Inhuman Warlock จอมเวทย์ไร้มนุษยธรรม - ตอนที่ 194: ครอบครัวที่ยิ่งใหญ่ของอะลาริก
ตอนที่ 194: ครอบครัวที่ยิ่งใหญ่ของอะลาริก
“สิ่งเหล่านี้คือข้อจํากัด แค่รู้ไว้ พวกมันไม่ได้ปกป้องคุณจากการถูกไล่ออกจากโรงเรียน แต่พวกมันมีไว้เพื่อช่วยชีวิต เพราะการใช้ของขวัญในสถานที่ต่างๆโดยไม่มีคําแนะนําที่ถูกต้องสามารถฆ่าผู้คนได้”
” The Limiters จะเปิดใช้งานทันทีที่พวกมันรู้สึกว่าคุณกําลังจะใช้ของขวัญของคุณ พวกมันส่งสัญญาณไปยังครูของคุณให้มาหยุดคุณทันที”
ยังไม่หมดแค่นั้น สร้อยข้อมือยังส่งกระแสไฟฟ้าแรงสูงช็อตไปยังร่างกายของคุณ ซึ่งทําให้คุณหมดสติ ลองคิดว่ามันเป็นเครื่องตรวจวัดคลื่นไฟฟ้าอัตโนมัติที่ไม่เป็นอันตรายต่อร่างกายของคุณในทางลบนอกจากที่ได้กล่าวมา “ระวังตัวไว้นะ ถ้าลองใช้ของขวัญของคุณก็ใช้ไม่ได้หรอก คุณจะพบว่าตัวเองได้รับบาดเจ็บ นอกจากนี้ เหตุการณ์นี้จะถูกบันทึกไว้ในระบบของเราและจะนับเป็นการแหกกฎ และอย่างที่คุณทราบ การแหกกฎ 3 ครั้งหมายความว่าคุณไม่อยู่ในอะคาเดมีอีกต่อไป“แซนบอกกับนักเรียน
นักเรียนส่วนใหญ่ทราบเรื่องนี้แล้ว ยกเว้นลูซิเฟอร์ซึ่งไม่รู้จริงๆ เขาอดไม่ได้ที่จะขมวดคิ้ว ในตอนนี้เองที่เขาเข้าใจว่าทําไมเจสันถึงบอกว่าความสามารถของเขาจะกลายเป็นข้อเสียของเขาในสถานศึกษา
“ไม่เหมือนคนอื่น ความสามารถของฉันคือความแข็งแกร่งของฉัน ฉันจะหยุดตัวเองจากการใช้กําลังของฉันได้อย่างไร ฉันไม่รู้ด้วยซ้ําว่าจุดแข็งของมนุษย์คืออะไร และความสามารถของฉันเริ่มต้นจากจุดใด
“ไม่มีความแตกต่าง เพื่อความปลอดภัย ฉันจะต้องอยู่ห่างจากการใช้กําลังเพียงเล็กน้อย ฉันไม่สามารถใช้กําลังของมนุษย์เพื่อความปลอดภัยได้ ดีไม่ดี ฉันสามารถเปิดประตูโดยไม่วางของและถูกไฟฟ้าดูดได้ไหม เขาสงสัยขมวดคิ้ว ฉันต้องคุยกับครูเกี่ยวกับเรื่องนี้ในภายหลัง
” 2 ข้อนี้เป็นกฎสําคัญ 2 ข้อที่ถูกทําลายเกือบตลอดเวลา ดังนั้นโปรดระลึกไว้เสมอ ส่วนกฏอื่นๆจะมีหนังสือเล่มเล็กแจกให้คุณในชั้นเรียน คุณสามารถอ่านเพื่อทําความเข้าใจกฏอื่นๆ ” แซนบอกกับนักเรียนเพื่อดึงดูดความสนใจ
“ในบันทึกอื่น มีสิ่งสําคัญอีกอย่างหนึ่งที่คุณต้องจําไว้” เขากล่าวเสริม
“จะมีสอบทุกปีตอนสิ้นปี และถ้าคุณสอบตกประจําปี 2 ครั้ง คุณจะถูกไล่ออกด้วย”
“ในทางกลับกัน คนที่ทําข้อสอบได้ดีที่สุดจะได้รับรางวัลพิเศษที่คุณชอบ” เขาบอกกับนักเรียน
“ด้วยเหตุนี้ ข้อมูลที่ฉันควรจะให้คุณหมดลงแล้ว ถึงเวลาที่ฉันจะต้องเรียนรู้เพิ่มเติมเกี่ยวกับคุณแล้ว” เขาพูดพร้อมยิ้มอย่างสดใส
มาแล้ว เขากําลังจะเริ่มต้น เจสันคิด ขณะเหลือบมองชายร่างท้วมที่อยู่แถวหน้า เขาแน่ใจว่าเขาจะต้องถูกเรียกขึ้นเวที
คณบดียกนิ้วไปทางเด็กอ้วนที่เริ่มเหงื่อออก เมื่อเห็นคณบดีชี้มาที่เขา
ในไม่ช้าเขาก็ถอนหายใจด้วยความโล่งอก เมื่อเห็นคณบดีขยับนิ้วของเขา ซึ่งไม่นานก็มาถึงแคสเซียส แต่ก็ไม่ได้หยุดเพียงแค่นั้นเช่นกัน ในที่สุดก็หยุดที่ที่นั่งถัดไปที่ลูซิเฟอร์นั่งอยู่
“คุณขึ้นมาบนเวที” คณบดีบอกลูซิเฟอร์
ลูซิเฟอร์ยืนขึ้นอย่างว่างเปล่า เขาไม่เข้าใจ เนื่องจากเจสันเคยบอกว่าจะไม่ถูกเรียก แต่กลับถูกเรียกได้อย่างไร
เขาเหลือบมองเจสันชั่วครู่ ซึ่งเพื่อนของเขาตอนนี้มีใบหน้าที่อยากจะขอโทษลูซิเฟอร์อย่างมาก
“ขึ้นเวทีก่อน” แซน
ในที่สุดลูซิเฟอร์ก็เริ่มเดินไปที่เวที ขณะที่เด็กอ้วนเริ่มกลัว เมื่อเห็นคนอื่นถูกเรียก เขาอดไม่ได้ที่จะหัวเราะเบาๆ
น่าเสียดายสําหรับเขา ที่ได้ยินโดยคณบดี ซึ่งมองดูเด็กอ้วนที่อยู่แถวแรก
“คุณก็ขึ้นมาบนเวทีด้วย” เขาบอกเด็กหนุ่มที่มีดวงตาเบิกกว้าง
เด็กอ้วนยืนขึ้น สาปแช่งความโง่เขลาของเขา เมื่อเขาปลอดภัย เขาไม่ควรส่งเสียงดัง
นั่นคือเหตุผลที่ฉันเห็นโชคของเขาไม่ดี เพราะเขาไม่ควรได้รับเลือก แต่เขาก็ถูกเลือก “เจสันคิดขณะขมวดคิ้ว
ลูซิเฟอร์ก้าวขึ้นไปบนเวทีข้างหลังเขา เด็กอ้วนก็ก้าวขึ้นไปบนเวทีด้วย
“คุณมาที่เวทีด้วยคณบดีบอกแดช ซึ่งนั่งอยู่ใกล้เด็กตาบอด
“อะไรวะ? ผู้ชายคนนี้กําลังเรียกหามากกว่า 1 คนในปีนี้?” แดชคิด ในขณะที่เขายืนขึ้นเช่นกัน เขาเดินไปที่เวทีในขณะที่เขาไม่สามารถปฏิเสธคําสั่งได้
ปู่ของเขาเป็นครูที่นี่ ซึ่งอยู่บนเวที เขากําลังดูทุกอย่าง
คณบดีเรียกคนต่อไป ซึ่งเขาเรียกเด็กตาบอดข้างๆคนก่อนหน้า
เขาไม่ได้หยุดอยู่แค่นี้ ดูเหมือนเขาจะอยากเรียกหาคนอื่นๆ มากกว่านี้
ในที่สุดเขาก็มองไปที่แคสเซียสและหันกลับไป
“เด็กน้อย เจ้าขึ้นไปบนเวทีด้วย อย่าอายเลย”คณบดีพูดพร้อมหัวเราะ
แคสเซียสยังยืนขึ้นโดยไม่แสดงสีหน้าใดๆ ขณะก้าวขึ้นบนเวที
เด็กทั้งห้าก้าวขึ้นไปบนเวที ขณะที่มองดูแซนพลางสงสัยว่าคราวนี้จะเป็นอย่างไร
แซนเดินกลับไปที่บัลลังก์ที่อยู่ใกล้ ๆ แยกจากเก้าอี้ของอาจารย์แล้วนั่งบนนั้น
บัลลังก์ขนาดใหญ่ทําให้เขาดูตัวเล็กลง
แนะนําตัว“แซนบอกกับพวกเด็กๆ
ขณะที่แคสเซียสยืนอยู่ทางซ้ายส่วนใหญ่ของนักเรียนอีก 5 คน เขาก็ก้าวออกไปเพื่อนําคนอื่นๆก่อน
“ฉันชื่อ แคสเซียส ซิอานี่ จากซิอานี่ผู้ยิ่งใหญ่แห่งเมืองหลวง แคสเซียสแนะนําตัวเองก่อนจะก้าวถอยหลัง
ถัดมาคือเด็กหนุ่มผมสีฟ้าที่เคยรังแกเร็นมา ก่อนเขาก้าวไปข้างหน้าและแนะนําตัวเอง
“แดช ฟรานซี่ จากตระกูลฟรานซี่ผู้ยิ่งใหญ่แห่งตะวันตก” เขากล่าวอย่างภาคภูมิใจ
เขายังก้าวถอยหลัง ไม่นานก็ถึงคราวของเด็กชายอ้วน
“ฉันชื่อรูน แวนลี่ จากตระกูลแวนลี่ผู้ยิ่งใหญ่แห่งตะวันออก”
เด็กชายใส่แว่นดําก้าวไปข้างหน้า “ฉัน เรน แบรนสัน จากตระกูลแบรนสันผู้ยิ่งใหญ่ทางใต้”
“ขณะที่คนอื่นๆ แนะนําตัวเอง ลูซิเฟอร์ยืนอยู่ด้านหลัง ทําไมทุกคนถึงมีคําว่า ผู้หญิงใหญ่อะไรนั่นต่อท้าย? พวกเขาทําเพราะรู้สึกเคารพหรือไม่?
ในที่สุดก็ถึงคราวของลูซิเฟอร์เมื่อคนอื่นๆเสร็จ
ลูซิเฟอร์ก้าวไปข้างหน้าในขณะที่เขาสูดหายใจเข้าลึก ๆ “ฉันคืออเล็กซ์ อะลาริกจากตระกูลอะลาริกที่ยิ่งใหญ่ใกล้ชายหาด”
เมื่อลูซิเฟอร์แนะนําตัวเอง คนอื่นๆก็อดไม่ได้ที่จะมองมาที่เขาอย่างตกตะลึง เขาหมายถึงอะไรโดยครอบครัวที่ยิ่งใหญ่ของอะลาริก?
แม้แต่เจสันก็อดไม่ได้ที่จะเอามือตบหน้าตัวเอง ผู้ชายคนนี้พยายามที่จะถูกไล่ออกจากโรงเรียนในวันแรกหรือไม่?
สําหรับคณบดี เขายิ้มราวกับว่าเขารู้สึกขบขันและน่ารัก
“เจ้าเล่ห์! เจ้าจะโกหกเรื่องนี้ได้อย่างไร! ไม่มีตระกูลใหญ่ของอะลาริก! เจ้าคิดหาว่าเราเป็นคนเขลาจริงๆเหรอ!”