[LN]สาวน้อยอ่อนแอผู้เกิดใหม่ด้วยร่างกายสุขภาพดีแข็งแรง(แกร่งที่สุด) ~ออกเดินทางจากดินแดนปิศาจเพราะอยากมีเพื่อน แต่ดูเหมือนว่าเวทมนตร์ของฉันจะแปลกไปนิดหน่อยค่ะ!?~ - ตอนที่ 1.4 บทที่1 ฟิอานน่าออกเดินทาง ④

ฉันที่ออกจากอาคารฝึกอบรม ก็ได้ถูกรายล้อมด้วยนักเรียนที่ดูการประลอง

สถานที่ที่ทำการประลองนั้นถูกเรียกว่าพื้นที่ท้าไฝว้ และในพื้นที่ผู้ชมมีนักเรียนจำนวนมากดูการปรากฏตัวของเด็กใหม่ผู้มีแวว…เมื่อได้ยินแบบนั้นฉันก็ถึงกับน้ำตาตกเลยค่ะ

「เล่นเจ้าแมตตี้ซะเละแบบนั้น! โคตรสดชื้นสดชื่น!」

「เอ่อ ขอบคุณค่ะ?」

「ประทับใจสุดๆ! เวทมนตร์นั่นจากที่ไหนเหรอ?」

「ลูนา…เอ้ยไม่ใช่สิ บ้านเกิดที่บ้านนอกค่ะ!」

(หวาาาาาาา)

(ทำไมคนมารายล้อมกันล่ะเนี่ย!? เมืองหลวงน่ากลัวจังค่ะ!)

เอาตามตรงเลย นี่เป็นครั้งแรกที่เห็นคนวัยเดียวกัน

ถ้าพูดพร้อมๆกันแบบนี้มันเกินรับไหวค่า

ขณะที่เข้ามาใกล้อย่างไม่ลังเลจนฉันกรอกตาไปมานั้นเอง

「ทางนี้ค่ะ!」

อยู่ดีๆก็ถึงดึงแขน

「ให้ตายสิ ไม่ว่าใครหน้าไหนก็ปล่อยความอยากรู้อยากเห็นมาซะเต็มที่ ในฐานะนักเรียนของเอลิเชียนเหมือนกับมันช่างน่าอายค่ะ」

ผู้ที่ดึงแขนของฉันคือสาวน้อยคนนึงที่ดูเหมือนจะเป็นนักเรียนของโรงเรียนนี้

ผมสีทองยาวสะท้อนแสงแดดเป็นประกายระยิบระยับ

「เอ่อ คุณ…」

「นามแห่งเราคือ เซซิเลีย・โรสวูด…ลูกสาวคนโตของตระกูลโรสวูด ซึ่งตอนนี้เป็นลีดเดอร์โรสวูดกรุ๊ปอังทรงเกียรติค่ะ」

「เห~」

บางที เหมือนจะเป็นคนใหญ่คนโต

สาวสวยผมทองดึงแขนของฉัน…และคุณเซซิเลียก็เคลื่อนตัวฝ่าฝูงชนไปอย่างกับใช้เวทมนตร์

「จะ จ๊างง! ที่นี่คือหอพักนักเรียนที่โรงเรียนเอลิเชียนภาคภูมิใจ…ค่ะ!」

จากนั้นก็มาถึงที่พักในแทบพริบตา

คุณเซซิเลียทำหน้าทำตาภาคภูมิใจเหมือนกับมีเสียงเอฟเฟค ไงล่ะ! ออกมา พร้อมกับชี้ไปที่ทางเข้าค่ะ

「เราประทับใจในการต่อสู้วันนี้มาก! ที่อัดอาจารย์แมตตี้ผู้ชอบพูดจาถากถางซะเละฝ่ายเดียวแบบนั้น!」

「ม ไม่ได้อัดเละฝ่ายเดียวนะคะ」

「แหมแหมไม่ต้องถ่อมตัว อัดเละฝ่ายเดียวสมบูรณ์แบบตั้งแต่ต้นจนจบเลยค่ะ!」

(ช่วยอย่าพูดอะไรที่มันฟังดูแล้วไม่ค่อยดีได้ไหมค้า!?)

คุณเซซิเลียหันมามองทางนี้ด้วยสายตาเป็นประกาย

คิดว่าเธอไม่ได้มีเจตนาอะไรไม่ดีหรอก แต่ถ้าปล่อยข่าวลือแบบนั้นแพร่สะพัดไปทั่วโรงเรียนคงจะแย่ค่ะ

ถ้าข่าวลือเช่นนั้นแพร่ไปละก็

「ดูเหมือนนักเรียนที่ย้ายมานั่นจะไล่ผู้คุมสอบที่ไม่ชอบออกไปนะ(ซุบซิบ)」 

「ดูเหมือนยำเละสมบูรณ์แบบอยู่ฝ่ายเดียวเลยละ(ซุบซิบ)」

「น่ากลัว ไม่เข้าใกล้ดีกว่า…(ซุบซิบ)」

…อะไรแบบนั้น ถึงกับมองเห็นอนาคตเลยค่ะ!

「คุณเซซิเลีย ต้องแก้ไข ต้องแก้ไขให้ถูกต้องค่ะ!」

「อะไรเหรอ?」

「ฉันที่ประลองกับอาจารย์แมตตี้นั้นเป็นฝ่ายถูกดันอยู่ตลอด ถึงจะตั้งรับอยู่เสมอแต่ก็ยังโจมตีมาโดยอาศัยช่องว่างชั่วพริบตา และท้ายสุดก็ผ่านการสอบด้วยจิตใจอ่อนโยนของอาจารย์แมตตี้ค่ะ…เข้าใจนะคะ!!」

「เฮะ…? แต่นั่นไม่ว่าใครมองก็เป็นอัดเละอยู่ฝ่ายเดียวนะ?」

(อ อัดเละฝ่ายเดียว!!)

แย่แล้วค่ะ

การแสดงออกเริ่มมีแนวโน้มที่น่ากลัวมากขึ้นเรื่อยๆ

「การสอบฉิวเฉียดค่ะ! เข้า・ใจ・นะ・คะ!」

「ค่ะ…งั้นเหรอ?」

ฉันมองดูคุณเซซิเลียพยักหน้าแล้วก็ได้แต่ถอนหายใจ

(เดี๋ยวนะ ไม่ใช่เวลามาทำอะไรแบบนี้!)

「คุณเซซิเลีย ขอบคุณที่นำทางให้ค่ะ! ฉันคงต้องขอตัวโต้รุ…ไม่ใช่สิ เตรียมพร้อมทดสอบพรุ่งนี้!」

「พรุ่งนี้ตั้งหน้าตั้งตารอที่จะเจอกันอีกครั้งเลยละ พยายามเข้านะ」

เมื่อมองส่งคุณเซซิเลียแล้ว ฉันก็ได้เข้าไปในหอพัก

 

ห้องที่ได้รับสะอาดกว้างขวางแม้จะเทียบกับมาตรฐานในโลกก่อนก็ตามที

ฉันกระโดดไปบนฟูกแล้วเปิดสมุดบันทึกสามัญสำนึกทั่วไปที่คุณแม่ของเอลชาทำไว้ให้

「ชื่อของราชาคือ บริตตานี・มาเบิ้ลลอย บริตตานี・มาเบิ้ลลอย บริตตานี・มาเบิ้ลลอย…」

อื~ม อื~ม เรียนรู้ซ้ำไปซ้ำมาขณะที่ครางอออกมาแบบนั้น

อ่อนเรื่องการจดจำค่ะ

อย่างไรก็ตามเพื่อที่จะเข้าเรียนโรงเรียนแห่งนี้ได้อย่างเป็นทางการ นี่คือการตัดสินแพ้ชนะที่สำคัญ!

จึงได้ตบหน้าตัวเองและตั้งสติอีกครั้ง

อย่างน้อยแค่วันนี้ ฉันตัดสินใจที่จะทำเต็มที่จริงจังกับการทดสอบ…

「ประเทศใหญ่ทั้ง5 มีราชอาณาจักรมาเบิ้ลลอยของพวกเรา เลสตันเทลที่เอลฟ์ปกครอง เมลาเดียนที่เหล่ามนุษย์สัตว์(ฟรี้ ฟรี้)」

…พอรู้สึกตัวก็มาอยู่ในฝันซะแล้ว

ช่างแปลกจังเนอะ

***

(คนแปล – ไม่ได้ติดเกมจริงๆนะ)