“ถ้างั้นชั้นขอตัวกลับบ้านก่อนนะ”

สุดท้ายเพื่อหลีกเลี่ยงสถานการณ์ชวนอึดอัด ยูมะตัดสินใจรีบเผ่นกลับบ้านแทน

“ด..รอเดี๋ยวก่อน”

ยุยเรียกให้ยูมะหยุด

“มีอะไรเหรอครับ”

“ค..คือ…คือว่า..”

ยุยอึกอักพักหนึ่ง สูดลมหายใจเข้าลึก ซู้ด ฮ่า แล้วกล่าว

“วันนี้..ชั้น…สนุก..มาก ..ชั้นเพิ่ง..เคย..เที่ยวเล่นแบบนี้…กับเพื่อน..เป็นครั้ง..แรก”

“อืม ชั้นก็สนุกมากเหมือนกัน”

“จ..จริงเหรอ?ถ้าอย่างนั้น…พรุ่งนี้…ถ้ายูมะ…ไม่รังเกียจ..?”

“อืมได้สิ ช่วงนี้หยุดหน้าร้อนยาวยังไม่มีกำหนดการไปที่ไหน พรุ่งนี้เดี๋ยวชั้นมาเล่นด้วยกันอีก”

ยูมะกล่าวจบ ยุยที่ได้ฟังคำพูดยูมะสีหน้าแช่มชื่น ดีใจอย่างเห็นได้ชัด

“ข..ขอบคุณนะ..ฮะฮะ..ชั้น..ดีใจมากเลย..”

สีหน้าและแววตายุยดีใจอย่างใสซื่อ ใครเห็นก็ต้องบอกว่าเธอน่ารักจริง

ถ้าเทียบกับตอนที่ได้พบกันครั้งแรกยุยยังอึกอัก ดูเกร็งๆ แต่ตอนนี้เธอยิ้มได้แล้ว ถือว่ามาเที่ยววันนี้ไม่เสียเปล่าจริง

 

“ถ้างั้น..เจอกัน…พรุ่งนี้นะ”

“อืม เจอกันพรุ่งนี้ครับ”

 

ยุยส่งยิ้มโบกมือลายูมะ

เอาจริงๆจากใจยูมะตอนนี้ที่คิดอยู่ในระหว่างเดินกลับบ้านคือ จะว่าสนุกมันก็สนุกแหละ ถึงยังงั้นก็เหนื่อยใช่ย่อย  แต่สุดท้ายทุกสิ่งที่ทำ เพียงเห็นรอยยิ้มของยุย ความเหนื่อยวันนี้คือคุ้มแล้ว

 

*****

“กลับมาแล้วครับ”

“ยูคุง ยินดีต้อนรับกลับมาค่ะ”

หลังจากกลับมาถึงแมนชั่น ยูมะกล่าวทักคนในบ้าน  มีเสียงผุ้หญิงตอบรับกลับมาที่ห้องรับแขก

 

เมื่อยูมะเดินไปที่ห้องรับแขก เจ้าของเสียงต้อนรับยูมะคือ เนเน่ เป็นพี่สาวต่างสายเลือด เธอกำลังเย็บผ้าอยู่บนโตีะรับแขก

 

“รออีกแปบนะ ใกล้เสร็จแล้วล่ะ”

“ไม่ต้องรีบก็ได้ครับ เรื่องมื้อเย็นเดี๋ยวผมจัดการเอง”

 

“จริงรึเปล่า? ฟังละชื่นใจเลย”

เนเน่ พี่สาวของยูมะเป็นผู้หญิงรูปร่างหน้าตาดีราวกับโมเดล ให้ความรู้สึกเป็นผู้ใหญ่ เป็นคนที่ร่าเริงแจ่มใส  แต่เมื่อฟังคำพูดเธอจะพบว่ามีด้านที่เป็นเด็กซ่อนอยู่  

 

ส่วนเรื่องเย็บผ้า ตอนนี้เนเน่กำลังเย็บชุดตัวละครจากอนิเมะไว้ให้คนซื้อไปแต่งคอสเพลย์

“มื้อเย็นนี้ผมทำเกี๊ยวซ่านะ”

“อืม ทำอะไรพี่กินได้หมดแหละ”

ถึงจะบอกว่าทำเกี๊ยวซ่า แตค่จริงๆก็แค่เอาวัตถุดิบกึ่งสำเร็จรูปจากตู้เย็น เอามาตั้งไฟกะทะให้หายเย็น แล้วเสิร์ฟในสภาพร้อน

ระหว่างกินข้าว เนเน่ถามยูมะ

“วันนี้เห็นว่าไปเจอชวาร์สมาใช่มั้ย เจ้าตัวเป็นคนแบบไหนรึไ

“คือ….อืม..มีปัญหาเรื่องสื่อสารกับคนอื่นไม่เก่งแต่ก็เป็นคนที่น่าสนใจดี”

“ไม่ใช่ว่าเจอแล้วพล็อตแบบในอนิเมะว่าพอเจอกันในชีวิตจริง เพื่อนชายดันกลายเป็นเพื่อนสาวรึ”

“…จ..จะบ้าเรอะ พล็อตอนิเมะพรรค์นั้นมันจะเกิดขึ้นในชีวิตจริงได้ไงล่ะครับ”

จริงๆก็โดนพูดแทงใจและเป็นความจริงแหละ แต่ยูมะอายเลยไม่กล้าบอก

“อะไรกัน คิดว่าคนที่เปลี่ยนพฤติกรรมยุมะได้จะเป็นเด็กผู้หญิงนะเนี่ย  ชั้นนึกขอบคุณเด็กคนนั้นจริงๆ พอลองนึกย้อนกลับไปวันทีชั้นกับยูคุงเจอกันครั้งแรก  ยังคิดเลยว่าเจ้าชายปากหนักกลัวดอกพิกุลร่วงแบบยูคุง ชั้นจะคุยยังไงถึงจะสนิทกันได้”

ยูมะกับเนเน่เป็นพี่น้องต่างสายเลือด พ่อกับแม่ของทั้งคู่แต่งงานใหม่ ยูมะเป็นลูกทางแม่ ส่วนเนเน่เป็นลูกทางพ่อ

 

ทีนี้ ด้วยความที่แม่แต่งงานใหม่มันก็มีเรื่องราวมากมายเกิดขึ้น ที่บอกได้ก็คือ จากเหตุการณืพวกนั้น  ทำให้ยูมะสร้างกำแพง ไม่คิดจะคุยกับใครหน้าไหนทั้งนั้น กลับถึงบ้านปุ๊บคือปิดประตูห้องทันที

 

ทว่าหลังจากที่ยุมะได้รู้จักกับชวาร์ส นิสัยเขาถึงเริ่มเปลี่ยนไป

พอคุยกับชวาร์สบ่อยเข้า ไม่รู้เกิดอะไรขึ้น แต่ว่ายูมะเริ่มเป็นฝ่ายปรับตัว เข้ามาคุยกับเนเน่เรื่องอนิเมะหรือมังงะที่ชอบ 

ในทีแรก ทั้งยูมะและเนเน่กังวลในเรื่องความต่างของวัย คิดว่าจะคุยเรื่องอนิเมะไม่ได้ แต่กลายเป็นว่า ทั้งสองคนชอบในสิ่งเดียวกัน

บางครั้งเนเน่หรือยูมะยืมการ์ตูนที่อีกฝั่งซื้อมาอ่าน สุดท้ายตอนนี้ความสัมพันธ์ของยูมะกับเนเน่แทนที่จะบอกว่าเป็นพี่น้อง ควรเรียกว่าเป็นเพื่อนกันมากกว่า

“นั่นสินะ ต้องขอบคุณหมอนั่นจริงงครับ”

นิสัยยูมะเปลี่ยนไปในทางที่ดีเมื่อได้รู้จักกับยุย  เขาเข้ากับพี่สาวตัวเองได้ ฉะนั้น ที่ยูมะตั้งใจจะช่วยทำทุกอย่างให้ยุย จะเรียกว่าเป็นการตอบแทนบุญคุณ ก็ไม่ใช่ว่าฟีลลิ่งขนาดนั้น

 

ความรู้สึกให้อธิบายคงประมาณว่า ตัวเขาตอนนี้มีความสุขแค่คนเดียวแต่ยุยยังต้องลำบากอยู่ในตอนนี้ มันก็ไม่ใช่เรื่อง  ตอนนี้ยูมะถือว่าลงเรือลำเดียวกับยุยแล้ว ยังไงเขาปฏิญาณกับตัวเองไว้ว่าต้องช่วยเหลือยุยให้ได้

 

จบCH2