Inhuman Warlock จอมเวทย์ไร้มนุษยธรรม - ตอนที่ 276: เกมที่น่ากลัว
ตอนที่ 276: เกมที่น่ากลัว
เมื่อลูซิเฟอร์ได้ยินเกี่ยวกับมาตรการรักษาความปลอดภัยของพวกเขา เขาก็ขมวดคิ้วมากขึ้นมันยากกว่าที่เขาคิดไว้มาก
เขาคิดว่าจะมีแต่กล้องหรืออาวุธนอกโรงงาน แต่นี่มันมีมากกว่านั้นมาก ไม่เพียงแต่ภายนอกเท่านั้นแต่ภายในยังมีกลไกป้องกันมากมาย “ทําไมพวกคุณถึงมีเลเซอร์อยู่ในฐานของคุณ และ พวกมันมีวิธีปิดการใช้งานพวกมันได้อย่างไรบ้าง” ลูซิเฟอร์ถาม
“ทําไมเราถึงมีมันงั้นเหรอ ง่าย ๆ เรามีศัตรูมากมาย การป้องกันไม่เคยเพียงพอ เราพยายามรักษาฐานของเราให้มากที่สุดดังนั้นแม้ว่าคนจะก้าวเข้าไปข้างในคนๆนั้นก็รอดได้ไม่นาน” ไอย์อธิ์บาย
“จะปิดการใช้งานเลเซอร์ได้อย่างไร ใครควบคุมพวกมัน” ลูซิเฟอร์ถามอีกครั้ง เขาต้องหาทางปิดมันให้ได้ ถ้าเขาอยากจะเข้าไปข้างใน
“ปิดการใช้งานพวกมันเหรอ ลืมมันไปเถอะ ทีมเฝ้าระวังความปลอดภัยอยู่ในห้องเสริมและมีเพียงพวกเขาเท่านั้นที่สามารถควบคุมได้ แต่พวกเขารายงานต่อวารันท์เท่านั้น พวกเขาไม่รับคําสั่งจากใคร ดังนั้นคุณจะมีคําสั่งนั้นไม่ได้ พวกเขาปิดใช้มาตรการรักษาความปลอดภัย” ไอย์โต้กลับ
“พวกเขาไม่เคยออกจากฐานเลยงั้นหรือ” ลูซิเฟอร์ถามพลางขมวดคิ้ว
“พวกเขาไม่เคย และก่อนที่คุณจะถามพวกเขาก็ไม่มีครอบครัวเช่นกัน เฉพาะคนที่ไม่มีจุด อ่อนทางอารมณ์เท่านั้นที่ถูกเลือกให้ทํางานในรายละเอียดด้านความปลอดภัย ดังนั้นคุณจึงไม่สามารถใช้สมาชิกในครอบครัวของพวกเขาได้เพื่อบังคับพวกเขา” ไอย์อธิบาย
ลูซิเฟอร์สูดหายใจเข้าลึกๆ เข้าใจว่าการเจาะเข้าไปข้างในนั้นยากเพียงใด ดูเหมือนเป็นไปไม่ได้เลยตอนนี้เขาเข้าใจแล้วว่าทําไม APF จึงถือว่าปลอดภัยทั้งๆ ที่มีศัตรูมากมาย
เขาจการต่อสู้กับแซนเดอร์ได้และตระหนักว่าวอร์ล็อคของพวกเขาแข็งแกร่งวอร์ล็อคที่ฐานควรจะแข็งแกร่งมากยิ่งขึ้นเท่านั้น แต่กว่าจะไปถึงที่นั่น เขาต้องผ่านอะไรมามากมาย “เธอพลาดอะไรไปหรือเปล่า” ลูซิเฟอร์ถามพลางขมวดคิ้ว
“ยังมีอีกหลายสิ่งหลายอย่างที่นั่น นายอยากได้ยินเกี่ยวกับกําแพงเสริมเหล็กและเขตทุ่นระเบิดนอกฐานที่ควบคุมโดยแผนกรักษาความปลอดภัยหรือไม่ หรือนายอยากได้ยินเกี่ยวกับเครื่องยิงขีปนาวุธที่กําหนดเป้าหมายจากระยะไกล?” ไอย์ถามยิ้มๆ
“ฉันอยากได้ยินทุกเรื่อง ไม่สําคัญหรอกว่าเธอมีอะไร ฉันอยากรู้ทุกอย่าง” ลูซิเฟอร์ตอบ
“ก็ได้ ถ้านายต้องการฟังมากกว่านี้ ฉันจะบอกนาย เพื่อให้นายรู้ว่าความฝันอันไกลโพ้นที่จะโจมตีสถานที่นั้นเป็นอย่างไร” ไอย์กล่าวอย่างมั่นใจขณะที่เธอหัวเราะ
เธอสังเกตใบหน้าของคนอื่นๆ ในห้องสังเกตว่าพวกเขาขมวดคิ้วด้วย พวกเขาได้ตระหนักว่ามันเป็นความสําเร็จที่เป็นไปไม่ได้แล้ว มีเพียงลูซิเฟอร์ที่ยังไม่เข้าใจ
เธอเริ่มพูดถึงสิ่งต่างๆ มากขึ้น รวมถึงการเสริมแรงลดความเสียหายที่ผนังด้านนอกของฐานเพื่อป้องกันการโจมตีระยะไกลใดๆ
เธอใช้เวลา 20 นาทีในการอธิบายให้เสร็จ หลังจากทําเสร็จแล้ว เธอเหยียดแขนขณะหาว “และนั่นคือทั้งหมด”
ลูซิเฟอร์เหลือบมองเวราซิตี้ ขณะที่เขาถาม “เธอพูดความจริงเหรอ?”
“เธอพูดความจริง” เวราซิตี้ตอบ พลางพยักหน้า
แม้แต่นางยังดูแปลกใจ เมื่อได้ยินเรื่องทั้งหมดนี้ เธอไม่รู้ว่าสถานที่นี้ปลอดภัยเช่นกัน แต่ตอนนี้เธอก็รู้แล้ว
ลูซิเฟอร์เหลือบมองไอย์ ขณะที่เขาพูดต่อ “เอาล่ะ ข้อมูลความปลอดภัยก็เพียงพอแล้ว ตอนนี้ฉันมีคําถามสุดท้ายสําหรับเธอ”
“ค่าถามอะไร?” ไอย์ถามขณะที่เธอยิ้ม ดูเหมือนผ่อนคลาย
“พ่อของฉันตายอย่างไร ตามที่เธอบอกวารันท์และ APE หรือใครก็ตามที่เธอรู้จักเกี่ยวกับเรื่องนี้” ลูซิเฟอร์ถามพลางนึกคําตอบในใจ
เขารู้คําตอบของคําถามนี้แล้ว แม้ว่าวารันท์จะมีส่วนเกี่ยวข้อง แต่เขาก็ไม่บอกเธอ เขาไม่ได้ บอกเธอเกี่ยวกับการฆ่าลูซิเฟอร์ อย่าว่าแต่เซลเลย
“ทําไมเราถึงต้องเกี่ยวข้องด้วย? เราไม่ได้มีส่วนเกี่ยวข้องกับมัน สําหรับใครเป็นคนทํา? คําตอบควรจะชัดเจน ฉันเชื่อว่ามันเป็นแวเรียนท์เกิดใหม่หรือไม่ก็พวกสัตว์ประหลาด” ไอย์ตอบ
ลซิเฟอร์ไม่ตอบสนอง ในขณะที่เขายืนขึ้น และไม่แปลกใจกับคําตอบของเธอ
“แค่นั้นสินะ” เขาพูดหลังจากเวลาผ่านไปนาน
“ฉันออกไปตอนนี้เลยได้ไหม ฉันคิดว่านายสัญญาแล้ว และนายได้คําตอบและรู้ว่าความพยายามของนายไร้ประโยชน์เพียงใดปล่อยฉันไปเถอะ แล้วนายจะยังได้ออกจากประเทศนี้ได้อย่างสบายโดยไม่มีวันหวนกลับ
“หลบอยู่อีกประเทศหนึ่งและใช้ชีวิตอย่างสงบสุข เพราะนายคงทําอะไรไม่ได้ที่นี่” ไอย์บอกลูซิเฟอร์ ซึ่งดูเหมือนจะจากไป
“ปล่อยเธอไป ยังไม่ถึงเวลาหรอก เธอยังมีประโยชน์อยู่” ลูซิเฟอร์ตอบโดยไม่หันกลับมามอง “จะมีประโยชน์ขนาดไหนต้องคอยดู” เขาบอกแบบนั้นพลางเปิดประตู
แคสเซียสยังดันร่างของเขาขึ้น ในขณะที่เขายืนขึ้นเตรียมที่จะจากไป
เวราซิตี้เป็นคนแรกที่ออกจากห้องแคสเซียสและลูซิเฟอร์ออกไปพร้อมกัน และล็อคประ ตูตามหลังเขาไป
ลูซิเฟอร์และคนอื่นๆ ไปที่ห้องโถงอีกครั้ง พวกเขาเข้ารับตําแหน่ง ขณะที่ลูซิเฟอร์นั่งอยู่บนโซฟากํามะหยี่สีแดง แคสเซียสก็นั่งเก้าอี้ที่แสนสบายเมื่อหันหน้าเข้าหาเขา
“ที่นั้นเป็นเหมือนป้อมปราการใช่หรือไม่” แคสเซียสถามพลางส่ายหัว
“แม้แต่การรักษาความปลอดภัยในอะคาเดมีของเราก็ไม่ได้เข้มงวดขนาดนั้น มันอยู่ในลีกที่ต่างไปจากเดิม ฉันไม่คิดว่าจะเป็นความคิดที่ดีที่จะเข้าใกล้สถานที่นั้น” แคสเซียสกล่าวขณะที่ เขานึกถึงรายละเอียดด้านความปลอดภัยของ อะคาเดมี่ ซึ่งถูกกล่าวขานว่าเข้มงวด
อย่างไรก็ตาม ตอนนี้เขาเพิ่งรู้ว่าการรักษาความปลอดภัยที่เข้มงวดหมายถึงอะไร
“ฉันเข้าใจแล้ว การจู่โจมพวกเขาโดยไม่ได้เตรียมตัวไว้ดูเหมือนจะยาก” ลูซิเฟอร์พูดขณะที่ก้มหน้าลงพร้อมกับครุ่นคิด
“แล้วตอนนี้แผนเป็นยังไงบ้าง” แคสเซียสถาม
“แผนจะไม่เปลี่ยนแปลงเราจะไปพบกับแวเรียนท์เกิดใหม่สิ่งเดียวที่จะแตกต่างคือเราจะไม่โจมตีฐานของ APE โดยตรง” ลูซิเฟอร์ตอบขณะเงยหน้าขึ้น
ดวงตาของเขามีประกายแปลกๆ ราวกับว่าเขาเข้าใจทุกอย่างแล้ว “ฉันต้องการวารันท์ และ ฉันสามารถพาเขาไปข้างนอกได้ แต่ฉันต้องการความฟุ้งซ่านสําหรับพวกเขาที่เหลือ และพวกแวเรียนท์เกิดใหม่จะทําให้ไขว้เขว” เขากล่าวต่อไปขณะที่เขานอนบนโซฟาอย่างสบาย ๆ
“นายก่าลังเล่นเกมที่น่ากลัวจริงๆ รู้ไหม เล่นกับราชาวอร์ล็อค 2 คน…” เวราซิตี้เตือนลูซิเฟอร์ “ก้าวพลาดเพียงครั้งเดียวและนายอาจจะประสบปัญหาอย่างลึกล้ํา”
“2 ราชาวอร์ล็อค ไม่ต้องกังวลไป ฉันพร้อมแล้วสําหรับผลที่ตามมา เธอไม่ต้องต่อสู้เพื่อฉันทั้งหมดที่ฉันต้องการคือให้เธออยู่ด้วยเมื่อฉันถามเขาเกี่ยวกับพ่อของฉัน” ลูซิเฟอร์ตอบขณะที่เขาหลับตา “ออกไปเดี๋ยวนี้ ให้ฉันได้พักผ่อน”