วันเสาร์

ในประเทศจีน

“นายดูนารูโตะหรือยัง?”

“ดูแล้ว เท่โคตรเลย!”

“ฉันก็เริ่มแล้ว กำลังไล่ดูอยู่เนี่ย”

“วันพีช นารูโตะ ฉันไปดูมาหมดแล้ว ติดงอมแงมเลย!”

“พวกนายอ่ะไม่ได้เรื่อง ภาคอนิเมมันออกช้าเกิน ฉันไปอ่านมังงะมาแหละ อ่านจบแล้วด้วย ให้ฉันสปอยล์พวกนายสักหน่อยไหม? ตอนหลังๆ ตื่นเต้นกว่านี้อีกนะ”

“ไปไกลๆ เลยไอ้สปอยเลอร์”

“ฮ่าๆๆๆๆ”

……

ณ เกาหลีใต้

“หยุดไม่ได้เลย”

“ฉันชอบนินจานารูโตะจัง”

“แต่ฉันก็ชอบวันพีชเหมือนกันนะ”

“นี่มันผลงานยอดเยี่ยมในรอบสิบปีทั้งนั้นเลย”

“ใช่ ฉันได้ยินมาว่าทั่วเอเชียฉายอนิเมะสองเรื่องนี้แล้ว”

“ฉันตั้งตารอดูตอนต่อไปแบบสุดๆ”

……

ที่บ้าน

วันนี้โรงเรียนหยุดสุดสัปดาห์ น้องสาวทั้งหลายจึงมาเที่ยวที่บ้าน

เฉาตานน้องสาวคนโตรู้ความมากที่สุด เข้ามาถึงก็ถามสุขภาพของพี่สะใภ้ก่อน “พี่สะใภ้ เท้าของพี่ดีขึ้นบ้างหรือยังคะ?”

อู๋เจ๋อชิงยิ้มหวาน “ดีขึ้นมากแล้วจ้ะ”

เฉาถงน้องสาวคนรองกะพริบตาปริบๆ “พี่สะใภ้ หนูอยากฟังเสียงของเบบี๋น้อยค่ะ”

“ได้” อู๋เจ๋อชิงยิ้มและกวักมือ “มาสิ”

เฉาเมิ่งเมิ่งน้องสาวคนที่สามก็ส่งเสียงดัง “หนูด้วย หนูฟังด้วยค่ะ!”

ทั้งสองคนแนบหูของพวกเขาบนหน้าท้องของอู๋เจ๋อชิงอย่างระมัดระวังและตั้งใจอยู่นาน ไม่รู้ว่าได้ยินเสียงอะไรหรือไม่ แต่ทั้งสองคนต่างทำหน้าตาตื่นเต้น

จางเย่พูดกับเฉาตาน “ถ่ายวีดีโอสั้นไปถึงไหนแล้ว?”

เฉาตานหัวเราะแห้ง “ยังเรียนรู้อยู่ค่ะ ไม่กล้าลงมือทำง่ายๆ”

จางเย่ส่งเสียงอืมตอบ “ยังไงเธอก็ยังเรียนไม่จบ ไม่ต้องรีบหรอก”

เฉาตาน “หลายวันนี้หนูติดอนิเม ดูทุกวันเลยค่ะ”

จางเย่ตาเป็นประกาย “หืม? ดูอะไรอยู่?”

เฉาตานตอบ “วันพีชกับนารูโตะ อ๊ะ” พูดถึงตรงนี้ เธอเพิ่งนึกได้ว่าพี่ชายตนเองมีบัญชีแค้น และยังคงทะเลาะกับฝั่งญี่ปุ่นกับเกาหลีอยู่จึงรีบหุบปากลงทันควัน

แต่จางเย่กลับไม่ว่าอะไร เขาหัวเราะ “คิดว่าเป็นยังไง?”

เฉาตาน “โอเคอยู่ค่ะ แต่ที่จริงก็ไม่ค่อยเหมาะกับเด็กผู้หญิงแบบพวกหนูเท่าไร ฉากต่อสู้นองเลือดมันเยอะไปหน่อย”

ทั้งสองพูดคุยกันเป็นเวลานาน

คนที่พูดไม่คิดมาก คนฟังกลับคิดอย่างละเอียด

ไม่นานก็ถึงเวลากินข้าว

“ว้าว!”

“พี่ชาย ฝีมือโอเคเลยนี่!”

“ใช่ อร่อยมากเลย”

“พี่ชาย พี่ทำอาหารเป็นจริงสิ?”

น้องสาวทั้งหลายต่างประหลาดใจมาก

จางเย่หัวเราะอย่างอารมณ์ดี “แน่นอนสิ ทำกับข้าวเองมาหลายวัน คนโง่ก็เรียนรู้ได้ แต่ระดับก็จำกัด ยังสู้เมียฉันไม่ได้หรอก”

อู๋เจ๋อชิงหัวเราะคิกคัก “นี่ดีมากแล้ว เก่งกว่าฉันอีก”

หลังกินอาหารเสร็จ น้องสาวทั้งสามคนก็กลับไป ถือว่ามาเพื่อกินข้าวเท่านั้นจริงๆ

เมื่อคุณอู๋งีบหลับ จางเย่ก็กลับไปที่ห้องวาดภาพและคิดถึงคำพูดของน้องสาว คำพูดพวกนั้นถูกต้องทั้งหมด ประเทศจีนเทียบกับญี่ปุ่นไม่ได้ อย่างเช่นระดับการเปิดรับมังงะที่ต่ำกว่า แต่ชอบอนิเมะมากกว่า และชื่นชอบกันคนละสไตล์ ‘วันพีช’ กับ ‘นารูโตะ’ ต่างเป็นการ์ตูนแนวต่อสู้นองเลือดเพื่อขึ้นเป็นราชา คนญี่ปุ่นต่างชื่นชอบ แต่สำหรับประเทศอื่นๆ ในเอเชีย จำนวนผู้ชมและผู้อ่านที่เป็นเด็กผู้หญิงจะลดน้อยลงไปมาก จุดนี้ต้องนำมาพิจารณา ครั้งนี้เขาอาศัยการ์ตูนในการก่อคลื่นลม ไม่อาจมีข้อบกพร่อง และไม่อาจเดินเพียงเส้นทางเดียวได้ ยิ่งมีผู้อ่านและคนดูมากเท่าไรก็ยิ่งดี จางเย่จึงจมอยู่ในความคิดอีกครั้ง

ห้านาที

สิบนาที

ทันใดนั้นจางเย่ก็ลั่นตะโกนก้อง!

“ออกมาเถอะ!”

“‘ยอดนักสืบจิ๋วโคนัน’!”

……

ในคืนนั้น จางเย่ปั่นวาดออกมาสองตอน

พอเช้าวันรุ่งขึ้นก็จัดประชุมผ่านวิดีโอคอล

ทันทีที่คนในสตูดิโอมาทำงาน ก็ต้องตกใจกับคำพูดของจางเย่

ฮาฉีฉีอึ้ง “หา?”

เสี่ยวหวังเป็นลม “อีกเรื่องเหรอคะ?”

เสี่ยวโจวเสียงดัง “คุณจะทำสามเรื่อง?”

อู่อี้ “คุณเป็นไอรอนแมนหรือไงครับ?”

จางจั่วปาดเหงื่อ “ผู้กำกับจาง พอก่อนไหมครับ? ‘วันพีช’ กับ ‘นารูโตะ’ ก็โด่งดังไปทั่วเอเชียแล้ว ความนิยมตอนนี้ก็เพียงพอแล้วไม่ใช่เหรอครับ?”

จางเย่หัวเราะ “ไม่พอหรอก นี่มันเพิ่งจะอยู่ตรงไหนเอง ยังอีกไกลเลยนะ รีบจัดการเถอะ ส่งต้นฉบับให้พวกคุณทางอีเมลแล้ว”

เสี่ยวซุนเหงื่อแตก “แต่พี่สาวกับพี่เขยของผม…”

จางเย่กะพริบตา “ลุงของนายยังว่างอยู่ไหม?”

เสี่ยวหวังมึนงง “หา?”

เสี่ยวหวัง “พรูด!”

เสี่ยวโจวก็ขำมาก!

คุณจะให้คนในครอบครัวเสี่ยวซุนทำทุกคนเลยเหรอ!

งั้นก็หลอกล่อพวกเขาทั้งครอบครัวเลยไหมล่ะ!

ฮาฉีฉีถาม “ครั้งนี้จะใช้ชื่อว่าอะไรคะ?”

จางเย่ตอบกลับอย่างลวกๆ “เอาฮาตาโนะก็ได้”

……

ที่ญี่ปุ่น

สำนักพิมพ์โชเน็นและ POO สตูดิโอแทบจะทะยานขึ้นฟ้า!

ยอดขายการ์ตูน ‘นารูโตะ’ พุ่งสูงเป็นประวัติการณ์!

ขณะเดียวกัน ‘วันพีช’ ก็ทำลายสถิติอีกครั้ง!

หลังจากนั้น ‘นารูโตะ’ ก็ตามขึ้นมาติดๆ!

ทางฝั่งแอนิเมชั่นก็เช่นกัน ‘นารูโตะ’ และ ‘วันพีช’ เดี๋ยวเรื่องนี้ได้เรตติ้งอันดับหนึ่ง ครู่เดียวอีกเรื่องหนึ่งก็ได้รับเรตติ้งเป็นอันดับหนึ่ง ทั้งสองต่อสู้อย่างไม่มีใครยอมใคร!

สุดท้ายสถานการณ์บานปลายแล้ว!

การ์ตูนทั้งสองเรื่องก็ถูกเสนอให้เพิ่มจำนวนตอน!

‘วันพีช’ เปลี่ยนเป็นสัปดาห์ละสามตอน!

นับเป็นการเปลี่ยนแปลงที่ไม่เคยปรากฏมาก่อนในวงการการ์ตูน สิ่งนี้สร้างความตกใจให้กับผู้คนจำนวนมาก!

แต่ใครก็คิดไม่ถึงว่า ‘นารูโตะ’ ที่ตามหลังมานั้นก็ได้เพิ่มจำนวนเป็นสัปดาห์ละสามตอนเช่นเดียวกัน!

นักวาดการ์ตูนนับไม่ถ้วนในญี่ปุ่นร้องไห้แล้ว!

“เชี่ยเอ้ย!”

“พวกคุณทำแบบนี้ได้ยังไงกัน!”

“คุณจะให้พวกเราใช้ชีวิตยังไง?”

“ไอ้พวกตัวประหลาด!”

“เชี่ย พวกนายไม่เขียนสี่ตอนเลยล่ะ! สี่ตอนไปเลย!”

และฝั่งที่น้ำตาไหลอาบหน้าเช่นกันก็คือชูคันฉะ  ในฐานะที่เป็นหนึ่งในสามนิตยสารการ์ตูนที่ใหญ่ที่สุดในญี่ปุ่น ตอนนี้ชูคันฉะอยู่ในสถานะตกต่ำมาก ทุกวันที่เหล่าบรรณาธิการไปทำงานล้วนอดหยิบเสื้อไหมพรมขึ้นมาถักเล่นไม่ได้ เมื่อเผชิญกับการต่อสู้ระหว่างนิตยสารการ์ตูนอีกสองฉบับ พวกเขาไม่สามารถเข้าไปมีส่วนร่วมได้เลย

ทุกคนกำลังพักผ่อน

ในกองบรรณาธิการมีเวลาว่างก็ปลูกต้นไม้ดอกไม้

ยอดขายนิตยสารของพวกเขาก็ต่ำลงสัปดาห์แล้วสัปดาห์เล่า

ลดลง 2%

ลดลง 3%

ยอดขายตกต่ำเป็นประวัติการณ์

จิตใจของหัวหน้าบรรณาธิการใกล้จะล่มสลายาเต็มที วันวันเอาแต่นั่งพูดคุยกับตนเอง “สวรรค์ ได้โปรดส่งการ์ตูนแห่งชาติมาให้ผมหน่อยเถอะ!”

ทันใดนั้นเองบรรณาธิการคนหนึ่งก็อุทานและวิ่งขึ้นมา

“มาแล้ว! มังงะดีๆ มาแล้ว!”

“อะไรนะ?”

“อยู่ไหน?”

ทุกคนตื่นเต้นจนเลือดสูบฉีด!

บรรณาธิการที่ถือต้นฉบับคนนั้นตะโกนยู่ “คนใหม่มาแล้ว! น่าทึ่งสุดๆ!”

“ฉันดูหน่อย!”

“เอามาเร็วสิ!”

ทุกคนล้อมวงเข้ามาเ

พออ่านจบ พวกเขาก็ต้องกรีดร้อง!

“เชี่ย!”

“ในที่สุดก็มาแล้ว!”

“โชคชะตาเปลี่ยนผัน ในที่สุดก็วนมาถึงพวกเราแล้ว!”

“แม่งเอ้ย! ในที่สุดก็ถึงคราวของพวกเราแล้ว!”

“‘ยอดนักสืบจิ๋วโคนัน’! ที่เรารออยู่ก็คือแกนี่แหละ!”

สุดท้ายบรรณาธิการคนนั้นก็พูดประโยคที่ทำให้ทุกคนต้องหลั่งน้ำตาปลื้มปีติ “อีกอย่างอาจารย์ฮาตาโนะยังบอกไว้! เขาเขียนสามตอนต่อสัปดาห์ได้! ไม่มีปัญหา!”

วินาทีนั้นเหล่าบรรณาธิการชูคันฉะรู้สึกคล้ายปีใหม่มาถึงแล้ว!

“ต้องการแบบไหนได้แบบนั้นเลย!”

“พวกเราจะกลับมาฮอตแล้ว!”

“ดูคำพูดของเขาสิ ไม่! มี! ปัญ! หา!”

“สุดยอด! ฉันชอบนักเขียนการ์ตูนขี้งกแบบนี้แหละ!”

ในเวลาไม่นานจากนั้น

‘ยอดนักสืบจิ๋วโคนัน’ ก็เผยโฉมอย่างเป็นทางการ!