I Never Run Out Of Mana

 

 

บอสหัวหน้าฝ่ายรุนแรง เซคิล ได้ออกคําสั่งให้ดาร์กเลดี้ระเบิดพอร์ทัลของดันเจี้ยน

 

ด้วยคําสั่งของเขา ดาร์กเลดี้ ได้ระเบิดไป 8 พอร์ทัลที่กระจายอยู่ทั่วประเทศโดยการกลั่นมานาที่เหลือในพอร์ทัล

 

อย่างไรก็ตามราวกับว่าสวรรค์เบื้องบนกําลังช่วยพวกเขา มีอีก 3 พอร์ทัลที่ระเบิดขึ้นในเวลาเดียวกัน

 

พวกเขาเป็นอเวคเช่นกัน สิ่งที่พวกเขาต้องการคือข้อความจากสมาคมเพื่อยืนยัน

 

เหนือสิ่งอื่นใด พวกเขาได้รับการยืนยันจากนายกสมาคมแล้วเช่นกัน

 

ซีคิลเรียกทั้งดาร์กเลดี้และปิเอโร่เข้ามา

 

หัวหน้ากลุ่มหัวรุนแรงได้สูญเสียไปแล้วถึงสองคน

เซคิลจําเป็นต้องมองให้ทะลุบางสิ่งนี้อย่างรอบคอบ

 

ความสูญเสียเพิ่มเติมในกองกําลังของเขาหรือการหยุดชะงักของแผนการบางอย่างของพวกเขาที่อาจจะเกิดขึ้นในระยะยาว

 

ผู้นํากลุ่มเข้ามาพบและเซคิลก็เปิดปากพูด.

 

“ดาร์กเลดี้ ฉันได้ยินมาว่าเธอเตรียมสถานที่ 8 แห่งในโครงการ

 

“ค่ะ ถูกต้อง ท่านเซคิล”

 

“อย่างไรก็ตาม เธอก็รู้ว่ามีพอร์ทัล 11 แห่งระเบิดพร้อมกัน เกิดอะไรขึ้น?”

 

“ค่ะ ในอินชอน วอนมิโดและใกล้ๆคาพยอง ไม่ได้ถูกทําด้วยน้ํามือของฉัน.”

 

“งั้นหรอ? อืม…”

 

จากคําตอบ เซคิลมองไปที่ปิเอโร่ขณะพูด.

 

ในฐานะภายใต้การนําของโจ๊กเกอร์ เขาได้ก้าวขึ้นมาเป็นผู้นําคนใหม่

 

มีโอกาสที่เขาอยู่เบื้องหลังสิ่งนี้

 

“ปิเอโร่ นายทํามันหรอ?”

 

“ไม่ครับ ท่านเซคิล”

 

“ผมพยายามอย่างเต็มเพื่อช่วยดาร์กเลดี้ทั้ง 8 พอร์ทัล”

 

ตั้งนทําไมอีกสามถึงระเบิด…”

 

“ท่านเซคิล ในสถานการณ์ปัจจุบัน เราได้แต่หวังว่าสวรรค์เบื้องบนจะช่วยเหลือเรา”

 

ดาร์กเลดี้พูดอย่างชัดเจน

 

อย่างไรก็ตาม เซคิลค่อนข้างสงสัยในเหตุการณ์ปัจจุบัน

 

นั่นเป็นสิ่งที่คาดหวังไว้เนื่องจากเกาหลีกําลังจะกลายเป็นเขตสงครามครั้งใหญ่เพราะพอร์ทัล

 

เมื่อเกาหลีถูกขับออกจากองค์กรระหว่างประเทศ มันก็จะกลายเป็นสํานักงานใหญ่ของฝ่ายหัวรุนแรงอย่างสมบูรณ์

 

แต่ด้วยเหตุผลบางอย่าง สาเหตุที่พอร์ทัลมันอยู่เหนือกว่าเลเวล 32 ได้ระเบิดขึ้นที่นี่

 

หากมันเป็นการระเบิดของพอร์ทัลตามธรรมชาติมันก็ไม่น่าเป็นเรื่องกังวลนัก

 

ด้วยความแข็งแกร่งของเขา เขาสามารถหยุดได้ 2-3 พอร์ทัลได้โดยไม่ต้องกังวลนัก

 

สิ่งที่เขากังวลคือการกระทําของอีกฝ่าย

 

เนื่องจากมันถูกกําหนดเวลาอย่างสมบูรณ์ ด้วยการเคลื่อนไหวของพวกเขา เขาจึงคิดว่ามันอาจมีสายลับแฝงอยู่ในกลุ่มของเขา

 

อย่างไรก็ตาม เขาไม่ได้กังวลนานนัก

 

เขาพยายามคิดว่าแม้แต่สวรรค์ก็ช่วยเหลือเขา

 

โจ๊กเกอร์และโกสต์

 

เขาสูญเสียกองกําลังต่อสู้ไปเป็นจํานวนมาก

 

เนื่องจากแผนการของพวกเขาได้พบกับอุปสรรค์ขนาดใหญ่

 

เขาไม่อาจอยู่เฉยๆได้นานนัก

 

เมื่อจัดระเบียบความคิดของเขา เซคิลก็เปิดปากอีกครั้ง

 

“ระเบิดขึ้นในเวลาเดียวกัน มันราวเป็นเป็นสัญญาณดาร์กเล

 

“ค่ะ ท่านเซคิล.”

 

“ตามไปที่วอนมิโด.”

 

“ท่านหมายถึง….”

 

“เธอก็รู้อยู่แล้วว่าหากเป็นการระเบิดเทียม หลักฐานเหล่านั้นจะถูกทิ้งไว้รอบๆพอร์ทัล”

 

“ต้องทอยเต๋าอีกครั้ง ไม่นาน นานาชาติก็ไม่อาจฟื้นฟูมันได้ สิ่งที่ฉันกังวลคือคนอื่นๆที่ไม่ใช่ฝายของเราได้ระเบิดพอร์ทัลและต้องการให้โลกแตกซึ่งต่างจากเป้าหมายของเรา”

 

“รับทราบ ท่านเซคิล ฉันจะไปที่วอนมิโดเพื่อตรวจสอบสถานการณ์.”

 

“ดี ปิเอโร่ ส่วนนาย….”

 

“ผมจะไปที่คาพยอง ท่านเซคิล”

 

“ดี หากนายพบบางสิ่งให้รายงานฉันทันที.”

 

“ครับ ท่านเซคิล”

 

“คะ รับทราบ.”

 

“อีกเรื่อง!”

 

เซคิลหยุดชั่วคราว

 

ในตอนนี้ ดาร์กเลดี้และปิเอโร่กลืนน้ําลายด้วยความคาดหวัง

 

เขาใช้เวลาไม่นานก่อนที่จะพูดอีกครั้ง

 

“คนที่มุ่งหน้าไปที่อินชอนและกาพย์องเพื่อป้องกันการระเบิดของพอร์ทัล อาจจะเป็นสมาคมอเวค…”

 

“ฆ่าให้หมด”

 

“ค่ะ!”

 

“ครับ!”

 

ด้วยการระเบิดของพอร์ทัล เซคิลวางแผนที่จะประกาศตัวเองต่อโลกให้รับรู้

 

ความแข็งแกร่งของผ่านที่ได้ซ่อนตัวมานานจะปรากฏตัวให้โลกเห็นและประเทศจะไร้อํานาจเมื่อมันถูกปกครองโดยอเวคภายใต้พวกเขา

 

อนาคตประเทศจะไม่แน่นอนด้วยการระเบิดของพอร์ทัลดังกล่าว

และถ้าเซคิลกับผู้นําสามารถขัดขวางการป้องกันได้ ประเทศก็จะต้องพังพินาศ.

 

เมื่อออกคําสั่งเสร็จ เขาก็มุ่งหน้าไปปูซานโดยใช้วาป.

 

หลังจากที่เขาจากไป ดาร์กเลดี้ก็เรียกลูกน้องพร้อมกับออกเดินทางทันที

 

ปิเอโล่มุ่งหน้ากลบไปยังโซลและเตรียมกองกําลังของเขาก่อนที่จะออกเดินทาง

 

ด้านหน้าสมาชิกกว่า 500 คนหรือมากกว่านั้น ดาร์กเลดี้พูด

 

“วันนั้นได้มาถึงแล้ว”

 

เพียงแต่คําพูดเดียวจากเธอ กําลังใจที่เพียงพอจะเขย่าพื้นโลกก็ระเบิดออกมา

 

เมื่อดาร์กเลดี้ยกมือขึ้น ทุกคนก็เงียบลงทันที โดยจดจ่ออยู่กับคําพูดของเธอ.

 

“เราได้รับคําสั่งและมุ่งหน้าไปที่วอนมิโด”

 

“และพวกเราจะฆ่าเหล่าสุนัขทั้งหมดของสมาคมและรัฐบาลในเวลาเดียวกัน ขณะที่พวกเราต้องปกป้องไปด้วย!”

 

เสียงของสงครามดังขึ้นอีกครั้ง

 

เมื่อปล่อยให้รองหัวหน้าเป็นผู้นํากองกําลัง เธอที่เป็นผู้นํากองกําลังก็มุ่งหน้าไปที่วอนมิโด

 

อย่างไรก็ตาม เธอไม่รู้ว่าในเวลานั้น มิชยอลกําลังมุ่งหน้าไปที่พอร์ทัลในอินชอนเช่นกัน

 

จุงโฮเตรียมที่จะมุ่งหน้าไปยังชางวอนตามที่มินชยอลขอเอาไว้

 

มันเป็นหนึ่งในพอร์ทัลทั้งสิบเอ็ดที่ระเบิด

 

ต้องขอบคุณที่มันเป็นพอร์ทัลเลเวล 30,

 

จุงโฮตรวจสอบข้อมูล GPS ที่สมาคมส่งเข้ามา

 

วาปไม่อาจทํางานได้ เว้นแต่ผู้ร่ายจะเคยไปยังสถานที่เหล่านั้นมาก่อน

 

นั่นเป็นเหตุผลที่ว่าทําไมการวาปไปจึงไม่ใช่ไปยังสถานที่ของพอร์ทัลนั้นๆได้โดยตรง

 

“ฉันเดาว่านี่เป็นสถานที่ที่ใกล้ฉันที่สุดที่จะไปได้?”

 

เมื่อเขาทํางานเป็นผู้จัดการอเวค เขาได้เดินทางไปทั่วประเทศ

 

เมื่อพยายามที่จะคิดถึงอดีต เขาก็ได้ใช้วาปไปยังตําแหน่งที่ใกล้ที่สุดของการระเบิด

 

ต้องขอบคุณ เขาจําได้ว่าครั้งหนึ่งเขาเคยไปที่ชางวอนแดซานมาก่อน

 

สถานที่นั้นอยู่ไม่ห่างจากจุดที่ระเบิด

 

มันไม่นานนักก่อนที่มินชยอลจะออกจากอินชอน.

 

ถัดจากจุงโฮก็คือโฮจินซึ่งอยู่ระหว่างการโทรหาผู้บังคับบัญชาการ ยุนจองซัน.

 

“ผู้บัญชาการ เป็นโฮจิน”

 

“ครับ ด้วยโอกาสอะไร?”

 

“มีบางอย่างที่ผมต้องบอกให้คุณรู้ ผมเลยโทรมาหา.”

 

“อย่างที่รู้กันดีอยู่แล้วว่านี่เป็นสถานการณ์ที่วุ่นวาย เพราะพอร์ทัลได้ระเบิด……..”

 

“ผมอยู่กับมินชยอลจนถึงเมื่อกี้”

 

เนื่องจากมีสายช้อนโทรเข้ามา เขาจึงต้องการวางสายอย่างรวด

เร็ว.

 

อย่างไรก็ตาม ผู้บัญชาการเคยได้ยินชื่อมินชยอลมาจากเขา

 

เมื่อเข้าใจว่านี่เป็นเรื่องสําคัญ เขาจึงให้โฮจินพูดต่อ

 

“ได้ แล้วเขาพูดว่าไง? เขาติดสินใจที่จะอยู่ฝ่ายเราหรือไม่?”

 

“ครับ มินชยอลออกเดินทางไปยังอิชอน ที่มีพอร์ทัลสองแห่งระเบิดขึ้น นอกจากนี้อเวคที่ทรงพลังกําลังมุ่งหน้าไปที่ชางวอน.”

 

“หมายความว่า…”

 

“ครับ หมายความว่าคุณไม่ต้องใช้กําลังไปยังสถานที่ทั้งสองนี้”

 

“ผมเข้าใจแล้ว คุณจะมุ่งหน้าไปที่ไหน?”

 

“ตอนนี้ ผมจะไปยังที่ที่คุณอยู่”

 

“ได้”

 

“ตอนนี้คุณกําลังมุ่งหน้าไปที่ไหน?”

 

เมื่อคิดว่าการโทรครั้งนี้เริ่มยาวขึ้น ลุงโฮจึงตบไหล่และพูด.

 

“คุณพี่ ผมจะไปก่อนแล้วกัน”

 

แทนที่จะตอบคํา โฮจินพยักหน้าให้กับจุงโฮแทน.

 

แม้ว่ามันจะเป็นท่าทางเล็กๆ จุงโฮก็ออกเดินทางไป

 

เขาพยักหน้าและจากนั้นก็ใช้วาป.

 

แดซาน สถานที่ที่เขาไปถึงนั้นตกอยู่ในความโกลาหล

 

-อ้ากก!

 

“อ่าาา!”

 

“แกมันบ้า! กินนี่ซะ!”

 

“หยุด! แกเป็นชิ้นๆไปซะ!”

*

ด้วยข้อมูลที่ว่าพอร์ทัลได้ระเบิดออกมาอย่างผิดปกติ

ผู้คนต่างก็พากันหลั่งไหลออกมาจากสถานที่ปลอดภัยจากมอนเตอร์,

 

ส่วนหนึ่งของเมืองเต็มไปด้วยเปลวเพลิง

 

ชาวบ้านต่างก็โจมตีร้านค้าเพื่อเอาอาหาร เนื่องจากไม่มีใครรู้ว่าสิ่งนี้จะอยู่ได้นานแค่ไหน

 

บนถนนเต็มไปด้วยรถมันที่เบียดเสียดอยู่แน่นไปหมด ต่างคนก็บีบแตรใส่กันและกัน

 

เมื่อมองไปจากมุมนี้ ลุงโฮถอนหายใจ

 

“หา…

”

 

ความเห็นแก่ตัวของผู้คนปรากฏขึ้นอย่างเห็นได้ชัด ขณะที่ทุกคนต่างก็สนใจแต่ชีวิตตัวเองเท่านั้น

 

พูดให้ถูกก็คือ มันไม่ใช่เรื่องแปลกที่คนจะทํากันแบบนี้

 

เขาออกไปทางดานหลัง เขารีบเดินไปยังจุดที่ GPS ชี้

****

 

พอร์ทัลกําลังสั่นอย่างรุนแรง

 

ราวกับว่าพอร์ทัลพร้อมที่จะระเบิดได้ทุกเมื่อ

 

ยังไม่มีใครจากสมาคมมาถึง

 

อย่างไรก็ตาม มีหญิงสาวคนหนึ่งอยู่หน้าพอร์ทัล.

 

เธอผมสั้นจนไม่เป็นปลายผมที่ภายใต้หมวกเกราะ

 

ร่างกายของเธอเล็กกระทัดรัดพร้อมกับไม้เท้าที่เธอถืออยู่ก็ราวกับเป็นภาระของเธอ

 

นอกจากนี้ เธอยังตัวไม่สูงนัก

 

เมื่อเข้ามาใกล้ จุงโฮก็ยืนยันตัวตนของเธอและอดไม่ได้ที่จะแปลกใจ.

 

“ว้าว! คุณ คุณนั่นเอง…”

 

หญิงสาวที่มีใบหน้าเด็กที่ดูเหมือนกับคนอายุ 20 ต้นๆ

 

ด้วยการแสดงออกของจุงโฮ เธอก็ตกใจก่อนที่จะมองไปที่จุงโฮ พร้อมกับอ้าปากค้าง,

 

“ดูเหมือนว่าคุณจะไม่ได้มาจากสมาคม คุณเป็นคนท้องถิ่นหรือ?”

 

สําหรับคําถามของเธอ เขาก็เลิกทําสีหน้างุนงนและตอบ.

 

มันเป็นปฏิกิริยาที่คล้ายกับเจอคนดังคนหนึ่งที่น่านับถือ

 

“แค่กๆ! ใช่! ถูกต้อง บางทีคุณ…”

 

“ฉันคิดว่าคุณได้รับรายงานตําแหน่งที่ไม่ถูกต้อง นี่คือพอร์ทัลเลเวล 30 ที่มีการโจมตีด้วยเวทย์มนตร์เท่านั้น”

 

“คุณ ชอย..ชอยโซฮยอน ถูกไหม?”

 

“ฉันไม่คิดว่านั่นจะสําคัญในสถานการณ์นี้?”

 

“เป็นเกรียติที่ได้พบคุณเป็นการส่วนตัว”

 

“แล้ว…”

 

มองไปที่ชายคนนั้น ที่ดูเหมือนว่าจะไม่เข้าใจสิ่งที่เธอพูด เธอก็ส่ายหัว

 

เธอถึงกับถอนหายใจยาว.

คนที่ดูแลสถานที่แห่งนี้คือชอยโซฮยอน

 

เป็นคนแรกที่เครียร์ดันเจี้ยนเลเวล 28.

 

เธอไม่ได้เป็นส่วนหนึ่งของสมาคม ดังนั้นเธอจึงไม่มีเหตุผลที่จะตอบรับจากการระเบิดพอร์ทัลในครั้งนี้

 

เธอไม่เพียงแต่ไม่ได้เป็นส่วนหนึ่งของกิล แต่เธอทําเพื่อตัวเอง ในขณะที่เธอกําจัดมอนเตอร์

 

อย่างไรก็ตาม ที่เธออยู่ที่นี่เพื่อป้องกันพอร์ทัลที่กําลังระเบิดอีกครั้ง

 

จุงโฮมองเธออย่างเคราระในสายตาของเขาและเขาก็เข้าใจว่าในอนาคตประเทศชาติจะต้องได้รับผลจากวิกฤตในครั้งนี้

 

แหวนที่จุงโฮสวม เป็นแหวนสมบัติของบัลล็อก มีเวทย์ของมินชยอลมากมายอยู่ภายใน

 

พูดง่ายๆก็คือ หมายความว่าเขาจะไม่ต่างกันนักในด้านพลังเมื่อเทียบกับชอบโซฮยอน

 

ไม่ มันไม่ต้องสงสัยเลยว่าเขามีพลังเทียบเท่ากับเธอได้อย่างง่าย

ดาย.

 

จุงโฮพูด

 

“ผมรู้ดีว่าการโจมตีการภาพจะไม่ส่งผล.”

 

“แล้วเมื่อคุณรู้แล้วคุณยังมาที่นี่? คุณวางแผนที่จะตายเหมือนหมาข้างถนน?”

 

“ฮ่าฮ่า ไม่เลย.”

 

ชอยโซฮยอนไม่เข้าใจว่าทําไมเขาถึงหัวเราะ

 

มันยากที่จะบอกได้ว่าเขามีสติจริงๆหรือเปล่า

 

จุงโฮที่มาที่นี่มีดาบอยู่ในมือและชุดเกราะ ซึ่งเธอสามารถบอกได้ ว่ามันมีชื่อว่าอะไรบ้าง ด้วยรูปลักษณ์ของเขา เธอมั่นใจว่าเขาต้องอเวคคลาสวอริเออร์

 

เธอถามพลางเกาคาง.

 

“เป็นแท้งหรอ? อย่างน้อยๆคุณมาที่นี่เพื่อรับการโจมตีของมอนเตอร์งั้นหรอ? ถ้าเป็นอย่างนั้นก็กลับไปเถอะ ฉันไม่แน่ใจว่าทําไมคุณถึงมาที่นี่ แต่มันเป็นพอร์ทัลเลเวล 30 นี่คือแม้แต่ฉันก็ไม่ใช่คู่ต่อ

 

ตอนนั้นเอง พอร์ทัลสั่นมากกว่าเดิม

 

เนื่องจากพอร์ทัลเลเวล 30 มันจึงมีมอนเตอร์ไม่มากนัก

 

ก่อนหน้านี้ มินชยอลได้กวาดล้างดันเจี้ยนนี้ไปเนื่องจาก ค่าExpและจํานวนมอนเตอร์ที่น้อยเกินไป

 

จุงโฮและโซฮยอนต่างก็มองไปที่พอร์ทัลในเวลาเดียวกัน

 

ราวกับว่ากําลังรอคอยการจ้องมองของทั้งคู่ พอร์ทัลก็เริ่มปล่อยมอนเตอร์ออกมาที่ละตัวๆ

 

“กรรร!”

 

“ว้วววว! แฮร่!”

 

ราวกับว่าต้องปกป้องจุงโฮ ชอยโซฮยอนก็มาขวางด้านหน้าของ

เขา.

 

เธอพูดด้วยพร้อมกับยกไม้เท้าพร้อมกับมือข้างหนึ่งที่ว่างเปล่า

 

“Stand back!”

 

-แกร่กกก!