I Don’t Want To Defy The Heavens - ตอนที่ 41 ท่านพ่อ ใครชนะ?

“เข้ามา!”

 

หลิน วานยี่พาดมือข้างหนึ่งไว้ด้านหลังพร้อมกับกวักมืออีกข้างหนึ่งไปทางหลิน ฟานเพื่อยั่วยุเขา

 

แม้ว่าหลิน ฟานจะเห็นพ่อทำแบบนั้น แต่ในมุมมองของเขาท่านก็มีสิทธิ์ทำเช่นนั้นจริงๆ

 

และการที่ท่านพูดว่าท่านจะใช้เพียงเส้นทางการต่อสู้ขั้นสองในการสู้กับเขามันก็เป็นตัวบ่งบอกถึงความมั่นใจของท่านได้เป็นอย่างดี

 

‘ไม่ได้การ เห็นทีข้าคงต้องยกระดับเทคนิคดาบของข้าเสียแล้ว มิฉะนั้นท่านพ่อจะใช้ประโยชน์จากจุดนั้นของข้าแน่นอน’

 

จริงๆแล้วเขาตื่นตระหนกเล็กน้อยเมื่อเห็นว่าพ่อของเขามั่นใจมากแค่ไหน

 

เขาใช้คะแนนความโกรธลงไป 1,000 คะแนนทันที

 

เทคนิคการเพาะปลูก : วิชาดาบพยัคฆ์อาฆาต (กลับสู่ความจริง)

 

การเลื่อนขั้นครั้งนี้นับเป็นการพัฒนาที่ก้าวกระโดด ก่อนหน้านี้การที่เขาจะมาถึงระดับจุดสูงสุดมันใช้คะแนนไปเพียงแค่ 600คะแนนเท่านั้น แต่หากต้องการจะเข้าถึงระดับกลับสู่ความจริงมันต้องใช้คะแนนถึง 1,000คะแนน ดังนั้นมันควรจะแข็งแกร่งมากๆ

 

ในตอนที่วิชาดาบพยัคฆ์อาฆาตมาถึงขั้นกลับสู่ความจริง ความรู้สึกแปลกๆก็ไหลเวียนเข้าสู่ร่างกายของเขา

 

มันให้รู้สึกราวกับว่ามันอยู่กับเขามาตั้งแต่เขาเกิด

 

เมื่อเขาจับดาบขึ้นมา ความรู้สึกนั้นก็ยิ่งลึกซึ้งขึ้น แต่มันก็ดูธรรมดามากในเวลาเดียวกัน

 

‘ระบบสนับสนุนขนาดเล็กช่างน่าทึ่งนัก เพียงแค่เพิ่มคะแนนลงไปมันก็สามารถชดเชยการฝึกฝนกว่าหลายสิบปีได้ แถมมันยังสามารถทำให้เขาเข้าใจวิชาดาบพยัคฆ์อาฆาตได้ในทันทีอีก’

 

เขารู้สึกว่าดาบในมือของเขาไม่ใช่ดาบอีกต่อไป แต่เป็นส่วนหนึ่งของร่างกาย เขาไม่รู้สึกว่าเขากำลังถือมันเลยแม้แต่น้อย

 

“อะไรกัน!”

 

อาวุโสวู่รู้สึกประหลาดใจ เขารู้สึกว่าช่วงเวลาที่นายน้อยจับดาบมีออร่าที่ไม่สามารถอธิบายได้แผ่ออกมา ซึ่งบางทีเขาอาจจะคิดไปเองก็ได้

 

“เข้ามา!” หลิน วานยี่กล่าวอีกครั้ง

 

ฟุบ!

 

หลิน ฟานฟันดาบไปข้างหน้าตรงๆ

 

“อา เจ้าเด็กคนนี้….” หลิน วานยี่ตกใจเล็กน้อย เพราะเขาเห็นถึงความแตกต่างของวิชาดาบพยัคฆ์อาฆาต วิชานี้มันไม่ใช่วิชาที่แข็งแกร่งและซับซ้อน แต่เจ้าเด็กที่ไม่เอาไหนคนนี้ทำให้เขารู้สึกว่ามันต่าง

 

“ท่านพ่อ ระวัง!” หลิน ฟานรวบรวมกำลังภายในที่กำลังเดือดลงไปบนใบดาบ ในขณะที่ดาบของเขากำลังกรีดผ่านอากาศมันก็ให้ความรู้สึกราวกับว่าพยัคฆ์กำลังลงมาจากภูเขา

 

มือขวาของหลิน วานยี่กางออก นิ้วทั้งห้ารวมถึงฝ่ามือของเขาถูกปกคลุมด้วยวัสดุสีดำที่ดูเหมือนโลหะ

 

เคร้ง!

 

เมื่อดาบและนิ้วทั้งห้าปะทะกันมันก่อให้เกิดสะเก็ดไฟราวกับเป็นการปะทะกันของโลหะ

 

นี่มันคือวิชาอะไรกัน?

 

แม่งโคตรเจ๋งเลย

 

หลิน ฟานพึมพำกับตัวเอง เขาฟันดาบออกไปอย่างต่อเนื่อง และในขณะที่เขาเหวี่ยงดาบลงมา ภาพลวงตาของเสือสีดำก็พุ่งขึ้นสู่ท้องฟ้า และคำรามออกมาอย่างดุร้าย

 

ความจริงแล้วหลิน ฟานเพียงแค่เหวี่ยงดาบออกไปอย่างง่ายๆ แต่มันกลับไม่มีการเคลื่อนไหวที่เปล่าประโยชน์เลยแม้แต่น้อย

 

แม้ว่ามันจะดูง่ายแต่มุมที่เขาฟันลงมานั้นเรียกได้ว่าสมบูรณ์แบบ

 

ตาข่ายที่มองไม่เห็นขนาดใหญ่ปกคลุมไปทั่วอากาศรวมถึงหลิน วานยี่

 

‘กลับสู่ความจริง เจ้าเด็กคนนี้ทำให้ข้าประหลาดใจได้อีกครั้ง’ หลิน วานยี่รู้สึกยินดีเป็นอย่างยิ่ง ด้วยระดับการฝึกฝนของเขา เขาสามารถมองเห็นถึงระดับการฝึกฝนของหลิน ฟานได้ในทันที

 

อาวุโสวู่รู้สึกประหลาดใจมากยิ่งขึ้น

 

“อัจฉริยะ! นายน้อยเป็นอัจฉริยะ! คนธรรมดาที่ไหนจะสามารถฝึกวิชาดาบพยัคฆ์อาฆาตให้ถึงระดับกลับสู่ความจริงได้ในระยะเวลาสั้นๆเช่นนี้?”

 

เขาไม่ได้คาดหวัง ไม่ได้คาดหวังเลยสักนิด

 

นายน้อยทำให้เขาตกใจมากเกินไปแล้ว

 

ถ้าไม่ใช้เพราะนายน้อยต้องสู้กับท่านหัวหน้าตระกูล ความจริงเรื่องนี้คงจะไม่ถูกเปิดเผย

 

เคร้ง!

 

หลิน วานยี่จับดาบของหลิน ฟานด้วยนิ้ว “เจ้าเด็กไม่เอาไหน ดูเหมือนว่าเจ้าจะยังไม่แข็งแกร่งพอ”

 

ดาบที่ถูกนิ้วจับเอาไว้ไม่สามารถขยับได้แม้แต่นิดเดียว

 

“พยัคฆ์อาฆาต!”

 

ทันใดนั้นหลิน ฟานก็คำรามเสียงต่ำ และใช้ทักษะที่แข็งแกร่งที่สุดโดยการชักนำกำลังภายในส่งไปยังใบดาบ

 

หัวเสือสีดำปรากฏขึ้นบนใบดาบแล้วคำรามออกมา

 

หลิน วานยี่หรี่ตาลงและคลายนิ้วของเขา จากนั้นก็สะบัดนิ้วหนึ่งไปทางดาบและทำให้มันสั่น

 

ดาบเอียงไปด้านข้างและดูเหมือนว่าเขาจะไม่สามารถควบคุมดาบในมือของเขาได้อีกต่อไป แต่อย่างไรก็ตามหลิน ฟานก็ได้ใช้แรงนี้ในการเปลี่ยนทิศทางและฟันออกไปอีกครั้ง

 

“ไม่เลว” หลิน วานยี่ชมเขา จากนั้นก็เลื่อนสองนิ้วเข้าหากัน “แต่มันยังไม่พอ!”

 

เคร้ง!

 

หลิน ฟานรู้สึกว่าเทคนิคการเพาะปลูกของพ่อเขามันแข็งแกร่งเกินไป นิ้วสีดำของเขาเหมือนดาบคมๆ มันสามารถปะทะกับดาบของเขาได้อย่างต่อเนื่อง

 

“พยัคฆ์อาฆาต!”

 

เขาใช้ทักษะที่แข็งแกร่งที่สุดออกมาอีกครั้ง กำลังภายในของเขาระเบิดออกมาอย่างบ้าคลั่ง จากนั้นก็ฟันไปทางพ่อของเขาทันที

 

หลิน วานยี่ตกตะลึง เขาไม่เคยคิดเลยว่าเจ้าเด็กที่ไม่เอาไหนคนนี้จะมีกำลังภายในมากพอที่จะใช้ทักษะนี้ออกมาอีกครั้ง

 

ในความคิดของเขาการใช้ทักษะก่อนหน้านี้ควรจะใช้กำลังภายในทั้งหมดในร่างกายของเขาไปแล้ว

 

ดังนั้นการที่เขาสามารถใช้มันได้อีกครั้งจึงไม่ได้อยู่ในหัวของเขาเลย

 

เคร้ง!

 

หลิน วานยี่ที่รับการโจมตีต้องก้าวถอยหลังไปสองสามก้าว

 

เขาระงับระดับการฝึกฝนของเขาให้อยู่ที่ขั้นสอง ถ้าวัดกันแค่ความแข็งแกร่งหลิน ฟานย่อมแข็งแกร่งกว่าเขาแน่นอน

 

แม้ว่าการฟันก่อนหน้านี้จะไม่ได้ผลแต่หลิน ฟานก็ไม่ได้ตกใจ เขาฟันออกมาอีกครั้งอย่างรุนแรงในมุมที่ยากจะหลบ ครั้งนี้ไม่ว่าเขาจะหลบเก่งแค่ไหนมันจะต้องโดนอย่างแน่นอน

 

“พยัคฆ์อาฆาต!”

 

เขาคำรามเสียงต่ำในขณะที่ฟันออกมาอีกครั้ง

 

เคร้ง!

 

ณ ลานด้านหลังรกครั้ง

กมางตำหลบ ไม่ว่าเขาจะหลบไปทางไหนมันยของเขาาได้

 

เวลานี้กระเบื้องที่อยู่บนพื้นรอบๆทรุดตัวลงและมีรอยแตกปรากฏขึ้น

 

หลิน ฟานใช้ทักษะที่รุนแรงที่สุดฟันลงไปที่พ่อของเขาหลายต่อหลายครั้งอย่างดุร้าย

 

อาวุโสวู่ตกตะลึงและเต็มไปด้วยความไม่เชื่อ

 

เกิดอะไรขึ้นกับกำลังภายในของนายน้อย!

 

ทำไมมันถึงไม่หมดสักที?

 

แม้แต่วิชาที่สามารถฟื้นฟูกำลังภายในได้เร็วที่สุดก็ยังไม่สามารถทำเช่นนี้ได้

 

ในตอนนั้นเอง

 

“เอาล่ะ” หลิน วานยี่ผละออกจากการต่อสู้ มือที่พาดอยู่ด้านหลังของเขาสั่นเล็กน้อย ส่วนบาดแผลเล็กๆที่เขาได้รับก็ค่อยๆหายเป็นปกติ

 

เขาได้รับบาดเจ็บ

 

เจ้าลูกไม่รักดีคนนี้สามารถสร้างบาดแผลให้เขาได้

 

ดูเหมือนว่าพลังของเขาจะเกินคาดไปหน่อย

 

“ท่านพ่อ เราจะหยุดกันแค่นี้ใช่ไหม?” หลิน ฟานไม่เหนื่อย เขารู้สึกว่าเขายังสามารถฟันต่อได้ แต่เนื่องจากพ่อถอยออกไปจากระยะของเขา มันจึงทำให้เขาฟันไม่ถึง

 

ช่างน่าเสียดาย  เพราะเขากำลังรู้สึกสนุกอยู่เลย

 

“มันจบแล้ว” หลิน วานยี่ต้องการจะสอนบทเรียนให้ลูกของเขาว่าเขายังไม่แข็งแกร่งพอ

 

แต่ความจริงมันกลับเป็นเขาที่ไม่สามารถทนได้

 

หากเขาต้องการจะสู้ต่อไป เขาจะต้องยกระดับการบ่มเพาะของเขาให้สูงขึ้นเท่านั้นถึงจะสามารถสู้ได้

 

เมื่อหลิน ฟานได้ยินดังนั้น เขาจึงโยนดาบในมือของเขาไปด้านข้าง “น่าเบื่อ”

 

ท่าทางที่ขี้เกียจแบบนั้น มันทำให้หลิน วานยี่โกรธเล็กน้อย

 

แต่เขาก็ชินกับมันแล้ว ส่วนเรื่องความแข็งแกร่งที่ลูกของเขาแสดงออกมามันทำให้เขาพึงพอใจก็จริง แต่มันก็ยังห่างไกลจากสิ่งที่เขาคาดหวังนัก

 

“ท่านพ่อ ข้าชนะใช่ไหม?” หลิน ฟานถามออกมา

 

หลิน วานยี่หรี่ตาของเขา เขาไม่ได้พูดอะไรออกมาและจากไปทันที

 

หลิน ฟานถามออกมาอีกครั้ง “ท่านพ่อ ใครชนะกันแน่? ไม่ว่ายังไงท่านก็ต้องบอกผลการต่อสู้กับข้า”

 

หลิน วานยี่จากไปทันทีเพราะเขาไม่อยากจะคุยเรื่องไร้สาระกับเจ้าเด็กคนนี้อีก

 

“นายน้อยท่านชนะ” อาวุโสวู่ยิ้ม เขาหันกลับมาพูดก่อนที่จะเดินตามหัวหน้าตระกูลออกไป

 

“ลูกพี่ลูกน้อง ท่านสุดยอดมาก!”

 

โจว เชียงเหมาอุทาน

 

เขาไม่เคยคิดเลยว่าลูกพี่ลูกน้องของเขาจะแข็งแกร่งขนาดนี้

 

มันน่าเหลือเชื่อเกินไปแล้ว

 

“ลูกพี่ลูกน้องมันไม่มีอะไรน่าอัศจรรย์หรอก ข้าก็แค่ตั้งใจฝึกฝน แต่ดูเหมือนว่าการฝึกฝนมันจะไม่ค่อยเหมาะกับข้าสักเท่าไหร่” หลิน ฟานโบกมือของเขาอย่างไม่ใส่ใจ

 

โชคดีที่เขามีระบบสนุนขนาดเล็ก

 

ถ้าเขาต้องฝึกมันด้วยตัวเอง มันคงจะเป็นเรื่องยากมาก

 

ไกลออกไป

 

“นายท่านดูเหมือนว่าครั้งนี้ท่านจะแพ้นายน้อยเสียแล้ว” อาวุโสวู่ยิ้ม

 

หลิน วานยี่เย้ยหยัน “แพ้อะไร?! ถ้าข้าไม่ได้ระงับการเพาะปลูกของข้า เขาคงไม่มีโอกาศแม้แต่จะหายใจด้วยซ้ำ”

 

อาวุโสวู่ยิ้ม “นายท่านการบ่มเพาะของท่านแข็งแกร่งกว่านายน้อยแถมท่านยังมีประสบการณ์มากกว่า ดังนั้นมันจึงไม่ง่ายเลยที่เขาจะชนะท่าน”

 

“นั้นคือสิ่งที่จะเกิดขึ้น แต่การที่เขาสามารถปกป้องตัวเองได้มันก็ทำให้ข้าสบายใจมากแล้ว” หลิน วานยี่พูด

 

เมื่อเวลาผ่านไปความมั่งคั่งของตระกูลหลินก็จะไม่มีอะไรมากไปกว่าของนอกกาย

 

อาวุโสวู่รู้สึกว่าการพัฒนาของของนายน้อยเป็นเรื่องน่ายินดี หากท่านได้รับเวลามากพอ ท่านอาจจะประสบความสำเร็จถึงขั้นเรียกได้ว่าน่าตกใจ

 

แต่น่าเสียดายที่พวกเขาเหลือเวลาอีกไม่มากแล้ว

 

ณ ลานด้านหลัง

 

หลิน ฟานกำลังนอนอยู่ที่เดิมของเขา ส่วนลูกพี่ลูกน้องและโกวชิได้จากไปตั้งนานแล้ว ตอนนี้ถึงเวลาที่เขาจะลงมือทำสิ่งที่ค้างอยู่

 

วิชาควบคุมแมลงมันต้องใช้กำลังภายในค่อนข้างมาก

 

อย่างไรก็ตามนี่ไม่ใช่ปัญหาสำหรับหลิน ฟานเนื่องจากเขามีระบบสนับสนุนขนาดเล็ก ดังนั้นมันจึงเป็นเรื่องง่ายๆสำหรับเขา

 

“หากข้ายกระดับกำลังภายในให้เป็นขั้นสองมันน่าจะเพียงพอแล้วสำหรับตอนนี้”

 

ระดับกำลังภายในของเขาค่อยๆเพิ่มขึ้นทีละนิด

 

กำลังภายใน : 60 (เส้นทางการต่อสู้ขั้นสอง)

 

ทันใดนั้น

 

เขาก็รู้สึกว่ากำลังภายในของเขาแข็งแกร่งขึ้นมาก

 

กำลังภายในสีเทาและม่วงกำลังขยายตัว มันทำให้เขารู้สึกว่าพลังของเขาเปลี่ยนไปมาก

 

“รู้สึกดีจริงๆ”

 

หลิน ฟานกำหมัด ความรู้สึกที่เขาได้รับมันทำให้เขารู้สึกดีมาก

 

ด้วยการที่มีระบบสนับสนุนขนาดเล็ก มันจะทำให้ทุกอย่างง่ายขึ้น

 

ดี

 

อย่างไรก็คะแนนความโกรธที่เขาเหลืออยู่มีเพียง67คะแนนเท่านั้น ซึ่งเป็นจำนวนที่น่าสงสารนัก