I Just Want To Play Games Quietly ฉันก็แค่อยากเล่นเกมเงียบๆเท่านั้นเอง - ตนอที่ 832

ยาทิพย์

ตอนแรกโจวเหวินคิดไว้ว่าเรื่องที่ตระกูลฉางจะให้เขาทำนั้นต้องเป็นเรื่องที่อันตรายมากๆ แต่ใครมันจะไปคิดละว่าหลังจากที่ฟังทั้งหมดแล้ว เขาไม่จำเป็นต้องสู้อะไรทั้งนั้นเลย เพราะหลักๆแล้วที่เขาต้องใช้คือใช้แค่เบม่อนอย่างเดียวเท่านั้น

ที่ตรงทางเข้าของสุสานมารนั้น มันมีหินเวทมนตร์เรืองแสงได้อยู่ ไม่ว่าหินเวทมนตร์นั้นจะไปส่องแสงที่ไหน สิ่งมีชีวิตต่างมิติที่อยู่ในสุสานมารนั้นก็สามารถไปถึงที่นั้นได้ ซึ่งก็เท่ากับว่ามันสามารถหลุดจองจำออกมาได้ตลอดเวลา

แถมหินเวทมนตร์ที่ว่านั้นยังจัดการได้ยากมากด้วย เพราะเราไม่สามารถทำลายมันได้ และย้ายมันไปที่อื่นก็ไม่ได้ เพราะถึงแม้ว่าหินเวทมนตร์นั้นจะโดนทำลายจนเป็นผุยผง แต่ก็ยังสามารถส่องแสงได้อยู่ดี

ยิ่งทำลายหินเวทมนตร์นั้นเท่าไรก็ยิ่งเป็นการเพิ่มพื้นที่ให้กับหินนั้นด้วยซ้ำ

หินเวทมนตร์นั้นจริงๆแล้วไม่ได้เป็นอันตรายอะไรหรอก แต่ทุกๆที่ ที่มันอยู่นั้นจะมีสัตว์อสูรที่มาจากสุสารมารตามไปด้วยเสมอ

ซึ่งแน่นอนว่าจริงๆแล้วปัญหานี้โจวเหวินไม่ได้รับผลอะไรด้วยเลย เพราะเขาไม่ใช่ตระกูลฉาง แถมฉางชุนชิวเองก็ไม่ได้พูดปัญหาอะไรเกี่ยวกับสุสานมารให้เขาฟังมากนัก เขาแค่อยากจะให้โจวเหวินควบคุมเบม่อนไปกินหินเวทมนตร์นั้นให้หน่อยแค่นั้นเอง

“เรื่องนั้นมันก็ได้อยู่หรอก ฉันเองก็ตกลงด้วย แต่ฉันต้องดูด้วยนะว่าเบม่อนมันจะกินหรือไม่กิน ถ้าไม่กินฉันก็ทำอะไรไม่ได้เหมือนกันนะ”โจวเหวินพูด

“ได้ซิ ได้อยู่แล้ว ฉันกลัวว่าหินเวทมนตร์นั้นมันอาจจะมีเยอะเกินจนเบม่อนกินไม่หมดเนี่ยซิ”ฉางชุนชิวพูด พอได้ยินโจวเหวินตอบตกลงแล้วเขาก็โล่งใจ

โจวเหวินเองก็ไม่ได้กังวลอะไรเรื่องพวกนี้ เพราะเขาเคยเห็นเบม่อนกินมาแล้ว เขาลูกเล็กๆเบม่อนก็กินไหว

ทั้งคู่คุยกันต่ออีกซักพักก่อนที่ฉางหยูฉีจะเดินลงมา แล้วพอเห็นโจวเหวิน นางก็ดีใจไม่น้อยเลย เพราะยังไงเธอเองก็ไม่ค่อยมีเพื่อนอยู่แล้ว เอาจริงๆถ้าเป็นคนอื่นอยากจะมาเจอเธอละก็คงไม่มีทางได้เจอแน่ๆ เพราะพวกเขาจะไม่มีทางได้มากเหยียบที่ตำหนักเทียนฉีแน่นอน ดูอย่างเมซซิสที่เป็นตัวแทนของตระกูลเคปยังโดนจับแยกไปอยู่ที่อื่นเลยไม่ใช่ตำหนักนี้

“ภูขาหลงหูเป็นที่ๆน่าสนใจนะ เดี๋ยวให้น้องหยูฉีพานายไปดูรอบๆละกัน”ฉางชุนชิวพูดก่อนจะจากไป

ฉางหยูฉีพาโจวเหวินออกมานอกตำหนักแล้วพูด “ฉันรู้แหล่ะว่านายเคยไปพื้นที่ต่างมิติตั้งเยอะแยะมากแล้ว แต่สิ่งมีชีวิตต่างมิติของที่นี้ฉันรับรองเลยว่านายไม่เคยเห็นที่ไหนแน่นอน”

“สิ่งมีชีวิตต่างมิติอะไรกัน”โจวเหวินถามอย่างสงสัย

“เดี๋ยวถึงแล้วก็รู้เองละหน่า”ฉางหยูฉีทำหน้าตาลึกลับแล้วไม่อธิบายอะไรต่อ

เธอพาโจวเหวินขึ้นเรือเล็กแล้วออกจากฝั่งไปตามแม่น้ำ ทัศนียภาพ2ข้างทางนั้นเหมือนกับสวนสวรรค์ ไม่มีสิ่งมีชีวิตต่างมิติที่ดุร้ายเลยแม้แต่น้อย ไม่แปลกใจเลยว่าทำไมตระกูลฉางถึงอยู่ที่นี้ได้

ถ้าเกิดมีสิ่งมีชีวิตต่างมิติที่ดุร้ายอยู่แถวนี้ ตระกูลฉางคงจะอยู่เป็นสุขไม่ได้แน่ๆ

หลังจากเดินทางทางเรือเสร็จแล้ว โจวเหวินก็เห็นก้อนหินขนาดใหญ่ที่เหมือนกับภูเขาที่แยกตัวออกอยู่ระหว่างภูเขาสูงด้านหลังกับแม่น้ำที่อยู่เบื่องหน้า

“สิ่งมีชีวิตต่างมิติอยู่ในนั้นละ”ฉางหยูฉีชี้ไปที่ก้อนหินที่เหมือนเนินเขานั้น

“อย่าบอกนะว่าสิ่งมีชีวิตต่างมิติคือเนินเขานั้นน่ะ”โจวเหวินสงสัย

“รอดูละกัน”ฉางหยูฉีพูดแล้วอัญเชิญธนูออกมา ก่อนจะง้างคันธนูแล้วยิงออกไปที่เนินเขานั้น

ทันทีที่ธนูพุ่งเข้าใส่ภูเขานั้นเอง จู่ๆก็มีแสงสีแดงจากเนินเขานั้นจู่ๆก็โพยพุ่งออกมาจากภูเขาแล้วยิงเข้าใส่ลูกธนูนั้นทันที

ลูกธนูนั้นวนรอบภูเขารอบนึงก่อนจะพุ่งกลับมาหาทางโจวเหวิน

“ยาทิพย์แห่งภูเขาต้านหลูนั้นไม่มีที่ไหนเหมือน สีแดงคือระดับตำนาน สีทองคือระดับมหากาพย์ ถ้าเกิดเจอยาที่มีรวดลายของมังกรกับเสืออยู่บนนั้น นั้นคือระดับเร้นลับ แต่มันหายากมาก”ฉางหยูฉีหยิบลูกธนูแล้วจับยาสีแดงนั้นในมือ มันพยายามจะดิ้นแต่ไม่หลุด

แต่ฉางหยูฉีนั้นไม่ได้คิดจะฆ่ามัน เธอแตะมันด้วยมือเบาๆ ก่อนที่ยานั้นจะสงบลงแล้วเชื่องลงอยู่ในมือของเธอ เหมือนกับว่าถึงฉางหยูฉีจะปล่อยมือมันก็จะไม่หนีไป

“แล้วยาพวกนี้ไว้ใช้ทำอะไรละรักษาอะไรได้เหรอ”โจวเหวินถามอย่างสงสัย

“ยาบางตัวก็มีฤทธิ์รักษา บางตัวก็มีผลที่ต่างกันออกไป อย่างเช่น บางตัวใช้ล้างพิษ บางตัวใช้สมานแผล บางตัวเป็นพิษก็ยังมีเลย” ฉางหยูฉีชี้ไปที่เนินเขานั้นก่อนจะพูด “นายจะลองดูบ้างก็ได้นะ นายอาจจะได้เจอยาชุบชีวิตหรือไม่ก็ยาสั่งตายก็ได้นะ”

“มันทำอะไรได้อะ”โจวเหวินถาม

“นี้นายได้ฟังฉันไหมเนี่ยแค่ชื่อยาน่าจะบอกอยู่ละนะ ไม่ว่าจะเป็นใครหน้าไหน ไม่ว่าบาดเจ็บปางตายร้ายแรงขนาดไหน ขอแค่คนๆนั้นยังมีลมปราณหลงเหลือในร่างกายแม้แต่น้อย ยานี้ก็สามารถทำให้คนๆนั้นหายดีได้ในปริดทิ้ง”ฉางหยูฉีพูด

“ขนาดนั้นเลยเหรอ”โจวเหวินเริ่มอยากได้

“แหงซิของโคตรดีเลยละ แต่สัตว์อสูรที่เป็นยาหน่ะมันเป็นแบบใช้แล้วทิ้งนะ ถ้าใช้แล้วจะเอากลับมาใช้ใหม่ไม่ได้ แถมยานั้นนานๆทีจะโผล่มาทีด้วย นายต้องลองสุ่มดวงดูนะ”ฉางหยูฉีพูด

“โอเค ฉันจะลองดูนะ”โจวเหวินเริ่มสนใจแล้วถามฉางหยูฉีว่าต้องทำยังไง

“ยานั้นจะไหลออกมาจากเนินเขานั้นเอง ที่นายต้องทำก็แค่ล่อมันออกมา ไม่ยากหรอก แค่เอาตัวอะไรที่เคลื่อนไหวได้ไปล่อ แต่อย่าหวังมากนะ ระดับเร้นลับมันหายากมากๆเลย”ฉางหยูฉีพูด

“โอเค”โจวเหวินอัญเชิญค้างคาวเงาพิษออกมาก่อนจะให้มันบินตรงไปยังเนินเขาต้านหลู

ทันทีที่ค้างคาวบินโฉบเข้าไปถึงเนินเขานั้น ยานั้นก็พุ่งเข้าใส่ทันที ยานั้นเป็นสีแดงสดเห็นได้ชัดว่าเป็นแค่ระดับตำนาน

ความสามารถในการต่อสู้ของยานั้นกระจอกมาก มันใช้แค่การพุ่งชนเท่านั้น ทำให้ค้างคาวเงาพิษสามารถเอาชนะได้อย่างง่ายดาย ค้างคาวเงาพิษนั้นบินวนเนินเขานั้นอีกหลายรอบเพื่อล่อยาออกมา แต่ส่วนมากทที่ออกมานั้นเป็นระดับตำนาน ระดับมหากาพย์นั้นไม่ออกมาเลย อย่าว่าแต่ระดับเร้นลับ

แต่สุดท้ายเขาก็ได้ยาระดับมหากาพย์มา แต่พอฆ่ามันได้ มันกลับไม่ดรอปไข่ออกมาเลย

“555 ดูเหมือนวันนี้นายจะดวงไม่ดีนะ ไข่ไม่ดรอปซักอันเลย”ฉางหยูฉีหัวเราะ

โจวเหวินนั้นลองใช้พลังของสดับวานรฟังเสียงดู เขาอยากจะรู้ว่ายาระดับเร้นลับในนั้นมันมีอีกไหม

แต่หลังจากที่ลองดูแล้ว เขาก็พบว่าสดับวานรนั้นไม่สามารถฟังทะลุเข้าไปในนั้นได้ เหมือนกับว่าในนั้นเป็นมิติที่แยกตัวออกไปจากโลกภายนอกเลย

“ดูเหมือนเนินเขาหลงหูจะเหมือนกับอุโมงค์หลงเหมือนซินะ เป็นจุดศูนย์รวมของพื้นที่ต่างมิติไว้ด้วยกัน”โจวเหวินเปลี่ยนใจแล้วลองตามหาดูว่ามีรูปสลักรูปมืออยู่แถวนี้ไหม

ถ้าเขาสามารถโหลดเกมส์ภูเขาหลงหูมาได้ เขาก็ไม่มีปัญหาเรื่องการฟาร์มอีกต่อไป