Kuro no Maou (มารดำ) - ตอนที่ 53 ผู้บัญชาการสูงสุดของครูเสด
ตอนที่ 53 – ผู้บัญชาการสูงสุดของครูเสด
ภายใต้ท้องฟ้าเต็มไปด้วยดวงดาว ซาเรียลและคุโรโนะกำลังยืนเผชิญหน้ากัน
คุโรโนะลืมเรื่องเหงื่อเย็นที่ไหลออกมา และเผชิญหน้ากับซาเรียลราวกับจะซ่อนลิลี่
“คุโรโนะ มาโอ”
เขาไม่ได้ถูกเรียกแบบนี้มาเป็นเวลานานแล้ว สำหรับคุโรโนะ นับเป็นครั้งแรกที่มีคนแรกชื่อเต็มของเขาในโลกนี้
สำหรับผู้นับถือศาสนามันอาจดูเหมือนเป็นพระวจนะของพระเจ้าสำหรับพวกเขา แต่สำหรับคุโรโนะ ดูเหมือนเป็นเพียงเสียงกระซิบของยมทูต
ลิลลี่รู้สึกไม่สบายใจที่เขาตั้งท่า แต่ทีที่เห็นอันตรายตรงหน้า ความกลัว ความเจ็บปวดก็เข้ามา หัวใจของคุโรโนะอีกครั้ง
แต่เนื่องจากลิลลี่อยู่ข้างหลัง เขาจึงหลุดพ้นจากเงื้อมมือของความกลัวและความคิดต่างๆ ผุดขึ้นในจิตใจของเขา
คุโรโนะคิดว่า การที่ชื่อของเขาถูกเรียกหมายความว่านี่ไม่ใช่สถานการณ์ที่เขาจะถูกฆ่าโดยไม่มีคำถามใดๆ
“คุณมาทำอะไรที่นี่”
เขาถูกถามอีกครั้ง
‘ถ้าฉันไม่ตอบฉันจะถูกฆ่าทันที ถ้าฉันตอบฉันจะถูกฆ่าตายไหม’ คุโรโนะที่ไม่สามารถนึกถึงสถานการณ์ใด ๆ ที่เป็นประโยชน์กับเขาได้พูดด้วยความสิ้นหวังครึ่งหนึ่ง
“เป็นการท่องเที่ยว กำแพงของเดดาลัสมีชื่อเสียงใช่ไหม?”
“ฉันเข้าใจ แต่จะดีกว่าถ้าคุณไม่มาตอนนี้”
คุโรโนะรู้สึกประหลาดใจที่ซาเรียลใช้เรื่องตลกของเขาให้กลายเป็นเรื่องจริง เขาโชคดีที่เขาไม่ได้รับเสาสีขาวที่สามารถเจาะเกราะได้อย่างง่ายดาย และไม่คิดอะไรมากไปกว่านี้
“ขอโทษด้วย ผมจะขอบคุณมากถ้าคุณปล่อยให้ผมกลับมาอย่างเงียบๆ”
“ได้ คุณไปได้”
ด้วยคำตอบที่น่าเกรงขาม แม้แต่คุโรโนะที่ทำหน้าบึ้งก็ยังลืมตากว้าง
“ไม่เป็นไรจริงๆเหรอ?”
“ใช่”
คุโรโนะพยายามตรวจสอบการแสดงออกของซาเรียล ซึ่งคล้ายกับครั้งแรกที่เขาพบเธอ
คุโรโนะคิดว่าถ้าเขาหนีไปแบบนี้ เขาจะไม่โดนแทงใช่ไหม
เขาคิดว่าซาเรียลอาจไม่ได้ตั้งใจจะฆ่าพวกเขาที่นั้น
「……ผมขอถามอะไรบางอย่างได้ไหม」
คุโรโนะคิดว่าถ้าซาเรียลไม่มีเจตนาจะฆ่าเขาแม้ว่าเขาจะไม่ได้หนีจากที่นี่ เขาก็สามารถใช้โอกาสนี้เพื่อรวบรวมข้อมูลบางอย่างได้
คุโรโนะไม่รู้อะไรเกี่ยวกับครูเซเดอร์เลย ประการแรก เขาไม่รู้ว่าผู้นำกองทัพที่เรียกกันว่า “ครูเซเดอร์” คือซาเรียล
“มันคืออะไร?”
ตามที่คาดไว้ ซาเรียลตอบ
“ทำไมคุณถึงมาที่ทวีปแพนดอร่า”
“ผู้เป็นเจ้าของเรา『เทพสีขาว』ปรารถนาดินแดนแห่งนี้ ดังนั้นเราจึง “พวกครูเซเดอร์” มาที่ดินแดนนี้เพื่อถวายมันแก่เขา”
“เพื่อเผยแผ่ศาสนาที่ถือไม้กางเขน”
“ใช่ ในที่สุด มันจะกลายเป็นการเปลี่ยนศาสนาของทุกคนในทวีปแพนดอร่าเป็นศาสนาคริสต์”
พวกครูเซดและข้ามศาสนา พวกเขาดูเหมือนศาสนาคริสต์ไม่มากก็น้อย บางทีคริสต์ศาสนาและสาธารณรัฐ ซินเคร อาจมีความสัมพันธ์ที่ลึกซึ้งระหว่างพวกเขา เรื่องสั้นๆ ว่าเป็นประเทศทางศาสนา คุโรโนะเดา
และคิดว่ามันเริ่มต้นจากการเผยแผ่ศาสนาคริสต์และนำไปสู่รูปแบบการล่าอาณานิคม
“พวกเธอรู้ไหม การกระทำของคุณจะส่งผลอย่างไร”
“ใช่ ตอนนี้เลือดไหลออกมามากมายแล้ว ต่อจากนี้ไปก็จะดำเนินต่อไป”
“ไม่คิดจะ ยกเลิก เลยหรือไง”
“จนกว่าพระผู้เป็นเจ้าของเราจะต้องการมัน”
คุโรโนะถอนหายใจเฮือกหนึ่ง
เขาคาดเดาคำตอบโดยไม่จำเป็นต้องให้ซาเรียลตอบ
กล่าวโดยสรุปคือ พวกเขาไม่มีเจตนาที่จะถอยและจะสังหารทุกคนที่ต่อต้านพวกเขาอย่างโหดร้าย
“ราชาแห่งไดดาลอส เขาตายแล้วเหรอ?”
“ใช่ ฉันฆ่าเขา”
คุโรโนะไม่ตกใจกับความจริงที่ว่าราชามังกรถูกฆ่า แต่เขาตกใจเมื่อรู้ว่าซาเรียลมีอำนาจที่จะฆ่าสิ่งมีชีวิตที่ทุกคนพูดว่า “ไม่สามารถฆ่าได้”
“แล้วจะเกิดอะไรขึ้นกับเดดาลัสต่อจากนี้”
“ฉันจะได้ทุกอย่างภายในอาณาเขตของเดดาลัส”
“เธอจะ?”
ซาเรียลไม่ได้พูดว่า 「เราจะ」 แต่ 「ฉันจะ」
คุโรโนะคิดเสมอว่าต่อให้เธอจะเก่งแค่ไหน สุดท้ายเธอก็เป็นเพียงทหาร
อย่างไรก็ตาม จากวิธีพูดของเธอ ดูเหมือนว่าความคิดของเขาจะผิด
และซารีเอลก็พูดคำที่ยืนยันว่า
“ฉันคือแม่ทัพสูงสุดของครูเสด”
คุโรโนะก็เข้าใจในทันใดว่า เธอคือผู้นำของพวกครูเซด เธอคือผู้นำสูงสุด
“เข้าใจแล้ว……”
คุโรโนะหันหลังกลับและหันหลังให้ซาเรียล เขานำลิลลี่ออกหมวกคลุมหน้า ที่ไม่ขยับเขยื้อนแม้แต่น้อยและพาเธอออกไป
คุโรโนะหมอบลงและโอบกอดลิลลี่ขณะที่รู้สึกว่าซาเรียลกำลังจ้องมองไปที่แผ่นหลังของเขา
“ฟุ!?”
ลิลี่ขึ้นเสียงเพราะจู่ๆ ก็ถูกกอด คุโรโนะไม่สนใจมัน กระซิบข้างหูของเธอ
“ลิลลี่ บอกทุกอย่างกับชิโอเน่ – ซังทุกอย่างที่เธอจะได้ยินตอนนี้”
“เอ๊ะ?”
ขณะที่ได้ยินคำพูดของคุโรโนะ ลิลี่ รู้สึกภายในใจของเขาคือความกลัวและความเศร้าโศกอันยิ่งใหญ่ และ ‘ความกล้าหาญ’ ที่ผลักดันพวกเขากลับ
“คุโรโน่ーー”
คุโรโนะเดาว่าลิลลี่อ่านเจตนาที่แท้จริงของเขาแล้ว เขาคว้าเธอไว้ในอ้อมแขนอีกครั้ง
“ーーไม่นะ!!”
“ขอบคุณที่อยู่กับผมจนถึงตอนนี้ ลาก่อน”
คุโรโนะขณะจับลิลลี่ด้วยมือซ้าย ขว้างเธอด้วยกำลังเต็มที่ไปยังป่า
“คุโรโน่ーー”
ลิลลี่ถูกขว้างด้วยความเร็วที่น่ากลัว สัมผัสได้ถึงอันตรายต่อ “เกราะ” การป้องกันอัตโนมัติของเธอซึ่งเปิดใช้งานซึ่งครอบคลุมทั้งร่างกายของเธอ ทิ้งร่องรอยแสงสีขาวไว้ แล้วเธอก็บินหนีไป
“ขอโทษนะลิลลี่”
คุโรโนะที่พึมพำคำพูดเหล่านั้นได้ถือ ‘แบบจำลอง บัลลิสต้า สีดำ’ ไว้ในมือขวาของเขาแล้ว
หันหน้าไปทางซาเรียลที่กำลังจ้องมองเขาอยู่ เขากวัดแกว่งกระบอง
YOU MAY ALSO LIKE
