Inhuman Warlock จอมเวทย์ไร้มนุษยธรรม - ตอนที่ 202: โชค

ตอนที่ 202: โชค

อุโมงค์ตรงหน้าของลูซิเฟอร์ถูกแบ่งออกเป็น 2 ส่วนส่วนหนึ่งไปทางซ้ายอีกส่วนไปทางขวา

“ทางไหนดีล่ะ?” ลูซิเฟอร์พึมพําพลางขมวด คิ้ว “นี่ยังเป็นบททดสอบอยู่รึเปล่า?”

เขาเริ่มมองไปรอบ ๆ เพื่อดูว่ามีอะไรที่มีเงื่อนงําเกี่ยวกับสิ่งที่เขาควรจะเลือกหรือไม่ แต่ก็ ไม่มีอะไร

“ก็ได้ ฉันจะเลือกไปทางหนึ่ง”เขาปล่อยความคิดลอยออกไปขณะที่เลือกอุโมงค์ซ้ายและเริ่มวิ่งอีกครั้ง

ขณะที่ลูซิเฟอร์วิ่งเข้าไปในอุโมงค์เป็นเวลา 5 นาทีติดต่อกันเขาสังเกตเห็นว่ามันแยกออกเป็น 2 ส่วนอีกครั้ง

“อีกแล้วหรอ?” เขาปล่อยอารมณ์ผิดหวังออกมาเล็กน้อย

เขากําลังจะเลือกด้านซ้ายอีกครั้ง แต่เขาก็หยุดลงก่อน

เขาขมวดคิ้วมองไปทางซ้ายซึ่งเขาพบหินก้อนเล็กๆวางอยู่นอกสายตาของเขา

“หินก้อนนั้น… คราวที่แล้วก็อยู่ตรงนั้นเหมือนกันอย่าบอกนะว่าฉันกลับมาที่เดิมอีกแล้ว?” เขา ผละออกในขณะที่ขมวดคิ้ว

ขณะที่เขาสงสัยว่าทางแยกนี้คืออะไรเขาจําคําพูดของโยวานได้

“จําไว้ว่าบางครั้งเราสามารถมีความแข็งแกร่งทั้งหมดในโลกได้ก็จริงแต่โชคยังคงมีบทบาท สําคัญในชัยชนะของเราดังนั้นอย่าประเมินศัตรูของคุณต่ําเกินไปแม้ว่าเขาจะอ่อนแอกว่าก็ตามใครจะรู้โชคของเขาอาจจะดีกว่าก็ได้”

“โชค… เกี่ยวกับโชคได้ไหมนะทางแยก 2 ทาง ทางใดทางหนึ่งนําทางฉันมาที่นี่ผู้โชคดีจะ เลือกอันที่ถูกต้องในการลองครั้งแรกขณะที่ผู้โชคร้ายจะเลือกอันที่ผิดและเสียเวลาเปล่า?” ลูซิเฟอร์พูดพลางขมวดคิ้ว

“ต้องเป็นอย่างนี้สิ ฉันเสียเวลาไปเปล่าๆโดยไม่เลือกสิ่งที่ถูกต้อง”

คราวนี้เขาเลือกสิ่งที่ถูกต้องในขณะที่เขาเริ่มวิ่ง

ครั้งนี้ไม่เหมือนกับเมื่อก่อนเขาไม่กลับไปที่นั่นอีกในที่สุดเขาก็มาถึงสิ่งกีดขวางถัดไป

เขาเห็นชาย 10 คนยืนอยู่ข้างหน้าเขาในระยะไกล

เร็น และ แคสเซียสก็มาถึงทางแยกในขณะที่เร็นเลือกทางซ้ายแคสเซียสเลือกทางขวา

สําหรับผู้เข้าแข่งขันอีก 3 คน พวกเขาอยู่รั้งท้ายมากอันที่จริงดูเหมือนว่าแดช
เท่านั้นที่จะตามทันในขณะที่เขาบินด้วยความเร็วสูงสุด

ลูซิเฟอร์ยืนอยู่ต่อหน้าชาย 10 คนที่ถือไม้เท้าอยู่ในมือพวกเขาทั้งหมดสวมแจ็กเก็ตหนังสีดําและวัตถุเสื้อผ้าอื่นๆที่ทําให้พวกเขารู้สึกเหมือนเป็นพวกอันธพาล

“ศัตรูเป็นมนุษย์ในครั้งนี้งั้นเหรอ?”ลูซิเฟอร์พื้มพําพลางขมวดคิ้ว“นี่คือการทดสอบเพื่อดูว่าฉันเอาชนะพวกเขาโดยไม่ฆ่าพวกเขาได้อย่างไรหรือว่ามีเจตนาอื่นกันแน่เพราะพวกเขาอ่อนแอเกินไปสําหรับฉันจริงๆ”

เนื่องจากพวกเขาทั้งหมดถืออาวุธลูซิเฟอร์จึงมั่นใจว่าคนเหล่านั้นไม่ใช่แวเรียนท์บบ!

ขณะที่ลูซิเฟอร์สงสัยว่าเขาควรจัดการกับคนตรงหน้าอย่างไรเขาได้ยินเสียงปืนดังมาจากสร้อย ข้อมือของเขา

เมื่อมองลงไป เขาตระหนักว่าแสงสีขาวที่กะพริบบนสร้อยข้อมือดับลงแล้ว

“นี่หมายความว่ายังไง ฉันใช้พลังของฉันไม่ได้เหรอ?” ลูซิเฟอร์อุทานอย่างอารมณ์เสีย

แสงสีขาวแสดงว่าแวเรียนท์ได้รับอนุญาตให้ใช้พลังของเขาและการขาดหายไปนั้นแสดงว่า พวกเขาไม่สามารถทําได้

“อ่า นั่นแหละ” ลูซิเฟอร์พึมพําเมื่อรู้ว่าเกิดอะไรขึ้น“ฉันต้องเอาชนะพวกนั้นเหมือนมนุษย์ธรรมดา”

เขาจําชั้นเรียนศิลปะการต่อสู้ของเขาได้ ที่นั่นก็เหมือนกันต่างจากคลาสอื่นพวกเขาไม่ได้รับอนุ

ญาตให้ใช้พลังของพวกเขาในคลาสนั้นดังนั้นพวกเขาจึงเรียนรู้และต่อสู้โดยใช้ทักษะของมนุษย์ เช่น ศิลปะการต่อสู้ยูโดและอื่นๆ อีก มากมาย

“ก็ได้ ฉันทําได้ หลังจากเรียนมา 1 ปี ฉันรู้ว่าจุดแข็งของมนุษย์อยู่ที่ไหนฉันไม่คิดว่าฉันจะถอดสร้อยข้อมือตอนนี้อย่างน้อยก็ไม่เป็นการต่อต้านคนเหล่านี้” ลูซิเฟอร์พูดอย่างแน่วแน่ขณะที่เขาเริ่มก้าวเข้าหากลุ่มคนตรงหน้า

“มานี่ลูก!” พวกผู้ชายหัวเราะ ขณะที่พวกเขา เดินเข้าไปหาลูซิเฟอร์

ชายคนแรกที่ไปถึงลูซิเฟอร์ไม่ได้โจมตีด้วยไม้เรียวแต่เขาพยายามเตะหน้าอกของลูซิเฟอร์แทน

โชคไม่ดีสําหรับเขา ลูซิเฟอร์เคลื่อนไหวราวกับสายฟ้าในขณะที่เขาจับขาของชายคนนั้นไว้ก่อนที่จะตีเข่าของชายคนนั้นด้วยศอกจนหัก

เขาไม่ได้หยุดอยู่แค่นั้น ขณะที่ตีคอของชายคนนั้นอีกครั้งทําให้ในที่สุดเขาก็ล้มลงกับพื้นพลางครางด้วยความเจ็บปวด

ชายคนที่ 2 และคนที่ 3 มารวมกันขณะโจมตีด้วยไม้เรียว

คราวนี้ลูซิเฟอร์ก้มลงไปที่พื้นไม่เพียงแต่หลบ ไม้เรียวแต่ยังขัดขาเพื่อทําให้คนเหล่านั้นล้มลงกับพื้นก่อนที่เขาจะโจมตีทั้ง 2 คน

“ต่อไป” ลูซิเฟอร์พูดเบา ๆ ขณะที่เขาตบ เสื้อผ้าของเขาแววของความตื่นเต้นสามารถเห็น ได้ในดวงตาของเขา

แคสเซียสและเร็นไปถึงสิ่งกีดขวางถัดไปและสังเกตเห็นชาย 2-3 คนที่ยืนอยู่ข้างหน้าพวกเขาตอนนี้ Limiter ของพวกเขาทั้งสองถูกปิดใช้งาน อีกครั้งและพวกเขาก็ตระหนักดีว่าการทดสอบนี้คืออะไร

“การทดสอบการต่อสู้โดยไม่มีของขวัญงั้นเหรอ?” แคสเซียสพึมพํา “พวกเขาลืมไปหรือเปล่าว่าฉันเป็นนักดาบทั้งๆที่ไม่มีของขวัญมันคือการเล่นของเด็กสําหรับฉัน”
เขาก้าวไปข้างหน้าด้วยดาบหนักในมือพร้อมที่จะต่อสู้

“น่าสนุกจัง” ลูซิเฟอร์อุทานขณะหัวเราะเขาสนุกกับการทดสอบส่วนนี้มาก ในขณะที่เขาต่อสู้โดยไร้ความสามารถ

ชายไร้สติ 10 คนนอนอยู่ข้างหลังเขาขณะที่เขาก้าวไปยังการทดสอบถัดไป

ครูทั้ง 5 ยืนอยู่คนละที่แต่ยังมีประตู 5 บานอยู่ข้างหน้าพวกเขา

ซึ่งมันเป็นที่ที่นักเรียนจะออกมา

“ตอนนี้ก็คงอีกไม่นานเราจะได้เจอผู้ชนะแล้ว”อเล็กซี่กล่าวพร้อมยิ้ม

“ผมมีไอเดียนะแล้วเรามาพนันกันว่าใครจะเป็นผู้ชนะแต่ละคนสามารถบริจาคเงินได้หลายพันเหรียญคนที่ถูกต้องจะได้รับเงินทั้งหมดที่รวบรวมได้จากสิ่งนี้เพื่อแบ่งให้พวกเขาเท่านั้น” เขากล่าว

“ถ้ามีแค่คนเดียวในหมู่พวกเราคนๆนั้นสามารถสะสมเหรียญได้ 5000 เหรียญ เป็นยังไงบ้าง?” เขากล่าวต่อไป

“ไม่เลว ฉันเอาด้วย” โยวานพูดขณะวางเหรียญพันเหรียญไว้ในกระเป๋า อเล็กซีทําเช่นเดียวกัน

“ก็ได้ ฉันเอาด้วย” ฟรานซีพูดพร้อมกับให้เงิน 1000 เหรียญ

มอร์เบียสยังมอบเงินบริจาค 1000 เหรียญพร์อมกับมิราลี่

ในท้ายที่สุดมีการรวบรวมเหรียญ 5000 เหรียญซึ่งมันไม่ได้มีมูลค่าที่ถูกเลยในประเทศนี้

“ดังนั้น ให้ตัวเลือกสุดท้ายของพวกคุณด้วยชื่อคุณไม่สามารถย้อนกลับหรือเปลี่ยนแปลงได้” อเล็กซี่กล่าว

“แคสเซียส” มอร์เบียสตอบ

“ฉันเห็นด้วย ขอลงแคสเซียส” ฟรานซีกล่าว

“ฉันเลือกแคสเซียสด้วย” มิราลี่ตอบ

“ฉันขอลงแคสเซียสเหมือนกัน ฮ่าฮ่า ดูเหมือนว่าพวกเราจะไม่มีใครชนะอะไรเพิ่มเติมจากสิ่งนี้” อเล็กซี่พูดพร้อมยิ้มอย่างเจ้าเล่ห์ “โยวานแคสเซียสสําหรับคุณด้วยหรือไม่?

“ไม่ ฉันเลือกอเล็กซ์” โยวานตอบยิ้มๆ

“นายอยากเสียเงินจริง ๆ เหรอ ก็ได้.. ดูเหมือนว่าพวกเราจะได้รับเงินเหล่านั้นกันแน่นอน” อเล็กซี่พูดออกมาพร้อมหัวเราะขณะที่เขาถือกระเป๋า