Kuro no Maou (มารดำ) - ตอนที่ 42: อัครสาวก ปะทะ มังกร

บทที่ 42 – อัครสาวก ปะทะ มังกร

ที่เนินเขา โกลด์รัน ในปัจจุบัน พวกครูเซดแทบจะไม่สามารถต้านทานกองทัพ ไดดาลอส โดยตั้งรับแบบสี่เหลี่ยมที่พื้นดิน และในอากาศอัศวินเพกาซัส ปะทะ กองทหารมังกรบิน

แม้กระทั่งเหนือท้องฟ้าที่ซึ่งอัศวินเพกาซัสกำลังต่อสู้กับมังกร ขึ้นไปเหนือเมฆ อัครสาวกลำดับที่ 7 และราชามังกรเผชิญหน้ากันอยู่

ภายใต้แสงแดดมีท้องฟ้าสีคราม แต่เหนือเนินเขาโกลด์รันเท่านั้น ที่ท้องฟ้าก็ลุกเป็นไฟขาวดำ

“โออออออ!!!”

แสงสีแดงเข้มแห่งการทำลายล้าง ลมหายใจมังกรของเกวินาล แผดเผาอากาศ

“[โล่แห่งเทพ ปีกแสง – อลารุกซ์ เอจิส]”

ปีกของนางฟ้าที่ส่องแสงสีขาวปกคลุมซาเรียลและหยุดลมหายใจมังกรได้อีกครั้ง

ทักษะลับระดับสวรรค์ที่เหนือกว่าระดับเวทมนตร์ขั้นสูง – [โล่ของพระเจ้า – เอจิส] สามารถใช้เวทมนตร์เกือบทุกชนิดที่มนุษย์ใช้โดยไม่ได้รับความเสียหายเลย

แต่โดนลมหายใจของมังกรดำยักษ์ยิงนับครั้งไม่ถ้วน มันก็ถูกทำลายในที่สุด

“[โซนิค วอล์กเกอร์]”

ก่อนที่ลมหายใจจะไปถึงเธอ ซาเรียลก็กระโดดขึ้นจากรถม้าเปกาซัสที่เธอขี่

แทนที่เธอควรจะเริ่มล่วงไปตามแรงโน้มถ่วง แต่เธอก็เดินเริ่มบนอากาศแทน

ซาเรียลวิ่งอยู่บนท้องฟ้า เข้าใกล้ราชามังกรในขณะที่ปล่อยออร่าสีเงินออกมาอย่างเต็มกำลัง เธอดูเหมือนดาวตก

ความเร็วที่ไม่สามารถมองเห็นได้ด้วยตาปกติและการพุ่งไปข้างหน้าอย่างคุกคามนี้เป็นผลจากทักษะการป้องกันตัวระดับปราชญ์ [โซนิค วอล์กเกอร์]

แต่ดวงตาสีแดงที่ลุกไหม้ของเกวินาลสามารถจับร่างของเธอที่กำลังใกล้เข้ามาได้อย่างชัดเจน

เขาเหวี่ยงหางยักษ์เข้าหาเธอ แม้ว่าจะเป็นการเคลื่อนไหวที่เรียบง่าย แต่หางนั้นคล้ายกับกำแพงปราสาทที่กำลังเคลื่อนที่

หางที่ปกคลุมไปด้วยเกล็ดซึ่งถือว่าแข็งที่สุดในบรรดาสิ่งมีชีวิตทั้งหมดนั้นแข็งกว่ากำแพงอย่างแท้จริง

ถ้าหางนั้นเหวี่ยงเหมือนแส้ด้วยความเร็วเสียง จะมีนักเวทย์กี่คนที่จะร่ายเวทย์ป้องกันได้มากพอที่จะหยุดอะไรแบบนั้นได้?

เคลื่อนที่ด้วยความเร็วสูงกลางอากาศ ซาเรียล จดจ่อกับพลังเวทย์มนตร์ทั้งหมดของเธอและมุ่งความสนใจไปที่การโจมตีที่กำลังจะมาถึง การใช้ [ โล่แห่งพระเจ้า เอจิส] อีกครั้งนั้นเป็นไปไม่ได้ ดังนั้นเธอจึงตัดสินใจใช้ความเร็วของเธอในการหลบเลี่ยง

การโจมตีอย่างหนักที่เข้ามานั้นมองเห็นได้ด้วยความช่วยเหลือของการมองเห็นแบบไดนามิกที่ได้รับการปรับปรุงและสัมผัสที่หกที่คาดการณ์การโจมตีได้

หางที่ทำลายล้างราวกับพายุได้เคลื่อนผ่านบริเวณที่ร่างกายส่วนล่างของซาเรียลก่อนที่จะขยับตัว

ขณะที่ผมสีเงินของเธอพลิ้วไหว เธอหลบเลี่ยงการโจมตี และจากนั้นก็ลดระยะห่างระหว่างพวกเขา เพื่อเป็นการตอบโต้ เกวินัลได้โจมตีครั้งแล้ว

กรงเล็บขนาดใหญ่ที่ใหญ่กว่าดาบใดๆ โจมตีซาเรียล

ด้วยความคมชัดที่น่าเหลือเชื่อที่สามารถฉีกร่างเป็นชิ้น ๆ ด้วยการสัมผัสเพียงปลายนิ้ว กรงเล็บเหล่านั้นไม่เพียงแต่แข็งและแหลมคมเท่านั้น แต่ยังถูกผสมด้วยเวทย์มนตร์พิเศษที่เพิ่มระยะการโจมตีอย่างชัดเจน แต่ซาเรียลก็หลบได้ เกวินาลเห็นว่าเธอเข้ามาใกล้อกของเขา ในที่สุดเขาก็มาถึงระยะของหอกไม้กางเขนศักดิ์สิทธิ์ของซาเรียล – แกรนด์ครอส

“[แสงจันทร์ – ลูนาลักซ์]”

ความแข็งแกร่งทางกายภาพ พลังงานเวทย์มนตร์ พลังสมาธิ เสริมพลังทุกความสามารถให้สูงสุดด้วย [เฟาสท์ เบอร์เซิร์ก] แล้วเสริมพลังพวกเขาให้ดียิ่งขึ้นไปอีกด้วย [ลูนาลักซ์]

เวลาเรียกใช้เวลาเพียง 1 วินาที แต่ใช้พลังงานมากกว่าผู้วิเศษทั่วไป 10 คนรวมกันทันที และในทันทีที่พลังงานเวทย์มนตร์ถูกใช้ไป ซาเรียลก็ปล่อยการโจมตีของเธอที่อาจกล่าวได้อย่างแท้จริงว่าเป็นท่าสังหารที่แน่นอนของเธอ การเคลื่อนไหวเฉพาะผู้ที่สามารถใช้ส่วนหนึ่งของ ‘พระเจ้า’ เท่านั้นที่สามารถใช้ทักษะการต่อสู้ขั้นสูงสุดได้

“—–[หอกของพระเจ้า – บริโอนัก]”

จากจุดบนแกรนด์ครอส แสงสีขาวพราวพร่างพราวพราย

แสงนั้นศักดิ์สิทธิ์และสวยงาม แต่ก็มีระดับการทำลายล้างในระดับเดียวกับลมหายใจมังกร

[บริโอนัก] ที่ปล่อยโดยซาเรียลอย่างเต็มกำลัง คมของมันที่ส่องประกายด้วยแสงสีขาว เป้าหมายเป็นหัวใจของมังกร

จนถึงตอนนี้ ไม่ว่าจะต้องเผชิญกับโล่หรือกำแพงใด หอกแห่งทวยเทพได้เจาะทะลุผ่าน แต่ในตอนนี้ มันสูญได้เสียฉายา ‘กระบวนท่าสังหารแน่นอน’

(“แข็ง—–ไม่สามารถเจาะทะลุต่อไปได้——-“)

เกล็ดที่เรียกกันว่าแข็งที่สุด เหล็กดุจเนื้อ และการปกป้องอันศักดิ์สิทธิ์ของราชามังกร [บริโอนัก] เจาะทะลุมันทั้งหมด แต่ในตอนท้ายก็ไม่สามารถเข้าถึงหัวใจได้

ดึงหอกออกมา ก่อนที่เลือดจะไหลผ่านบาดแผลนั้น

“ก๊ากกก!!!”

“น—–”

เนื่องจากเสียงคำรามยักษ์ของเกวินัล ร่างเล็กๆ ของซาเรียลจึงปลิวไปราวกับใบไม้

ซาเรียลปลิ้วไปกลางอากาศปรับท่าทางของเธออย่างรวดเร็วและตกลงบนเพกาซัสราวกับว่าเธอกำลังรอมันอยู่เธอ

ซาเรียลขี่ เพกาซัส ของเธอและ เกวินาล มีเลือดไหลออกจากหน้าอกของเขา ทั้งสองทิ้งระยะห่างกันอีกครั้ง

“ในเมื่อสามารถทำร้ายข้าได้………..มนุษย์สาว จงบอกชื่อมา”

แค่คำพูดของเกวินัล ทำให้อากาศก็สั่นสะท้าน คนที่อ่อนแออาจจะหมดสติไปในทันที

ซาเรียลแม้จะอยู่ภายใต้แรงกดดันนั้น ก็ยังคงนิ่งเงียบและตอบ

“อัครสาวลำดับที่ 7 ซาเรียล”

เหมือนกับที่เธอเคยตั้งชื่อตัวเองต่อหน้าคุโรโนะ

“โฮ ชื่อเดียวกับทูตสวรรค์โบราณของพระเจ้า? แกมีแสงสว่างจ้าตามชื่อของแกเช่นกัน—–“

เกวินัลหายใจเข้าลึก ๆ และในขณะเดียวกัน เลือดออกจากหน้าอกก็หยุดลงและแผลก็ปิดลงอย่างรวดเร็ว

“ซาเรียล แกเป็นคนที่คู่ควรที่จะเป็นคู่ต่อสู้ของข้าที่ตามหามาเป็นระยะเวลาอันยาวนาน จากนี้ไป ข้าก็จะใช้กำลังอย่างเต็มที่—-”

เมือยอมรับว่าซาเรียลเป็นคนที่คู่ควรที่จะต่อสู้ด้วยสุดกำลังของเขา เกวินัลก็ปล่อยเสียงคำรามอันยิ่งใหญ่

จากนั้นเกล็ดที่ดำสนิทเหมือนตอนกลางคืนก็มีเส้นสีแดงปรากฏขึ้น ร่างกายที่ดำคล้ำของเขาถูกแต่งแต้มด้วยเส้นสีแดงอันน่ากลัว และ เกวินาล ได้ปลดปล่อยพลังเวทย์มนตร์ พลังชีวิต จิตวิญญาณแห่งการต่อสู้ และความกระหายเลือด ——- พลังที่สามารถสัมผัสได้โดยตรงกับร่างกาย ทุกสิ่งเพิ่มขึ้นเป็นสองเท่าและมากขึ้น

แม้แต่ซาเรียลที่ต้องเผชิญหน้าพลังอันยิ่งใหญ่ คิ้วเรียวสวยของเธอก็กลายเป็นหน้าบึ้ง

(“ฉันอาจจะตาย………”)

กี่ปีแล้วที่ซาเรียลคิดกับตัวเอง

ตั้งแต่วินาทีที่เธอเริ่มทำการทดลองเพื่อเป็น ‘อัครสาวก’ เธอสูญเสียความรู้สึกเกี่ยวกับความตาย

แต่การดัดแปลง ปรับปรุง มากมายเมื่อสิ้นสุดการทดลอง ในที่สุดเธอก็กลายเป็นอัครสาวกที่สมควรได้รับการคุ้มครองจากเทพขาว และตั้งแต่นั้นเป็นต้นมา เธอได้กลายเป็นสิ่งมีชีวิตราวกับ ‘มังกร’ ที่ห่างไกลความตาย

ในฐานะอัครสาวกลำดับที่ 7 ซาเรียลได้เข้าร่วมในสงคราม ข้อพิพาท การก่อกบฏในทวีปอาร์คหลายครั้ง

แต่ในฐานะที่เป็น [อัครสาวก] ที่แข็งแกร่งที่สุดของคริสตจักร ซาเรียลไม่เคยเผชิญหน้ากับคู่ต่อสู้ที่อาจคุกคามชีวิตของเธอได้

เมื่อเธอถูกซุ่มโจมตี ถูกบังคับให้ล่าถอย ถูกพันธมิตรหักหลัง ห้อมล้อมด้วยศัตรูจากทุกทิศทุกทาง ในทุกสถานการณ์ที่กองทัพจะตัดสินใจเรื่องความตาย ซาเรียลไม่เคยคิดว่าเธอจะตาย

อัครสาวกเป็นผู้มีตัวตนเหนือธรรมชาติ

แต่ ณ เวลานี้ ซาเรียลรู้สึกได้ถึงความตาย ราชามังกรแดงดำที่อยู่ข้างหน้าเธอแข็งแกร่งกว่าศัตรูที่เธอเคยเผชิญ

ต่อให้ชนะเธอต้องเจ็บอีกกี่แผล? บางทีเธออาจจะไม่สามารถต่อสู้ได้อีกเลย

แต่ถึงกระนั้น โดยปราศจากความกลัว เธอตั้งหอกของเธอ

สำหรับเธอ ความตายไม่ใช่สิ่งที่น่ากลัวที่สุด

ท้ายที่สุด เธอได้ละทิ้งบางอย่างเช่นสัญชาตญาณการเอาตัวรอดเมื่อนานมาแล้ว เธอมีความผูกพันต่อโลกนี้ สิ่งที่เธอมีคือ ‘หน้าที่’ ที่ต้องทำให้สำเร็จในฐานะอัครสาวก

นั่นคือเหตุผลของเธอ

ดังนั้นแม้ว่าเธอจะถูกราชันย์มังกรสังหารที่นี่ แม้ว่าจะมีพละกำลังไม่เพียงพอ เธอก็ไม่สนเรื่องอื่นใด

ตราบใดที่เธอยังมีชีวิตอยู่ เธอจะทำหน้าที่ในฐานะอัครสาวกให้สำเร็จ

“……..เอิน การ์เด้”

ด้วยความตั้งใจแน่วแน่ของเธอ ซาเรียลจึงเผชิญหน้ากับเกวินัลในร่างที่แท้จริง—–

“เข้ามา มนุษย์ที่มีของชื่อ เทวทูต !”

และด้วยเหตุนี้การต่อสู้ระหว่างสองตัวตนที่แข็งแกร่งที่สุดได้เริ่มต้นขึ้น