[LN]สาวน้อยอ่อนแอผู้เกิดใหม่ด้วยร่างกายสุขภาพดีแข็งแรง(แกร่งที่สุด) ~ออกเดินทางจากดินแดนปิศาจเพราะอยากมีเพื่อน แต่ดูเหมือนว่าเวทมนตร์ของฉันจะแปลกไปนิดหน่อยค่ะ!?~ - ตอนที่ 1.1 บทที่1 ฟิอานน่าออกเดินทาง ①

บทที่1 ฟิอานน่าออกเดินทาง

 

13ปีได้ล่วงเลยไป…

ฉันได้อายุ13ปีอย่างสุขภาพสมบูรณ์แข็งแรง

「ร่างกายสุขภาพดีช่างสุดยอด!」

และลุกขึ้นตีลังกากลางอากาศจากที่นอน

ลงพื้นอย่างสวยงามและยิ้มอย่างพึงพอใจค่ะ

 

…ฉันถูกเลี้ยงดูเติบโตขึ้นมาในหมู่บ้านแห่งหนึ่ง

ทุกวันตั้งแต่เกิดใหม่ในโลกนี้มีแต่ความประหลาดใจอย่างต่อเนื่อง

สุขภาพดีเนี่ยมันช่างสุดยอดจริงๆค่ะ

วิ่งได้ทั้งวันโดยที่ไม่หอบเลยซักนิด

ไม่ว่าจะกินขนาดไหนก็ไม่ปวดท้อง แถมอีกไม่กี่ชั่วโมงให้หลังก็หิวอีกแล้วค่ะ

ถึงจะถูกกัดโดยมอนสเตอร์รูปร่างหมีตัวใหญ๊ใหญ่ที่เรียกว่า กรีซลี・แบร์ แต่ก็ยังมีชีวิตอยู่สบายดี แม้จะตกจากหน้าผาก็ไม่บาดเจ็บอย่างน่าพิศวง

การเดินเพียงไม่กี่นาทีแล้วล้มลง และต้องนอนบนเตียงเป็นวันจากแค่การก้าวบันไดพลาดขั้นนึง…ช่างแตกต่างจากร่างกายที่อ่อนแอในโลกที่แล้วสุดๆ

(ขอบคุณค่ะท่านพระเจ้า ร่างกายสุขภาพดีมันยอดที่ซู๊ด!)

 

ฉันลุกขึ้นและมุ่งหน้าไปยังริมน้ำเพื่อล้างหน้า

เมื่อเห็นภาพสะท้อนของตัวเองก็รู้สึกชื่นชมต่างโลกอีกครั้ง

ริมฝีปากอวบอิ่มและผมสีเงินสลวย! ผิวสุขภาพดีซึ่งไม่เหมือนกับผิวที่สุขภาพไม่ดีในโลกก่อน

สิ่งที่สะท้อนให้เห็นคือสาวสวยผมสีเงินในโลกแฟนตาซีที่มักพบเห็นในอนิเมะ

นอกจากนี้หน้าอกที่ยังไม่แสดงอาการเติบโตก็ดูมีเสน่ห์เช่นกัน

ในอีกไม่กี่ปีคิดว่าคงเติบโตไนซ์บอดี้แน่ๆ

 

ขอขอบคุณในทุกวันที่สงบสุขและสุขภาพดี

ฉันได้อธิษฐานต่อท่านพระเจ้าเช่นนั้น

『เตือนภัย! เตือนภัย! ดราก้อนกำลังเข้ามาใกล้ลูนามิเลียแล้ว』

『กรีนไทป์3ตัว! คนที่สู้ได้ช่วยสะกัดกั้นทันทีด้วย!』

เสียงนั่นดังก้องเข้ามาในหัว

เป็นเวทมนตร์สื่อสารใช้เฝ้าระวังค่ะ

เมื่อฉันได้ยินการเตือนเช่นนั้น…

「เย้! อาหารเย็นวันนี้คือดราก้อนสเต็กสินะ!!」

จากนั้นก็พุ่งออกจากหมู่บ้านด้วยตาเป็นประกาย

 

สถานที่ที่ฉันเกิดใหม่คือหมู่บ้านเล็กๆชื่อลูนามิเลียค่ะ

ตามคำบอกเล่าของพ่อบุญธรรม อัลเฟรด…ชื่อเล่นคือตาแก่อัล…ตอนที่ไปแม่น้ำเพื่อซักผ้าก็พบว่าฉันลอยอยู่ในตะกร้าตามแม่น้ำ

(ม มันอะไรกันเนี่ยยยย!!)

(ท่านพระเจ้า! ช่วยพยายามเรื่องการดูแลหลังการบริการหน่อยสิค้า!!! )

แต่ถึงอย่างนั้นตาแก่อัลก็เก็บฉันขึ้นมาอย่างปาฏิหาริย์และมีชีวิตอยู่อย่างสุภาพแข็งแรงดีค่ะ

นอกจากนี้ตาแก่อัลเป็นหัวหน้าหมู่บ้านของลูนามิเลียค่ะ

ไม่นานหลังจากที่มาเกิดใหม่ ฉันก็ได้รับตำแหน่งลูกสาวของหัวหน้าหมู่บ้าน

 

กลับมาเข้าเรื่องกันดีกว่า

ฉันที่ออกจากหมู่บ้านก็วิ่งอย่างรีบเร่งโดยนึกถึงดราก้อนสเต็กในเย็นนี้

(อุตส่าห์มาหาเองแบบนี้)

(พ่อแม่ลูกมั้ง? ดราก้อนเด็กเนี่ยเนื้อมันนุ๊มนุ่มและอร่อยกว่า)

มอนสเตอร์ที่ทำการสะกัดกั้นนั้น ก็จะเป็นอาหารของเหล่าคนที่อาศัยอยู่ในลูนามิเลียค่ะ

เนื้อที่ได้มาสดๆมันช่างเลิศหาที่ไหนไม่ได้อีกแล้ว

ถึงจะกินดราก้อนไปทั้งตัวแต่ท้องก็ยังสบายดี รู้สึกขอบคุณจริงๆ!

ฉันพุ่งตรงไปยังเป้าหมายในป่าทั้งอย่างนั้นค่ะ

ซักพักนึงก็มาถึงสถานที่ตามที่รายงานมา

「อื้ม! ดราก้อนอ้วนตุ๊จ้ำม่ำ3ตัว!」

ยืนยันตรวจสอบเป้าหมาย

จากนั้นก็ถีบพื้นกระโดดขึ้นไป

「ฮึ่ยย่าห์!」

ขณะที่ตะโกนเบาๆ ก็ง้างหมัดอัดพลังเวทเข้าไปที่จมูกของดราก้อน

ก๊าซซซซซซ!

ดราก้อนที่รับหมัดเข้าไปก็ล้มลงพร้อมกรีดร้องอย่างน่าสมเพช

เมื่อกระแทกลงกับพื้น ดราก้อนก็แน่นิ่งไม่ไหวติง

(อื้ม ฟอร์มดีสุดๆ!)

รู้สึกได้เลยว่ารูปแบบการต่อสู้ที่ใส่มานาลงในหมัดนั้นเก่งขึ้นอย่างมากค่ะ

「ที่เหลือก็………เดี๋ยวนะ อ๊าาาา!?」

เมื่อเหลือบมองดราก้อนที่เหลือก็บินไปด้วยสภาพฟองเต็มปาก

「เดี๋ยวก่อน! อาหารเย็นของฉ๊านน!?」

ไม่ว่าจะคร่ำครวญสักเท่าไรก็สายไปเสียแล้ว

ฉันลากเหยื่อ(ดราก้อนที่น็อคเอาท์คาหมัด)กลับหมู่บ้านขณะที่ร้องไห้สะอึกสะอื้นเงียบๆ

***

ผู้แปล – เนื่องจากว่าฉบับรวมเล่ม รวมตอนย่อยในฉบับเว็บมาเป็นบทเดียว ดังนั้นผู้แปลจะแปลแบ่งตามที่ในฉบับรวมเล่มทำเครื่องหมาย *** ไว้ครับ