Immortal and Martial Dual Cultivation - บทที่ 391 ไพ่ตายที่แท้จริง

ตอนที่ 391 ไพ่ตายที่แท้จริง

“บูม!”

ในทันทีที่ดาบเล็กเล็กออกไปจากฝ่ามือขงเขา,เซียวเฉินได้ยินเสียงภูเขาพังทลาย จากจุดกลางของภูเขาสูงหนึ่งพันเมตรไปถึงยอดของมัน,พังทลายลงหมดสิ้น

“บั้ม!”

อย่างไรก็ตาม มันยังไม่จบเพียงเท่านั้น รอยแตกนับไม่ถ้วนแตกขยายไปส่วนล่างที่เหลืออยู่ของมันพร้อมกับก้อนหินมากมายที่พังครืนลงมา

ผ่านไปครู่หนึ่ง,ท่อนล่างของภูเขาลูกนั้นก็พังทลายลงเช่นกัน ดาบเล่มจิ๋วทําให้ผู้เขาสูงหนึ่งพันเมตรกลายเป็นราบเรียบ

เซี่ยวเฉินดงนงงขณะที่มองดู เขาไม่คาดคิดว่าดาบจิ๋วเล่มนี้จะทรงพลังถึงเพียงนี้ เขาพึมพํา “นี่คือพลังของสมบัติลับระดับกลาง? หากเป็นตอนที่เผลอ,มันสามารถสังหารครึ่งก้าวยอดกษัตริย์ยุทธได้ในทันที”

ดาบเล่มจิ๋วส่งเสียงออกมาพร้อมลอยกลับมา แสงที่อยู่ตัวของมันก่อนหน้านี้อ่อนลง,มันรูปร่างของมันดูเลือนร่างขณะที่บินกลับมาที่ฝ่ามือของเซียวเฉิน

พลังปราณอ่อนไหลภายในร่างของเซี่ยวเฉินและไปรวมตัวที่ฝ่ามือของเขา,ค่อยๆฟื้นพลังให้กับดาบเล่มจิ๋ว

ดูเหมือนว่ามันจะไม่สามารถใช้พลังทําลายล้างอย่างเมื่อกร้ออกมาไดในเร็วๆนี้ อย่างไรก็ตาม,ด้วยพลังทําลายของมัน เซี่ยวเฉันคงไม่จําเป็นต้องให้ดาบเล่มนี้โจมตีได้อย่างต่อเนื่อง

“This miniature sword can be my true trump card. I should give it a name. Hmm… I shall call it Palm Sword.”

“ดาบจิ๋วเล่มนี้สามารถเป็นไพ่ตายของข้า ข้าควรจะตั้งชื่อให้กับมัน อืม…ข้าจะเรียกมันว่าดาบฝ่ามือ”

ขณะที่เขามอบชื่อที่เหมาะสมให้กับมัน,เขายิ้มกริ่มออกมา

ดาบฝ่ามือเล่มนี้ช่างยอดเยี่ยม นี่เป็นครั้งแรกที่เซียวเฉินรู้สึกมั่นใจในการรับมือกับครึ่งก้าวขอบเขตยอดกษัตริย์ยุทธ เขาอดไม่ได้ที่จะดีใจ

อย่างไรก็ตาม,สมบัติลับชิ้นสุดท้ายทําให้เซี่ยวเฉินปวดหัว มันเป็นหมวกเหล็กหนักสีดํา ชัดเจน,มันคือสมบัติลับป้องกันระดับกลาง

เซี่ยวเฉินรู้สึกได้ถึงน้ําหนักของมันและมองเห็นเขาสองข้างด้านหน้าก่อนที่จะหมดความสนใจกับมัน

ไม่ต้องกล่าวถึงว่ารูปร่างมันเป็นอย่างไร, แค่น้ําหนักมันก็มีอย่างน้อยหนึ่งร้อยกิโลกรัม

นอกเสียจากว่าเป็นนักรบเกราะหนักบนสมรภูมหรือนักรบเถื่อน,ไม่มีใครที่จะมาสนใจในหมวกใบนี้ ถึงแม้ว่ามันจะมีพลังป้องกันมากมายก็ตาม

เซียวเฉินเพียงโยนมันเข้าไปในแหวนห้วงจักรวาล จากนั้น,เขาตรวจสอบของสองชิ้นสุดท้ายที่เหลือ พวกมันดูเหมือนกัน

พวกมันเป็นไข่มุกเรืองแสง แสงของไข่มุกไม่อ่อนหรือสว่างเจิดจ้า;มันอยู่ประมาณกึ่งกลาง

เซียวเฉินรู้สึกถึงพลังปราณบริสุทธิ์, น่ากลัว,และกว้างใหญ่อยู่ภายใน สัญชาตญาณของเขา บอกว่าจากของที่ถูกฝังทั้งหมด,ของที่มีค่ามากที่สุดก็คือไข่มุกสองอันนี้ แม้ว่าจะรวมเข้าด้วยกัน,มูลค่าของตําราลับและสมบัติลับก็ยังน้อยกว่าไข่มุกพวกนี้

อย่างไรก็ตาม ที่น่าสลดใจก็คือความรู้ของเซียวเฉินมีจํากัด เขาไม่รู้ว่าพวกมันคืออะไร เขาสามารถทําได้เพียงโยนพวกมันทิ้งไว้ที่มุมหนึ่งของแหวนห้วงจักรวาลในตอนนี้

“บูม! บูม! บูม!”

ในตอนนั้นเอง,ที่มุมหนึ่งของเกาะเชียนเหลิ่น,ภูเขาสูงสามพันเมตรเริ่มที่จะพังทลาย

ภูเขาลูกนั้นสูงใหญ่ ขณะที่มันพังลงมา มันสั่นสะเทือน ทําให้พื้นดินสันสะเทือนตามมันไปด้วยคลื่นยักษ์ปรากฏขึ้นบนทะเลโดยรอบของเกาะเชียนหลินเสียงดังก้องสั่นสะเทือนในหูของเซี่ยวเฉิน

เซียวเฉินมองตรงไปและเห็นหมัดวายุอันดุร้ายนับไม่ถ้วนภายในแสงสีทองเจิดจ้าอยู่หาางออกไป,กําลังทําลายผลภูเขาลูกนั้น

ภูเขาสูงยุบลงอย่างเห็นได้ชัดท่ามกลางพายุหมัดวายุ

หมัดที่หนึ่ง,หมัดที่สอง,หมัดที่สาม,หมัดที่สี่…หมัดที่สิบ!

หลังจากโดนไปสิบหมัด,ยอดครึ่งบนของภูเขาสูงสามพันเมตรหายไป

หลังจากแสงจ้าเลือนลางลง,เยว่เฉินซีค่อยๆปรากฏกายขึ้นและลงจิดอย่างมันคงบนพื้น

เซี่ยวเฉินต้องใช้สมบัติลับเขาถึงจะสามารถทําให้ภูเขาทรุดลงมาได้ แต่อย่างไรก็ตาม,อีกฝ่าย นางเพียงใช้ความแข็งแกร่งที่ดุร้ายระเบิดภูเขาหายไปครึ่งลูก

ห่างชั้นกันถึงเพียงนี้! เซี่ยวเฉินครุ่นคิด,เยว่เฉินซีก็ยังไม่ใช่อัจฉริยะชั้นยอดสุดของทวีป นางติดเพียงอันดับห้าสิบในการประลองผู้เยาว์หาอาณาจักร

นี่ทําให้เกิดความกลัวขึ้นในใจของเซียวเฉินเล็กน้อย เยว่เฉินซีแข็งแกร่งถึงเพียงนี้แล้ว เช่นนั้น, อัจฉริยะสิบอันดับต้นจะแข็งแกร่งถึงเพียงใด

เซี่ยวเฉินถอนสายตากลับมา,ดวงตาของเขาเผยความครุ่นคิด เขากล่าวขึ้นเบาๆ “อีกประมาณหนึ่งปีจะถึงการประลองผู้เยาว์หาอณาจักรครั้งถัดไป ข้าควรจะลองไปดูหากมีเวลา”

เซี่ยวเฉินไม่เคยสงสัยในพรสวรรค์ของเขาเขาไม่คิดว่าตัวเขาด้อยไปกว่าคนอื่น ทั้งหมดที่เขายังขาดอยู่ ก็คือเวลาในการเติบโต

เปรียบเทียบกับอัจฉริยะเหล่านั้น,เซี่ยวเฉินเริ่มออกเดินช้ากว่าอย่างมาก แม้ว่าเขาจะพยายามอย่างหนักเพื่อไม่ให้ทัน,พวกเขาก็ยังคงอยู่อีกห่างไกล

มันไม่น่าแปลกใจที่เยว่เฉินซีจะทะลวงสู่ขอบเขตกษัตริย์ขั้นสูงหลังจากได้บุปผารุ่งอรุณไป นอกจากนั้น,เยว่เฉินซียังอายุน้อยกว่าเซียวเฉิน

ดูจากขอบเขตพลังของเยว่เฉินซี,อัจฉริยะคนอื่นๆ น่าจะอยู่ระดับขอบเขตกษัตริย์ขั้นสูงสุด หรือไม่ก็ครึ่งก้าวยอดกษัตริย์ยุทธ

ข้าจําเป็นต้องก้าวสู่ขอบเขตกษัตริย์ยุทธให้เร็ว เซียวเฉินรู้สึกร้อนรนในใจ การเผชิญโชคที่เกาะเชียนเหลิ่นในครั้งนี้เป็นโอกาสดีสําหรับข้าที่จะไล่ตามพวกเขาให้ทัน

หลังจากเซี่ยเฉินให้คําแนะนํากับเสี่ยวไปเล็กนแย,เขามองไปยังพื้นที่รกร้างภายในเกาะแห่งนี้ เขาวางแผนที่จะปิดประตูฝึกฝน

เซี่ยวเฉินหยิบเอาสมุนไพรวิญญาณสําหรับเพิ่มการบ่มเพาะพลังทั้งหมดออกมานับ มีทั้งหมด 28 ต้นที่มีอายุมากกว่าห้าร้อยปี

เซียวเฉินไม่เร่งรีบที่จะใช้สมุนไพรวิญญาณเหล่านี้ เขาสร้างรากฐานการบ่มเพาะพลังของเขาที่ระดับขอบเขตนักบุญขั้นสูงต่อไป,ม่ารุงวังวนฉีในจุดต้นเทีย

หลังจากบ่มเพาะพลังมาเป็นเวลาเจ็ดวัน,เซี่ยวเฉินพลันลืมตาตื่นขึ้น ระดับพลังของเขาที่ขอบเขตนักบุญขั้นสูงมั่นคงแล้ว และวังวนฉีสีม่วงของเขากลายเป็นยึดหยุ่นอย่างมาก

“วังวนนี้น่าจะสามารถทนรับมันได้แล้ว: มันได้เวลาสําหรับรับสมุนไพรวิญญาณเพิ่มการบ่มเพาะพลัง”

เซี่ยวเฉินสูดหายใจ,และหยิบเอาโสมหิมะห้าร้อยปีจากกองสมุนไพรขึ้นมา

หากเซียวเฉินสามารถดูดซับพลังงานยาจากโสมหิมะห้าร้อยปีได้หมดจด,ในทางทฤษฎี,เขาน่าจะย่นระยะเวลาบ่มเพาะพลังไดเป็นสิบปี

อย่างไรก็ตาม มีน้อยคนที่รู้ถึงวิธีการดูดซับโสมหิมะได้อย่างถูกต้อง มันยากที่จะรับพลังงานยาทั้งหมดได้ในกระบวณการ

ดังนั้น,มันก็น่ายินดีแล้วสําหรับคนส่วนใหญ่ที่สามารถย่นระยะเวลาฝึกฝนได้หกหรือเจ็ดปี สําเร็จได้ถึงแปดปีนับว่าดีเยี่ยมที่สุด,และการสําเร็จถึงเก้าปีนับว่าเป็นปาฏิหาริย์

อย่างไรก็ตาม มีรายละเอียดของสมุนไพรวิญญาณเหล่านี้บันทึกเอาไว้ในตําราบ่มเพาะพลัง ดังนั้นเซี่ยวเฉินรู้ถึงวิธีที่เหมาะสมในการดูดซับโสมหิมะ

เซี่ยวเฉินตรวจดูโสมหิมะในมือของเขาและเปรียบเทียบกับโสมทั่วไป

มีชั้นน้ําแข็งปกคลุมอยู่ภายนอกของโสมหิมะ ในตอนที่เซียวเฉินถือมันเอาไว้ในมือ,เขาสามารถรู้สึกได้ถึงความเย็นจับถึงกระดูก นอกจากนั้น มันยังใหญ่กว่าโสมทั่วไป

เซียวเฉินถือโสมหิมะเอาไว้วยมือเดียวและอุ่นมันเล็กน้อย,ละลายชั้นนอกแข็งและแผ่เข้าไปภายในโสมหิมะ

น้ําแข็งนี่คือปราณของโสมหิมะ คนส่วนใหญ่ไม่รู้ถึงและสูญเสียพลังงานยาสําคัญไป

ในที่สุด,เซียวเฉินฉีดพลังปราณของเขาเข้าไปในโสมหิมะ,ให้ความร้อนภายในและของเหลวเย็น ขณะที่เขาผสมมันเข้าด้วยกัน

การกระทําของเซียวเฉินแผ่วเบาและระมัดระวัง หากเขาทําผิวของโสมหิมะเสียหาย,พลังงานยาทั้งหมดจะสูญเปล่า

สิบนาทีต่อมา,ภายในของโสมหิมะก็ละลายอย่างสมบูรณ์ ในตอนที่เขามองไปที่มัน,มันเหมือนกับถุงที่ใส่ของเหลวเอาไว้ด้านใน;มันบวมพองและนุ่ม

เซี่ยวเฉินเปิดปากของเขาและวางโสมหิมะลงบนลิ้น จากนั้น,เขาใช้ฟันกัดเป็นรูเล็กๆที่ผิวของมันเบาๆ

“ชิ! ชิ!”

เมื่อของเหลงที่เติมเต็มอยู่ภายในโสมหิมะพลทางออก, มันไหลออกมาเข้าไปในปากของเซียวเฉินในทันที

ยาเหลวนี่เย็นเป็นอย่างมาก กลิ่นของมันหอมหวลที่จมูกของเขา เขาดูดซับพลังงานยาทั้งหมดโดยไม่ปล่อยให้เสียเปล่า

“บูม!”

พลังงานยาพลุ่งพล่านจากโสมหิมะห้าร้อยปีไหลลงไปในคอของเขา และเข้าสู่ร่างกายราวกับสายน้ําเชี่ยวหลากไร้ที่สิ้นสุด,เคลื่อนไหตามเส้นปราณของเขา

พลังงานยาเต็มเปี่ยมไปในเส้นปราณ ขณะที่พลังงานยาไหลไป,มันเจ็บปวดเล็กน้อย เซี่ยวเฉินกัดฟันของเขาและอดทนต่อความเจ็บปวด

โชคดี,ร่างกายภาพของเซี่ยวเฉินบ่มเพาะกระดูกพยัคฆ์เอ็นมังกรถึงระดับสมบูรณ์ขั้นต้น เป็นผลทําให้เส้นปราณของเขาแข็งแกร่งกว่าผู้บ่มเพาะพลังทั่วไป

หากผู้บ่มเพาะพลังคนอื่นกินมัน,พวกเขาคงไม่กล้าที่จะใช้วิธีเดียวกับเซียวเฉิน หากพวกเขากลืนมันเข้าไปในรวดเดียว มีความเป็นไปได้ว่าพวกเขาจะตายระเบิดตาย

หลังจากพลังงานยาจํานวนมากหมุนเวียนผ่านเส้นปราณครบหนึ่งรอบ,พลังงานก็กลายเป็นดุร้ายยิ่งขึ้น ในที่สุด,มันมุ่งหน้าไปที่วังวนฉีสีม่วงที่จุดตันเทียน

“ปัง! ปัง!”

วังวนราวกับเพื่อนที่พร้อมจะต้อนรับสายน้ําที่เชี่ยวกราก ในตอนที่สายน้ําซัดเข้าไปภายใน,เกิดเสียงทุ่มภายในร่างของเซี่ยวเฉิน

ภายใต้คลื่นที่รุนแรง,อวัยวะภายในของเซี่ยวเฉินสั่นสะเทือน สีหน้าขอบเขาซีดเซียวพร้อมกับรู้สึกเจ็บปวดอย่างรุนแรง

พลังงานยาอันมหาศาลชนเข้ากับวังวนฉีสีม่วงอย่างไม่หยุด วังวนฉีที่ยืดหยุ่นดูราวกับพร้อมที่จะพังในทุกเวลา

แม้ว่าเซี่ยวเฉินจะคาดการณ์เอาไว้ว่าพลังงานยาจะต้องแข็งแกร่ง,แต่พลังงานยาของโสมหิมะ ห้าร้อยปีมันเกินกว่าที่เขาคาดการณ์ไปไกล

พลังงานเติมเต็มภายในพื้นที่วิ่งวนฉีอย่างสมบูรณ์ นอกจากนั้น ยังมีพลังงานยาบางส่วนที่ไหลล้นออกมาด้านนอก

สถานการณ์อันตราย หากเซียวเฉินไม่สามารถย่อยพลังงานยานี้ได้โดยเร็ว,วังวนของเขาจะขยายตัวจนระเบิดออก

เซี่ยวเฉินรักษาความสงบและค่อยๆหมุนเวียนทักษะอัสนีม่วงศักดิ์สิทธิ์ ด้วยการนึกคิด,วังวนหมุนวนอย่างช้าๆ

แม้ว่าความเร็วของวังวนฮีจะไม่มาก, แต่อย่างน้อยมันก็มีการขยับ ทันใดนั้น,วังวนฉีดูดซับพลังงานยาจํานวนมากเข้าไป,ทําให้มันยิ่งยืดหยุ่น
“ซิ่ว!ซิ่ว!”

ขณะที่วังวนซีดูดซับพลังงานยาเข้าไป มันหมุนวนรวดเร็วขึ้น ในที่สุด,มันรวดเร็วเท่ากับในตอนที่บ่มเพาะพลังตามปกติ

ในตอนนี้ เซียวเฉินถอนหายใจอย่างโล่งอก ความพยายามเมื่อก่อนหน้านี้ของเขาไม่สูญเปล่า มิฉะนั้น, ในตอนที่พลังงานยาชนเข้าสู่วังวนฉี มันจะพังทลายลงในทันที

ขณะที่วงวันฉีหมุนวนเร็วขึ้น อัตราการดูดซับพลังงานยาก็เพิ่มขึ้นตาม เซียวเฉินรู้สึกถึงพลังที่เพิ่มขึ้นอย่างชัดเจน

ทุกรูขุมขนบนร่างของเซียวเฉินเปิดออกพร้อมกับพลังงานที่เติมเต็มร่างของเขา แม้แต่เลือดโลหิตของเขาก็อดไม่ได้ที่จะพลุ่งพล่าน

หลังจากกินโสมหิมะห้าร้อยปีเข้าไป,มันสามารถเลื่อนการบ่มเพาะพลังได้เป็นสิบปี มันเป็นไปไม่ได้ที่จะย่อยพลังงานยาทั้งหมดในอดใจ

ในที่สุด,ทุกอย่างก็สงบลง เซี่ยวเฉินค่อยๆลดความเร็วในการดูดซับลง หัวใจหลักคือการรักษาความเสถียร ความเร็วในการบ่มเพาะพลังยิ่งสูง,ความเสถียรต้องยิ่งมั่นคง

หลังจากผ่านไปเจ็ดวัน,เซียวเฉินย่อยพลังงานยาของโสมหิมะได้อย่างหมดจด

เซี่ยวเฉินลืมตาของเขาขึ้น และล่าแสงสีม่วงสองเส้นถูกยิงออกมา นัยตาของเขาลึกล่ำยิ่งขึ้น,ไม่อาจแม้แต่จะหยั่งถึง