Inhuman Warlock จอมเวทย์ไร้มนุษยธรรม - ตอนที่ 264: ฉันโอบกอดปีศาจของฉัน
ตอนที่ 264: ฉันโอบกอดปีศาจของฉัน
ในขณะที่ลูซิเฟอร์พูดทั้งหมดนี้ ไอย์เข้าใจบางสิ่งเมื่อ 8 ปีที่แล้ว วารันท์ได้พบกับลูซิเฟอร์
“คุณเป็นเด็กคนนั้นเหรอ” เธอถามอย่างขุ่นเคือง
“ใช่แล้ว เด็กคนนั้นคือฉัน!” ลูซิเฟอร์พูด ขณะกางแขนออก “ฉันคือเด็กที่ถูกฆ่าแล้วโยนทิ้งกลางทะเลให้เน่าไป! คุณรู้ไหมว่าอะไรที่ตลกจริงๆ” เขาถามต่อไป
“อะ-อะไร?” ไอย์ถาม
“เขาทําแบบนั้น” ลูซิเฟอร์พูดพร้อมยิ้ม “โลกนี้ได้บดขยี้หัวใจของฉันด้วยความโหดร้ายของพวกเขาแล้ว แต่วารันท์ ไอ้สารเลวนั่น เขาบดขยี้หัวใจของฉันอย่างแท้จริง”
“ไม่เป็นไร ฉันจะให้การรักษาแบบเดียวกันแก่เขา ฉันจะจ่ายคืนพร้อมดอกเบี้ยเสมอ ถามนักวิทยาศาสตร์พวกนั้นสิ” เขากล่าวต่อ “ความแตกต่างเพียงอย่างเดียวคือ ฉันจะไม่โจมตีเขาจากด้านหลัง”
“แต่ฉันจะฆ่ามันแบบซึ่งๆหน้า เมื่อมันมีอานาจ” เขาประกาศ “วันนั้นจะไปถึงในไม่ช้าเช่นกัน และมันขึ้นอยู่กับเธอว่าเธอจะมีชีวิตอยู่เพื่อดูวันนั้นหรือไม่”
“คุณพูดความจริงไม่ได้ ฉันไม่เชื่อ เรื่องของคุณมีช่องโหว่มากเกินไป! คุณบอกว่าคุณไม่สามารถใช้พลังของคุณ ทําไมเขาถึงฆ่าคุณแทนที่จะจับคุณแล้วพาคุณไป?” ไอย์ถามอย่างไม่เชื่อ
“อ่า เธอก็ต้องถามแบบนั้นสินะ แต่ถ้าให้เดาก็คงเป็นเพราะตาคู่นี้ล่ะมั้ง เขาคงกลัวทั้งๆ ที่ไม่มีเหตุผล แต่ตอนนี้…ฉันจะให้ เหตุผลที่ทําให้เขากลัว ฉันจะกลายเป็นฝันร้ายที่จะทําให้เขาตื่นในตอนกลางคืน!” ลูซิเฟอร์พูดขณะกําหมัดแน่น
“คุณต้องการอะไรจากฉัน?” ไอย์ถามเพื่อเปลี่ยนเรื่อง เนื่องจากเธอยังไม่เชื่อว่าวารันท์จะทําสิ่งนี้ได้
เธอเชื่อคํากล่าวอ้างของลูซิเฟอร์ว่าวารันท์พบเขา และเธอยังเชื่อว่ามีการต่อสู้เกิดขึ้นระหว่างพวกเขา แต่เธอไม่เชื่อว่าเขาฆ่าลูซิเฟอร์ เมื่อลูซิเฟอร์ไม่สามารถใช้พลังของเขาได้
ทําไมวารันท์ถึงค้นหาลูซิเฟอร์ตลอดหลายปีที่ผ่านมา?
ตอนนี้เธอคิดว่าวารันท์ และ ลูซิเฟอร์ ต่อสู้กัน และ ลูซิเฟอร์ ได้ทําร้ายวารันท์ โดยใช้กลอุบายชั่วร้ายก่อนที่จะหลบหนี เหตุใดเขาจึงไม่ได้พบเห็นนานนัก
วารันท์ไม่ต้องการยอมรับว่าเด็กคนนั้นเอาชนะเขาได้ เขาอาย และนั่นเป็นสาเหตุที่เขาไม่บอกเธอว่าเขาเจ็บปวดอย่างไร นั่นคือสิ่งที่จินตนาการของเธอลงมา
“ฉันต้องการอะไรจากเธองั้นเหรอ คําตอบง่ายๆ ฉันต้องการข้อมูล ส่วนข้อมูลที่ฉันต้องการนั้นเกี่ยวกับ…”
ก๊อก! ก๊อก!
ลูซิเฟอร์เริ่มอธิบายสิ่งที่เขาต้องการ เมื่อได้ยินเสียงเคาะประตู เขาหยุดและเดินไปที่ประตู
เขาเปิดประตูเพื่อดูสาวใช้ที่ยืนอยู่ข้างหน้าเขาพร้อมกับถาดที่มีจาน 2 ใบ
“วางไว้บนโต๊ะ” เขาบอกเธออย่างเกียจคร้าน สาวใช้เดินเข้ามาแล้วเดินไปที่โต๊ะ หลังจากวางอาหารแล้ว เธอก็จากไปโดยไม่สนใจผู้หญิงที่นอนอยู่บนเตียง
ลูซิเฟอร์ปิดประตู ขณะที่เขาหันไปหาไอย์อีกครั้ง
“แล้วเราอยู่ที่ไหน”
จ๊อกกก…
เขาเพิ่งเริ่มพูด เมื่อได้ยินเสียงคํารามของท้องของไอย์ “ได้ กินก่อน มันจะดีกว่าถ้าเธอไม่ตาย เพราะเธอจะมีประโยชน์กับแผนของเรา” ลูซิเฟอร์พูด ในขณะที่เขาตัดสินใจที่จะพูดคุยในภายหลัง “และไม่ต้องกังวลไป อาหารไม่มีพิษ ฉันไม่จําเป็นต้องใช้ยาพิษเพื่อฆ่าเธอ”
ไอย์จ้องที่ลูซิเฟอร์ แต่เธอไม่ได้หยิบจานขึ้นมา “อย่าคิดว่าฉันจะตามเธอมา เพื่อทําอาหารให้กิน ฉันไม่สนใจหรอกว่าเธอจะอยู่หรือตาย กินหรือไม่กินก็ไม่ เพราะมันไม่เป็นไร ฉันเอาคนอื่นจาก APF ของเธอมาก็ได้ ถ้าเธอตาย มันจะต้องใช้ความพยายามอีกนิดหน่อย” ลูซิเฟอร์บอกไอย์ ขณะที่เขาเดินไปที่โต๊ะ
เขาหยิบจาน 1 ใน 2 จานแล้วเดินกลับไปที่เก้าอี้ของเขา นั่งบนเก้าอี้เขาเริ่มกิน
ไอย์นั่งเงียบ ๆ ต่อไปอีก 2-3 นาทีโดยยังไม่พูด
จ๊อกกก!
ท้องของเธอส่งเสียงอีกครั้งราวกับขออาหาร ด้วยความผิดหวัง เธอหยิบจานที่สองขึ้นมาก่อนจะเดินกลับไปที่เตียงขณะเริ่มกิน
ลูซิเฟอร์รู้สึกเหมือนอยากจะหัวเราะ เมื่อเห็นเธอยอมแพ้ต่อหน้าความหิว แต่เขาเข้าใจด้วยว่าความหิวโหยนั้นรุนแรง คนแรกที่เขาฆ่าคือเพราะเขาต้องการอาหาร
อาหารทําให้ใครๆ ก็ทําได้ ดูเหมือน ไม่สําคัญหรอกว่าจะเป็นเด็กอายุ 10 ขวบหรือผู้นําที่ยิ่งใหญ่ของ APF หน่วยเบต้า
ขณะที่ลูซิเฟอร์และไอย์กําลังรับประทานอาหารอยู่ แคสเซียสก็กําลังฝึกซ้อมอยู่ข้างนอก
แม่บ้านมาแจ้งว่าอาหารพร้อมแล้ว ตอนนั้นเองที่เขาหยุดและเดินกลับเข้าไปในคฤหาสน์เพื่อทานอาหาร
ลูซิเฟอร์กินเสร็จ ในขณะที่เขาอดอาหาร ขณะที่ไอย์ทานเสร็จไปครึ่งจาน เขาได้วางจานเปล่าไว้ข้างหลังแล้ว จากนั้นเขาก็เดินไปที่ชั้นวางของ ซึ่งเขาเก็บกล่องช็อกโกแลตไว้
เขาเดินกลับมาที่เก้าอี้พร้อมกับกล่องช็อกโกแลต และเปิดกล่องออกเผยให้เห็นช็อกโกแลตแสนอร่อย ซึ่งมีราคาแพงที่สุดที่เขาสามารถหาได้ในร้านค้า เช่นเดียวกับที่พ่อของเขาเคยนํามาให้เขา
เขาได้รับหนึ่งชิ้นหลังจากรับประทานอาหารเย็น
เขาหยิบช็อกโกแลตชิ้นเล็กๆ ขึ้นมาซึ่งดูเหมือนจะเต็มไปด้วยความทรงจําของเขาแล้ววางชิ้นนั้นไว้ในปากของเขา ปล่อยให้ช็อกโกแลตละลายอยู่ภายใน
เขากินมันหลังจากผ่านไป 13 ปี แต่รสชาตินั้นยังคงดูเหมือนจะเหมือนเดิมเมื่อเขาจําได้
“บางสิ่งยังคงเหมือนเดิม แม้ผ่านไปนาน ในขณะที่สิ่งอื่นเปลี่ยนไปมากจนจําไม่ได้ โลกนี้ค่อนข้างตลกนะ ว่าไหม?” เขาถามไอย์ที่ยังกินอยู่
“สิ่งต่าง ๆ เปลี่ยนแปลงอยู่เสมอ โดยเฉพาะผู้คน มองดูตัวเองสิ คุณเป็นลูกของคนที่ยิ่งใหญ่ และดูสิ่งที่คุณกําลังทําอยู่ตอนนี้หรือไม่” ไอย์ตอบโต้
“ฮ่าฮ่าฮ่า เธอรู้ไหม เธอโชคดีมาก ถ้าเธอพูดเรื่องพวกนั้น ตอนฉันอายุ 10 ขวบ เถ้าถ่านของเธอคงนอนอยู่บนเตียงนั้น” ลูซิเฟอร์บอกไอย์ในขณะที่เขาไม่ได้ดูถูก
ก่อนหน้านี้ เขาเคยโกรธเคืองเสมอ เมื่อมีคนพูดถึงพ่อแม่ของเขา แต่ตอนนี้เขาเปลี่ยนไปแล้ว
“แต่เธอพูดถูก ผู้คนเปลี่ยนไป โลกบังคับให้พวกเขาเปลี่ยน บางครั้งมันก็ขัดกับความปรารถนาของพวกเขา” เขากล่าว ความผิดหวังของเขาในโลกนี้ชัดเจน “สิ่งที่ไม่เปลี่ยนแปลงคือมารในใจเรา เธอซ่อนปีศาจนั้นไว้ในขณะที่แสร้งทําเป็นว่าเป็นคนชอบธรรม ในขณะที่ฉันโอบกอดปีศาจภายในใจของฉัน” เขาพูดต่อขณะปิดกล่องอีกครั้ง