Inhuman Warlock จอมเวทย์ไร้มนุษยธรรม - ตอนที่ 273: ฉันไม่ได้คุยกับคุณ
ตอนที่ 273: ฉันไม่ได้คุยกับคุณ
“ทริสตัน นายบอกว่านายจะเงียบ อย่าสร้างปัญหาให้กับเรา” เคลเลียนยังเตือนทริสตัน ผู้ซึ่งกลอกตาเป็นคําตอบ
“ยังไงก็เถอะ ลูซิเฟอร์ตัวน้อย เจ้าโตขึ้นมากแล้ว สบายดีไหม?” เขาถามลูซิเฟอร์
“ฉันไม่เคยดีขึ้นเลย แล้วคุณสองคนล่ะ?” ลูซิเฟอร์ถามกลับ
“เรา? เราจะสบายดีได้อย่างไร เมื่อนายหายไปตั้ง 8 ปี? ครั้งที่แล้วหายไปไหนเราส่งนายออก ไป 2-3 วันแล้ว แต่นายก็ไม่กลับมา แม้แต่เคนก็หายตัวไปคราวที่แล้วเราทําอะไรผิดหรือเปล่า” เคลเลียนถามดูเหมือนว่าเขาจะกังวล
“เคนจะกลับมาได้ยังไง? เขาควรจะตายไปแล้วในตอนนี้ ฉันคิดว่าเขาเสียชีวิตในวันเดียวกับที่ฉันถูกวารันท์ฆ่า” ลูซิเฟอร์ตอบ ขณะนั่งบนที่นั่ง “คุณยืนทําไม? ถือซะว่าเป็นเฮลิคอปเตอร์ของ
คุณ”
คนอื่นๆ ก็นั่งลงแล้วยิ้มอย่างมีเล่ห์เหลี่ยมว่า คิดว่าเฮลิคอปเตอร์ของคุณเหรอ มันเป็นของพวกเราอยู่แล้ว พวกเขาคิดขณะนั่งลง
“นายหมายความว่าอย่างไรวารันท์ฆ่านายงั้นเหรอ?” เคลเลียนถาม
“ฉันแปลกใจที่คุณไม่รู้เรื่องนี้ แต่นั่นคือสิ่งที่เกิดขึ้น คืนที่ฉันอยู่บนชายหาดเราถูกวารันท์ และ ทีมของเขาโจมตีพวกเขาฆ่าเราทั้งคู่” ลูซิเฟอร์ตอบ เขาวางขาข้างหนึ่งทับอีกข้างในขณะที่นั่งท่าสบาย
“พวกเขาพบคุณในวันเดียวกัน! ได้อย่างไร พวกเขาค้นหาคุณมาหลายปีแล้วในฐานะ…” เคลเลียนเริ่มตอบโต้ แต่จู่ๆ เขาก็หยุดลงขณะที่เขาตีหน้าผากราวกับว่าเขารู้อะไรบางอย่าง “อ่า เข้า ใจแล้ว! เป็นการเบี่ยงเบนความสนใจของเรา! เราจะพลาดไปได้ยังไง!”
“เราเสียใจอย่างยิ่งที่เราไม่สามารถปกป้องนายในวันนั้น เราสัญญาว่าเราจะแก้แค้นพวกเขาด้วยกัน กลับบ้านกับเราทุกคนกําลังรอนายอยู่ นายสามารถพาเพื่อนของนายมาด้วย กลับมาหาครอบครัวของนาย” เขาบอกลูซิเฟอร์อย่างระมัดระวัง
ตลอดเวลานี้ เคลเลี่ยนเป็นคนเดียวที่พูด ยาลซ่าไม่ได้พูดอะไรเลย และปล่อยให้เคลเลียนเป็นผู้นํา เนื่องจากเขาเก่งเรื่องคําพูด แต่เขาก็แปลกใจเช่นกันที่รู้ว่าเกิดอะไรขึ้นเมื่อ 8 ปีก่อนทริสตันสนใจเพื่อนของลูซิเฟอร์มากกว่าทันทีที่เคลเลียนบอกให้ลูซิเฟอร์พาเพื่อนไปด้วย แววตาก็แวบเข้ามา
“คุณอยากให้ฉันกลับไปหาคุณไหม” ลูซิเฟอร์ถามด้วยความสงสัย
“แน่นอน ทําไมเราจะไม่อยากล่ะ” เคลเลี่ยนได้ตอบกลับ
“ถ้างั้นฉันก็มีเงื่อนไขตราบใดที่มันสําเร็จ ฉันจะกลับไปตามความตั้งใจของตัวเองและลืมไปว่าคราวที่แล้วคุณไม่ได้ดูแลฉันให้ปลอดภัย” ลูซิเฟอร์ยืนยัน
“เงื่อนไขอะไร?” เคลเลียนถาม
“ฉันอยากให้ไรอามาหาฉันเป็นการส่วนตัว แล้วฉันจะกลับไป” ลูซิเฟอร์ตอบ
“ไร้สาระ! แกคิดว่าแกเป็นใครถึงขอให้เขามารับแกเป็นการส่วนตัว?” ทริสตันลุกขึ้นตะโกน ลูซิเฟอร์เหลือบมองทริสตัน ขณะที่ลมแรงพัดกระหนก่อนจะหยุดทันที
ริมฝีปากของทริสตันเปิดขึ้นอย่างช้าๆ ขณะที่เขาค่อยๆ ขยับมือไปแตะแก้มของเขา เขาเหลือบดูนิ้วที่เขาเคยสัมผัสแก้มเพื่อสังเกตเห็นเลือดที่ติดอยู่
เคลเลียนและยาลิซ่าก็จ้องไปที่ทริสตันเพื่อสังเกตว่ามีแผลที่แก้มเล็กน้อย แม้ว่าจะเป็นบาดแผลเล็กน้อย แต่ก็ยังมีเลือดออก
“บาดแผลนั้นน่าจะลึกกว่านั้น และมันอาจจะอยู่ที่คอคุณด้วย ดังนั้นนั่งลงและอย่าเข้ามายุ่งเมื่อฉันไม่ได้คุยกับคุณ” ลูซิเฟอร์เตือนทริสตัน
“เจ้าหนูน้อย!” ทริสตันคํารามด้วยความโกรธในขณะที่เขาคว้าด้ามคาทาน่าของเขา
“ทริสตัน! พอ! อย่ากล้าเอาดาบนั่นออกมา! ฉันเตือนนายแล้วนะ!” เคลเลียนยืนขึ้นและก้าวไปข้างหน้า เขารู้ว่าถ้าทริสตันดึงดาบออกมา สิ่งของต่างๆ ก็จะหลุดมือไป
“ไร้สาระ! เขาโจมตีฉันก่อน!” ทริสตันคํารามอย่างโกรธจัด
“ฉันไม่สนว่าใครจะโจมตีก่อน! แค่เฉือนนายไปนิดหน่อย! นั่งลง! ลูซิเฟอร์อายุน้อยกว่านาย!” เคลเลียนเตือนทริสตันขณะที่เขาจ้องมอง
เขาไม่ต้องการให้เกิดอันตรายใดๆ ต่อลูซิเฟอร์เพราะเด็กคนนี้มีความสําคัญต่อไรอายิ่งกว่านั้น มันไม่เหมือนกับว่าลูซิเฟอร์จะถูกฆ่าอยู่ดียังไงก็ตาม เขาแค่ไม่อยากเริ่มสงครามที่ยืดเยื้อ ซึ่งพวกเขาไม่ต้องการ
เขาไม่พอใจที่ลูซิเฟอร์ทําเช่นกัน แต่เขาเข้าใจดีว่าเวลานั้นต้องการความอดทน
“ใช่แล้ว อย่าทําให้เรื่องแย่ลง นั่งลง” ยาลิซ่าพูดขึ้นด้วย
ทริสตันจ้องไปที่เคลเลียน แต่ในที่สุดเขาก็ยอมฟังเขาปล่อยด้ามดาบของเขาขณะนั่งลงพลางกําหมัดแน่น
“ลูซิเฟอร์ โปรดพิจารณาด้วยไรอากําลังทํางานอยู่ที่ฐานทัพ เขายุ่งมาก กลับไปพร้อมกับเราคุณสามารถพบเขาที่ฐานได้เช่นกัน” เคลเลียนแนะนํา
“ฉันพูดในสิ่งที่ฉันต้องการแล้วถ้าเขาต้องการฉัน เขาต้องมา แล้วฉันจะไปกับเขา ถ้าเขาไม่ อยากมาฉันก็อยู่คนเดียวได้” ลูซิเฟอร์ตอบอย่างดื้อรั้นขณะที่เขายืนขึ้น
“ถ้าเขาตกลง บอกเขาให้ไปพบฉันที่วินดี้คาเฟในเคนซิงตัน ฉันแน่ใจว่าคุณจะต้องหามันเจอ” เขาพูดต่อในขณะที่เขาเริ่มออกเดินทาง “อย่างที่ฉันบอกไป คุณควรกลับไปแทนที่จะรอฉันส่ง เขามาในครั้งต่อไปฉันจะรอที่นั่น” เมื่อพูดอย่างนั้น ลูซิเฟอร์ก็กระโดดลงจากเฮลิคอปเตอร์แล้วลอยกลับ
“มีแค่ฉันที่รู้สึกหรือเปล่า หีชรือว่าเขาดูหยิ่งผยองมากกว่าเมื่อก่อนไปมากจริงๆ” ยาลิซ่าถามพลางขมวดคิว
“เขาเป็นแบบหลังจริงๆ แต่เราจะทําอะไรได้? เราต้องการเขา เราไม่สามารถโจมตีเขาหรือบังคับเขาเพราะมันเป็นการต่อต้านไม่ว่าในกรณีใด ไรอาควรจะมาได้ถ้ามันเป็นการทําให้ลูซิเฟอร์เราลงจอดในเมืองกันเถอะ เราจะรอเขามาที่นี่” เคลเลี่ยนตอบพร้อมส่ายหัว
เขาสั่งนักบินให้ลงจอด
ใบพัดเริ่มแสดงให้เห็น เมื่อเฮลิคอปเตอร์ร่อนลงบนพื้น เคลเลียน ยาลิซ่า และทริสตันทั้งหมดก้าวออกจากเฮลิคอปเตอร์
หลังจากที่พวกเขาก้าวออกไปเฮลิคอปเตอร์ก็เริ่มเดินทางกลับ
“นายไม่ควรจะหยุดฉันที่ตรงนั้น เราไม่ต้องการเด็กคนนั้น” ในที่สุดทริสตันก็เปิดปากพูดในขณะที่ระบายความในใจออกมา
“จําคําสัญญาของนายไว้นายจะไม่ทําอะไรโง่ ๆ – ไม่ต่อสู้กับใคร ฉันห้ามไม่ให้นายใช้ดาบของนาย” เคลเลียนตอบ “รอจนกว่าเราจะเอามันกลับมา
สําหรับนักดาบคนนั้น ฉันจะให้นายต่อสู้กับเขาเมื่อเราอยู่ที่ฐาน เป็นยังไง?”
“ดี ฉันจะไม่สู้กับเขาที่นี่” ทริสตันเยาะเย้ย “แล้วเราจะอยู่ที่ไหนกัน? ในโรงแรม?”
“ใช่แล้ว มันจะดีกว่าที่จะอยู่ที่นี่ เหมือนที่เราเห็นฟ้าผ่า บางที APF ก็เห็นมันด้วย เราต้องจับตาดูลูซิเฟอร์ ในขณะเดียวกันก็ทําให้เขาปลอดภัยด้วย” เคลเลี่ยนตอบขณะที่เขาเริ่มเดินเข้าไปในเมือง
กลุ่มเล็กๆ ของพวกเขาไปที่โรงแรมและได้ห้องพักที่นั่น..