LIAR LIAR After Story - ตอนที่ 26 【 ฮาโกโรโมะ ชิอง 】 - วันหยุดที่ไม่จำเป็นต้องระบุตัวตน
- Home
- LIAR LIAR After Story
- ตอนที่ 26 【 ฮาโกโรโมะ ชิอง 】 - วันหยุดที่ไม่จำเป็นต้องระบุตัวตน
———ช่วงพักฤดูใบไม้ผลิ
สงครามที่ยืดเยื้อในช่วงปลายปีเกือบจะคลี่คลายแล้ว และฉันก็ยังเป็นเด็กสาวอยู่จริง ๆ “ฮาโกโรโมะ ชิอง” เมื่อไม่พบปัญหาในการเดินเข้าไปข้างในอย่างอิสระในเกาะแห่งการศึกษา
「 เอาล่ะ! ออกไปเดี๋ยวนี้เลย ชิโนฮาระซัง 」
คำเชิญที่ไม่คาดคิดผ่านเทอร์มินัล ด้วยน้ำเสียงที่ไพเราะ ——เธอก็เต็มไปด้วยความอยากรู้อยากเห็น และสนทนาต่อ (ทิ้งฉันไว้ข้างหลัง)
「 มีร้านขนมหวานที่ฉันอยากลองเยอะเลยล่ะค่ะ! 」
「 ยูกิ หรือ รินะ ฉันสามารถไปกับพวกเธอได้ …นั่นเป็นความตั้งใจของฉันในตอนแรก ———ฉันคิดว่าคงจะสนุกดีถ้ามีสุภาพบุรุษแสนดีมาเดินเป็นเพื่อนฉัน 」
「 ไม่ชอบเหรอคะ? 」
「 …อย่างที่คิด! —ไม่มีเหตุผลอะไรที่ฉันไม่ชอบมัน 」
( ความรู้สึกเหมือนจะไปในทางที่ดี ——จะเรียกว่ารุนแรง ก้าวร้าว หรือ …อุกอาจดีล่ะ! )
ฉันมองย้อนกลับไปดูโทรศัพท์เมื่อคืนนี้ด้วยรอยยิ้มเจ้าเล่ห์
มันเป็นช่วงกลางของฤดูใบไม้ผลิ และเป็นช่วงเวลาประมาณเที่ยง ร้านขนมหวานที่ฮาโกโรโมะเลือกนั้นเป็นร้านที่ได้รับความนิยมอย่างมาก และทุกที่นั่งเต็มไปหมด ——ส่วนใหญ่จะเป็นกลุ่มสาว ๆ หรือคู่รัก ทุกที่มองดูงดงามสายตา
และ———
「 อืม ♪ 」
「 มันอร่อยจริง ๆ ครีมมันหวาน ทำให้รู้สึกมีความสุข 」
เธอหันหน้าเข้าหาฉัน หญิงสาวงามสง่าผู้มีเส้นด้ายสีทอง ――”ฮาโกโรโมะ ชิอง” กำลังแตะแก้มของเธอ เธอปล่อยตัวปล่อยใจ
โดยปกติแล้วเธอมีจิตใจอิสระ เต็มไปด้วยความอยากรู้อยากเห็น และมีออร่าที่ไม่อาจหยั่งถึงได้ ———แต่ความประทับใจของเธอในวันนี้แตกต่างออกไปมาก ฉันรู้สึกว่าเธอเป็นเด็กสาวที่ไร้เดียงสา และน่ารัก มากกว่าเหมาะสมกับวัยของเธอ
(แต่ฉันคิดว่ามันช่วยไม่ได้ ——ท้ายที่สุดแล้วขนมหวานก็อร่อยเกินไป)
「 มันสมเหตุสมผลแล้ว ที่มันจะได้รับความนิยม… 」
ขณะถือชีสเค้กชิ้นหนึ่งเข้าปาก ข้อตกลง ตอบกลับแทน.
ชูกิ ชิริ ――ของเกาะแห่งการศึกษา เป็นเพียงสิ่งสุดยอดสำหรับคนรักขนมหวานเลย
「 ฮิฮิ… ถูกต้องแล้ว! 」
「 แต่ …ชิโนฮาระซัง? 」
ในขณะนั้น ——ฮาโกโรโมะที่หันหน้าเข้าหาเธอ จู่ ๆ ก็เอียงศีรษะเล็กน้อย หยอกเย้าเล็กน้อย เธอมีสีหน้าที่ดูง่วงซึม
เธอพูดพร้อมยกนิ้วชี้ขึ้นใกล้แก้ม
「 ตอนนี้ ฉันอยู่กับคุณ …หรือพูดให้เจาะจงกว่านั้นคือ “พวกเรากำลังออกเดท” กันอยู่ ————มันเสียมารยาทนะคะ! ที่เอ่ยชื่อผู้หญิงคนอื่นในเวลานี้นะ!? 」
「 เอ๊ะ …อ่า! แย่แล้วสิ!? 」
「 ไม่ค่ะ! ฉันไม่อนุญาต ——เพื่อเป็นการลงโทษ…อืม! ได้โปรด… 」
「!?」
ด้วยความเร่งรีบ และวุ่นวาย ——ทันใดนั้นก็มีเสียงระเบิดดังขึ้นในอากาศ
ฉันไม่อยากเชื่อหูตัวเอง คิดว่าตัวเองได้ยินผิด ——แต่ฮาโกโรโมะใช้ส้อมในมือขวาตัดเป็นแพนเค้กไส้ครีมแล้วยื่นมาให้ฉัน ด้วยความพึงพอใจ ปากของเขาหย่อนลงเล็กน้อย แน่นอนว่าส้อมเงินคืออันที่เธอใช้กินเมื่อครู่
「 เฮ้… 」
แม้ว่าฉันจะตกใจกับพฤติกรรมที่เกิดขึ้นอย่างกะทันหัน ——แต่ฉันก็ทำได้แต่เขินอาย ตอบด้วยน้ำเสียงแผ่วเบา
「 …การลงโทษแบบไหนกัน? 」
「 ฉันคิดว่าชิโนฮาระซัง คงจะเขินอายมาก ๆ 」
「 นอกจากนี้…… 」
ขณะที่กำลังจะพูดแบบนั้น จู่ ๆ ฮาโกโรโมะก็หันสายตาไปทาง “ข้างหลัง”
และ——
「 เดี๋ยวสิ! ยูกิ หมอบลง ๆ ! 」
「 รินะ! เสียงดังเกินไปแล้วคะ!! …แค่หวังว่าพวกเขาจะไม่เห็นก็พอ 」
「…………」
ด้านหลังฮาโกโรโมะ ——ร่างที่คุ้นเคยสองคนซ่อนตัวอยู่ในที่นั่งซึ่งห่างกันสองสามที่นั่ง!
「 ฮิฮิ… 」
หลังจากที่ค่อย ๆ ลุกขึ้นมากินแพนเค้กด้วยตัวเองอย่างช้า ๆ ฮาโกโรโมะตั้งใจคอยดูความร้อนลนของทั้งคู่ให้มากที่สุดเท่าที่เป็นไปได้ ความละเอียดอ่อน ——เธอพูดแบบนี้ด้วยรอยยิ้มอ่อนโยน
「 ฉันใช้เวลาหลายวันอย่างเต็มที่กับยูกิ และรินะ ——นี่เป็นครั้งแรกในชีวิตที่ฉันรู้สึกอิจฉาพวกเขา… 」
「 ชักเริ่มสนุกแล้วิ!! 」
「 …อืม! 」
ฉันยักไหล่เล็กน้อยตามคำพูดซึ่งเต็มไปด้วยบุคลิกที่กล้าแกร่ง