Invincible Combat Strength System ระบบสงคราม - ตอนที่ 88

ICSS บทที่ 88: ยาโง่ๆ!

“รวมพลัง!”

โดยไม่ลังเล หนิงเทียนหลินก็ใช้จิตใจของเขาเพื่อควบคุมการผสานของเจ้าตัวนี้กับตัวเขาทันทีและรวมเข้ากับความคิดของเขา เขาเห็นว่าร่างกายของเจ้าตัวร้อยขาหายไปในทันทีและรวมเข้ากับร่างกายของเขา

การหายไปนี้ไม่ได้หายไปแบบหายแวบแต่เป็นการหายไปแบบการส่งข้ามมิติ! ผสานกันเข้าไปในทันที!

เดิมแล้วเขาอยู่ห่างจากเจ้าตัวร้อยขาประมาณ 10 เมตรแต่กลับมาปรากฎตัวบนตัวเขาได้ในทันที

“ไม่ต้องเดาหรอก!”

ในเวลานี้ เสียงของระบบการต่อสู้ก็ดังขึ้นมา “เจ้าตัวร้อยขานี่ผูกอยู่กับชีวิตของนาย ไม่ว่ามันจะอยู่ที่ไหน แม้จะห่างกันไปคนละกาแล็กซี่แต่นายก็ยังสามารถผสานกับมันได้ในทันที”

“นายคือเจ้าของร่าง นายจะไม่ถูกแยกออกจากพื้นที่และระยะทางเลยสักนิด!”

หนิงเทียนหลินรู้สึกมีความสุขมาก ในกรณีนี้เขาก็จะช่วยอะไรได้อีกมากมาย! ถ้าสักวันเจ้าตัวร้อยขานี้มีพลังในการต่อสู้สูงๆ เขาก็สามารถปล่อยให้มันเพิ่มพลังในการต่อสู้ด้วยตัวมันเองได้

และเมื่อไรที่เขาต้องใช้ เขาก็ผสานกับมันได้ในทันที!

“โอเค ฉันเข้าใจแล้ว”

หนิงเทียนหลินพยักหน้าแต่ก็รู้สึกเสียดายนิดหน่อย ถ้าเจ้าตัวร้อยขานี้ออกมาเร็วกว่านี้ เขาก็คงไม่ต้องใช้คะแนนพลังงานพวกนี้ในการอัพเกรดหรอกแต่เอาไปแลกเป็นขวานโบราณได้แล้ว!

มีหลายสิ่งที่ต้องพูดและเขาอาจพร้อมแล้ว!

“ไปกันเถอะ”

โดยไม่ต้องพูดอะไรมาก หนิงเทียนหลินเดินตรงไปและเดินออกประตูของไนท์คลับออกไป เมื่อเขาเดินออกไปหมอกที่มองไม่เห็นก็เข้าปกคลุมทั่วทั้งไนท์คลับทันที

หลังจากนั้นไม่นานทุกอย่างก็เปลี่ยนแปลงไป

รอยเลือดหายไป, พื้นที่เละเทะก็หายไป และของที่พังเสียหายมากมายก็ถูกทำลายไปจนหมด

ทุกอย่างกลับเป็นเหมือนเดิมเหมือนเมื่อตอนที่หนิงเทียนหลินเดินเข้ามาเพียงแค่ผู้คนมากมายที่ตอนนี้ได้หายไปหมดแล้วเหมือนกับว่าคนพวกนั้นได้หายไปอยู่อีกช่วงเวลา อีกห้วงอวกาศหนึ่งอย่างไงอย่างงั้นเลย

…….…

“ไอ้คนนั้นมันก็แค่เลวเห็นๆอยู่ว่าเราต้องชนะแต่มีไอ้โง่ 2 คนที่ทำนอกแผน จะสู้กับคน 3-5 คนได้ยังไง! ฉันถูกไอ้พวกบ้านั้นเล่นงานเลย! ตำแหน่งที่ฉันหวังว่าจะได้ก็เลยชวดเลย!”

ในเวลา 6.30 ในตอนเช้า หนิงเทียนหลินค่อยๆเดินเข้าประตูโรงเรียนและได้ยินบางคนที่กำลังบ่นอยู่ข้างๆเขา

เขาเดินมาเกือบจะ 2 ชั่วโมงแล้ว ตลอดทางเขาได้แต่คิดถึงสิ่งที่เกิดขึ้นในช่วงเวลาที่ผ่านมานี้

เขารู้สึกเหมือนกำลังฝันกลับไปกลับมาตลอด

ชายที่เพิ่งฟื้นจากความตายได้กลับมายืนหน้าประตูโรงเรียนอีกครั้ง เขาได้แต่ขำกับเรื่องพวกนี้ ในเมื่อสวรรค์มอบชีวิตให้เขาอีกครั้งเขาจะใช้ชีวิตนี้อย่างมีความสุขแน่นอน!

“แม่ง! มันทำให้ฉันเสียไปตั้งหลายคะแนน”

“นี่มันไม่ใช่เรื่องเล่นๆ มันเป็นเรื่องของครอบครัวทั้งหมด!” อีกคนที่อยู่ข้างๆเขายังคงบ่นต่อไป

“ใครกันที่ทำให้ทั้งคืนมีเพียงสามคนเท่านั้นที่เรียกว่าสองคน อินเทอร์เน็ตคาเฟ่นั่งติดต่อกันตั้งห้าครั้ง จะมีเพื่อนร่วมทีมที่ลดลงได้อย่างไร!” คนสุดท้ายก็ยังบ่นต่อไปเรื่อยๆ

ในเวลานี้ทั้ง 3 คนกำลังยืนรอที่หน้าร้านแพนเค้ก เพื่อรอแพนเค้กผลไม้ที่สังไว้ รอบตามีรอยคล้ำเล็กน้อยและผมก็ดูจะยุ่งๆ ด้วยประสาทรับกลิ่นของหนิงเทียนหลินในตอนนี้ทำให้เขาได้กลิ่นของทั้ง 3 คน กลิ่นควันบุหรี่เหม็นไปหมด

อย่าไปคิดมากเลย ก็รู้อยู่ว่าทั้ง 3 คนนี้เพิ่งจะกลับมาจากร้านอินเตอร์เน็ตคาเฟ่ที่อยู่มาทั้งคืน

และเขาก็รู้ด้วยว่าเรื่องที่กำลังพูดคุยกันอยู่นี้คงจะเกี่ยวกับเกมส์ LOL
ไม่มีอะไรมาก! และเกมส์นี้หนิงเทียนหลินก็เคยเล่นมาแล้วด้วยเหมือนกัน ถึงแม้จะไม่ได้เชี่ยวชาญแต่ก็เคยเล่นมาบางเลยรู้ว่ากฎกติกามันเป็นยังไง
ทันทีที่เขาเดินเข้ารั้วโรงเรียนเขาก็รู้สึกว่าไม่จำเป็นที่จะต้องห่วงเรื่องอะไรอีกแล้ว เขาจำไม่ได้แล้วว่าในช่วง 5-6 วันที่ผ่านมานี้เขาได้ฆ่าคนไปมากแค่ไหนแล้ว!

“ช่างมันเถอะ นี่ก็แค่วันเปิดเทอมวันแรก ก็ต้องมีบางคนแหละที่อยู่ทั้งคืนเหมือนพวกเรา เราชอบเกมส์ LOL มากจริงๆในชั้นเรียน, ในโรงเรียนหรือแม้แต่ในจีนก็มีคนที่ชอบไม่น้อย” ในครั้งนี้คนที่พูดเป็นคนแรกถึงกับถอนหายใจออกมา ทำให้หนิงเทียนหลินรู้สึกแปลกๆ

“ฮีโร่งั้นเหรอ จะเล่นตัวไหนดีนะ”

หนิงเทียนหลินยิ้ม ก้าวเดินต่อเพื่อเข้าไปในโรงเรียน

และนี่มันก็เพิ่งจะแค่ 6.30 เองและหนิงเทียนหลินสังเกตเห็นว่าโรงเรียนสะอาดมาก มีนักเรียนหลายคนที่กำลังถือไม้กวาดและที่กวาดผงไว้ในมือเพื่อทำความสะอาดทางเดิน และก็มีอีกมากมายที่กำลังแบกบันได, ถือป้าย, เลือกตำแหน่งบนกรอบประตูและไม้ต่างๆ พร้อมที่จะแขวน

หนิงเทียนหลินมองเหตุการณ์นี้และอ่านป้ายที่กำลังแขวนอยู่ที่เขียนว่า “ยินดีต้อนรับนักเรียนใหม่”

นี่ย้ำเตือนให้เขานึกได้ว่าวันนี้ไม่ได้มีแค่เด็กเก่าที่จะเริ่มเรียนแต่ยังเป็นวันที่พวกรุ่นน้องและเด็กใหม่จะเริ่มเข้าเรียนด้วย!

พวกนิสัยเสียพวกเดิมๆและเหยื่อรายใหม่มาถึงแล้ว!