Kuro no Maou (มารดำ) - ตอนที่ 7: อิสรภาพ

บทที่ 7 – อิสรภาพ

นับตั้งแต่ที่ผมมาถึงโลกเวทมนตร์อันชั่วร้าย นี่เป็นประสบการณ์ครั้งแรกของผมที่ได้นอนหลับสนิท หลังจากฆ่าเด็กผู้ชายที่คล้ายกับผมในระหว่างการทดลอง ผมที่สูญเสียสติก็เฝ้ามองอย่างเฉยเมยในขณะที่ร่างกายต้องเผชิญกับการทดลองต่างๆทุกวัน

นั่นคือเหตุผลที่ผมไม่รู้สึกอะไรเลยแม้ในขณะที่เด็กผู้ชายและเด็กผู้หญิงที่ถูกทดลองทั้งหลายเหล่านี้ แต่สติที่มีค่อย ๆ หายไปอย่างช้าๆ เมื่อการนอนหลับสนิทของผมดำเนินต่อไปและคิดว่าความทรงจำเกี่ยวกับ คุโรโนะ มาโอะ จะหายไป

ถึงกระนั้นความเจ็บปวด ความทุกข์ทรมาน และการสังหารมนุษย์ที่คล้ายกันก็เกินขีดจำกัดที่ผมจะทนรับไหว การสูญเสียสติไปอย่างช้าๆ เช่นนี้เป็นสิ่งที่ผมปรารถนา

ผมคิดว่าคงไม่สามารถกลับไปเป็นเหมือนเดิมอย่างที่เคยเป็น ผมจำใบหน้าของพ่อแม่ไม่ได้อีกแล้ว สิ่งที่อยู่ในความคิดของผมคือใบหน้าของคนเก่ง ,ชายสวมหน้ากากที่สวมไม้กางเขน ,สัตว์ประหลาดที่ผมฆ่าไป และการทดลองอื่น ๆ 

นั่นคือเหตุผลว่าทำไมตอนนี้ถึงสบายดี ถ้าผมหายไปตอนนี้ผมจะสบายใจ ไม่จำเป็นต้องยึดติดกับสิ่งนี้อีกต่อไป 

มันเป็นช่วงเวลาที่ผมได้รับรู้ทั้งหมดในระหว่างที่มีสติอย่างเลือนลาง

ครืนๆ —- *

ด้วยเสียงดังสนั่นและแรงกระแทกราวกับว่าสวรรค์และโลกถูกพลิกกลับ สติของผมก็กลับมาอย่างรวดเร็ว

“ —— ฮะ!?”

ในจังหวะนั้นผมได้ตื่นขึ้นบนพื้นอันแข็งกระด้างตามที่นอนตามปกติ

แต่ความรู้สึกที่หัวผมชัดเจนขึ้นกว่าที่เคยมี เป็นความอันตรายในสมองหายไปและสติของผมกลับมาอย่างสมบูรณ์ “รู้สึกสดชื่น” อาจจะรู้สึกแบบนี้?

ความมีสติของผมกลับคืนมาหลังจากนั้นไม่นานหัวของผมรู้สึกปลอดโปร่งและเวทมนตร์ไหลเวียนได้อย่างราบรื่นและความแข็งแกร่งของทั้งร่างกาย

“ นี่คือ……. ห้องทดลอง?”

ผมคงจะร่วงลงจากแท่นตรงกลางแน่ ๆ มันเกิดขึ้นได้อย่างไรก็ไม่รู้ แต่ชายสวมหน้ากากอีก 2 คนก็ล้มลงกับพื้นเช่นกัน

พวกเขาประสบอุบัติเหตุระหว่างการทดลองหรือเปล่า?

เห็นได้ชัดว่าผมไม่มีหน้าที่ที่จะต้องช่วยเหลือคนเหล่านี้เลย ขณะที่มองไปรอบ ๆ ห้องขณะที่กำลังสงสัยว่าจะทำอย่างไรมีบางอย่างที่ดึงดูดสายตาของผม

ผมเคยเห็นมันเพียงครั้งเดียว แต่ในไม่ช้าก็เข้าใจว่ามันคืออะไร

“ วงแหวน…สีขาว……”

อุปกรณ์ที่มี 7 เข็มซึ่งบังคับให้ผมต้องยอมจำนน อุปกรณ์ที่เมื่อติดแล้วไม่สามารถถอดออกได้วางอยู่ตรงหน้าผม

ผมเอามือแตะหัวช้าๆ ไม่รู้ว่าผมจะรู้สึกดีแค่ไหน แต่สิ่งที่สัมผัสได้คือเส้นผมและหนังศีรษะของผม

“ มันไม่อยู่………. วงแหวนมันไม่ได้อยู่ตรงนี้”

ตามปกติแล้ววงแหวนที่อยู่ตรงหน้าผมคือแหวนที่ติดอยู่บนหัวของผมจนถึงตอนนี้

“ ฮ่าฮ่าฮ่าฮ่าฮ่า – -“

วงแหวนไม่ได้เชื่อมต่อกับหัวของผม

สิ่งที่ยับยั้งผมไม่ได้มีอยู่อีกต่อไป ก่อนที่ผมจะรู้ตัววงแหวนในมือก็ถูกผมขยี้ไปแล้ว

“ อะฮ่า! กูเป็นอิสระแล้ว!!”

ถูกต้องถ้าผมเป็นอิสระผมก็ไม่ต้องเชื่อฟังคำสั่งเจ้าพวกนั้นอีกต่อไป!

อาจจะเป็นเพราะเสียงตะโกนอย่างตื่นเต้นของผมชายสวมหน้ากาก 2 คนจึงเริ่มลุกขึ้นโดยใช้กำแพงเป็นที่พยุง

ผมเข้าหาชายสวมหน้ากากที่อยู่ใกล้ผม

“ อะไร หมายเลข 49—-“

ไม่ว่าจะตระหนักถึงสถานการณ์หรือไม่เขาก็ส่งเสียงมาทางนี้

“ อย่าเรียกกูด้วยชื่อนั้น”

ด้วยมือซ้ายของผม ผมคว้าคอเสื้อของเขาและยกเขาขึ้น

“ ฮาฮาเซนต์หยุดเลย……. หมายเลข 49 …… .. ”

“ชื่อของกูคือ–”

ผมยกมือขวาขึ้น

สภาพของผมสมบูรณ์ดี พลังเวทย์มนตร์ดำพุ่งเข้ามาที่มือขวาของผมทันที

“ —คุโนรโนะ มาโอะ !!!”

ด้วยความสามารถทั้งหมดของฉันฉันจึงปล่อย (Pile Bunker) บนหน้ากากสีขาวที่น่ารำคาญนั้น

หัวของเขาถูกฉีกเป็นชิ้น ๆ และกลายเป็นศพไร้หัว

“ แกกำลังทำอะไรอยู่หมายเลข 49?!”

ชายหน้ากากอีกคนวิ่งเข้ามาหาผม

แม้ว่าเขาจะไม่ได้ส่งเสียง แต่ผมก็สัมผัสได้ถึงการปรากฏตัวของเขาอย่างชัดเจน การรับมือกับเขาไม่ใช่ปัญหา

ชายสวมหน้ากากพยายามแทงฉันด้วยเข็มฉีดยาที่ทำจากแก้วขณะที่ผมจับมันด้วยแขนซ้าย

“ เปล่าประโยชน์”

ผมแย่งเข็มฉีดยาและถือด้ามจับแบบย้อนกลับ

“เดี๋ยว–”

ผมเล็งไปที่ต้นคอแล้วกระแทกเข็มฉีดยาเข้าที่นั่น

บางทีอาจจะโดนเส้นเลือด แต่ของเหลวที่มีลักษณะเป็นพิษภายในเข็มฉีดยาถูกฉีดเข้าไปในตัวเขาจนหมด

“ อ๊อก อ๊อก………”

ชายคนนั้นกอดคอตัวเองไว้ พร้อมทั้งคร่ำครวญและล้มลงบนพื้นอีกครั้ง

“ ปืนไรเฟิล”

กระสุนสีดำปรากฏขึ้นใกล้นิ้วของผมแล้วยิงกระสุนไปที่หน้าผากของเขา เลือดและสมองกระจายไปทั่วพื้นและชายสวมหน้ากากก็ตาย เนื่องจากผมไม่รู้ว่าของเหลวนั้นคืออะไรผมคงหนักใจที่เขาฟื้นขึ้นมาหลังจากแข็งแกร่งขึ้นเหมือนผม

“ ถ้าอย่างนั้น – ไม่รู้ว่าเกิดอะไรขึ้น แต่นี่เป็นโอกาสสำหรับผม”

ไม่มีวงแหวน พันธนาการก็ไม่มีอีกต่อไป ยิ่งไปกว่านั้นต้องขอบคุณการทดลองที่พวกเขาทำกับผมทำให้แข็งแกร่งพอที่จะฆ่ามังกรได้

น้อกจากนี้ข้อห้ามในการฆ่าแม้ว่าผมจะไม่รู้ตัว แต่ผมก็ได้กระทำไปแล้ว ผมไม่ลังเลเลยในขณะที่ฆ่าไอ้พวกสวมหน้ากากขาว ผมสามารถฆ่า 2 คนได้อย่างง่ายดายเพียงแค่นักวิจัยคนเดียวก็ไม่มีทางหยุดผมได้

คุณเก็บเกี่ยวสิ่งที่คุณหว่าน คนที่ทำให้ผมกลายเป็นสัตว์ประหลาดนั้นก็คือพวกเขา ตอนนี้ผมเป็นอิสระแล้วไม่มีอะไรที่จะหยุดผมไม่ให้ออกไปจากที่นี่ได้

“มาเริ่มกันเถอะ!!”

ตะโกนคำพูดปกติของผมเพื่อเป็นกำลังใจ ผมพังประตูเข้าไป – –

 

“ – แม้ผมจะบอกให้ระวังระหว่างล้างบาปหลายครั้ง !!”

เสียงคำรามอย่างโกรธเกรี้ยวดังก้องในห้องประชุม

“ ฮึม แต่มาตรการยับยั้งชั่งใจถูกนำมาใช้ตามที่กำหนด เขาน่าจะหมดหนทางอย่างสิ้นเชิง”

“ เชื้อดื้อยาอาจสูงกว่าที่คิด…………หรือไม่”

“ เนื่องจากแผ่นดินไหวเขาต้องฟื้นคืนสติในขณะที่การล้างบาปถูกขัดจังหวะ”

“ แล้วเรียกผู้คุมทั้งหมดมาจับตัวเขา !!”

คนที่ตะโกนว่าคือนักบวช เขาได้ข้อสรุปว่าต้องใช้องครักษ์ทั้งหมดเพื่อจับหมายเลข 49 ที่ใช้มนต์ดำได้

“ ฉันขอโทษด้วยพระองค์ สถานการณ์เป็นเรื่องสำคัญโปรดดำเนินการอพยพ -“

“ ใจเย็น ๆ ท่านนักบวช คุณไม่รู้หรือไงว่าทำไมพระคาร์ดินัลอย่างฉันถึงมาโดยไม่มีผู้พิทักษ์แม้แต่คนเดียว?”

อาร์สเองก็รู้ดีว่าการทดลองหมายเลข 49 ซึ่งควบคุมไม่ได้แล้วมีพลังจำนวนมากที่สามารถเอาชนะสัตว์ประหลาดจำนวนมากได้ แต่ถึงกระนั้นเขาก็ไม่ได้กังวลเกี่ยวกับพลังระดับนั้น

“ ตะ แต่……”

นักบวชอาวุโสมองไปทางซาเรียลที่ยืนอยู่ข้างๆ อาร์ส เขาตระหนักถึงความตั้งใจที่อยู่เบื้องหลังคำพูดของ อาร์ส

“ แต่ทั้งหมดนี้เป็นการจัดการที่ผิดพลาดของเรา เราไม่สามารถสร้างปัญหาให้ลอร์ดซาเรียล ได้—–“

“ คุณไม่จำเป็นต้องกังวล ลอร์ดซาเรียลฉันฝากสิ่งนี้ไว้กับคุณได้ไหม”

ซาเรียลพยักหน้าเล็กน้อย

“ ถ้าดูเหมือนว่ามันจะเป็นอันตรายก็ไม่จำเป็นต้องจับเป็นเขา”

ซาเรียล จากไปพร้อมกับก้าวเล็ก ๆ

“ งั้นเราไปกันเลยดีไหม? ไม่จำเป็นต้องตกใจ อีกไม่นานลอร์ดซาเรียลจะกลับมาพร้อมกับหัวของหมายเลข 49”