นิยาย Long Live The Hokage Chapter 65 : วิธียับยั้งสงครามที่หุบเขาสิ้นสุด

มาซาฮิโกะ อยากโน้มน้าวใจตัวเองให้ ปล่อยมันไป เขาคอยบอกกับตัวเองว่า ปล่อยทุกอย่างให้มันเป็นไปตามธรรมชาติ แต่ลึก ๆ ในใจของเขา เขาต้องการที่จะหยุดการต่อสู้ที่จะเกิดขึ้นที่หุบเขาสิ้นสุด

เขาเคยชินกับการที่ได้เห็น มาดาระ แล้วพวกเขาก็ใช้เวลาหลายปีด้วยกัน และถึงแม้ว่าเขาจะเป็นถึง อุจิฮะ มาดาระ แม้ว่าเขาจะเคยต่อสู้กับ มาดาระมาถึง 3 ครั้ง แต่ เขาก็ไม่ต้องการเห็นมาดาระเข้าสู่ด้านมืด เขาไม่ต้องการเห็นมันจบแบบนั้น สําหรับ แต้มการเข้าร่วม ตอนนี้ดูเหมือนว่ามันไม่จะสําคัญสําหรับเขาอีกแล้ว…

ตั้งแต่เหตุการณ์การแย่งชิงลูกศิษย์ มาซาฮิโกะ ได้เดินเล่นใน โคโนฮะ เป็นครั้งคราว หลายครั้งที่เขาพบคนของตระกูลอุจิฮะ หลายครั้งที่เขารู้สึกดีและสนุกกับพวกเขา เขาเคยข้ามถนนกับ อุจิฮะ ฮารุ แต่ฮารุดูเหมือนจะไม่สนใจเขาสักเท่าไร

มาซาฮิโกะ ตั้งใจที่จะแสดงให้คนอื่นเห็นว่า อุจิฮะไม่ได้เลวร้ายอย่างที่พวกเขาคิด เขาพยายามสร้างปฏิสัมพันธ์กับอุจิฮะ แต่ก็ดูเหมือนว่าจะไม่ค่อยได้ผลมากนัก

4 ปีที่ผ่านมานับตั้งแต่ มาซาฮิโกะ มาอยู่ที่โคโนฮะ และบางครั้งเขาก็ได้ยินข่าวลือที่แพร่กระจายในหมู่ชาวบ้านอยู่พักหนึ่ง “อุจิฮะ พวกนี้ แม้แต่ผู้อาวุโสมาซาฮิโกะ ก็ยังดูพูดพวกเขา”

ข่าวลือเหล่านี้ทําให้ มาซาฮิโกะ รู้สึกแย่และรู้สึกตลกในเวลาเดียวกัน ข่าวลือเหล่านี้หมายความว่าเขาได้รับการยกย่องอย่างสูงจากชาวบ้าน แม้ว่าชาวบ้านจะตีความวิธีที่เขาทําผิดไปก็ตาม

“ดูเหมือนกับว่าพวกเขาจะเกลียดพวกอุจิฮะเข้าไส้!”

แต่เมื่อความล้มเหลวไม่ได้หมายถึงจุดจบของโลก มาซาฮิโกะจึงคิดแผนใหม่อีกครั้ง แต่เขาก็ต้องหยุดคิดเพราะฮาชิรามะมาหาเขา

“ท่านปู่ เมื่อเร็ว ๆ นี้ผมได้ยินมาว่าท่านมีปัญหากับ ตระกูลอุจิฮะ…” ฮาชิรามะพูดอย่างตรงประเด็น เขาไม่รู้ว่าเขาจะพูดอะไรต่อไป…

“เอ่อ…” มาซาฮิโกะ ขัดจังหวะเขาแล้วเงยหน้าขึ้นพูดว่า “ท่านไม่รู้สึกเหรอว่าตั้งแต่ มาดาระ กลับมาถึงหมู่บ้านเขาดูแปลก ๆ ไป ฉันก็แค่ทดสอบบางอย่าง เพื่อดูปฏิกิริยาของเขาก็เท่านั้นเอง”

ดูเหมือนว่า ฮาชิรามะจะรู้อะไรบางอย่าง “อืม…ผมก็คิดว่าเขาเปลี่ยนไปนิดหน่อย…แต่นั้นไม่สําคัญ เพราะสิ่งที่ท่านทํามันไม่ได้ช่วยให้ดีขึ้นเลย”

ในเวลานั้น ฮาชิรามะไม่สามารถคิดได้เลยว่าวิธีการของมาซาฮิโกะนั้นเป็นวิธีที่ดี…

มาซาฮิโกะ ไม่สามารถเปลี่ยนความรู้สึกของหมู่บ้านที่มีต่อตระกูลอุจิฮะทั้งหมดได้ แต่เขาสามารถลองเปลี่ยนความรู้สึกของพวกเขาที่มีต่อ อุจิฮะ มาดาระได้

สิ่งที่เขาทําก็คือเขาเขียนหนังสือขึ้นมาเล่มหนึ่ง เขาใช้เวลา 1 เดือนในการเขียน มันขึ้นมา ตอนแรกเขาตั้งชื่อหนังสือเล่มนี้ว่า อัตชีวประวัติของอุจิฮะ มาดาระ เขาบรรยายและเขียนถึงประวัติและประสบการณ์ต่าง ๆ ของมาดาระ รวมถึงวิธีที่เขาใส่ใจ ฮาชิรามะ และความสัมพันธ์ของพวกเขา เขาคิดว่าวิธีนี้จะทําให้ชาวบ้านได้รู้เรื่องราวของ มาดาระเพิ่มมากขึ้น และเพื่อทําให้พวกเขากลัวมาดาระน้อยลง

แต่ทําไปทํามา มาซาฮิโกะก็เขียนจนมันควรจะเปลี่ยนชื่อหนังสือเป็น อุจิฮะ มาดาระ และความรักของเขา” มาซาฮิโกะ รู้สึกเหมือนเขาได้รับอิทธิพลในการเขียนมา จากแอนนิเมชั้นในชีวิตก่อนหน้าของเขา…โชคดีที่ยุคนี้ไม่ใช่ยุคแห่งการอ่าน การแพร่กระจายไม่กว้างพอที่จะทําให้เกิดปัญหาใด ๆ ได้…

ถึงอย่างนั้นหลังจากที่หนังสือเล่มนี้ถูกตีพิมพ์ ก็ดูเหมือนว่ามาดาระจะไม่ค่อยออกมาแสดงตัวตามท้องถนนเหมือนแต่ก่อน

มาซาฮิโกะ ค้นพบความผิดพลาดของเขาในภายหลัง และต้องการแก้ไขข้อผิดพลาดของเขา นั่นก็คือการเขียนหนังสือเล่มใหม่…

ชื่อหนังสือเล่มใหม่นี้คือ ความฝันของหมู่บ้านแห่งหนึ่ง” มาซาฮิโกะ เริ่มต้นเขียน จากจุดเริ่มต้นในตอนที่มาดาระ พบกับฮาชิรามะ เป็นครั้งแรก ความตั้งใจแรกของมาซาฮิโกะ คือเขาต้องการอธิบายว่าการก่อตั้งโคโนฮะ ไม่ใช่ความคิดของฮาชิรามะ เพียงคนเดียวเท่านั้น แต่เป็นความคิดของทั้ง 2 คนที่แบ่งปันความฝันเดียวกัน และทํางานอย่างหนักเพื่อให้มันเป็นจริง

แต่…เขียนไปเขียนมาก็เป็นเหมือนเดิมอีกเช่นเคย เขาเขียนจนหนังสือควรเปลี่ยนชื่อเป็นเรื่องราวของความรัก เซนจู ฮาชิรามะ & อุจิฮะ มาดาระ ทําให้ตอนนี้ชาวบ้านจึงมองฮาชิรามะแปลก ๆ ไปด้วยเช่นกัน

แต่ถึงอย่างนั้น มาซาฮิโกะก็ยังไม่ละความพยายามและเตรียมที่จะเขียนหนังสือ เล่มที่ 3 เล่มนี้มีชื่อว่าอุจิฮะและครอบครัวที่น่ารัก” ซึ่งจะบอกถึงความจริงของตระกูลอุจิฮะอย่างละเอียด เพื่อให้ชาวบ้านสามารถเข้าใจตระกูลอุจิฮะได้ดียิ่งขึ้น

แต่เขาก็ถูกหยุดโดยการมาถึงของฮาชิรามะเสียก่อน

“ท่านป่..” ฮาชิรามะถือหนังสือ 2 เล่มไว้ในมือ จากนั้นเขาก็ร้องไห้ออกมา “ท่านทําอะไรลงไป? ท่านท่าอะไรลงไป?”

มาซาฮิโกะ ยิ้มด้วยความรู้สึกผิด “วิธีที่ฉันท่า ไม่ได้ทําให้ความสัมพันธ์ของท่าน กับมาดาระใกล้ชิดกันมากขึ้นเลยเหรอ…?”

ฮาชิรามะ ตอบกลับอย่างไร้ความปราณีว่า “ท่านปู่…ผมคิดว่าท่านไม่มีพรสวรรค์ใน เรื่องการแต่งหนังสือเลยสักนิด!”

มาซาฮิโกะส่ายหัว “รอก่อน ฉันมาถึงครึ่งทางของบทสุดท้ายของหนังสือไตรภาค แล้ว ฉันยินดีที่จะทํางานให้หนักขึ้นเพื่อให้มันออกมาดีที่สุด…”

“ท่านพี่! ท่านปู่! หยุดเรื่องไร้สาระนี้ก่อนเถอะครับ มีบางสิ่งที่สําคัญกว่าที่เราต้อง รับมือ” โทบิรามะ พูดขณะที่เขาบุกเข้าไปในห้อง

“เกิดอะไรขึ้น?” ฮาชิรามะ ถาม

“ซึจิคาเงะ แห่ง หมู่บ้านอิวะ ได้ส่งต่อตําแหน่งของเขาไปยัง ซึจิคาเงะ คนใหม่ แล้ว และซีจิคาเงะคนใหม่ได้ตัดสินใจมาที่หมู่บ้านของเรา เพื่อลงนามในสนธิสัญญา นินจาพันธมิตร คาดว่าเขาจะมาถึงหมู่บ้านของเราใน 3 หรือ 4 วัน” โทบิรามะอธิบาย

เมื่อได้ยินแบบนั้น ฮาชิรามะก็ดูมีความสุขขึ้นมาทันที “เป็นความคิดของเขาเองเลยใช่ไหม? ดูเหมือนว่าเขาจะได้รับความฝันที่เราแบ่งปันให้แล้วสินะ”

“ท่านปู่ ลืมเรื่องแต่งหนังสือของท่านไปก่อน” ฮาชิรามะพูด “เรามาเตรียมพร้อมต้อนรับ ซึจิคาเงะ รุ่น 2 กันเถอะ!”

“อืม..รู้สึกว่าเขาจะมาช้ากว่าที่ควรจะเป็น…นี่เราเผลอเปลี่ยนอะไรไปรึเปล่าเนี่ย?” มาซาฮิโกะ คิดในใจแล้วพยักหน้าให้ฮาชิรามะ

แม้ว่าเขาจะบอกว่าเขาจะหยุดเขียนหนังสือไปก่อน แต่หลังจากที่เขากลับบ้านเขา ก็เริ่มเขียนหนังสือต่อทันที หนังสือเล่มล่าสุดไม่มีเนื้อหาอะไรมากนัก เป็นเพียงการแนะนําสั้น ๆ เกี่ยวกับต้นกําเนิดของตระกูลอุจิฮะ และธรรมชาติของความรักของพวกเขา ความแปลกแยกที่เรียกว่าได้ว่าเกิดขึ้น เพราะผู้คนที่ไม่เข้าใจ ตระกูลอุจิฮะ และมาซาฮิโกะ ต้องการเปลี่ยนมุมมองของผู้คนต่อตระกูลอุจิฮะ

เขาคิดว่าเขาสามารถทํามันให้สําเร็จได้ก่อนการมาถึงของ ซึจิคาเงะ รุ่น 2 แต่ อย่างไรก็ตามก็ดูเหมือนว่ามันจะไม่เป็นเช่นนั้น มาซาฮิโกะ ต้องไปที่สํานักงานโฮคาเงะ เพื่อต้อนรับพวกเขา

เมื่อมาถึงเขาก็เห็นใบหน้าที่คุ้นเคย หนึ่งในนั้นก็คือ เด็กน้อยโอโนกิ ผู้ที่จะกลายเป็นซึจิคาเงะ รุ่น 3 ในอนาคต

ในเวลาเดียวกันที่ตระกูลอุจิฮะ

มาดาระ กาลังนั่งอยู่ในห้องนั่งเล่นและถือหนังสือ 2 เล่มที่ อุจิฮะ ฮารุเพิ่งจะมอบให้เขา หลังจากอ่านหนังสือเล่มแรกจบหน้าตาของเขาก็มืดหม่นทันที

“ทําไมนายไม่บอกฉันให้เร็วกว่านี้?!”

ฮารุตอบว่า “ท่านผู้นํา ผมเพิ่งได้ยินเรื่องนี้จากคนของเรา หนังสือ 2 เล่มนี้เพิ่งจะถูกเผยแพร่เมื่อไม่นานมานี้ เล่มแรกออกมาเมื่อเดือนที่แล้ว เล่ม 2 เพิ่งถูกปล่อยมา เมื่อสัปดาห์ที่แล้ว”

มาดาระ รู้สึกโกรธอยู่ในใจ เขาเพิ่งนึกออกว่าหมู่นี้ชาวบ้านเริ่มมองเขาด้วยสายตา แปล ๆ ตั้งแต่เมื่อเดือนที่แล้ว เขาคิดว่าชาวบ้านแค่เกลียดเขาเท่านั้น แต่ตอนนี้เขารู้เหตุผลที่แท้จริงแล้ว

“ใครเป็นคนเขียนหนังสือพวกนี้?

ฮารุตอบว่า “ผมไม่รู้จริง ๆ…แต่ผมเชื่อว่ามีไม่กี่คนที่รู้เกี่ยวกับความสัมพันธ์ของท่านกับฮาชิรามะ และอิซึนะ น้องชายของท่าน”

ใบหน้าของมาดาระเปลี่ยนไปอีกครั้ง ตอนนี้มันมีทั้งความโกรธและความสับสน “ความสัมพันธ์ของฉันกับฮาชิรามะ หมายความว่ายังไง?” จากนั้นเขาก็หยิบหนังสือเล่มที่ 2 ขึ้นมาอย่างรวดเร็วแล้วเปิดมัน

หลังจากนั้นไม่นานเขาก็กัดฟันแน่น “ไอ่แก่! ไม่มีใครกล้าเขียนถึงฉันแบบนี้ แน่นอน…นอกจากแกคนเดียวเท่านั้น!”
หนังสือเล่มแรกนั้นใช้ได้ถ้าคุณลองมองจากมุมมองของคนอื่น แต่หนังสือเล่มที่ 2 นั้นเกินกว่าที่ใครจะทนไหว!

“ไอ่แก่! ฉันจะให้แกได้ตายสมใจอยาก…”

ในเวลานี้ มาซาฮิโกะ และ ฮาชิรามะ กำลังส่ง ซึจิคาเงะ กลับไป สนธิสัญญานินจา พันธมิตรได้รับการลงนามเรียบร้อยแล้ว

ในเวลานั้น มาซาฮิโกะ ก็ยังไม่รู้ตัวว่า มาดาระ ได้ยืนเส้นยืดสายและพร้อมแล้ว สําหรับการแก้แค้น…