LIAR LIAR After Story - ตอนที่ 36 【 ฮิเมจิ ชิรายูกิ 】 ป๊อกกี้เกมเมดสาว X ปีศาจน้อย !

 

เรื่องที่เกิดขึ้นในวันที่แสนธรรมดา

เกาะแห่งการศึกษา เขตที่ 4

ณ ห้องสภานักเรียนของโรงเรียน คนที่ในห้องประชุมซึ่งก็คือตัวฉัน “ฮิเมจิ ชิรายูกิ” และยังมีอีกคนเด็กสาวชั้นปีที่ 3 “อาคิซึกิ โนอา” อยู่ด้วย

ซึ่งปกติฉันจะอยู่กับนายท่านตามลำพัง และอยู่ข้าง ๆ ด้วยกันสองคน

แค่ตอนนี้ท่านอาคิซึกิกลับนั่งอยู่ข้าง ๆ ฉัน

จู่ ๆ ท่านอาคิซึกิก็ฮัมเพลงขึ้นมา ฉันล้วงมือเข้าไปในกระเป๋าหยิบของบางอย่างขึ้นมา เป็นขนมช็อกโกแลตหรือก็คือ [ป็อกกี้] นั้นเอง

「 ของว่างค่ะ ท่านอาคิซึกิ ｣

「 ของว่างเหรอ ชิรายูกิจัง♪ ｣

「 วันนี้เป็นป๊อกกี้เดย์น่ะค่ะ คนต่อแถวกันซื้อเยอะมาก ๆ เลยนะคะ ♡ ｣

「 ป๊อกกี้เดย์… เข้าใจแล้วว่าเป็นวันที่ 11 พฤศจิกายนสินะ ? ｣

ฉันพอใจมาก

ถามว่าวันนี้คือวันที่ 11 พฤศจิกายนที่คนเรียกว่า [ Pocky Day ] หรือ [ Pocky & Pretz Day ] เพราะเป็นวันเดือนที่เลข 1 อยู่ถึง 4 ตัว

「 เฮะ ๆ ｣

「 ท่านอาคิซึกิแกว่งขาด้วยความอารมณ์ดี ทวินเวลที่ฟูฟ่องของเธอสั่นไหวไปมา ｣

「 ขอโทษนะ ถ้าฮิโรโตะคุงกลับมาเมื่อไหร่ กะว่าจะชวนเขามาเล่นป๊อกกี้เกมกันน่ะ ♡ ｣

「 …เกมป๊อกกี้เหรอคะ ? ｣

( ก็เคยได้ยินมาบ้าง )

( มันเป็นเกมที่เล่นกันกันสองคน ซึ่งส่วนใหญ่มักจะเล่นกับเพศตรงข้าม การกินป็อกกี้จากทั้งสองฝั่ง และฉันไม่เข้าใจกติกาของมันเลยสักนิด )

( เกมที่เล่นโดยปกติใบหน้าของทั้งคู่จะค่อยเข้าใกล้กัน ดีไม่ดีอาจจะจบลงที่การจูบกันด้วยซ้ำ )

「 ทำอย่างนี้มันไม่เหมาะสมเลยนะคะ ท่านอาคิซึกิ ｣

「 เอ๋ ? เธอหมายถึงอะไรน่ะ ｣

「 โนอาจังอ่ะนะ ทั้งเรียบร้อยและไร้เดียงสาจนไม่เข้าใจอะไรเลยสักนิด ♡ ｣

ท่านอาคิซึกิเอากล่องป๊อกกี้แนขแก้มของตัวเองเอาไว้ และมองมาที่ฉันด้วยรอยยิ้มเจ้าเล่ห์

「 ไม่มีอะไรค่ะ…. ｣

ฉันคิดว่านี่คงเป็นการ [ยั่วยุ] จึงตัดติดที่จะโต้ตอบ

ฉันยึดกล่องป๊อกกี้จากมือของท่านอาคิซึกิ แกะและใช้นิ้วมือที่สวมถึงมืออยู่นั้นหยิบแท่งป็อกกี้ขึ้นมา

「 งั้นฉันจะสอนท่านอาคิซึกิที่ไร้เดียงสาให้เข้าใจเองค่ะ ｣

「 เปิดปากของคุณด้วยค่ะ ท่านอาคิซึกิ ｣

「 เอ๊ะ…. อ้ามมม ｣

「 มาเริ่มป๊อกกี้เกมกันเถอะ ｣

「 …อั่ม ｣

ฉันปัดผมเบา ๆ และเสียบแท่งป๊อกกี้เข้าไปในปากท่าอาคิซึกิ

ทันทีเกิดเรื่องขึ้น

รสชาติของมันกระจายไปั่วปาก การกินคงปกติคงกินแล้วหักไปแล้ว แต่น่าเสียที่มันคือป๊อกกี้เกมที่เราต้องค่อย ๆ กินทีละนิด

เสียงที่ดังขึ้นเบา ๆ

ท่านอาคิซึกิที่ใบหน้าตื่นตระหนก เมื่อมันเริ่มขึ้นอย่างกระทันหัน ไม่นานหน้าของเธอก็ค่อย ๆ แดงขึ้นเรื่อย ๆ และขยับริมฝีปากเช่นเดียวกัน

…ช่วงเวลาแห่งความเงียบสงบค่อย ๆ ผ่านไป

แน่นอน

ปัจจุบันท่านอาคิซึกิกับฉันระยะห่างเพียงป๊อกกี้ 1 แท่ง

ฉันวางมือบนไหล่ของท่านอาคิซึกิ

และมือของท่านอาคิซึกิก่อนประคองที่เอวของฉันอย่างสงบ

ท่านอาคิซึกิที่แก้มแดงก่ำและเขินอาย

อาจเป็นเพราะความดื้อรั้นของเธอในฐานะแม่ปีศาจตัวน้อย ทำให้เธอไม่อาจถอยจากเกมนี้ได้

( …เดี๋ยวนะ ถ้าเป็นอย่างนี้เราได้จูบกันจริง ๆ แน่เลย ? )

อยู่ ๆ ฉันก็เริ่มรู้สึกประหม่าขึ้นเสียอย่างนั้น

ตอนนั้นเอง…

「 ขอโทษนะที่มาช้า… หืม ? ｣

จู่ ๆ ประตูห้องก็เปิดออกมา นายท่านของฉันที่เดินเข้ามา แต่จากตำแหน่งของพวกเราตอนนี้เหมือนสถานการณ์ที่เข้าด้ายเข้าเข็มเช่นนี้

เขามองพวกเราอยู่อย่างนั้น

ก่อนที่เสีนงประตูปิดจะดังขึ้นมา

「 …เอ่อ ขอโทษด้วยนะครับที่มารบกวน ｣

「 เดี๋ยวก่อนค่ะ นายท่านไม่ใช่นะคะ ! ｣

「 เดี๋ยว ๆ ฮิโรโตะคุงมันไม่ใช่อย่างนั้นนะ ! ? ｣

ฉันและท่านอาคิซึกิรีบยืนขึ้นด้วยความตื่นตระหนกก่อนเริ่มไล่ตามนายท่านไป

เสียงป๊อกกี้ที่หักดังเปร๊าะซึ่งเป็นสัญญาณจบป๊อกกี้เกมลง