไป ราฟเฟิลยังคงมองด้วยความรู้สึกผิด

ราฟเฟิลจะต้องมีเหตุผลอย่างแน่นอน ด้วยความสามารถของเขาการเปลี่ยนแปลงลักษณะนิสัยของปัญญาประดิษฐ์(AI)ไม่น่าจะใช่เรื่องยาก ในมุมมองของฉัน ราฟเฟิลน่าจะจงใจกำหนดให้ปัญญาประดิษฐ์(AI)เป็นแบบนี้ ซึ่งฉันก็ค่อนข้างชอบปัญญาประดิษฐ์(AI)คนนี้ เขาดูเป็นมนุษย์มาก ครั้งต่อไปเมื่อฉันต้องออกเดินทางไปทำภารกิจ ฉันจะได้มีคนคุยกับฉัน

“แล้วถ้าเป็นชื่ออินทรีทะเลทรายล่ะ?”ทุกคนเริ่มถกเถียง

“ถ้าเขาเป็นสีขาวนะไม่ใช่สีน้ำตาล”

“ถ้าอย่างนั้นก็ลองเป็นหงส์ทะเลทราย?” นี่มันอะไรกัน?

“โรลลิ่งพิน?”

“ฟายอิ่งเบย์แม็กซ์?”

“ฮ่า….”

“หยุดทำอะไรโง่ๆสักทีเถิด หลัวปิงจะคิดออกแล้วยังไงถ้าพวกนายยังส่งเสียงดังอยู่”พี่มีอาตะโกน เสวี่ยกี๋พยักหน้าเห็นด้วย

ฉันมองยานอวกาศที่อยู่ตรงหน้า ตอนที่มันไม่พูด มันช่างเหมือนกับมังกรที่กำลังหลับไป ฉันจึงพูดออกไปทันทีว่า “มังกรน้ำแข็ง!! ยานอวกาศของฉันจะต้องใช้ชื่อนี้” ผนวกกับพ่อของฉันเกิดปีมะโรง ฉันอยากให้พ่อมาอยู่กับฉันด้วย ฉะนั้นการตั้งชื่อแบบนี้มันให้ความรู้สึกเหมือนว่าพ่ออยู่เคียงข้างฉันตลอดเวลา ฉันโอบกอดยานอวกาศด้านหน้าเหมือนกับกอดลูกของตัวเอง

“ตั้งชื่อสำเร็จ”มังกรน้ำแข็งต่อ “ขั้นตอนต่อไป ยืนยันนักบินร่วม เมื่อคุณไม่อยู่ ผมจะติดต่อเขาทันทีที่เกิดกรณีฉุกเฉิน เขาจะได้รับอนุญาตให้เป็นพลขับและเป็นเจ้านายของที่ 2 ของผม”

“ผม!!”แฮรี่ตะโกนและรีบกระโดดมาขวางหน้าฉันราวกับว่าเขากลัวฉันจะหยุดเขา

อันที่จริงแล้ว ก่อนที่ฉันจะรู้ตัวว่าปัญญาประดิษฐ์กำลังพูดอะไร แฮรี่ก็เอานิ้วสแกนลงบนช่องสแกนลายนิ้วมือแล้ว

ฉันรีบดึงมือของเขาออก แต่แสงสแกนก็ดับลง “ผู้ติดต่อในกรณีฉุกเฉินได้รับการยืนยัน แฮรี่ ตอนนี้ได้โปรดเข้ามาในยานอวกาศ ผมจะพาพวกคุณทั้งสองคนบินขึ้นมาบนท้องฟ้าเพื่อจะได้เพลิดเพลินกับทิวทัศน์อันสวยงาม”

ฉันรู้สึกไม่สบายใจ เหมือนมีหนูมาแทะอาหารหรือไม่ก็มีคนมาแย่งของเล่นของโปรดของฉัน แต่สิ่งที่เขาทำมันสำเร็จแล้ว แฮรี่ได้กลายเป็นผู้ติดต่อฉุกเฉินและกลายเป็นเจ้านายคนที่ 2 ของมังกรน้ำแข็ง

แฮรี่ทนรอไม่ไหววิ่งไปยืนรอด้านข้างของยานอวกาศ ตั้งแต่ที่เขาเห็นตัวยานมังกรน้ำแข็งเขาก็ไม่สามารถอดกลั้นความอยากรู้อยากเห็นได้

ที่ตัวยานการเกิดร่องขนาดใหญ่ มันก็คือประตูห้องโดยสาร จากนั้นไฟสีฟ้าทั่วยานก็สว่างวาบ ด้านหลังของยานอ้าออกช้าๆเหมือนนกที่ยืดตัวก่อนบิน ปีกของมันซ่อนตัวมาตลอด!! นี่มันไฮเทคมาก!! หากไม่ใช่เพราะเมืองโนอาห์ขาดแคลนทรัพยากร พวกเขาก็คงออกท่องอวกาศได้เหมือนกัน!!

ราฟเฟิลตื่นเต้นมาก เขาเริ่มเดินถอยหลัง “ทุกคนโปรดถอยกลับไป ยานอวกาศกำลังจะออกตัว!!”

ทุกคนถอยหลังไป 3 ก้าวดวงตาเต็มไปด้วยความอิจฉา

“พี่แฮรี่ รีบๆเร็ว”เสี่ยวหญิงตะโกนด้วยความตื่นเต้น

“ไปเลยน้องปิง พาเจ้ามังกรน้ำแข็งออกบินไปเลย!”ทุกคนส่งเสียงเชียร์

ฉันตื่นเต้นอย่างสุดจะพรรณนา แม้แต่พวงมาลัยรถฉันก็ไม่เคยแตะมาก่อน แต่วันนี้ฉันกำลังจะได้ขับยานอวกาศของจริง นี่คือช่วงเวลาแห่งประวัติศาสตร์ที่ชีวิตของฉันจะต้องจารึก!!

ด้านข้างของยานอวกาศอีกข้างเปิดออก

แฮรี่เดินเข้ามาในยานอวกาศขณะที่ฉันเองก็เข้ามาจากอีกฝั่ง จากนั้นประตูห้องโดยสารด้านหลังของพวกเราก็ปิดลง

ยานอวกาศไม่ได้กว้างมาก ที่นั่งนักบินมีเพียงแค่ 2 ที่นั่ง ส่วนพื้นที่ที่เหลือ ก็บรรจุคนได้อย่างมากสุดก็ 5-6 คน อย่างไรก็ตาม มันก็ไม่ได้มีเก้าอี้นั่ง ฉันจึงสงสัยว่าพื้นที่ที่เหลือตรงนั้นมันไว้ทำอะไร? หรือว่ามันจะเป็นพื้นที่สำหรับใช้เก็บทรัพยากรเวลาเราออกไปทำภารกิจ?