[LN]ถูกสาวน่ารักกุมตัวไว้แบบนี้น่ะชอบมั้ย? - ตอนที่ 5: ห้องสมุด
วันรุ่งขึ้นขณะที่งานของคณะกรรมการห้องสมุดดำเนินอยู่
คิสะและมิคาโดะต้องมาจัดเรียงหนังสือด้วยกัน มิคาโดะยืนอยู่หน้าโถงห้องสมุดด้วยความตึงเครียด ถัดจากเขาคือคิสะที่กำลังทำหน้าตาน่ารักอยู่ แม้จะเป็นท่าทางที่น่ารักก็ตาม แต่จิตสังหารแผ่ออกมาเต็มเปี่ยม ราวกับว่าถ้าหากเขาเผลอลดการป้องกันแม้แต่นิดเดียว เขาก็อาจจะสูญเสียวิญญาณของเขาไปเลยก็ได้
“ในที่สุดเราก็จะได้ทำงานร่วมกันสักทีนะคะ ดิฉันตั้งตารอเลยค่ะ คิทามิคาโดะซัง”
“อ-อื้มม..”
หลังจากได้รับรอยยิ้มที่อ่อนโยนของคิสะ มิคาโดะก็ตอบกลับไปด้วยท่าทีไม่สบายใจ เดิมทีการทำงานกับผู้หญิงนั้นไม่ใช่สิ่งที่เขาคุ้นเคย ยิ่งกว่านั้นยังเป็น ’คิสะ’ของทุกคนอีกด้วย อย่างไรก็ตาม สิ่งที่เขาทำได้คือคอยระวังเธอ
“แล้วเมื่อไหร่เราจะได้เข้าไป? เรารออยู่ตรงนี้มานานแล้วนะ…”
“ขอเวลาฉันสักครู่นะ…”
สำหรับงานวันนี้ เขาเตรียมทุกอย่างไว้แล้ว เพื่อที่จะได้ไม่ต้องอยู่ด้วยกันตามลำพัง ซึ่งอาจนำพาเขาไปสู่เหตุการณ์ที่อันตรายได้ เขาได้ทำสัญญากับสมาชิกกรรมการห้องสมุดที่อยู่ห้องติดกับเขาไว้แล้ว
-ฉันไม่รู้หรอกนะว่าเธอวางแผนอะไรไว้ แต่ฉันจะไม่ยอมตกไปอยู่ในกำมือของเธอแน่
มิคาโดะหยิบสมาร์ทโฟนขึ้นมาดู กลับกัน คิสะพึมพำขณะจ้องไปที่ประตู
“ถ้าเป็นห้องข้างๆ พวกเขามาไม่ได้หรอกนะ”
“…เธอหมายถึงอะไร?”
“สมาชิกคณะกรรมการห้องสมุดคนอื่นมาไม่ได้น่ะ พวกเขาอาการไม่ค่อยดี”
“พวกเขาอาการไม่ค่อยดี!?”มิคาโดะขมวดคิ้วกับคำพูดของคิสะ
ในขณะเดียวกัน โทรศัพท์ของเขาก็สั่น เขารีบหยิบมันออกมาจากกระเป๋าของเขาแล้วจ้องไปที่หน้าจอ แสดงให้เห็นชื่อของสมาชิกที่เขาขอให้ช่วยในวันนี้อย่างแน่นอน
“ฮัลโหล? มีอะไรเหรอ?”
มิคาโดะรีบรับสายเพื่อที่จะฟังเสียงที่อ่อนเพลียของอีกฝั่ง
ฉันขอโทษนะ….คิทา..มิคาโดะ….ฉันไม่สามารถ….ไปที่สำนักงานห้องสมุด…ได้…ฉันอาจทำเพื่อ.
“เกิดอะไรขึ้นกับโลกนี้เนี่ย…”
มีคนชุดดำกลุ่มหนึ่งปรากฏตัวขึ้นแล้วใช้กำลังลักพาตัวผมไป…ฮ่าฮ่า พวกเขาจะพาฉันไปที่ไหนเนี่ย?
“ลักพาตัว?” มีคาโดะตัวแข็งทื่อเมื่อเค้ามองมาที่คิสะ อย่างไรก็ตาม เธอยังยิ้มได้อย่างสบายใจ
-เธอมันปีศาจ! เพื่อที่จะให้เราอยู่ด้วยกัน เธอถึงกับต้องลักพาตัวนักเรียนคนนึง
มิคาโดะปกมือป้องปากตัวเองไว้ และกระซิบ
“ใจเย็นๆ ตอนนี้นายอยู่ไหน ออกไปจากโรงเรียนแล้วรึยัง?”
ฉันไม่ต้องการความช่วยเหลืออะไรทั้งนั้น แค่ปล่อยฉันไปก็พอ
“ห๊ะ…นายกำลังโดนคุกคามหรืออะไร?”
มันไม่ใช่แบบนั้น คนชุดดำพวกนี้ช่าง..สวยจริงๆนะ! ตอนที่ฉันพยายามวิ่งหนี พวกเธอก็ตามจับฉันไว้ได้ และ..ฉันสัมผัสได้ถึงหน้าอกแสนอ่อนนุ่มนั้น…อ่าห์ นายเข้าใจใช่ไหม ความปราถนาของเด็กหนุ่ม
“แน่ใจนะว่าไม่!”
อย่างไรก็ตาม ฉันเสร็จงานแล้ว! นี่ไม่ใช่การทรยศหรืออะไรทั้งนั้น! ฉันไม่สามารถขัดกับสัญชาตญาณความเป็นลูกผู้ชายของฉันได้! ขอโทษนะคิทามิคาโดะ!
ด้วยเหตุนี้ การสนทนาจึงสิ้นสุดลง
“ไอคนทรยศ”
“ใจเย็นๆก่อนคิทามิคาโดะซัง ฉันกลัวนะคะถ้ามีคนตะโกนเสียงดังขนาดนั้นข้างๆ”
ถึงเธอจะพูดแบบนั้น แต่แววตาของเธอเต็มไปด้วยความปิติยินดี
-ตระกูลนันโจวช่างน่ากลัวจริงๆ เธอสามารถอ่านแผนการของผมไว้ล่วงหน้าได้?”
มิคาโดะกัดฟัน
“หยุดการต่อต้านที่ไร้ประโยชน์นั่นและเข้าไปในห้องสมุด จากนั้นก็ยอมตกอยู่ในมือฉันเถอะค่ะ!”
คิสะดึงแขนมิคาโดะเข้ามาในห้อง ในเวลาเดียวกัน มีบางอย่างที่เป็นโลหะและกลไกล9dจากกระเป๋ากระโปรงของคิสะลงไปที่พื้น
“……”
“……”
ทั้งสองเงียบไปครู่หนึ่ง วัตถุที่เป็นโลหะนี้กลายเป็นปืนไฟฟ้า หากโดนเข้ากับร่างกาย คุณอาจปล่อยไฟฟ้าช็อตอย่างแรง ทำให้อีกฝ่ายไม่สามารถเคลื่อนไหวได้เป็นระยะเวลาหนึ่ง
“นันโจว…เราไม่อนุญาตให้นำอาวุธเข้ามาในห้องสมุด”
“มันไม่ได้ระบุไว้ในข้อบังคับของโรงเรียนของเรา!”
“เพราะไม่มีใครคาดหวังว่าจะมีคนนำอาวุธเข้ามาที่บริเวณโรงเรียน!”
“ถ้ามันไม่ได้ระบุไว้อย่างชัดเจน ฉันก็ไม่ได้ทำอะไรต้องห้ามนี่!”
“ไม่ได้หมายความว่าไม่เป็นไร! สามัญสำนึกควรจะเป็นแบบนั้น!”
“ถ้าฉันเอาอาวุธมาไม่ได้ พวกเขาควรจะเพิ่มเครื่องตรวจจับโลหะที่ประตูโรงเรียน!”
“ที่นี่คือญี่ปุ่น ไม่ใช่อเมริกา! มีอะไรอีกไหม!” มิคาโดะยื่นมือไปทางคิสะ
“ฉ-ฉันไม่มีอะไรแล้ว! ปืนช็อตไฟฟ้ากระบอกเดียวคือทั้งหมดที่ฉันมี!”
“แล้วเธอไม่มีอะไรติดอยู่ตรงนั้นเหรอ!”
คิสะลืมตาขึ้น เธอวางแขนไว้บนขอบหน้าต่าง เธอพึมพำขณะจ้องมองไปยังทิวทัศน์ที่สวยงาม
“ฉันมีสิทธิ์ที่จะไม่พูด”
“เธอไม่มีสิทธิ์นั้น! แค่นำพวกมันออกมา! ถ้าไม่ ฉันจะโทรหาตำรวจและงานของเราในวันนี้จะถูกยกเลิก”
“เจ้าหน้าที่หนึ่งหรือสองคนทำอะไรไม่ได้กับพลังของตระกูลนันโจว!”
“ถ้าอย่างนั้นฉันจะยกเลิกงานโดยไม่แจ้งตำรวจ ฉันรู้สึกว่าฉันกำลังตกอยู่ในอันตราย ดังนั้นฉันจะกลับบ้าน!”
เกิดประกายไฟขึ้นระหว่างคิสะกับมิคาโดะ ขณะที่พวกเขาโต้เถียงกันที่โถงทางเดิน หากเขาโดนทำร้ายโดยตรง เขามั่นใจว่าเขาสามารถจัดการได้ อย่างไรก็ตาม นั่นคงเป็นไปไม่ได้หากเขาโดนยิงจากด้านหลัง ที่แย่กว่านั้นคือเพื่อนร่วมชั้นเป็นคนทำ
————
ติดตามผู้แปลได้ที่ แปลด้วยพลังใบ
YOU MAY ALSO LIKE
