Inhuman Warlock จอมเวทย์ไร้มนุษยธรรม - ตอนที่ 245: เลื่อนเวลา

ตอนที่ 245: เลื่อนเวลา

“และส่วนที่เหลือไว้ใช้ดูแลเจ้าตัวเล็กคุณนี่โชคดีจริงๆที่ยังมีชีวิตอยู่พาฉันไปที่ที่เก็บภาพกล้องวงจรปิดด้วย”

หลังจากนั้นเจียงก็ลบวีดีโอทั้งหมดก่อนที่เขาจะจากไปโดยไม่ทิ้งร่องรอยใด ๆ ไว้

กลุ่มคนทั้งสามพยายามสร้างความประทับใจให้กับคนในร้านอาหาร รวมทั้งพนักงานและเด็กน้อยไม่มีใครเข้าใจว่าพวกเขาเป็นคนดีหรือไม่ดีแต่ไม่ว่าพวกเขาจะเป็นอะไรก็ตามพวกเขาก็สามารถสร้างความประทับใจให้กับผู้อื่นได้

“ฉันแปลกใจ ฉันไม่รู้จักวอร์ล็อคทมิฬจะทําเหมือนที่นายปล่อยให้พวกเขามีชีวิตอยู่หรือไม่”เจียงกําลังคุยกับลูซิเฟอร์ที่กําลังยืนอยู่หน้ารถ

“อย่าเข้าใจผิด ฉันจะฆ่าพวกเขาทั้งหมดอย่างแน่นอน แต่ฉันไม่ได้ทํา” ลูซิเฟอร์ตอบพร้อมส่ายหัว

“อย่างที่ฉันบอกนาย ฉันไม่ต้องการให้ APE ตามรอยของฉันก่อนที่ฉันจะพบเวราซิตี้”เขากล่าวต่อ “ดังนั้นฉันควบคุมตัวเองได้”

“ยังไงก็ดี เราจะไปกันตอนนี้เลยไหม?” เจียงถาม

“นายกําลังรอคําเชิญอยู่หรือเปล่า ไปที่รถของนายสิ” ลูซิเฟอร์ตอบขณะที่เขาเปิดประตูแคสเซียสยังนั่งอยู่ข้างในตลอดการสนทนาไม่มีใครสังเกตว่าลูซิเฟอร์กําหมัดของเขาราวกับว่าเขากําลังต่อต้านอะไรบางอย่างมีความกระหายเลือดแปลก ๆในตัวเขาตั้งแต่ตอนที่เขาวางมือบนมาร์คมีส่วนในตัวเขาที่ต้องการให้เขาปล่อยและทําลายทุกสิ่งแต่เขากําลังควบคุมตัวเอง

ในขณะที่เขาต้องการต้านทานแรงกระตุ้นอย่างน้อยก็จนกว่าเขาจะเข้าใจว่าเกิดอะไรขึ้นกับเขา เขาไม่ได้ตระหนักว่าลวดลายแปลก ๆ ที่อยู่บนกุญแจนั้นไม่มีแล้วตอนนี้พวกมันอยู่บนร่างกายของเขาแทนในขณะที่พวกมันสร้างรูปวงเวทย์กลมๆที่ผิดปกติบนหลังของเขาซึ่งไม่มีใครมองเห็นได้ เนื่องจากเสื้อของเขาและลวดลายของมันทําให้ดูเหมือนเครื่องหมายโบราณแปลกๆที่สลักด้วยเลือด

รถเริ่มเคลื่อนตัวอีกครั้งออกจากเมืองซึ่งไม่รู้ถึงความหายนะที่พวกเขาได้หลบหนี

ในสํานักงานใหญ่ของ APE ไอย์นั่งอยู่ต่อหน้าวารันท์

“ตอนนี้แซนเดอร์เป็นยังไงบ้าง” วารันท์ถามไอย์ “มีการเปลี่ยนแปลงใดๆหรือไม่?

ไอย์ส่ายหัว ขณะที่เธอถอนหายใจ “ไม่มี เขายังอยู่ในอาการโคม่า ฉันไม่รู้ด้วยซ้ําว่าเขาจะตื่นไหม”

วารันท์หยุดครู่หนึ่งและไม่พูดอะไร

“ฉันรอเขาตื่นมา 8 ปีแล้ว ตําแหน่งหัวหน้าหน่วยเดลต้าของเขาว่างมานานแล้ว เราไม่สามารถปล่อยให้สิ่งนั้นเกิดขึ้นได้ ฉันเดาว่าถึงเวลาแล้วที่ฉันจะต้องตั้งหัวหน้าหน่วยเดลต้าคนใหม่เพื่อเข้ารับตําแหน่งนั้น”เขากล่าวหลังจากนั้นครู่หนึ่ง

ไอย์ไม่ได้คัดค้าน เพราะเธอรู้ว่ามันสําคัญสําหรับการทํางานของหน่วยเดลต้า

“ฉันจะยอมรับการตัดสินใจของเธอ ฉันจะให้เธอเลือกบุคคลใดก็ได้จากทีมของเธอที่คิดว่าสามารถเป็นผู้นําทีมเดลต้าได้อย่างมีประสิทธิภาพเขาจะรับผิดชอบจุดนั้นเอง”วารันท์กล่าวเพิ่มเติมซึ่งไอย์พยักหน้า

“ฉันจะเลือกหนึ่งคนมาเอง” ไอย์กล่าว

“มีการอัปเดตเกี่ยวกับการจลาจลจากแวเรียนท์ไหม? ทําไมพวกเขาถึงออกไปข้างนอกล่ะ?”วารันท์ถามเพื่อเปลี่ยนเรื่อง

“คนของเรากําลังจับตาดูพวกเขาอยู่ แต่ในช่วง 3 ปีที่ผ่านมาเราไม่ได้เข้าไปยุ่งเลยพวกเขาไม่ได้ทําอะไรเลยจริงๆดูเหมือนว่าพวกเขาจะคอยเฝ้าระวังอยู่ในย่านนั้น” ไอย์อธิบาย

“ฉันคิดว่าเราควรจับกุมพวกเขาตอนนี้ เพื่อสอบปากคําพวกเขาจริงๆ ไม่ว่าพวกเขาจะบ้าไปแล้วหรือพวกเขากําลังรออะไรบางอย่างและการรอนั้นก็นานพอแล้วเราไม่สามารถจับตามองมานานหลายทศวรรษเพื่อรอให้พวกเขาทําอะไรบางอย่าง”เธอกล่าวต่อ

“มีอะไรพิเศษเกี่ยวกับละแวกนั้นไหม” วารันท์ถามด้วยความสงสัย

“ไม่มีเลย เป็นย่านที่ธรรมดาที่สุด สิ่งเดียวที่พิเศษที่ฉันคิดได้ก็คือเวราซิตี้ที่อาศัยอยู่ที่นั่น”ไอย์ตอบ

“เอาล่ะ แค่นั้นแหละ รอเวลาก่อนที่เราจะไปจับกุมสมาชิกแวเรียนเกิดใหม่ทั้งหมดแล้วหลังจากนั้นเราจะพาเวราซิตี้ ไปที่สํานักงานใหญ่ไม่ว่ามันจะเป็นอะไรเราต้องการให้ทุกคนที่นี่รู้”วารันท์กล่าวอนุญาต

“ก็ได้ ฉันจะไปเอง” ไอย์พูดพร้อมกับลุกขึ้น เธอออกจากห้องไปขณะที่เธอเตรียมจะไปยังที่ที่ลูซิเฟอร์กําลังจะไปด้วยหลังจากที่ไอย์ออกไปวารันท์ก็ลุกขึ้นยืนขณะที่เขาออกจากที่ทํางานเขาเดินไปที่ส่วนพิเศษของ APF

ซึ่งพวกเขากักขังนักโทษที่สําคัญที่สุดไว้ ยกเว้นวารันท์และสมาชิกคนอื่น ๆ อีก 2-3 คน คนที่เหลือนอกเหนือจากนี้ไม่ได้รับอนุญาตให้เข้าไปข้างใน ข้อมูลของสถานที่แห่งนี้ไม่เคยรั่วไหลออกไปภายนอก

วารันท์หยุดอยู่หน้าสถานที่คุมขังเฉพาะที่พวกเขาเก็บแวเรียนท์พิเศษไว้ เขาใช้ลายนิ้วมือเพื่อปลดล็อกประตูขณะที่ก้าวเข้าไปข้างในภายในเซลล์ที่ว่างเปล่าอย่างสมบูรณ์ไม่มีอะไรแม้แต่เตียงให้นอนมีเพียงห้องส่วมอยู่ที่มุมห้องภายในห้องขังสามารถมองเห็นชายคนหนึ่งนั่งอยู่บนพื้นโดยหันหลังพิงกําแพง

เมื่อชายคนนั้นได้ยินเสียงเปิดประตู เขาก็ค่อยๆลืมตาขึ้น “วารันท์….เจ้ามาพบข้าอีกแล้ว?”ชายคนนั้นถามขณะยิ้ม

“8 ปี… เจ้าอยู่ที่นี่มาเกือบ 8 ปีแล้ว แต่เจ้าไม่ได้บอกเราในสิ่งที่เราอยากรู้ข้าบอกไม่ได้ว่าข้าไม่ได้คาดหวังสิ่งนี้จากเจ้าแต่เคนเจ้าควรรู้บางอย่าง”วารันท์พูดพลางขมวดคิ้ว

“ความอดทนของฉันมีขีดจํากัด สักวันฉันจะหมดความอดทนและนายจะต้องนอนตายอยู่ที่กันทะเลเหมือนเด็กคนนั้น”เขาพูดต่อ ในขณะที่เขาก้าวไปทางเคน

“ในเมื่อเจ้าบอกข้าบางอย่าง ข้าก็จะบอกบางอย่างเป็นการตอบแทนด้วย วารันท์ทิฐิของนายมันสูงเกินไปและข้าเกลียดทิฐิของนาย แต่ข้าก็รักมันเหมือนกัน เพราะข้ารู้ว่าสักวันหนึ่งนายจะต้องพินาศ” เคนตอบในขณะที่เขาหัวเราะลั่นวารันท์ก็เตะหน้าเคนซึ่งตอนนี้ดูเหมือนหนุ่มผมบลอนด์หล่อมาก เขาถูกเตะกระทบหน้าพลางล้มลงพื้นเลือดไหลออกมาจากปาก
“แล้วลิ้นใหญ่ๆของเจ้าจะต้องพินาศสักวันหนึ่ง”วารันท์กล่าวขณะยกเท้าขวาขึ้นเตะเขาใช้กาลังทั้งหมดขณะเตะเข่าขวาของเคนมีกระดูกที่หัก

เคนไม่ได้ทําเสียงเจ็บปวดในขณะที่เขากัดฟันเพื่อควบคุมตัวเองเขาไม่ต้องการให้วารันท์พึ่งพอใจวารันท์ไม่ได้หยุดเพียงแค่นั้นในขณะที่เขาเตะเข่าซ้ายของเคนก็หักเหมือนกัน

“เคน ขอถามอีกครั้ง สํานักงานใหญ่ของแวเรียนท์เกิดใหม่อยู่ที่ไหน! บอกฉันทีแล้วเจ้าจะเป็นอิสระจากการทรมานครั้งนี้”วารันท์พูดขณะพับแขน พลางมองลงไปที่เคน

“ข้าไม่ไว้ใจเจ้า ข้าจะไม่ปล่อยให้ความลับใดๆหลุดออกไปจากปากของข้าไป” เคนตอบในขณะที่เขาจ้องไปที่วารันท์ด้วยใบหน้าซีด ..