Inhuman Warlock จอมเวทย์ไร้มนุษยธรรม - ตอนที่ 227: การยืม

ตอนที่ 227: การยืม

“ฉันว่าฉันควรจะขอบคุณที่ทําให้เราปลอดภัยในกรณีนั้น” ลูซิเฟอร์ตอบอย่างขบขัน

“ไม่ มันเป็นหน้าที่ของเรา ไม่ต้องห่วง” เจนิเลียตอบอย่างภูมิใจ

“คุณจะไปที่เอลิเซียมเพื่อทําธุรกิจเกี่ยวกับองค์กรวอร์ล็อคหรือไม่หรืออย่างอื่น?”

ตอนนี้เขารู้ว่าเธอมาจากองค์กรวอร์ล็อคลูซิเฟอร์ยิ่งรู้สึกที่งกับสิ่งที่เธอมาที่เอลิเซียมมากขึ้นไป

อีก

“ฉันว่านายพูดได้นะว่าไม่ใช่ธุรกิจที่เป็นทางการไม่อย่างนั้นฉันจะไปโดยเครื่องบินตอนนี้ฉันบอกได้แค่นี้เพราะมันเป็นความลับ”เจนิเลียตอบ

“ฉันเข้าใจแล้ว พวกวอร์ล็อคมีความรับผิดชอบมากมายคุณไม่สามารถบอกมนุษย์ธรรมดาเกี่ยวกับงานของพวกเขาได้”ลูซิเฟอร์กล่าวพร้อมพยัก หน้า

“อย่างไรก็ตาม ฉันอยากรู้อะไรบางอย่างองค์กรวอร์ล็อคของคุณมีวอร์ล็อคทมิฬบ้างไหมหรือมีแต่คนดีๆเท่านั้น?”เขาถามต่อไปขณะทานอาหารต่อ

“ทําไมพวกเราถึงต้องมีวอร์ล็อคนิสัยเลวพวกนั้นด้วยพวกเขาเป็นเหตุผลทั้งหมดที่ทําให้เกิดความวุ่นวายพวกเขาเป็นศัตรูของเราและหนึ่งในเป้าหมายขององค์กรวอร์ล็อคก็คือการกําจัดพวกมันด้วย”เจนิเลียตอบ

“น่าสนใจ คุณไม่กลัววอร์ล็อคทมิฬเหรอฉันหมายถึงคุณเป็นแค่เด็กฝึกงานคุณไม่กลัวพวกเขาบ้างหรือพวกเขาสามารถฆ่าคนได้อย่างง่ายดาย”ลูซิเฟอร์กล่าว

“ฉันจะกลัวทําไม ฉันสามารถป้องกันตัวเองได้”เจนิเลียตอบ

“เป็นเรื่องดีที่รู้ แต่มีคํากล่าวไว้ว่า บุคคลไม่ควรมั่นใจมากเกินไป” ลูซิเฟอร์บอกกับหญิงสาว“ผมได้เรียนรู้บทเรียนนั้นอย่างหนักมาก่อนระวังตัวด้วย โลกนี้มีคนเลวจริงๆ”

“ยังไงก็เถอะ ผมทานเสร็จแล้ว ผมขอตัวไปก่อนยินดีที่ได้กินข้าวกับคุณ” ลูซิเฟอร์ยืนขึ้น อย่างสง่างาม ขณะที่เขาทําความสะอาดริมฝีปากด้วยทิชชู ในไม่ช้าเขาก็จากไปด้วยมือข้างหนึ่งในกระเป๋าของเขา

“ผู้ชายที่น่าสนใจ” เจนิเลียนั่งข้างหลังมองดูลซิเฟอร์ซึ่งกําลังจะจากไป

ลูซิเฟอร์เดินกลับไปที่ดาดฟ้า ซึ่งเขานั่งบนเก้าอี้ขณะที่เขาเริ่มผ่อนคลาย ในไม่ช้าเขาก็จะไปที่เอลิเซียม

“โลกนี้ช่างซับซ้อนเสียจริง บางคนเป็นแบบอย่างของความชั่วร้ายอย่างแท้จริงในขณะที่คนอื่นๆเป็นเพียงปีศาจที่แสร้งทําเป็นเป็นคนดีแต่ก็มีบางคนที่เหมือนปู่เช่นกัน รับคนแปลกหน้ามอบความรักให้เขาโดยไม่ต้องการสิ่งตอบแทน”

“ความเข้าใจของฉันเกี่ยวกับโลกนี้ไม่สมบูรณ์จริงๆ ยิ่งฉันเข้าใจมากเท่าไร ฉันก็ยิ่งไม่เข้าใจมากขึ้นเท่านั้น”

นั่งอยู่บนดาดฟ้าดูเหมือนลูซิเฟอร์กําลังพูดกับตัวเองขณะมองดูท้องฟ้าที่สวยงาม

“ความเลวร้ายนั่นแตกต่างกัน พวกเขาทําสิ่ง ต่าง ๆ ให้ฉัน แต่พวกเขาก็มีเป้าหมายที่พวกเขาต้องการให้ฉันช่วยด้วยมันไม่ใช่การเสียสละสําหรับ APF ไอ้พวกนี้เป็นเพียงกลุ่มคนชั่วที่ปลอมตัวเป็นคนดี”

“แต่ฉันไว้ใจไม่ได้ทั้งคู่ แวเรียนท์เกิดใหม่บอกว่า APF ฆ่าพ่อแม่ของฉัน APF บอกว่ามันเป็นการหลอกลวงไม่ว่าคนใดคนหนึ่งจะโกหกหรือทั้งคู่ ไม่เป็นไรฉันจะได้คําตอบในไม่ช้า”

“ฉันต้องรู้เรื่องพวกนี้ด้วย” เขาพึมพํา

“เรือล่านี้ต้องมี WiFi ฉันคิดว่าแบบนั้นทั้งหมดที่ฉันต้องการคือแล็ปท็อป และฉันสามารถเริ่มการค้นหาได้แต่แล้วอีกครั้งทําไมคนรวยถึงต้องยืมแล็ปท็อป”

“ถูกต้อง ของฉันหยุดทํางาน ฉันใช้เหตุผลนั้นได้!

ทันใดนั้นเขาก็ลุกขึ้นยืนขณะกําลังคิดเขาเดินกลับไปที่ห้องอาหาร
เจนเลียยังคงนั่งอยู่ที่โต๊ะเดิม

เดินกลับมาที่โต๊ะ ลูซิเฟอร์นั่งลง

“กลับมาแล้ว ก่อนหน้านี้คุณกินไม่อิ่มเหรอให้ฉันเดานะคุณถูกฉันข่มขู่และจากไป?” เจนิเลียถามลูซิเฟอร์ขณะนั่งลงด้วยความเข้าใจผิด

“ไม่เลย จริงๆ แล้วผมกลับมาเพราะต้องการ ความช่วยเหลือจากคุณ แล็ปท็อปของผมหยุดทํางานไปเฉยๆและผมต้องการอย่างเร่งด่วน สัก2-3นาทีคุณมีไหมใช้เวลาไม่นาน”ลูซิเฟอร์บอกหญิงสาว

“ได้สิ มันอยู่ในห้องของฉันขอเวลาฉันสักครู่ ฉันจะทําเสร็จแล้วคุณไปกับฉันได้” เจนิเลียตอบขณะที่เธอเริ่มทานอาหารต่อ

ไม่กี่นาทีต่อมา เธอก็ลุกขึ้นพร้อมกับพูดว่า “ไป กันเถอะ
เธอพาลูซิเฟอร์ไปที่ห้องของเธอซึ่งอยู่บนชั้น 4 ของเรือ

ภายในห้องมีแล็ปท็อปอยู่บนเตียง แต่เธอไม่เปิดมันเธอเดินไปที่ชั้นวาง ซึ่งวางแล็ปท็อปอีกเครื่องไว้แทน

“ปัญหาที่คุณมีคือสิ่งที่ฉันเคยเจอมาก่อนนั่นเป็นเหตุผลที่ฉันพกเครื่องสํารองไว้ตัวนี้ไม่ได้ใช้แล้วคุณสามารถใช้มันได้นานเท่าที่คุณต้องการ” เจนิเลียพูดยื่นแล็ปท็อปให้ลูซิเฟอร์

“คุณสามารถกลับมาหาฉันในตอนเย็นหรือหลังจากนั้น” เธอกล่าวเพิ่มเติม
“รหัสผ่านคืออะไร” ลูซิเฟอร์ถามพร้อมกับหยิบแล็ปท็อปขึ้นมา”มันไม่มีรหัสผ่านอย่างที่ฉันบอกไปมันใหม่ทั้งหมดและไม่มีข้อมูลใด ๆ ของ ฉันไม่ต้องใช้รหัสผ่าน”เจนิเลียตอบ

“ขอบคุณสําหรับความช่วยเหลือ ฉันจะรีบคืนให้”ลูซิเฟอร์พูดกับเจนเลียขณะออกจากห้องเขาเดินไปที่ลิฟต์

ทันทีที่ลิฟต์เปิดออกต่อหน้าลูซิเฟอร์ ชายคนหนึ่งก็ก้าวออกจากลิฟต์พร้อมกับสบถ “พนักงานึ่งเง่า! พวกเขาเป็นขโมย!”

ลูซิเฟอร์ไม่สนใจว่าเหตุใดชายคนนั้นจึงสาป แช่ง แต่ชายคนนั้นหยุดอยู่ตรงหน้าลูซิเฟอร์และบอกเขา

“ทักซิโด้เหมือนกัน!” ชายคนนั้นพูดพลางมอ งดูทักซิโด้ของลูซิเฟอร์

“นี่คือคนที่ฉันขโมยทักซิโด้ไปหรือเปล่า? เขาจับฉันเหรอ?”ลูซิเฟอร์คิดพลางขมวดคิ้วชายผู้นี้มีร่างกายคล้ายกับลูซิเฟอร์

“ชุดทักซิโด้ของฉันก็เหมือนเดิม! ฉันให้ไปเพื่อ ทําความสะอาด แต่พนักงานบอกว่าพวกเขาทําหาย!อย่าให้เสื้อผ้าราคาแพงแก่พวกเขา!พวก มันก็จะสูญเสียของคุณเช่นกัน!พวกเขาเป็นกลุ่มหัวขโมย!”ชายคนนั้นบอกลูซิเฟอร์ต่อไปก่อนจะจากไป

“เขาเลยคิดว่ามันคล้ายกัน เขากําลังเตือนฉัน

ลูซิเฟอร์สั่นศีรษะก้าวเข้าไปในลิฟต์

เขาเดินไปที่ดาดฟ้าอีกครั้ง ซึ่งมีเพียงไม่กี่คน เท่านั้นที่รับแสงแดด

ลูซิเฟอร์นั่งอยู่ในส่วนแยกของดาดฟ้าเปิด แล็ปท็อปและเข้าไปในเบราว์เซอร์

เขาเชื่อมต่อกับ WiFi ของเรือก่อนที่จะค้นหา “ตํานานแห่งดวงตาสีฟ้าและสีม่วง”
ขณะที่เขาค้นหามีบทความเก่าๆ มากมายที่เปิดขึ้นซึ่งเขียนขึ้นก่อนลูซิเฟอร์จะเกิดด้วยซ้ํา

เขาอ่านบทความทั้งหมดแล้วแต่เขาไม่พบสิ่งใดที่สําคัญทั้งหมดที่เขาเข้าใจก็คือดวงตาเหล่านี้จะนํามาซึ่งความพินาศของทั้งโลกในวันหนึ่งส่วนข้อมูลอื่นๆก็ไม่มี

“พวกเขาเซ็นเซอร์ข้อมูลหรือเปล่า หรือว่ามีแค่นี้ตั้งแต่แรก?” เขาสงสัยขณะปิดแท็บทั้งหมดเขายังเคลียร์ประวัติและแน่ใจว่าจะลบรอยเท้าของสิ่ง ที่เขาค้นหาทั้งหมด

“ฉันต้องไปที่ต้นทางด้วยตัวเองคนที่เปิดเผยข้อมูลนี้ส่วนที่อยู่ของเขา…”
เขาค้นหาชื่อบุคคลที่ถูกกล่าวถึงว่าเป็นแหล่งที่มาในบทความเหล่านี้ทั้งหมด

“รอยกิลเลียนอยู่นั้นดีจังเขาอยู่ในเอลิเซียมด้วย..”