Kuro no Maou (มารดำ) - ตอนที่ 62 บ้าคลั่ง

บทที่ 62 – บ้าคลั่ง

ครึ่งทางของทางหลวงไปยังหมู่บ้าน ไอซ์ส ฉันเห็นเมฆสีดำลอยขึ้นมาข้างหน้าฉัน

“เวรเอ้ย พวกเขาจุดไฟเผาหมู่บ้าน!” (คุโรโนะ)

แม้ว่าฉันจะไม่เห็นจริงๆ ว่าหมู่บ้านกำลังลุกไหม้จริงๆ หรือไม่ แต่ก็ไม่มีเหตุผลอื่นใดที่ทำให้เกิดเมฆดำเช่นนี้เท่าที่ฉันสามารถนึกถึงได้

เมื่อเห็นความผิดปกตินั้น ฉันจึงเพิ่มกำลังขาให้วิ่งเร็วขึ้นอีก

ขณะนั้นฉันได้ยินเสียงฝูงนกบินออกไปจากป่าทางซ้ายมือ

มีนกจำนวนมากอาศัยอยู่ในป่า และเป็นเรื่องธรรมชาติมากที่ฝูงนกจะบินไปด้วยกัน แต่จำนวนนกที่ฉันเห็นในปัจจุบันนั้นใหญ่เกินกว่าที่จะเป็นไปตามธรรมชาติ

“คุโรโนะ!” (ลิลลี่)

ลิลลี่ที่อยู่ในหมวกของฉัน ดึงเสื้อคลุมของฉันออก

“เกิดอะไรขึ้นลิลลี่?”

“มันมีปัญหา ที่น้ำพุ——”

ฉันหยุดขาของฉันและพยายามตั้งใจฟังสิ่งที่เธอพูด

ก่อนที่ฉันจะได้ยินสิ่งที่เธอพยายามจะพูด ฉันก็เข้าใจทันทีเมื่อเห็นกลุ่มควันลอยขึ้นมาจากป่าเช่นกัน

“ให้ตายเถอะ พวกครูเซเดอร์ดก็เข้าใกล้น้ำพุแห่งแสงด้วยเหรอ!?”

ทำไมพวกเขาถึงไปที่นั่น? พวกเขาคิดว่าสถานที่นั้นมีสมบัติอยู่หรือเปล่า?

ลิลลี่กระโดดออกจากหมวก และเริ่มวิ่งไปทางป่า

“อ๊ะ รอก่อน!!”

แม้ว่าลิลี่จะถูกเนรเทศออกจากน้ำพุแห่งแสง แต่ฉันรู้ว่าเธอยังคงมีคุณค่าต่อมัน

ฉันไม่รู้แน่ชัดว่าคำว่า ‘การคุ้มครองอันศักดิ์สิทธิ์ของราชินี’ หมายถึงอะไรสำหรับแฟรี่ ยกเว้นว่ามันทำให้ดินแดนหนาแน่นไปด้วยพลังเวทย์มนตร์ แต่เมื่อพิจารณาว่าแฟรี่ไม่อนุญาตให้เผ่าพันธุ์อื่นเข้ามา ฉันค่อนข้างจะเข้าใจได้

น้ำพุแห่งแสง หากมีเผ่าพันธุ์อื่นเข้ามาหรือทำลายมัน เอฟเฟกต์เวทย์มนตร์ของ ‘การคุ้มครองอันศักดิ์สิทธิ์ของราชินี’ ก็น่าจะหายไปจากดินแดนนั้น

อย่างไรก็ตาม เป็นเรื่องจริงที่ลิลลี่และแฟรี่คนอื่นๆ ต้องป้องกันการบุกรุกไม่ทางใดก็ทางหนึ่ง

พวกครูเซเดอร์ต้องบุกโจมตีน้ำพุแห่งแสงโดยมีวัตถุประสงค์บางอย่าง และต้องต่อสู้กับแฟรี่ที่นั่น นั่นควรเป็นเหตุผลที่อยู่เบื้องหลังควันนั้น

ฉันไม่มีเหตุผลที่จะหยุดลิลลี่ไม่ให้ไป อันที่จริงฉันอยากจะไปช่วยเธอแทน

แต่ควันแห่งการต่อสู้ไม่ได้เพิ่มขึ้นไม่เพียงแต่จากน้ำพุแห่งแสงเท่านั้น แต่ยังมาจากหมู่บ้านด้วย ฉันก็ทิ้งเรื่องนั้นไปไม่ได้เช่นกัน

“ลิลลี่จะไปที่น้ำพุแห่งแสงสว่าง คุโรโนะควรไปที่หมู่บ้าน” (ลิลลี่)

“……ไม่เป็นไรใช่ไหม?” (คุโรโนะ)

สิ่งที่สำคัญที่สุดสำหรับฉันคือความปลอดภัยของลิลลี่ในที่สุด

ฉันรู้เมื่อกี้นี้ แต่ฉันกดดันตัวเองด้วยความโกรธและความไม่อดทนจากความจริงที่ว่าหมู่บ้านถูกโจมตี แต่ในกระบวนการนี้ ฉันไม่เพียงแต่ทำให้ตัวเองตกอยู่ในอันตรายเท่านั้น แต่ยังรวมถึงลิลี่ด้วย

แน่นอน ฉันจะไม่ถอยกลับไปตอนนี้ ฉันจะปกป้องลิลี่อย่างแน่นอน

แต่การปล่อยให้ลิลลี่เผชิญหน้ากับพวกครูเสดเพียงลำพังนั้น——

“ไม่เป็นไร! เชื่อในตัวลิลลี่!” (ลิลลี่)

ลิลี่เป็นคู่หูของฉัน ไม่ใช่คนที่ฉันต้องปกป้องเพียงฝ่ายเดียว

ถ้าเธอขอให้ฉันเชื่อในตัวเธอ ฉันจะทำตามที่เธอพูด

“เข้าใจแล้ว แต่อย่าทำอะไรบุ่มบ่ามนะ” (ลิลลี่)

“คุโรโนะด้วย” (ลิลลี่)

“……รู้แล้ว”(คุโรโนะ)

ถูกต้อง ฉันสัญญากับลิลี่ว่าจะไม่ทำอะไรบ้าบิ่นอย่างการท้าทายซาเรียลอีก

“ฉันไม่รู้ว่ามีพวก ครูเซเดอร์ กี่คน แต่เมื่อพิจารณาว่าพวกเขากำลังเคลื่อนทัพมาเป็นกองทัพ มันคงไม่ใช่จำนวนที่เราจะจัดการด้วยลำพังได้ ทันทีที่เราทำงานเสร็จ รีบถอยกลับเร็วๆ แล้วเราจะรวมกลุ่มกันใหม่ที่กิลด์หมู่บ้านคัวร์” (คุโรโนะ)

“อ๊ะ!”

โดยไม่แลกเปลี่ยนคำพูดอีกต่อไป เราก็วิ่งไปสู่เป้าหมายของเรา

นรกแบบไหนกำลังรอฉันอยู่ ตอนนั้นฉันไม่มีสติแม้แต่จะคิดเรื่องนี้

บ้านทุกหลังที่สร้างขึ้นแยกจากหมู่บ้านเล็กน้อยถูกไฟไหม้จนเหลือแต่ขี้เถ้าหรือยังคงถูกไฟกลืนกินไป

บนทางหลวง มีเลือดจำนวนมากกระเซ็นที่นี่และที่นั่น แต่ไม่สามารถมองเห็นศพแม้แต่คนเดียว ‘คนที่เลือดออกมากก็ถูกพาตัวออกไปและกำลังรับการรักษาอยู่ในขณะนี้’ – ฉันพยายามยึดติดกับความปรารถนาเช่นนั้น

แต่กลิ่นเน่าเหม็นของซากศพที่อยู่รอบๆ ได้ทำลายความปรารถนาของฉันอย่างสิ้นเชิง

กลิ่นศพลอยมาจากนอกประตู จากใจกลางเมืองหมู่บ้าน

มันพิสูจน์ให้ฉันเห็นแล้วว่าสิ่งที่รอฉันอยู่หลังรั้วนั้นคือความจริงที่ไม่อาจเปลี่ยนแปลงได้ที่มีการคร่าชีวิตผู้คนไปมากมาย

“ฮะ………ฮะ………”

ในที่สุดขาของฉันก็หยุดวิ่งด้วยความเร็วเต็มที่ และฉันก็เดินอย่างไม่มั่นคงเหมือนคนป่วยที่อ่อนแอบนทางหลวง

จนถึงตอนนี้ ฉันได้เห็นความตายมามากมาย จริงๆ แล้วฉันเองก็ฆ่าไปมากมายเช่นกัน

ต่อหน้ามังกร ต่อหน้าซาริเอล ขาของฉันสั่นเทาด้วยความกลัวอยู่เสมอ แต่แล้วสิ่งนี้คืออะไรที่ฉันรู้สึกเมื่ออยู่ต่อหน้าทิวทัศน์ของหมู่บ้านที่ฉาบไปด้วยเลือดและเปลวไฟ? นี่มันความกลัวแบบไหนกันนะ?

“อะไรวะเนี่ย……”

หมู่บ้านนี้ หมู่บ้าน ไอซ์ส แห่งนี้ เป็นสถานที่พักผ่อนเพียงแห่งเดียวของฉันที่ไม่เกี่ยวข้องกับการต่อสู้ใดๆ

ทำไมตอนนี้ถึงกลายเป็นสถานที่นองเลือดนี้?

ฉันคิดไม่ออก อะไรแบบนี้ฉันไม่รับรู้ ฉันไม่เชื่อ——- ขณะที่ฉันยืนอยู่ตรงนั้นอย่างตกตะลึง ฉันสงสัยว่าเวลาผ่านไปนานแค่ไหนแล้ว

ทันใดนั้นเมื่อเห็นเหตุการณ์บางอย่างขาของฉันก็หยุดลง เป็นทหารชุดขาวที่ออกมาจากบ้านที่ไม่ถูกไฟไหม้อย่างปาฏิหาริย์

ทหารคนนั้นฮัมเพลงอย่างมีความสุขขณะถือบางสิ่งที่ส่องแสงซึ่งอาจเป็นเหรียญเงินไว้ในมือซ้าย

หลังจากนั้น ทหารอีก 2 นายที่ถือกล่องบรรจุก็ออกมาด้วยใบหน้าที่มีความสุขอีกครั้ง

ทหารวางกล่องนั้นไว้ในรถม้าเหมือนยานพาหนะที่ยืนอยู่หน้าบ้าน ในขณะนั้น เสียง *โดซุน* อันใหญ่โตประหลาดก็ดังก้องออกมา

ทหารทั้งสามกำลังคุยกันเรื่องประตูเล็กของบ้านที่ไม่สามารถเข้าไปโดยไม่โค้งงอได้ และทั้ง 3 คนก็เข้าไปในบ้านอีกครั้ง

และทันทีที่พวกเขาออกมาอีกครั้ง ในหัวของฉันที่ตกตะลึงและไม่สามารถรับรู้ถึงความเป็นจริงได้ ฉันรู้สึกว่ามีบางอย่างแตกหักและมีบางอย่างหัก

ในที่สุดฉันก็ได้ตระหนักถึงเหตุการณ์ที่อยู่ตรงหน้าฉัน

ทหารทั้งสามคนกำลังแบกศพของก็อบลินที่สวมชุดธรรมดา

หูของฉันสะดุดกับคำพูดของทหารบางส่วน

“นี่มันช่างน่าเสียดาย—- มีเพียงลูกของก็อบลินโสโครกเท่านั้นที่อยู่ที่นี่”

“—–ถ้าเป็นผู้หญิงเอลฟ์ อย่างน้อยฉันก็คงจะสนุกมากกว่านี้”

“เราได้เงินมา ยังไงก็ตาม——-“

และยิ่งกว่ากล่อง พวกเขาก็โยนศพลงบนเกวียน

ศพเหล่านั้นเป็นของวัทส์ซังที่คอยต้อนรับฉันทุกเช้าและครอบครัวของเขา

“อ๊าาา…..”

หมู่บ้าน ไอซ์ส ที่ฉันอยากจะปกป้อง เมื่อเห็นการตายของผู้คนที่อาศัยอยู่ที่นั่น

“อ๊ายยยยย!!!!”

ฉันโกรธมาก

ใช่ ฉันโกรธมาก

ในที่สุดฉันก็ตระหนักว่าฉันสายเกินไป

ในมือซ้ายของฉัน ขวานต้องคำสาป [ซึจิกิริ] ก็ปรากฏตัวขึ้นแล้ว

ความรู้สึกเกลียดชังที่ฉันระงับไว้ด้วยความดำคล้ำนั้นไหลอยู่ในหัวของฉันราวกับคลื่นที่ซัดสาด

โดยปกติแล้ว ฉันจะต่อต้านความรู้สึกบิดเบี้ยวที่หลั่งไหลออกมา แต่น่าประหลาดใจที่ตอนนี้ฉันรู้สึกสบายใจแทน

ฉันแยกไม่ออกว่านี่คือความเกลียดชังของฉันหรือคำสาปของขวานอีกต่อไป

แต่มันสั่งให้ร่างกายของฉันเคลื่อนไหว

เพื่อฆ่า ‘ศัตรู’ ทุกคนที่อยู่ในสายตาของฉัน

ลิลลี่วิ่งไปที่น้ำพุแห่งแสงซึ่งตั้งอยู่ในส่วนลึกของสวนแฟรี่

คำว่าวิ่งอาจจะผิดไปสักหน่อย ท้ายที่สุดแล้ว ลิลลี่ที่มีร่างกายเหมือนเด็กทารก แม้ว่าเธอจะเสริมขาของเธอด้วยเวทมนตร์อย่างคุโรโนะ เธอก็ยังไม่สามารถสร้างเอฟเฟกต์แบบเขาได้

ปัจจุบันร่างกายของลิลลี่ถูกปกคลุมไปด้วยทรงกลมแห่งแสง ด้วยบาเรียแฟรี่ – เปิดใช้งานออราเคิลชิลด์ ลิลลี่ก็กระโดดเหมือนตั๊กแตนด้วยความเร็วสูง

กระโดดและข้ามสิ่งกีดขวางเช่นต้นไม้ล้มและก้อนหินได้อย่างง่ายดาย ลิลี่ดูเหมือนลูกบอลสีขาวกระเด้งไปมา

และด้วยความเร็วที่เร็วกว่ามนุษย์ใดๆ มาก ลิลลี่สามารถสัมผัสได้ถึงพลังเวทย์มนตร์รอบตัวเธอที่หนาแน่นขึ้นตามร่างกายของเธอ ขณะที่เธอเคลื่อนตัวเข้าใกล้น้ำพุแห่งแสงมากขึ้น

โดยปกติ เมื่อสัมผัสได้ว่าลิลี่เข้ามาใกล้ขนาดนี้ แฟรี่คนอื่นๆ ก็จะเข้ามาหยุดเธอ แต่ตอนนี้ ร่างของเด็กผู้หญิงตัวเล็กๆ ที่เปล่งประกายเหล่านั้นกลับมองไม่เห็นเลย

ย้อนกลับไปสักพัก เสียงฟ้าร้องที่ห่างไกลราวกับเสียงที่เกิดขึ้นเนื่องจากการใช้เวทมนตร์โจมตีคือเหตุผลเบื้องหลังสิ่งนี้

ครูเซเดอร์ที่กำลังรุกคืบไปยังน้ำพุถูกเหล่าแฟรี่ขัดขวางไว้

ในกรณีที่มนุษย์ได้รับอนุญาตให้บุกไปที่ ‘ศูนย์กลาง’ ของน้ำพุตามที่คุโรโนะคาดไว้ ป่าจะสูญเสีย [การคุ้มครองอันศักดิ์สิทธิ์ของราชินีแฟรี่]

ในกรณีนั้น แฟรี่จะไม่เกิดที่นี่อีกต่อไป และมันก็คล้ายกับการสูญเสียบ้านเกิด

พวกเขาจะต้องปกป้องบ้านของพวกเขา สถานที่ที่พวกเขาเกิด และดินแดนศักดิ์สิทธิ์ที่ได้รับการคุ้มครองจากสวรรค์จากราชินี

ลิลลี่จึงวิ่งบินไปอย่างเร่งรีบ

รีบวิ่งไปหาเหล่าแฟรี่ของเธออย่างรวดเร็ว และใช้เวทมนตร์พิเศษของเธอซึ่งแข็งแกร่งกว่าแฟรี่ทั่วไป และขับไล่มนุษย์ออกไปเพื่อปกป้องสถานที่แห่งนี้——ลิลลี่กำลังคิดแต่เรื่องนั้นเท่านั้น

แต่ในขณะที่ความหนาแน่นของพลังเวทย์มนตร์ก้าวข้ามระดับหนึ่ง นั่นคือเมื่อลิลี่ก้าวเข้าไปในสถานที่ที่การคุ้มครองอันศักดิ์สิทธิ์ของราชินีแข็งแกร่งที่สุด การเปลี่ยนแปลงก็เกิดขึ้นในลิลี่

“ปกป้อง……..”

ลิลลี่ที่เคลื่อนไหวราวกับกระสุนก็ชะลอตัวลงในทันที

“………..สถานที่นี้?”

ลิลลี่ซึ่งตอนนี้แค่เดินเท่านั้น บาเรียแฟรี่ที่อยู่รอบตัวเธอก็หายไปแล้ว แต่ร่างกายของเธอกลับเริ่มเปล่งประกายแข็งแกร่งขึ้น

“ฟุฟุ……ช่างโง่เขลาจริงๆ”

ทุกย่างก้าวที่เธอก้าวไป เธอกลายเป็น ‘ใหญ่ขึ้น’ อย่างแท้จริง

แขนขาของเธอยาวขึ้น หน้าอกของเธอบวมและใหญ่ขึ้น จากร่างกายที่เหมือนเด็กทารก มันกลายเป็นร่างที่เพรียวโค้งและเป็นผู้หญิง

จากเด็ก ‘น่ารัก’ เธอกลายมาเป็นเด็กสาว ‘สวย’

แต่สิ่งที่เปลี่ยนแปลงไปมากกว่าร่างกายของเธอคือจิตใจของเธอ

ลิลี่ก้าวไปอีกขั้น การเจริญเติบโตทางร่างกายของเธอหยุดลง แต่การเปลี่ยนแปลงในใจของเธอยังคงดำเนินต่อไป

ความคิดของเธอชัดเจนขึ้น แต่ก็ซับซ้อนขึ้น ในขณะเดียวกัน อารมณ์ สถานการณ์ปัจจุบัน ข้อดีและข้อเสียของมัน สิ่งที่เธอทำได้ อะไรที่ทำไม่ได้ อะไรควรทำ และอะไรไม่ควร——- เมื่อใด ในที่สุดเธอก็หยุดเดิน การเปลี่ยนแปลงในลิลลี่ก็สิ้นสุดลงในที่สุด

นั่นคือร่างกายที่แท้จริงของหญิงสาวผู้ครอบครองความงามที่ไร้ที่ติและสมบูรณ์แบบตลอดจนพลังเวทย์มนตร์ที่ท่วมท้นและความรู้เกี่ยวกับเวทย์มนตร์พิเศษของเธอ

สภาพแวดล้อมที่อุดมไปด้วยพลังเวทย์มนตร์มากจนทำให้ลิลลี่สามารถบรรลุร่างนี้ได้ นี่เป็นส่วนหนึ่งของ [การคุ้มครองอันศักดิ์สิทธิ์ของแฟรี่] ที่น้ำพุแห่งแสงครอบครอง

ตราบใดที่เธออยู่ใน ‘การคุ้มครองอันศักดิ์สิทธิ์’ นี้ ลิลี่ก็จะอยู่ในรูปแบบนี้ตลอดไป

“ฟุฟุฟุ——-“

ภายนอกเธอสามารถบรรลุร่างนี้ได้เพียงครั้งเดียวในช่วงพระจันทร์เต็มดวงทุกครั้ง ความงามที่ทำให้ใครๆ แทบหยุดหายใจ เธอแค่แสดงสีหน้าน่ารักของเธอให้แม้แต่คุโรโนะเห็นด้วย แต่,

“ฮ่าๆๆๆ!!”

ลิลลี่ในปัจจุบันมีรอยยิ้มที่รุนแรงมาก

“คนโง่อะไรจะปกป้องสถานที่แห่งนี้และไอ้สารเลวพวกนั้น!?”

เด็กอย่างลิลี่ไม่เคยคิดเรื่องโหดร้ายแบบนี้มาก่อน แต่ในปัจจุบันเธอก็คิดแบบนั้นอย่างแน่นอน

รูปลักษณ์ภายนอกของลิลลี่น้อยมีเพียงแค่หัวใจที่บริสุทธิ์ แต่เมื่อกลับคืนสู่รูปแบบเดิม มีอารมณ์ หัวใจ และความสามารถในการคิดกลับมาหาเธอ เธอมีสมองที่ฉลาดแกมโกงเหมือนมนุษย์ และยังมีความโลภของตัวเองอีกด้วย และความปรารถนาไม่เหมือนแฟรี่

“ฮ่าฮ่าฮ่า นี่เป็นโอกาสที่ดีที่สุด ด้วยโอกาสนี้ —–“

คุโรโนะไม่ได้ตระหนักว่าสิ่งที่น่ากลัวที่สุดเกี่ยวกับลิลลี่ในร่างผู้ใหญ่ของเธอไม่ใช่การใช้เวทมนตร์อันเหลือเชื่อ แต่เป็นหัวใจของเธอที่มีทั้งความดีและความชั่ว

“-ปล่อยให้น้ำพุแห่งแสงถูกทำลายจนหมดสิ้น”

 

 

 

=======

-Donate-

True Money Wallet ID :  eidolon99

กสิกรไทย : 002-1-87007-2 :วีรวิชญ์