เล่มที่ 2 ตอนที่ 18(บทที่ 73) – ทิ้งไข่ไว้ 3 ใบ

 

ฉันมองลุงเมสันซึ่งเขาก็พยักหน้ากลับมาให้ฉันด้วยรอยยิ้มที่พึงพอใจ

พี่เช่อชื่อผ่อนลมหายใจออกด้วยความโล่งอก โจอี้ลงมาจากฟ้าแล้ววิ่งไปหาทุกคนด้วยความตื่นเต้น

นกศพที่แบกฉันไว้ วางฉันลงช้าๆและถอยออกไป ก่อนที่ฉันจะได้พูดอีกครั้ง ฉันก็ยินเสียงของอีกฝั่งนึงจากด้านหลัง เงาขนาดใหญ่ฉายไปที่ประตูเมืองภายใต้แสงจันทร์ มันบดบังแสงจันทร์ที่ทอดยาวไปทางตัวลุงเมสัน พี่เช่อชื่อและคนอื่นๆ

ลุงเมสัน พี่เช่อชื่อและคนอื่นๆมองตัวราชานกศพที่มีร่างกายอุดมสมบูรณ์มากที่สุด เหมือนว่าพวกเขาจะเคยรับมือกับนกศพมานานแล้ว แต่ไม่เคยพบเจอราชานกศพมาก่อน

มงกุฎของราชานกศพสะท้อนแสงภายใต้แสงจันทร์ให้ความรู้สึกเหมือนเขาเป็นราชาผู้ปกครองโลกทั้งใบ

“นี่คือราชานกศพ“ฉันเริ่มกล่าวแนะนำ “เขามาที่นี่เพื่อตามหาพี่สอง“

ลุงเมสัน พี่เช่อชื่อและคนอื่นๆ ยังคงประหลาดใจกับขนาดของราชานกศพ

“เอ่อ“ลุงเมสันเพิ่งจะกลับมาสู่โลกแห่งความจริงได้ไม่นาน

ทันใดนั้นเอง เสียงฝีเท้าที่น่ากังวลจากด้านหลังประตูเมืองก็ดังขึ้น ไฟในอุโมงค์สว่างจ้า มาพร้อมกับทีมกลุ่มคนที่กำลังเข็นรถเข็น คนที่นั่งหน้าสุดไม่ใช่ใครอื่นไกล เขาคือราฟเฟิล

ราชานกยืนตรง จ้องมองไปที่อุโมงอย่างระแวดระวัง

ราฟเฟิลที่วิ่งออกมาถึงกับตกตะลึงเมื่อเห็นราชานกศพ ก่อนที่เขาจะได้พูด ท่าทางของเขาเหมือนกระต่ายตัวน้อยที่กำลังคลาดกลัว

ทีมที่คอยคุ้มกันพี่สองก็หยุดเข็นรถเข็นด้วยความตกใจ

พี่สองที่นั่งอยู่บนรถเข็น เมื่อเธอมองเห็นราชานกศพที่ยืนอยู่ด้านข้างฉัน สีนาคการแสดงออกของเธอก็เปลี่ยนเป็นความตื่นเต้น เธอรีบลุกขึ้นยืน ส่วนตัวราชานกศพเองก็รีบก้าวเดินออกไปข้างหน้า ลุงเมสัน พี่เช่อชื่อและคนอื่นๆยืนขวางทางก็รีบเปิดทาง

อย่างไรก็ตาม ราชานกศพมีขนาดใหญ่เกินไป ประตูทางเข้าเมืองของเราจึงเหมือนกับทางเข้าของบ้านคนแคระ เขาก้มตัวและยื่นมือออกไปหาพี่สอง พี่สองกอดแขนอันล้ำสันของเขาและหลับตา สิ่งที่ฉันเห็นคือสีหน้าที่บ่งบอกถึงความปลอดภัย ในที่สุดเธอก็ได้กลับมาหาครอบครัวที่สูญหาย ใบหน้าของเธอเต็มเปี่ยมไปด้วยความสุขล้น

ราชานกศพค่อยๆอุ้มพี่สองออกมา ซึ่งเธอเองก็แนบอิงผิงที่หน้าอกของเขาเหมือนเด็กทารก

ฉันวิ่งไปด้านหน้าราฟเฟิลและตบหน้าเขาที่ถูกแช่แข็งเพราะความตกตะลึง “มันเป็นไปได้ยังไง?!”

ราฟเฟิลฟื้นคืนสติและพูดอย่างตื่นเต้นว่า “ตัวยาประสบความสำเร็จ!! ผมเสริมสมรรถนะ DNA ของมนุษย์ในร่างของนกศพ ลูกของเธอจึงมีสุขภาพที่แข็งแรง!! เขารอดพ้นอันตรายแล้ว!”ราฟเฟิลตื่นเต้นราวกับว่าเขาได้รับรางวัลความสำเร็จสาขาวิทยาศาสตร์ “แน่นอนว่า เธอยังไม่ควรออกกำลังกายหนัก โอ้ และ…….“

ราฟเฟิลพล่ามเป็นต่อยหอย ฉันเอามือปิดปากของเขาและมองเขาเรียกสายตาเคร่งขรึม “เข้าใจแล้ว เพียงแค่ให้เธอพักผ่อน” จากนั้นก็ปล่อยให้เขายิ้มอย่างเขินอาย

จากรายงานของราฟเฟิลมันทำให้ฉันถอนหายใจด้วยความโล่งอก ฉันหันไปหาราชานกศพและกล่าวว่า “ราชานกศพ พี่สองปลอดภัยแล้ว องค์ชายน้อยก็ปลอดภัยเช่นกัน!“

“ฮะ?”เขามาสับสน และดูจะไม่เข้าใจว่าพี่สองนั่นหมายถึงใคร

“กูกู! ก้าก้า!“พี่สองเงยหน้ามองและส่งเสียงแปลกๆ ราชานกศพพยักหน้าและมองปีกหลังของเธอที่ยังคงพันไปด้วยผ้าพันแผล เขาดูเสียใจก่อนจะวางตัวเธอลงและสัมผัสด้วยกรงเล็บ

จากนั้น พี่สองก็ขยับปีก สลัดผ้าพันแผลออก!!

พี่สองงอปีกเข้าๆออกๆ ราชานกศพยิ้มกว้างจนเผยให้เห็นฟันอันแหลมคม แวบแรกที่ฉันเห็น มันทำให้ฉันนึกถึงตัวการ์ตูนที่ชื่อว่า สติทช์(Stitch) จากเรื่องลีโล่แอนด์สติทช์

พี่สองจับมือราชานกศพ เธอมองเขาแล้วบ่นพึมพำ “กูกู อูวว“

ราชานกศพมองเธอกลับไปแล้วพยัก ทั้งสองต่างดูมีความสุขจริงๆ

พี่สองหันหลังกลับท่านกลางแสงจันทร์และเดินตรงมาหาฉัน เธอกางแขนของเธอ ปล่อยให้ฉันกระโดดเข้าไปในอ้อมแขนของเธอ เธอกอดฉันแน่น ฉันเกลียดการจากลา แต่ก็รู้ดีว่าเธอต้องไป

ฉันรู้ดีว่าฉันต้องพึ่งเธอ ฉันรู้สึกกับเธอเหมือนที่รู้สึกกับแม่ เธอเป็นดั่งกำลังใจที่ช่วยให้ฉันคลายเศร้าเมื่อนึกถึงบ้าน

พี่สองลูบหลังฉันและค่อยๆปล่อยฉันไป จากนั้นเธอก็จับมือของฉันขึ้นจนมีลักษณะเหมือนว่าฉันกำลังซื้ออะไรบางอย่างอยู่ ฉันมองเธอด้วยความงุนงง แต่เธอก็เอาแต่ลูบหัวฉัน ก่อนที่เธอจะเดินออกไป ขณะเดียวกัน ราชานกศพก็เดินตรงมาที่ด้านหน้าฉัน ฉันมองเขาด้วยความสับสน

ราชานกศพยื่นขอออกมา ฉันได้ยินเสียงคำรามครวญครางจากลำคอของเขา จากนั้นเขาก็ก้มหน้าลงมาและอาเจียนใส่มือของฉัน

ภายในร่างกายของฉันเหมือนกำลังจะพัง

ฉันรู้สึกว่าโลกทั้งใบกำลังจะหายไป วิญญาณกำลังจะหลุดออกจากร่าง ฉันไม่รู้สึกถึงความอบอุ่นของตัวเอง รู้สึกแค่เพียงอย่างเดียวคืออ้วกหนักๆที่อยู่ในมือ

ทำไม? ทำไมราชานกศพถึงได้อ้วกใส่มือของฉัน?

พี่สองก้มลงจูบแก้มฉัน ฉันมองเธอด้วยความตกตะลึง เธอลูบหัวของฉันด้วยความอ่อนโยน ก่อนจะกางปีกบินออกไปพร้อมกับราชานกศพ!! ปีกขนาดใหญ่โบกสะบัดสายลมปะทะใกล้ฉันชะล้างคราบน้ำจนแห้งเหือด

นกศพทยอยจากไปทีละตัว ในที่สุด ฉันก็กลับมามีสติและรีบวิ่งตามพวกเขา ฉันตะโกนสุดเสียง “พี่สอง ที่นี่จะเป็นบ้านของเธอเสมอ“

*ฮูกกกก*พี่สองส่งเสียงร้องตอบกลับ

นกศพบินผ่านหมู่เมฆตรงไปยังดวงจันทร์ ประหนึ่งว่าพระจันทร์เป็นพระราชวังของพวกเขา

ฉันกลั้นน้ำตาไว้ไม่อยู่ ภายใต้สายตาที่เต็มไปด้วยคราบน้ำตา ฉันมองเห็นวัตถุสีเขียว 3 ชิ้นจมอยู่ในอ้วกที่อยู่ในมือของฉัน พวกมันมีลักษณะเหมือนก้อนหิน แต่ก็เหมือนไข่

ฉันยืนตกตะลึง และรีบหันกลับไปเรียก “ลุงเมสัน! พี่สาวเช่อชื่อ! ราชานกศพเหมือนจะให้ไข่ 3 ฟองกับฉัน!“

“อะไรนะ?!” ทุกคนดูตกใจผิดปกติ

“เร็วเข้า ขอผมดูหน่อย!“ราฟเฟิลวิ่งทะลุผ่านแฮรี่ตรงดิ่งมาหาฉัน

ลุงเมสัน พี่สาวเช่อชื่อและคนอื่นๆก็วิ่งมาล้อมรอบฉัน

ภายใต้แสงจันทร์กระจ่าง ในมือปรากฏเป็นไข่สีเขียว 3 ใบภายใต้อ้วกประหลาด

ทุกคนเริ่มตื่นเต้น

“พวกมันดูเหมือนไข่จริงๆ!“โจอี้ร้องอุทาน จากนั้นทุกคนก็มองอย่างสงสัย

“นกศพจะต้องเก็บอาหารเอาไว้ในกระเพาะอื่น แต่ก็แบ่งมาเก็บไข่ 3 ฟองนี่เอาไว้ด้วย“วิลเลี่ยมพยักหน้า