Kuro no Maou (มารดำ) - ตอนที่ 33: สัตว์ร้ายอาละวาด ดอร์ทอธ

มันเป็นพื้นที่เปิดโล่งที่ค่อนข้างกว้างแม้ว่าจะอยู่ท่ามกลางภูเขาก็ตาม

เมื่อประมาณ 10 นาทีที่แล้ว ขณะที่เราเดินต่อไปอย่างระมัดระวัง นีโน่ที่อยู่ในแนวหน้าก็ถูกจู่โจมโดยสิ่งมีชีวิตที่มีลักษณะคล้าย อะมีบาสีเขียวขนาดยักษ์ และจากนั้น สิ่งมีชีวิตที่คล้ายกันอีกประมาณ 10 ตัวก็ปรากฏขึ้นจากรอบๆพวกเราเช่นกัน

“พวกมันเป็นแค่สไลม์! จัดการกับพวกมันตามที่เห็นสมควร!”

โอ้ นี่คือสัตว์ประหลาดเมือกที่มีชื่อเสียงเหรอ? ขณะที่ฉันคิดอย่างไม่ใส่ใจ สมาชิกของ ไอร์ซ เบลเดอร์ ก็หยิบอาวุธของตนขึ้นและเริ่มต่อสู้กับกลุ่มสไลม์

นีโน่ ฟันสไลม์ไปทางซ้ายและขวา และข้างหลังเขา เคลย์ดอร์ เหวี่ยงหอกของเขาเพื่อ คุ้มกัน เขา

ในเวลาที่สไลม์พุ่งเข้าหาพวกเขาทั้งสอง

「الجليد الباردة تجميد انتشار النار―― ไอซ์บลาสต์!!」

「ไฟน้ำแข็งเยือกแข็งกระจาย ―― ระเบิดน้ำแข็ง!!」

เอเทนปล่อยเวทย์มนต์ออกมาหลังจากร่ายมนต์เสร็จ

สไลม์ที่อยู่แนวหน้าทำให้ร่างที่เป็นของเหลวก็แข็งตัวภายในไม่กี่วินาทีและในที่สุดก็หยุดเคลื่อนไหว เพียงแค่ใช้หอกหรือดาบจิ้มเล็กน้อย สไลม์ที่เยือกแข็งก็กระจัดกระจายเป็นชิ้นๆ

ทั้งหมดนี้เกิดขึ้นใน 10 นาทีที่แล้ว และตอนนี้เรากลับมาสู่ปัจจุบัน

“มันเป็นการต่อสู้ที่สงบและนิ่งมาก—–”(คุโรโนะ)

รู้สึกเหมือนได้ดูฉากที่บันทึกไว้ปาร์ตี้ RPG ที่สมดุล ที่ต่อสู้กับสัตว์ประหลาดตัวเล็กหรือที่เรียกว่าสไลม์

นอกจากนี้ผมเป็นเพียงผู้แบกสัมภาระ ไม่จำเป็นต้องมีส่วนร่วมในการต่อสู้ด้วย ดังนั้นไม่มีใครจะบ่นถึงแม้จะดูเฉยๆ แบบนี้ก็ตาม

ตามที่ผมได้วางแผนไว้ ผมสามารถสังเกตได้ว่าปาร์ตี้นักผจญภัยตัวจริงต่อสู้กันอย่างไร

แม้ว่าจะไม่ต้องการอวด แต่ผมรู้ดีว่าผมไม่ใช่มือสมัครเล่นเมื่อพูดถึงการต่อสู้ แต่นั่นเป็นเพียงกรณีของการต่อคนสู้เดี่ยว ผมไม่สามารถร่วมมือและประสานงานแบบพวกเขาได้

แม้แต่สัตว์ประหลาดก็โจมตีด้วยการสร้างกลุ่มและทีม แต่ตามที่คาดไว้ มันไม่แม้แต่จะเทียบกับสู้ทีมที่สติปัญญามากกว่า

ผมเข้าใจดีว่าถึงแม้สมาชิกแต่ละคนของ ไอร์ซ เบลเดอร์ จะแข็งแกร่งพอๆ กับระดับ 2 ทั่วไป แต่ในฐานะทีม พวกเขาสามารถแสดงความแข็งแกร่งได้มากขึ้น

“ เอาล่ะ. ดูเหมือนพวกมันจะหนีไป”

ขณะที่ผมสงสัยว่าสไลม์มีความสามารถในการเข้าใจและรู้สึกถึงอันตรายหรือไม่ สไลม์ก็วิ่งหนีไปทุกทิศทาง

“ แม้ว่ามันจะไม่ได้สร้างรายได้ให้เรามากนัก แต่เนื่องจากเรามีผู้แบกสัมภาระก็สามารถรวบรวมแกนได้ด้วยเช่นกัน -“

นีโน่หยิบหลักฐานการเอาชนะสไลม์ที่เป็นแกนกลางในขณะนั้น

* ซุซัน * ——

“ แผ่นดินไหวเหรอ…….”

นั้นมันอะไร? ดูเหมือนว่าผมเป็นคนเดียวที่สงสัย ส่วนที่เหลือทั้งหมดมองด้วยใบหน้าที่จริงจังไปยังทิศทางที่อาจเป็นแหล่งที่มา

“คิดว่าจะมาหาเราเอง นั่นช่วยเราให้พ้นจากปัญหา”

 นีโน่ ชักดาบออกมาอีกครั้งและเข้าแถวกับเคลย์ดอร์

“ คุโรโน่ นายถอยไปสักหน่อย”

เอเทน พูดกับผมแล้วเริ่มร่ายมนต์กับไม้เท้าของเธอ

แฮร์รี่ขึงลูกศร 3 ดอกพร้อมกันที่คันธนูและยืนอยู่ตรงหน้าเธอ

ทุกคนอยู่ในโหมดพร้อมต่อสู้

ผมรู้สึกว่าเสียงและการสั่นสะเทือนใกล้เข้ามามากขึ้น

สถานการณ์นี้แน่นอน —–

“ป๊าววว!!”

ด้วยเสียงคำรามโหยหวนร่างสีเทาก็กระโดดออกมาขณะที่มันโค่นล้มต้นไม้

มันคล้ายกับช้างยักษ์ที่ผมเคยเห็นครั้งหนึ่งที่สวนสัตว์ แต่รูปร่างของมันพุ่งเข้าหาเราอย่างบ้าคลั่งดูเหมือนหมูป่ามากกว่าสำหรับผม

ลักษณะที่คล้ายคลึงกันมากที่สุดคือจมูกยาว ขนและงาที่ดูเหมือนแมมมอธ

แต่รูปร่างของงานั้นคล้ายกับเขากวางเรนเดียร์ที่กางออกมาก

นี่คือมอนสเตอร์เป้าหมายหลักของภารกิจ ที่มาของเนื้อลึกลับ สัตว์ร้ายที่อาละวาดดอร์ทอธ

*ไอ่ย๊ากก * – * ปัง *!

การโจมตีครั้งแรกทำให้ดอร์ทอธพุ่งพรวดนั้นมาจากลูกธนูของแฮร์รี่

ลูกศรทั้งสามถูกยิงออกไปพร้อมกันและติดอยู่บนหัวของสัตว์ร้าย แต่การความเร็วของมันไม่ได้ช้าลงเลยสักนิด

มันเข้าหา นีโน่ และ เคลย์ดอร์ เหมือนรถบรรทุก 10 ตัน

“ เอเทน!”

「كيكوهيروشيمنعتجميدالباردةدرعالجليد الصلب―― โล่เกราะน้ำแข็ง !! 」

「กิโกะ ฮิโรชิกำลังปิดกั้นเกราะน้ำแข็งแข็งเย็นเยือก ―― โล่เกราะน้ำแข็ง!!」

เนื่องจากเธอได้ร่ายมนต์เป็นเวลานานแล้วเวทมนตร์ของ เอเทน ก็เปิดใช้งานทันที ขณะที่ดอร์ทอธ และทั้งสองกำลังจะปะทะกันโล่น้ำแข็งก็ปรากฏขึ้นระหว่างพวกเขา

ดอร์ทอธไม่มีทางหลบเลี่ยงกำแพงน้ำแข็งที่จู่ๆ ก็ปรากฏขึ้น แต่มันก็ไม่ได้ตั้งใจที่จะทำเช่นนั้นเช่นกัน

และมันก็ชนกับกำแพงน้ำแข็งด้วยความเร็วเต็มที่

เนื่องจากความเร็วและพลังที่ล้นหลาม กำแพงน้ำแข็งจึงแตกออกเป็นเสี่ยงๆ

ทว่าถึงแม้จะทำลายกำแพง การจู่โจมของมันก็หยุดและล้มลงไปเพราะแรงกระแทก

“ จังหวะนี้แหละ !!”

ขณะก้าวข้ามกำแพงน้ำแข็งที่พังทลาย นีโน่และเคลย์ดอร์โจมตีดอร์ทอธที่ล้มอยู่

เล็งไปที่ศีรษะ พวกเขาฟันมันสองครั้ง สามครั้ง แต่พวกเขาไม่สามารถทำความเสียหายร้ายแรงได้ เนื่องจากขนแข็งและกะโหลกหนาของมัน

ด้วยเสียงคร่ำครวญ ดอร์ทอธยืนขึ้น

เหวี่ยงงายักษ์ของมันขับไล่ทั้งสองที่โจมตีหัวของมันออกไป

อาจเป็นเพราะพลังเวทย์มนตร์ในงาพวกนั้น พวกมันมีลมพัดมาและสร้างลมหมุน

“ เอ่อออ——-“

งาที่ล้อมด้วยลมได้โดน นีโน่ เบา ๆ และร่างของเขาก็ปลิวไป

มันพยายามไล่ล่า นีโน่ ที่ลอยกลางอากาศ แต่ถูกขัดขวางโดยหอกของ เคลย์ดอร์ และแฮร์รี่ใช้ไฟขว้างไว้

“ —— ถึง”

ในกลางอากาศเหมือนแมว นีโน่ คงท่าทางของเขาและร่อนลงบนพื้นเบา ๆ เขายกดาบขึ้นอีกครั้งและพุ่งไปที่ ดอร์ทอธ ที่อาละวาด

“ตัวนี้เป็นเหยื่อขนาดใหญ่เราต้องใช้เวลา เราจะเอาชนะมันอย่างแน่นอน!”

“”โหหหห!!””

เมื่อเห็นสมาชิกของ ไอร์ซ เบลเดอร์ สนุกกับการต่อสู้กับสัตว์ร้ายอย่างดุเดือดด้วยเสียงโห่ร้องอย่างกระฉับกระเฉงผมก็รู้สึกอิจฉาเล็กน้อย

“ทำได้ดี.”

หลังจากการต่อสู้อันยาวนานผมคนเดียวที่มีพลังเรียกร้องให้สมาชิกที่เหนื่อยล้าตาย

“ใช่. ฉันเหนื่อย…. เราฝากส่วนที่เหลือให้นายคุโรโน่”

พูดแบบนั้นนิโนะนอนแผ่หราอยู่ที่พื้น ข้างๆเขาคือร่างยักษ์ของ ดอร์ทอธ นีโน่ได้ใช้ศิลปะการต่อสู้และเจาะหน้าผากซึ่งเป็นแผลฉกรรจ์ นอกจากนั้นบาดแผลต่างๆที่สมาชิกคนอื่น ๆ สร้างขึ้นก็ถูกทิ้งไว้ทั่วร่างกาย

สัตว์ประหลาดมีพลังชีวิตที่แข็งแรงกว่าสัตว์ทั่วไป ดังนั้นพวกมันจะต้องได้รับความเสียหายอย่างน้อยขนาดนี้ มิฉะนั้นพวกมันจะไม่ตาย หากเป็นสัตว์ประหลาดตัวใหญ่แล้วยิ่งเป็นเช่นนั้น

แม้ว่าการสร้างความเสียหายจากภายนอกมากเกินไปอาจไม่ใช่วิธีที่ดีในการล่า แต่ที่นี่มีเพียงเนื้อเท่านั้นที่มีความสำคัญดังนั้นจึงไม่เป็นไร

“ถึงนายจะพูดแบบนั้น ผมก็ไม่รู้วิธีแยกสัตว์ยังไงล่ะ” (คุโรโนะ)

“งั้นก็ใส่มันเข้าไปข้างในด้วยเวทย์มนตร์อวกาศ” (เอเทน)

“อย่าทำให้มันฟังดูง่ายอย่างนั้นเอเทน ของใหญ่ขนาดนี้จะเข้าไปข้างในแทบไม่ได้เลย”

“เอ๊ะ? แทบจะไม่? หมายความว่าเก็บได้หมดนี่!?”

“ น่าจะใช่”

โอ้! ทุกคนขึ้นเสียงด้วยความชื่นชมและประหลาดใจ ออย ผมว่าน่าจะ ผมอาจจะต้องทิ้งขาหรืออะไรบางอย่างไว้ข้างหลัง

“ไม่เป็นไร ไม่เป็นไร! ถ้าทำได้ก็ทำมันซะ!”(เอเทน)

“เราจะหวังพึ่งคุณคุโรโนะซัง ปกติแล้วจะแยกชิ้นส่วนที่นี่ แต่มอนสเตอร์ตัวอื่นๆ อาจจะได้กลิ่นเลือดและมาที่นี่” (แฮร์รี่)

“เข้าใจแล้ว ถ้าเราขยับได้ก็ควรจะรีบทำดีไหม?”

“ใช่ ได้โปรด ถ้าคุณต้องการเราก็สามารถเพิ่มรางวัลได้เช่นกัน”

“ ถ้าคุณยืนการขนาดนั้นก็ดี ผมลองดูก็ได้ -พื้นที่เงา”

แม้จะไม่มีรางวัลเพิ่มขึ้น ผมก็จะทำอยู่ดี แต่ในเมื่อคุณพูดอย่างนั้น ผมอาจจะเอามันด้วย!!

เงาทอดยาวออกมาจากฉันและไปถึงร่างของสัตว์ร้าย

จากนั้นก็เปิดพื้นที่เงาที่ขีดจำกัดสูงสุดและเริ่มเข้าไปข้างในช้าๆ

“อืม มันค่อนข้างจะเจ็บปวดเมื่อเป็นวัตถุนั้นหนักและใหญ่มาก……..”

ถึงกระนั้นผมต้องก็จะจัดการมันให้เรียบร้อย เมื่อปิดพื้นที่แล้ว น้ำหนักและขนาดก็ไม่สำคัญอีกต่อไป ผมต้องอดทนอีกหน่อย

“เสร็จแล้ว” (คุโรโนะ)

“โอ้โห สุดยอดคุโรโน่!!”

หางของเอเทนเลื้อยและโอบรอบตัวของฉัน เธออาจจะอยากโชว์สกินชิพ แต่การถูกงูตัวใหญ่โอบนั้นน่ากลัวนิดหน่อย

“ อัก ปล่อยผมเถอะเอเทน… .. ” (คุโรโนะ)

“ไม่ต้องเขิน~” (เอเทน)

“ไม่หรอก ที่จริงแล้วผมกลัว”

“อะไรนะ!?!”

อย่างไรก็ตาม เราได้บรรลุวัตถุประสงค์ของภารกิจแล้ว

“เอาล่ะ เพื่อทำภารกิจให้สำเร็จ—-”

“” เชียร์””

ในกิลด์หมู่บ้าน ไอร์ซ ชื่อเสียงของ ไอร์ซ เบลเดอร์ + พนักงานขนสัมภาระ ได้โดงดังขึ้น

หลังจากออกจากหมู่บ้านได้ 5 วัน เราก็กลับมาหลังจากเสร็จสิ้นภารกิจของเราอย่างปลอดภัย

เรากลับมาตอนบ่าย แต่การรับรางวัลและพิธีการอื่น ๆ ต้องใช้เวลาและตอนนี้ก็เป็นเวลาเย็นแล้วและตอนนี้พวกเรานั่งดื่มเหล้าสาเกอยู่ด้วยกัน

แน่นอนผมจะดื่มด้วย ท้ายที่สุด ไม่มีกฎหมายจำกัดผู้เยาว์ที่จะไม่ดื่มเครื่องดื่มแอลกอฮอล์ในโลกนี้

แต่อาจเป็นเพราะผลกระทบจากการดัดแปลงร่างกายต่างๆ (?) ไม่ว่าจะดื่มมากแค่ไหน ผมก็เมานิดหน่อยแต่ไม่มากไปกว่านั้น

“ โอ้ คุโรโน่ดื่มมั้ย ～” (เอเทน)

เอเทนซึ่งหน้ากลายเป็นสีแดงแล้ว เลื้อยมาทางฉัน

“คราวนี้พวกเราทำภารกิจให้สำเร็จได้อย่างง่ายดายด้วยความช่วยเหลือของคุโรโน่ ดังนั้นนายต้องขอบคุณฉันนะ” (เอเทน)

“ใช่ เราอยากจะขอความช่วยเหลือจากนายอีกครั้ง” (แฮร์รี่)

“ช่าย นายช่วยได้มากเลย” (เคลย์ดอร์)

“อืม เขาทำงานได้ดีสมกับรางวัลของเขา” (นิโนะ)

ผมสึกเขินอายเล็กน้อยที่ทุกคนชื่นชม

“ ทุกคนขอบคุณ !!” (คุโรโนะ)

แต่ความจริงฉันก็มีความสุข

แม้ว่าจะเป็นคนละโลก แต่การได้รับคำชมเชยสำหรับการทำงานหนักนั้นดีเสมอ

ผมรู้สึกว่าผมได้รับการยอมรับจากโลกนี้อีกครั้ง

แน่นอนจากนี้ไปผมจะได้พบกับผู้คนอีกมากมายและสานสัมพันธ์กับพวกเขาให้ลึกซึ้งยิ่งขึ้น

แต่คนที่เข้ามาในความคิดของผมตอนนี้คือเพื่อนคนแรกของผมในต่างโลกใบนี้ คู่หูของฉัน ใบหน้าเล็กๆ ของเธอ

“อ่า ผมอยากเจอลิลี่—”