Inhuman Warlock จอมเวทย์ไร้มนุษยธรรม - ตอนที่ 314: คุณทําได้ยังไง?

ตอนที่ 314: คุณทําได้ยังไง?

“โอ้ วันนั้นจะมาถึงอย่างแน่นอน ไม่ต้องห่วง และมันจะไม่ไกลเกินไปเช่นกัน” ลูซิเฟอร์ประกาศ

“เวราซิตี? ทุกอย่างที่เขาพูดเป็นความจริงเหรอ?” เขาถามความจริง

“เขาบอกความจริงเขาไม่ได้โกหกเลยแม้แต่ครั้งเดียว” เวราซิตี้ตอบ

“ดีแล้ว คําถามต่อไป พวกคุณทําได้ยังไง คุณฆ่าเขาได้ยังไง ถึงแม้ว่าเขาจะอยู่ในดันเจี้ยนเขาควรจะแข็งแกร่ง เขาพาทีมส่วนใหญ่ไปกับเขาด้วย และเขามีแม่ของฉันด้วย ดังนั้นพวกคุณทํากันได้ยังไง” ลูซิเฟอร์ถามคําถามต่อไปของเขานี่เป็นคําถามสําคัญในหัวของเขาด้วยพวกเขาทํา มันได้อย่างไร?

“พิษ” วารันท์ตอบ

“อะไรนะ…” ไอย์อ้าปากกว้างเมื่อได้ยินคําพูดของวารันท์ พวกเขาจะชั่วร้ายกว่านี้อีกไหม? พวกเขาไม่เพียงแต่ฆ่าเซลแต่พวกเขาทําโดยใช้พิษอย่างขี้ขลาดงั้นหรือ?

“พิษเหรอ ฉันไม่แปลกใจเลย ฉันไม่รู้ว่าทําไมแต่ฉันไม่ได้คาดหวังอะไรจากคุณ แค่นั้นก็คุ้มแล้ว” ลูซิเฟอร์ตอบพลางถอนหายใจ

“นั่นเป็นวิธีเดียวที่เราคิดได้ว่าจะยุติทุกสิ่งโดยไม่ก่อให้เกิดการต่อสู้ใดๆ” วารันท์ตอบ

“ถ้าคุณทํามันข้างนอก ก็จะมีการสอบสวน คนคงรู้ว่าพวกเขาถูกวางยาพิษ และคนที่ทํามันจะถูกจับได้” ลูซิเฟอร์เดา “ไม่ว่าในกรณีใด ฉันสงสัยว่าคุณสามารถทําให้พวกเขาดื่มอะไรแบบนั้นได้ แม้พวกเขาจะอยู่ที่บ้านเกือบตลอดเวลาและพวกเขาไม่ดื่มเบียร์หรืออะไรก็ตาม นั่นคือเหตุผลที่คุณส่งพวกเขาไปที่ดันเจี้ยนเหรอ?” เขาถาม

“ถูกต้อง มันเป็นไปไม่ได้ที่จะวางยาพิษในบ้านของพวกเขา และพวกเขาไม่ได้ดื่มอะไรบ้างนอกเลยแม้แต่น้อย และพวกเขาก็ไปร้านอาหารของครอบครัวเท่านั้น พวกเขาเป็นเทพเจ้าของร้านอาหารนั้น”

“เราไม่สามารถขอให้เจ้าของร้านอาหารวางยาพิษในอาหารได้ พวกเขาจะให้ข้อมูลกับพ่อแม่ของนายแล้วมันก็จะรั่วไหล เราจะเดือดร้อน” วารันท์ตอบ

“เราทุกคนจึงวางแผนเรื่องนี้ ฉันกับไรอาเริ่มการต่อสู้ในเมืองเพื่อแสดงว่าเรายุ่ง และเซสก็เข้าไปในดันเจี้ยนอื่นๆ เพื่อแสดงว่าเขายุ่งเหมือนกัน นั่นคือเวลาที่องค์กรฮันเตอร์ขอความช่วยเหลือจากพ่อแม่ของคุณ” เขาอธิบายต่อ

“สําหรับทีมของเขา มีคนๆนึงถูกเลือกโดยเราไว้แล้ว ส่วนเรื่องรอยเท้าที่มีออกมาจากดันเจี้ยนนั่นก็ของคนๆนั้นทั้งหมด”

“ดังนั้นรอยเท้าที่มองเห็นออกมาจากดันเจี้ยน… เขาเป็นคนทรยศงั้นหรือ?”ลูซิเฟอร์ถาม

“ถูกต้อง เขาเป็นคนเดียวที่ออกมาเท่านั้น” วารันท์ตอบ

ลูซิเฟอร์สูดหายใจเข้าลึก ๆ ขณะที่เขาพยายามแยกแยะข้อมูลทั้งหมด แผนการเดียวนี้ใช้ฆ่าสิ่งมีชีวิตที่แข็งแกร่งที่สุดในโลกนี้ได้ เขาอดไม่ได้ที่จะสงสัยว่ามันจะวิเศษแค่ไหนถ้าพ่อแม่ของเขาได้รับการรักษาด้วย พวกเขาจะปลอดจากพิษอย่างเขาพวกเขาคงไม่ตายเพราะเคล็ดลับราคาถูกนี้

“ขอชื่อคนที่วางยาพิษพ่อแม่ฉันหน่อยได้ไหม ฉันจะหาเขาได้ที่ไหน” ลูซิเฟอร์ถาม

“เขาเป็นที่รู้จักในนาม อดัม เทิร์นเนอร์ เขาเป็นสมาชิกของกิลด์อันดับ 1 กิลด์ที่แข็งแกร่งที่สุดซึ่งอยู่ในสังกัดขององค์กรฮันเตอร์” วารันท์ตอบ เขารู้ว่ามันจะทําให้ผู้ชายคนนั้นถูกฆ่า แต่มันก็ไม่สําคัญอีกต่อไป

วารันท์เลิกสนใจคนอื่นแล้ว ไม่ว่าในกรณีใด เขามั่นใจว่าเซสจะตอบคําถามนี้หากเขาไม่ตอบ “สิ่งสุดท้ายหินอยู่ที่ไหน 1 ใน 7 ที่คุณได้เก็บไว้” ลูซิเฟอร์ถาม เมื่อได้ยินค่าถามวารันต์ก็ตกตะ ถึงผู้ชายคนนี้ต้องการทําอย่างนั้นจริงๆเหรอ?

“ฉันจะไม่บอกนาย นายฆ่าฉันได้เลย” วารันท์พูดอย่างหนักแน่น

“มันอยู่ในฐานของนายใช่ไหม” ลูซิเฟอร์ถาม เมื่อถึงจุดนั้นวารันท์ก็สะดุ้ง สิ่งนี้ทําให้ลูซิเฟอร์มีคําตอบทั้งหมดที่เขาต้องการ

“อย่างที่คาดไว้ หลังจากที่นายฝังมัน มันก็ถูกค้นพบ จากนั้นนายก็เก็บมันไว้ในฐานเพื่อปกป้องมันให้ดีขึ้น ไม่ต้องกังวลนั่นคือทั้งหมดที่ฉันต้องการ ฉันมีวิธีเอามันมาจากฐานของคุณ” ลูซิเฟอร์กล่าวพลางยิ้ม

“ฉันคิดว่าแค่นี้ก็เพียงพอแล้ว ถึงเวลาที่คุณต้องไปแล้ว” เขาพูดขณะถอดถุงมือข้างขวาออก

วารันท์เข้าใจสิ่งที่กําลังจะเกิดขึ้น เขาคาดหวังสิ่งนี้อยู่แล้ว สายตาของเขากวาดมองไปรอบๆ ห้องมองเป็นครั้งสุดท้าย สายตาของเขาหยุดอยู่ที่ไอย์

“นายทําได้อย่างไร ฉันไม่เคยคาดหวังสิ่งนี้จากนาย!” ไอย์ปล่อยตัวออกมา ดูเหมือนอกหัก ทุกสิ่งที่เธอเชื่อเป็นเรื่องโกหก และทุกอย่างที่เธอคิดว่าเป็นเรื่องโกหกคือความจริงในตอนนี้ เธอรู้สึกพ่ายแพ้ราวกับว่าสถานะทางศีลธรรมของเธอลดลงอย่างกะทันหัน

วารันท์ไม่ตอบ เขาไม่มีคําตอบสําหรับคําถามนี้ เขาเพียงแค่หยุดมองเธอ เตรียมพร้อมสําหรับความตายที่หลีกเลี่ยงไม่ได้ ลูซิเฟอร์วางนิ้วลงบนหน้าผากของวารันท์ และปล่อยให้พลังแห่งการเน่าเปื่อยของเขามีผล

ฉันรู้สึกว่าการตายครั้งนี้เมตตาเกินไปสําหรับสิ่งที่คุณทําทั้งหมด แต่ด้วยวิธีนี้ ฉันจะแข็งแกร่งขึ้นได้ ลูซิเฟอร์คิด ในขณะที่เขาเห็นร่างของวารันท์กาลังสลายไป

วารันท์รู้สึกเจ็บปวดเช่นเดียวกับไรอา เขากัดริมฝีปากไม่ให้กรีดร้อง แต่ถึงกระนั้น มันก็พิสูจน์ ได้ยากในที่สุด เขาก็อดไม่ได้ที่จะกรีดร้องด้วยความเจ็บปวด

ห้องที่เงียบสนิทจนถึงตอนนี้เต็มไปด้วยเสียงกรีดร้อง และเสียงกรีดร้องก็หยุดลงเมื่อวารันท์กลายเป็นฝุ่นในที่สุด ลูซิเฟอร์ยืนขึ้นและเดินไปที่เก้าอี้ใกล้ ๆ หลังจากสวมถุงมือเขาเลือกเก้าอี้ และนั่งหันหน้าเข้าหาไอย์

“เห็นไหม เธอมันเป็นคนโง่ที่หน้าซื่อใจคด เธอจะฆ่าใครก็ได้และทุกคนเมื่อคิดว่าเธอต้องการมัน และเธอก็ยังพยายามจะพิสูจน์มันด้วย” เขาบอกกับ ไอย์ “ฉันก็เหมือนกัน ฉันจะฆ่าใครก็ได้ และทุกคนที่ฉันต้องการ แต่ฉันก็ยังไม่ถูกเหมือนพวกคุณทุกคนทํา”

“เขาเป็นแบบนั้น…ไรอาก็เป็นแบบนั้น และเซสก็คงเป็นแบบนั้น และคนอย่างเธอมักจะเป็นของเล่นสําหรับพวกเขา พวกเขาจะหลอกใช้เธอโดยแสร้งทําเป็นมีคุณธรรม เธอเป็นแค่ทหารแนวราบเท่านั้น ที่ไม่ตกอยู่กับอุดมการณ์จอมปลอมของพวกเขา” เขากล่าวเสริม

“ดังนั้นฉันจึงเหลือทางเลือก 2 ทางให้เธอ หากเธอเห็นความหน้าซื่อใจคดของฝ่ายเธอจริงๆ ให้ตื่นขึ้นและช่วยฉันในการทําภารกิจ ทางเลือกที่ 2 คือให้เธอตาย เช่นเดียวกับเขาฉันจะให้เวลาเธอ 3 วินาที

ไอย์รู้สึกหนักใจ เมื่อรู้สึกว่าถูกวารันท์หักหลัง และเมื่อลูซิเฟอร์นําเสนอทางเลือกเหล่านี้แก่เธอ “วารันท์ผิด แต่อย่างที่นายพูด เราต่างก็โง่เขลา เราไม่ได้ทําอะไรผิด เป้าหมายของเราและทุกสิ่งที่เราทําคือการช่วยเหลือผู้อื่น ฉันจะไม่ยอมให้นายทําลายทุกอย่างเพราะวารันท์ผิด ฉันขอโทษ” ไอย์ตอบ