“เดี๋ยวก่อน แปบนะลูก  ทวนอีกรอบ สรุปก็คือ ..ทุกวันนี้เพื่อนที่ลูกออกไปเล่นด้วยกันทุกวันนี่คือ สุงิซากิ ยูมะเหรอ”

“ช..ใช่ค่ะ”

“อยู่ในร้านเน็ตคาเฟ่ด้วยกันสองต่อสองในที่ลับตา และที่ไปรับไปส่งตลอดก็คือเด็กผู้ชายคนนี้?”

“อ..อืม”

“ไม่ได้มีอะไรเกินเลยไปกว่านั้นใช่มั้ย เช่นไปที่บ้านของเขา…”

“เอ่อ..เคยไปค่ะ”

เท่านั้นล่ะ คุณพ่อยุยตัวแข็งเป็นรูปปั้นเลย

 

ส่วนยุยทำสีหน้างงๆด้วยความใสซื่อ ภาษากายบอกชัดว่าไม่เข้าใจทำไมพ่อตัวแข็งแบบนั้น

 

“เอ่อ…แล้วก็ตะกี้ยุยบอกว่าชอบเด็กผู้ชายที่ชื่อสุงิซากิ ยูมะใช่มั้ย”

“อืม ชอบค่ะ”

 “ง..งั้นเหรอ ก็นะ ตอนนี้ยุยขึ้นม.ปลายแล้วก็ไม่แปลกล่ะนะ… แต่ว่า ตะกี้ที่บอกว่าไปบ้านของเด็กผู้ชายคนนั้นมาแล้ว ไม่ได้เกิดเรื่องอะไรผิดปกติใช่มั้ย”

“เรื่องผิดปกติคือ?”

ยุยยังงงกับปฏิกริยาของพ่อ ไม่เข้าใจว่าทำไมพ่อถึงถาม อะไรคือเรื่องผิดปกติ

 

แต่ว่าพอเริ่มตั้งใจคิดอีกที คราวนี้ยุยเข้าใจแล้วว่าสิ่งที่พ่อต้องการจะสื่อคืออะไรเล่นเอาเลิ่กลั่ก

 

“ไม่..ไม่มีอะไรสักหน่อยค่ะ ยูมะเป็นเพื่อนนะคะ ที่บอกชอบ คือชอบในความหมายคำว่าเพื่อนค่ะ  ส่วนวันที่ไปบ้านเขา พอดีว่าวันนั้นฝนตกตัวเปียกก็เลยไปอาบน้ำบ้านเขาแค่นั้นเอง…”

  “อาบน้ำที่บ้านผู้ชายเนี่ยนะ?”

“ยูมะเป็นเพื่อนนะคะ สิ่งที่พ่อคิดกับความเป็นจริงมันคนละเรื่องเลยนะคะ….”

“….อะแฮ่ม ยุย”

คุณพ่อยุยกระแอมอีกรอบ ทำหน้าจริงจัง

“พ่อจะเตือนยุยนะ ยุยเป็นเด็กผู้หญิง และตอนนี้ก็ขึ้นม.ปลายแล้ว อย่างน้อยต้องรู้จักระมัดระวังตัวมากกว่านี้นะ  เด็กผู้ชายบางคนมันอาจจะมีจิตใจด้านหมาป่าชั่วร้ายก็เป็นได้”

“อ.อืม”

“ยูมะเป็นเพื่อนคนแรกของยุย ตรงนี้พ่อเข้าใจ แต่เคยได้ยินคำพูดสมัยก่อนมั้ยว่า ผู้ชายที่ใจดีกับผู้หญิงแทบทุกคนคนล้วนมีเจตนาแอบแฝง ความใจดีที่เห็นภายนอก แท้จริงในใจเขาอาจจะ…”

“คุณคะ!”

คุณแม่ยุยที่นั่งฟังเงียบๆมานานเอ่ยปากขัดคำพูดคุณพ่อยูมะกลางคัน

ทางด้านยุยฟังคำพูดคุณพ่อจบ ก็ยังมีท่าทีดื้อรั้นกล่าว

“ยูมะเป็นเพื่อนจริงๆนะคะ”

“ย..ยุย? อืม ขอโทษนะ พ่อไม่ได้มีเจตนาจะว่าร้ายเพื่อนของยุย พ่อแค่เป็นห่วงยุยเฉยๆ…”

“ยูมะยังไม่เคยทำเรื่องแย่ๆใส่หนูสักครั้งเลยนะคะ”

ยุยยังคงยืนกรานแนวคิดของตัวเองว่าไม่ให้ใครว่าร้ายยูมะ  

นี่เป็นครั้งแรกที่พ่อของยุยเจอยุยทำกริยาแบบนี้ใส่เลยตะลึงไม่น้อย

 

“อิ่มแล้วนะคะ หนูขอตัวไปอาบน้ำก่อนนะคะ”

 

ยุยตัดสินใจเก็บจานข้าวตัวเอง เอาทุกอย่างไปไว้ในอ่างล้างจานก่อนเดินออกไป

 

***

“เฮ้อ….”

ยุยแช่ตัวในอ่างอาบน้ำ สายตาจ้องมองเพดาน  ระบายลมหายใจด้วยความรู้สึกบางอย่าง

เธอเป็นคนที่ชอบอาบน้ำมาก รู้สึกดีเวลาที่สัมผัสน้ำอุ่น ปกติจะพกสมาร์ทโฟนที่กันน้ำได้เอามาเปิดอ่านอะไรเล่นที่อ่างอาบน้ำ ดูอะไรเรื่อยเปื่อยด้วย

แต่ว่าวันนี้ต่างกันหลังจากผ่านการถกเถียงกับพ่อเธอ ยุยรู้สึกว่าอาบน้ำวันนี้ไม่ทำให้รู้สึกดีเหมือนแต่ก่อน

 

เอาจริงแค่เห็นสีหน้าพ่อเธอ ยุยก็รู้แล้วว่าพ่อเธอพูดเพราะความเป็นห่วงจริงๆ

 

แต่สำหรับเธอ ยูมะคือเพื่อนสนิท เป็นเพื่อนคนสำคัญ และเมื่อเพื่อนถูกพูดจาว่าร้าย เธอเลยต้องโต้ตอบเพื่อปกป้อง 

 

แต่ว่ากริยาโต้ตอบพ่อตอนนั้นมันก็ดูไม่สุภาพจริง ยุยตั้งใจว่าอาบน้ำเสร็จจะไปขอโทษพ่อเธอ

“……”

หลังจากนั้น ยุยคิดถึงเรื่องราวกิจกรรมที่ได้ทำกับยูมะในแต่ละวันที่ผ่านมา

รู้จักกันผ่านเกมออนไลน์  หลังจากที่ได้เจอกันในชีวิตจริงก็ออกไปเล่นด้วยกัน เขาแสดงความอ่อนโยนให้ชั้นตลอด…

 

จะเรียกเจ้าสิ่งนี้ว่าความรักได้มั้ย  เธอยังไม่กล้าฟันธงชี้ชัด ฟีลลิ่งเธอมีแค่ว่า ได้ไปเล่นด้วยกันทุกวันก็สนุกจนไม่มีเวลาคิดเรื่องอื่นแล้ว

เวลาที่ได้อยู่ด้วยกันกับยูมะ เธอรู้สึกปลอดภัย ยิ่งอยู่ใกล้กันมากเท่าไรยิ่งอุ่นใจมากขึ้น  รู้สึกดีทุกครั้งที่ถูกยูมะลูบหัว เธออยากจะอ้อนเขาบ่อย อยากให้ยูมะชมว่าเธอน่ารัก

 

(ก็น่าเสียดาย ถ้าหากยูมะเป็นผู้หญิง ชั้นคงไม่เกรงใจ ขอไปนอนค้างบ้านเขาสักครั้งแล้ว)

ยุยดำหน้าลงไปในอ่างอาบน้ำครึ่งหนึ่ง ให้น้ำอุ่นไหลผ่านกึ่งปากกึ่งจมูก และแล้วเธอก็รู้สึกถึงเรื่องอย่างหนึ่ง

 

ใช่แล้ว ในความเป็นจริง ยูมะก็คือผู้ชาย ส่วนเธอคือผู้หญิง  ถามว่ามีโอกาสที่ความสัมพันธ์จะเปลี่ยนจากเพื่อนไปเป็นคนรักได้มั้ย มันก็ใช่ว่าจะเป็นไปไม่ได้เลย

 

แต่ว่า…หากเป็นอย่างนั้นขึ้นมาจริง…

(ถ้าสมมติว่ายูมะเกิดชอบชั้นขึ้นมา และถ้าชั้นขอเป็นแฟนกับเขา เขาจะดีใจรึเปล่านะ?)

ยุยครุ่นคิดเรื่องนี้แต่ยังไม่มั่นใจในคำตอบ