Love Code at the End of the World - LCEW เล่มที่ 2 ตอนที่ 3 – การเริ่มต้นใหม่

เล่มที่ 2 ตอนที่ 3 – การเริ่มต้นใหม่

 

นอกเหนือจากการฝึกฝนแล้ว ฉันก็ใช้เวลาส่วนใหญ่อยู่กับกลุ่มสาวๆ ที่จริงแล้วฉันใช้เวลาส่วนใหญ่อยู่กับพี่สาวมีอาเพราะเธอเป็นคนเปิดเผยและตรงไปตรงมา ซึ่งเธอเองก็ชอบฉันด้วย เราจึงกลายเป็นเพื่อนสนิทกันอย่างรวดเร็ว

เสวี่ยกี๋เป็นคนไม่ชอบพูด ตอนที่เธอไม่ได้ฝึก เธอจะเอาแต่มองไปข้างหน้าใบหน้าไม่ยิ้มแย้ม เธอเหมือนโฉมงามจิตใจเย็นชากลิ่นอายรอบตัวเต็มไปด้วยความหยิ่งที่ไม่มีใครอยากจะเข้าใกล้

เสี่ยวหญิงเป็นคนช่างจ้อ แต่เธอชอบที่จะอยู่ใกล้ชิดกับพวกผู้ชาย เธอมักจะเข้าไปยุ่งเกี่ยวกับเซียและโจอี้ เซียพาเธอลอยขณะที่โจอี้ก็จะกระโดดสูงขึ้นไปพร้อมกับเธอ เสี่ยวหญิงชอบที่จะอยู่ในที่ที่สูงเผื่อว่าเธอจะได้มองลงมาหาพวกเราที่เหลือ

แม้ว่าเราจะไม่ได้ใช้เวลาร่วมกันมากนัก แต่ฉันก็พูดได้เลยว่าพวกผู้ชายนั้นชอบทีมดีอาร์ มันไม่ใช่ความโรแมนติกแบบพวกผู้ใหญ่ แต่มันคือความชื่นชมที่แสนบริสุทธิ์เหมือนลูกสุนัข

ตัวอย่างเช่น บิล เขามักจะไปนั่งข้างๆเสวี่ยกี๋ เมื่อไหร่ก็ตามที่เสวี่ยกี๋มองไปข้างหน้า เขาก็จะแอบขยับเข้าไปใกล้เธอทีละนิ้วก่อนจะหยุดอยู่ห่างจากเธอประมาณครึ่งเมตรและแอบดีใจให้กับตัวเอง ทั้งๆที่บิลไม่ใช่คนที่ชอบยิ้ม

ระหว่างที่ฉันกำลังสอนพี่สาวมีอา บิลก็แอบขยับเข้าไปใกล้เสวี่ยกี๋อีก

“พี่มีอา!! ขยับให้คล่องแคล่วกว่านี้!!”ฉันตะโกน

ไม่ว่าจะเป็นหน่วยทหารสอดแนมหรือว่าทีมดีอาร์ ทุกคนไม่เคยคิดถึงความต่างอายุของฉัน พวกเขาไม่เคยทำตัวบ้าๆหรือเมินเฉยต่อฉันเลยแม้แต่ครั้งเดียว ทุกคนเคารพฉันและฟังคำอธิบายของฉันอย่างตั้งใจ ทุกคนล้วนเป็นนักสู้ที่โดดเด่นซึ่งได้รับการฝึกฝนมาเป็นอย่างดี!! เมื่อฉันเริ่มสอน พวกเขาจะปฏิบัติต่อฉันแบบเดียวกับครูฝึกทหาร ไม่ใช่เด็กผู้หญิงตัวเล็กๆ

พี่สาวมีอาจับไหล่ไคแล้วกล่าวว่า “ฉันไม่จำเป็นต้องคล่องแคล่ว!! ฮ่าฮ่า”จากนั้นเธอก็โยนไคออกไป

ฉันถึงกับเอามือก่ายหน้าผาก หลายต่อหลายครั้งสิ่งที่ไม่คาดคิดก็เกิดขึ้นระหว่างการฝึกฝนกับผู้มีพลังเหนือมนุษย์

“อ๊าาา!!”ไคที่ถูกโยนกระแทกพื้นเขินอายอย่างมาก เขาเป็นคนที่แข็งแกร่ง แต่เมื่ออยู่ต่อหน้าพี่มีอา เขาก็ต้องพบกับความปราชัยในเสี้ยววินาที *เพี๊ยะ!!” พี่มีอาตบหน้าของไคขณะที่เขานั่งคุกเข่าอยู่กับพื้น

“บอกมา!! ทำไมเมื่อคืนนายถึงไม่มา?!”พี่มีอากำลังซักถามไค

ดวงตาของทุกคนเปล่งประกายไปด้วยอารมณ์ขัน แฮรี่เม้มริมฝีปากยิ้มอย่างชั่วร้าย

พวกเราใช้เวลาเกือบทั้งหมดในการฝึก แม้ว่าจะไม่มีลุงเมสันและพี่เช่อชื่ออยู่เฝ้า เพราะเขาต้องดูแลงานหลายอย่างเป็นประจำทุกวัน ไม่ว่าจะเรื่องเล็กน้อยจนไปถึงเหตุการณ์ใหญ่ ตัวอย่างเช่น เครื่องจะพัง ท่อแตก ครอบครัวเกิดทะเลาะเบาะแว้ง มีการให้กำเนิดเด็กใหม่

ในโลกใบนี้ การตั้งครรภ์มีความสำคัญมาก

ไคหน้าแดงจี๋ เขากัดฟันแน่นเร่งขยายกล้ามเนื้อเพื่อสะบัดมือพี่มีอาให้หลุดออก จากนั้นเขาก็มองเธอและตะโกนว่า “เพราะมัวแต่เล่นไพ่ผมจึงลืมไปเลย”

ไคส่งเสียงร้อง พี่มีอาก็เริ่มปลดกระดุมเสื้อของเธอ ฉันตกใจมาก! เธอพยายามจะทำอะไร? ถ้าไม่พอใจก็แค่ออกไปสู้ แต่ทำไมเธอต้องถอดเสื้อผ้าตัวเองด้วย?!

“นายกำลังวอนหาเรื่องใช่ไหม?”พี่มีอาใบหน้าดูไม่มีความสุข เธอปลดกระดุมทีละเม็ดเคยเห็นเสื้อกล้ามชั้นใน เสื้อกล้ามของเธอถูกสร้างขึ้นเป็นพิเศษแบบเดียวกับวิลเลี่ยมที่ตัดช่องตรงกลางเพื่อโชว์เนินอก

ไคฉีกเสื้อผ้าออก กล้ามเนื้อใหญ่โตของเขาโผล่ออกมาสัมผัสอากาศ “ก็มาสิ!! ผมก็แค่ไม่ตื่นมันจะอะไรกัน?!”

ฉันตกใจมากที่พวกเขาจะสู้กันจริงๆ

ทันใดนั้นแฮรี่ก็รีบดึงฉันไปด้านข้าง ฉันรีบปัดมือเขาอย่างไม่สบอารมณ์ “อย่ามาแตะตัวฉัน!”

“ผมก็แค่จะพาตัวคุณออกไปให้ห่างจากที่นี่”เขาส่งเสียงดังพร้อมกับชี้ไปที่คนอื่นที่กำลังหาที่หลบ

“พี่มีอาแข็งแกร่งมาก!!”แฮรี่พูดใกล้หู ลมหายใจอุ่นๆของเขากระทบเข้าที่หูฉันจนทำให้ฉันต้องผลักเขาออก “พูดให้มันดีๆหน่อย แล้วก็อย่ามาพูดใกล้หูฉัน”

“ฮิฮิ”เขาแสยะยิ้มโง่ให้ฉัน

“ฮ่าๆ”ไคจดจ่ออยู่กับการรวบรวมพลังและลุกขึ้นยืน “เข้ามาเลย!! ผมพร้อมแล้ว!!” เขาตะโกนเสียงคำราม

นัยน์ตาของพี่มีอาส่องประกายแสงสว่างวาบ “ตายซะ!!” ทันใดนั้นแสงสีฟ้าก็เพิ่งออกมาจากหน้าอกพี่สาวมีอา ปะทะเข้ากลางหน้าอกไค กระแทกไคกระเด็นลอยขึ้นฟ้าก่อนจะตกลงมากระแทกพื้นอย่างจัง *ปัง*

ฉันมองภาพที่เกิดขึ้น หรือว่านี่จะเป็นต้นต่อชื่อเล่นที่ทุกคนเรียกเธอว่าสาวปืนใหญ่(แคนน่อล)มีอา!! เพราะพลังของเธอคือการยิงลำแสงปืนใหญ่ได้!?

ทันทีที่เธอได้รับชัยชนะ เธอก็ติดกระดุมเสื้ออย่างช้าๆและใช้นิ้วสางผมสีแดงสั้นๆของเธออย่างสวยงาม จากนั้นก็เดินไปที่ไคแล้วใช้เท้าเหยียบหลังของเขาด้วยรอยยิ้มที่แฝงไปด้วยความโกรธ “นายเป็นเพียงผู้ชาย 1 ใน 14 คนของฉัน!! ในเมืองโนอาห์ จะไม่มีใครเอาผู้ชายของฉันไปได้ แม้ว่าฉันจะทิ้งนายก็ยังไม่มีใครกล้ายุ่งกับนาย!! ฉะนั้นนอกจากฉันใครจะยอมรับนายอีก!?”

*หื้ออ* ไคทำได้แค่เพียงร้องไห้ยอมจำนนต่อพี่มีอา

“ชิ!”พีมีอาสะบัดผมและถอนเท้าออก ไครีบลุกขึ้นอย่างเงอะงะ เขาหยิบเสื้อผ้าแล้ววิ่งหนีทั้งน้ำตา “แม่จ๋า ช่วยด้วย!”

ความเงียบที่แสนจะอึดอัด ทำให้ทุกคนพูดไม่ออก

“ฉันหวังว่า ฉันจะอายุครบ 17 ปีเร็วๆนี้”เสี่ยวหญิงกระโดดลงมาจากด้านบนลงมายืนข้างๆพีมีอา เธอกำหมัดแน่นและกล่าวด้วยความคาดหวังว่า “เมื่อถึงตอนนั้น ฉันจะสามารถเลือกผู้ชายมาเป็นคนของฉันเองได้ ฉันจะมีคนรับใช้มากมาย!! มันสุดยอดมากเลย!!”

เนื่องจากผู้ชายมีจำนวนมากกว่าผู้หญิง ผู้ชายจึงมักจะชอบผู้หญิงคนเดียวกัน ดังนั้นเมืองโนอาห์จึงเกิดวัฒนธรรมที่ทำให้ผู้หญิงสามารถเลือกคู่ครองของตนได้ เมื่อเด็กผู้หญิงอายุครบ 17 ปี จะมีการจัดพิธีเฉลิมฉลองความเป็นผู้ใหญ่ จากนั้นเธอก็จะสามารถเลือกผู้ชายที่ชอบแล้วแต่งงานได้

แน่นอนว่าสถานะของเด็กผู้หญิงนั้นแตกต่างกันไปในแต่ละเมือง ตัวอย่างเช่น ผู้หญิงจะถูกปฏิบัติเยี่ยงทาสเยี่ยงสัตว์ป่าถ้าหากอยู่ในเมืองภูติคราส ความแตกต่างของแต่ละเมืองล้วนขึ้นอยู่กับผู้นำเมือง และอัตราส่วนผู้ชายกับผู้หญิงก็จะนำไปสู่วัฒนธรรมการแต่งงานที่แตกต่างกัน

ไม่ว่าจะในกรณีใด ในเมืองนอกไม่มีใครสนใจเรื่องที่ว่าพี่มีอาจะมีแฟนถึง 14 คนเลย

พี่มีอายิ้มและลูบหัวเสี่ยวหญิงด้วยความเอ็นดู “แล้วเสี่ยวหญิงชอบใครละ?”

ทันใดนั้น ฉันก็ตระหนักได้ว่าคนในสนามฝึกซ้อมกำลังแอบหนี พวกเขาค่อยๆเขย่งเท้าเคลื่อนตัวออกไปด้วยความเงียบ ท่ามกลางเสียงหัวเราะของแฮรี่