Long Live The Hokage - ตอนที่ 60 : จับมาทั้งหมด

นิยาย Long Live The Hokage

Chapter 60 : จับมาทั้งหมด

หลังจากขโมยแท่นบูชาทั้งหมดจาก แคว้นแห่งลมมาได้มาซาฮิโกะก็หนีออกมาไกล

จากนั้นเขาก็พบสถานที่ซ่อนตัวเพื่อพักผ่อนตลอดทั้งคืนมาซาฮิโกะพยายามใช้ดวงตาแห่งเทพเพื่อหาว่าเขาอยู่ไหนและจะกลับ หมู่บ้านโคโนฮะได้อย่างไร

เข้าวันรุ่งขึ้น

“บ้าเอ้ย! ฉันอยู่ที่ไหนเนี่ย?!แล้วฉันจะกลับโคโนฮะได้ยังไง?!”มาซาฮิโกะบินไปทางตะวันออกตลอดทั้งวัน

“ช่างเป็นภาพที่น่ารัก..”

หลังจากผ่านไปหลายวัน มาซาฮิโกะก็เดินทางมาจนถึงแคว้นที่คุ้นเคยเขาคิดว่าจะหยุดพักอาบน้ําเปลี่ยนเสื้อผ้าระหว่างทางแล้วค่อยกลับไปที่ โคโนฮะ

“ในการ์ตูน นารูโตะ สามารถเดินทางจากโคโนฮะ ไปยังซึนะได้ในเวลา เพียงแค่ไม่กี่วันแต่ฉัน…ฉันทั้งบินทั้งเดินมาจะครึ่งเดือนแล้ว…” มาซาฮิโกะเกาหัว“ช่างน่าอายจริง ๆ…”

ใกล้ หมู่บ้านโคโนฮะ

“1,2,…,7?!” มาซาฮิโกะรู้สึกถึงจักระมหาศาลของสัตว์หาง 7 ตัว “9 หางอยู่กับมาดาระ…นี้เราเป็นคนสุดท้ายเหรอ เนี่ย?”

“ฮาชิรามะ ฆ่าฉันสะยังดีกว่า…”

“ท่านผู้อาวุโส! ท่านกลับมาแล้ว!ท่านโฮคาเงะกําลังรอท่านอยู่เลยครับ!”นินจาลาดตระเวนฮิวงะทักทายเขา
มาซาฮิโกะ พยักหน้า “ฉันรู้แล้วฉันจะไปหาเขาเดียวนี้แหละ!”

สํานักงาน โฮคาเงะ

“ท่านปู่! ในที่สุดท่านก็กลับมา! ปกติแล้วจะใช้เวลาเพียงแค่ 1 สัปดาห์ในการเดินทางไปยังแคว้นแห่งลมแต่นี่ท่านหายไปนานมากนึกว่าท่านจะเป็นอะไรไปเสียแล้ว”ฮาชิรามะพูด

ใบหน้าของ มาซาฮิโกะช่างมืดมน“ท่านต้องการให้ฉันพูดว่ายังไงล่ะ…ให้บอกว่าฉันหลงทางงั้นเหรอ?”

จากนั้นสีหน้าของ มาซาฮิโกะ ก็เปลี่ยนเป็นความมั่นใจ“เอาล่ะ ท่านปู่คนนี้ทํางานอย่างหนักเพื่อท่านฮาชิรามะท่านเตรียมตัวรับรายงานเบิกค่าใช้จ่ายในการเดินทางได้เลย”

“แล้วแต่ท่านต้องการเลยครับสิ่งที่สําคัญที่สุดก็คือท่านได้สิ่งนั้นมาหรือเปล่า?” ฮาชิรามะถาม

“นี่ท่านกําลังพูดอยู่กับใคร! แน่นอนฉันทําได้อยู่แล้ว!”มาซาฮิโกะ หยิบม้วน คัมภีร์ผนึกออกมา“เฮ้ฉันเห็นท่านจับสัตว์หางมาได้หมดแล้ว ท่านทําได้ยังไงเร็วขนาดนั้น?”

“อืม…” ฮาชิรามะตอบ“ผมใช้ร่างแยกไม้ไปจับมาครับตัวสุดท้ายถูกจับเมื่อ 2 วันที่แล้ว”

“งั้นเหรอ..?” มาซาฮิโกะ เกาหัวและรู้สึกว่ามีบางอย่างผิดปกติ

เมื่อ ฮาชิรามะ สังเกตเห็นท่าทางของมาซาฮิโกะเขาก็รีบพูดขัดจังหวะขึ้นมาทันทีว่า“งั้นเราออกไปนอกหมู่บ้านแล้วคลายผนึกนั้นออกกันเถอะครับ!”

จากนั้น มาซาฮิโกะกละทิ้งความคิดของเขาและตามฮาชิรามะไป

ฮาชิรามะ ยิ้มอย่างมีชัยชนะในขณะที่โทบิรามะยิ้มอย่างชั่วร้าย ถ้า มาซาฮิโกะเห็นเช่นนั้นเขาคงรู้ทันทีว่าฮาชิรามะร่วมมือกับโทบิรามะเพื่อจับสัตว์หางเหล่านี้

หลังจากที่พวกเขาเดินมาถึงพื้นที่เปิดโล่งซึ่งอยู่ห่างจากหมู่บ้านมากกว่า 10 ไมล์มาซาฮิโกะก็นําม้วนคัมภีร์ออกมาและคลายผนึกออก

ทันใดนั้นแท่นบูชาก็ปรากฏขึ้นต่อหน้าพวกเขาทันที

ฮาชิรามะ พร้อมที่จะผนึก 1 หางแต่เขาก็แปลกใจที่สิ่งที่ปรากฏออกมากลายเป็นแท่นบูชาแทน

“นี่มันแท่นบูชาของ แคว้นแห่งลม… ท่านปู่ท่านโจมตีพวกเขาเหรอ?” มาซา ฮิโกะ ถามพลางเช็ดเหงื่อบนหน้าผาก ของเขา

“เรื่องนั้นไม่สําคัญ!” มาซาฮิโกะ ยิ้ม “สิ่งสําคัญคือมันอยู่ที่นี่แล้ว”

มาซาฮิโกะเดินเข้าไปในแท่นบูชาหลังจากนั้นเขาก็เดินออกมาพร้อมกับสิ่งของบางอย่าง

“คาถาผนึก คลาย!” เวลาเหมือนถูกหยุดเห็นได้ชัดว่า มาซาฮิโกะต้องการที่จะคลายผนึกออกแต่…มันก็ไม่มีอะไรเกิดขึ้น

“ฉันไม่รู้วิธีคลายผนึกนี้”มาซาฮิโกะเกาหัวและได้แต่สงสัยว่าเขาจะเปิดมันได้อย่างไร

“ท่านปู่ ของนี้…” ฮาชิรามะ ถามด้วยความเป็นกังวล

“อ่า…” มาซาฮิโกะ ยิ้มอย่างเชื่องช้าแล้วพูดว่า “1 หางถูกผนึกอยู่ในของชิ้นนี้ฉันขโมยมาจากนักบวช…เอ้ยไม่ใช่ฉันหมายถึงยืม!”

ฮาชิรามะไม่รู้จะพูดอะไร“ผมคิดว่าท่านเป็นคนจับ 1 หางเองสะอีก!”

“อย่าใส่ใจกับเรื่องเล็ก ๆ น้อย ๆ เลย น่า!”จากนั้นมาซาฮิโกะก็หันหน้าและพูดกับตัวเองเบาๆว่า “ฉันจะเปิดมันได้ยังไงเนี่ย…”

นี่แหละเป็นเวลาที่เหมาะสมที่สุดที่จะใช้ระบบพิเศษของฉัน!!!

วิชาสะกด : LV 6 (420328/600000) (+)

แต้มการเข้าร่วม : 180 แต้ม

“ตอนนี้ฉันเป็นคนรวย ถ้า LV 6 ใช้งานไม่ได้ก็เพิ่มเข้าไปสิ! ถ้า LV 7 ยังไม่ได้ก็ เพิ่มขึ้นไปอีกสิ!และถ้าหาก LV 8 ใช้ไม่ได้..ก็ทําให้มันเป็น LV 9!”

ทันใดนั้นเขาก็กด 58 แต้มให้กับวิชาสะกดทันที

วิชาสะกด : LV 8 (1000328/5000000)

“นี้กําลังดูถูกฉันอยู่รึไง?”

หลังจากที่ มาซาฮิโกะ ได้แต้มการเข้าร่วมมา 180 แต้มเขาก็คิดว่าชีวิตของเขาจะง่ายขึ้นเขาต้องการที่จะเป็นสุดยอดด้านพลังวิญญาณให้ได้ก่อนถึงมหาสงครามโลกนินจาครั้งที่ 4…แต่ตอนนี้ดู เหมือนว่า…

“ท่านปู่? คุยกับ ชูคาคุ เหรอ?” ด้านข้างฮาชิรามะสังเกตว่ามาซาฮิโกะทําท่าทางงุนงงเขาจึงพูดขัดจังหวะการพูดคนเดียวของมาซาฮิโกะ ขึ้นมา

“ไม่เป็นไร ฉันโอเค…คาถาผนึก คลาย!” มาซาฮิโกะพยายามที่จะเปิด มันอีกครั้ง และด้วยค่าสถานะวิชาสะกด LV 8 แม้ว่าเขาจะไม่รู้วิธีที่แท้จริงในการคลายผนึกแต่เขาก็สามารถคลายผนึกได้สําเร็จ

ทันใดนั้นตัวทานูกิขนาดยังมหึมาก็ปรากฏตัวต่อหน้าพวกร่างทั้งร่างของเขาปกคลุมไปด้วยอักขระสาป

“ไอ่นักบวชบ้า!”เมื่อเขาถูกปล่อยออกมาชูคาคุก็ตะโกนเสียงดังออกมาทันที

มาซาฮิโกะ รีบเอามือปิดหูทันที

หลังจากที่ตะโกนออกมาเสียงดังในที่สุดชูคาคุก็สังเกตเห็นมาซาฮิโกะและฮาชิรามะจากนั้นเขาก็ก้มหัวลงเพื่อให้เห็นได้ชัดเจนขึ้น “แกเป็นคนที่ปล่อยฉันออกมาเหรอเพื่อเป็นการของคุณฉันจะกินแกให้ก็แล้วกัน!”

การแสดงออกของ มาซาฮิโกะจริงจังขึ้นเขาหันไปหาฮาชิรามะ แล้วพูดว่า “ฮาชิรามะทําให้เจ้าทานูกิอ้วนนั้นเงียบที่สิ!”

ทันใดนั้น ฮาชิรามะ ก็ใช้ตั้งท่าและใช้คาถานินจาออกมาทันที

“คาถาไม้ลับ : ม่านพฤกษาก่อเกิด!”

“คาถาไม้ : วิชายักษ์ไม้!”

“คาถาโฮคาเงะ 60 ปี : หัตถ์อัญเชิญสู่อาศรม!”

ทันใดนั้นโกเลมไม้ยักษ์ก็ปรากฏตัวออกมาแล้วก็กดฝ่ามือที่มีคําว่า ผนึก ที่ ฝ่ามือลงไปที่หัวของชูคาคุ เพื่อทําให้เขาหยุดร้อง

“ฮาชิรามะ แข็งแกร่งขึ้นทุกวัน” มาซาฮิโกะพูดออกมาเบาๆ “เขากับ มาดาระเพิ่งจะอายุแค่ 30นิด ๆพวกเขาแข็งแกร่งขนาดนี้ได้ยังไง?”

ฮาชิรามะ ใช้ยักษ์ไม้ลากชูคาคุไปที่ประตูหลักของโคโนฮะและตอนนี้สัตว์หางทั้ง 8 ตัวได้มาอยู่รวมกันแล้ว

“ช่างเป็นอะไรที่วิเศษมาก” มาซาฮิโกะยิ้มออกมาทันทีแต่แล้วใบหน้าเขาก็หงุดหงิดขึ้นมาเล็กน้อยจากนั้นเขาก็พูดกับฮาชิรามะ ว่า “ฮาชิรามะท่านช่วยสลับตําแหน่งของ 8 หางกับ 5 หางให้ หน่อยได้ไหม?”

แม้ว่า ฮาชิรามะ จะไม่เข้าใจแต่เขาก็ทําตาม

“ค่อยดูดีขึ้นมาหน่อย”มาซาฮิโกะพึมพํา “ทางด้านซ้ายของประตูหมู่บ้านก็ คือ 1,3,5,7 หางและด้านขวาก็คือ 2,4,6,8 หางนี่เป็นภาพที่คนที่เป็นโรคย้ําคิดย้ําทําอยากเห็น!”

T/N: โรคย้ําคิดย้ําทํา เป็นโรคทางจิตที่พบเจอได้ในคนทุกเพศทุกวัย”

ฮาชิรามะ “…”

“โอเค ท่านปู่ เอ่อ ผมขอตัวกลับไปก่อนนะครับ ผมมีงานที่ต้องทําอีกเยอะและเราต้องรอให้มาดาระ กลับมาด้วย”

“เดี๋ยวก่อน…แล้วท่านจะทํายังไงกับสัตว์ร้ายเหล่านี้” มาซาฮิโกะถาม

“ยังไม่แน่ใจเลยครับ ผมแค่จับพวกมันมาก่อนแล้วค่อยคิดทีหลัง” ฮาชิรามะ พูดจากนั้นก็หันหลังและเดินออกไป

“ทําไมเรารู้สึกเหมือนว่าลืมอะไรบางอย่างสําคัญ…” มาซาฮิโกะ คิดแต่ก็คิดไม่ออก

“อ้า ช่างมันเถอะ เราต้องการพักผ่อนมากจริง ๆ นานแล้วที่เราไม่ได้กลับบ้าน”มาซาฮิโกะมองดูสิ่งประดิษฐ์ในมือของเขาแล้วก็เขย่า“อย่างน้อยคราวนี้ฉันก็ไม่ได้กลับมามือเปล่า…”

ในระยะไกล แท่นบูชาของแคว้นแห่งลมถูกทิ้งไว้ตรงนั้นโดยไม่มีใครแยแส ถ้ามันมีชีวิต…มันคงกําลังร้องไห้…