I am a Legendary Boss ฉันคือบอสในตำนาน - ตอนที่ 78: รอยยิ้มที่ผู้ชายทุกคนรู้ว่าหมายความว่าอะไร

วิลเลียมจะสามารถเอาชนะใจเจ้าหญิงในเพียงเวลาสั้นๆได้อย่างไร

 

ก็เห็นๆ กันอยู่

 

มันเป็นคำถามที่ไม่ง่ายเลย

 

แต่สำหรับวิลเลียมผู้หล่อเหลา…

 

“เอ่อ มันก็ยากพอๆ กัน เธอมียูนิคอร์นที่สามารถทำลายแผนการของฉันได้อยู่” วิลเลียมขบคิดและคิดแผนขึ้นหนึ่งมาได้ เขาเดินอาดๆ ไปด้วยความมั่นใจ

 

ทิวทัศน์ของเมืองบลูมูนสวยงดงามเหมือนภาพวาด ทะเลสาบสีฟ้ากระเพื่อมเป็นประกายในขณะที่สิ่งก่อสร้างดูสง่างามและหรูหรา เมืองแห่งนี้อยู่ในระดับที่สูงกว่าเมืองแห่งรุ่งอรุณ

 

มันก็ช่วยไม่ได้

 

ภายในส่วนลึกของป่าแบล็คลีฟที่ๆ เอลฟ์อาศัยอยู่นั้นไม่ได้ถูกสร้างให้เป็นเมือง มันถูกพัฒนาเป็นเมืองเล็กๆ ที่ไร้กำแพงแทน ดังนั้น มันจึงดูน่ามองยิ่งขึ้น

 

เอลฟ์เด็กทั้งหลายไม่ต้องแบกรับภาระกับการศึกษาภาคบังคับเก้าปี พวกเขามีอิสระของพวกเขา และก็สามารถเล่นเรื่อยเปื่อยได้จนถึงอายุ 13 พวกเขาถูกปล่อยให้โตอยู่กับธรรมชาติและใช้ชีวิตอยู่กับมัน เนื่องจากเอลฟ์มีอายุยืนยาวมาก

 

หลังจากที่อายุของพวกเขาไปถึง 13 ปี พ่อแม่ของพวกเขาก็จะปล่อยให้ลูกๆ ของพวกเขาเลือกทางเดินชีวิตเอง มันไม่สำคัญว่าพวกเขาจะเป็นอะไร ตราบใดที่ลูกๆของพวกเขารักในสิ่งที่ทำ พ่อแม่ของพวกเขาก็จะสนับสนุนพวกเขาอย่างเต็มที่

 

แล้วเด็กเหล่านั้นจะเลือกที่จะเป็นมืออาชีพรึเปล่า?

 

เอิ่ม…

 

เหล่าเอลฟ์ไม่เหมือนกับมนุษย์ ความสามารถและศักยภาพของพวกเขาก็เพียงพอที่จะให้พวกเขากลายเป็นมืออาชีพแม้ว่าพวกเขาจะไม่ได้พยายามอะไรมากมายเลย การเรียนเวทมนต์และการเรียนรู้พลังการต่อสู้มันง่ายเกินไปสำหรับพวกเขา

 

มันไม่เหมือนกับอาณาจักรมนุษย์ที่สร้างวิทยาลัยสำหรับการศึกษาพลังการต่อสู้และเรียนรู้ทักษะเวทมนต์

 

อายุขัยของเอลฟ์คือพันกว่าปี พวกเขามีเวลาทั้งหมดในการเป็นนักวิชาการ, นักรบ, ศิลปินและกวีที่น่าเคารพนับถือ

 

“โอ้ ท่านนั่นเอง ผ่านมานานมากเลยนะท่านลุง” เด็กหญิงตัวเล็กน่ารักคนหนึ่งที่เล่นอยู่ริมทะเลสาบเดินเข้ามาเมื่อเธอเห็นวิลเลียม หูทรงแหลมทั้งคู่ของเธอแดงเถือกราวกับเธอกำลังเขินอาย

 

“ฮี่ๆ เจ้านั่นเอง…” วิลเลียมพยายามไม่ยิ้ม มันเป็นพรหมลิขิตของเขาที่ได้พบกับสาวน้อยเจื้อยแจ้วคนนี้ เขาเองก็เคยเจอเธอมาก่อนแล้ว

 

“ชื่อของข้าคือ เอลิยา ซีลล์ ท่านลุงชื่ออะไร?” เด็กหญิงตัวน้อยน่ารักคนนี้กลัวคนแปลกหน้า แต่เธอก็จำคำพูดของแม่เธอ ‘จงกล้าหาญ’

 

เธอพิจารณาคุณลุงผู้หล่อเหลาและเลือกที่จะเผยนิสัยเป็นมิตรออกไป เขาหล่อเกินกว่าที่จะเป็นคนไม่ดี

 

เธอเองก็เคยเห็นเขามาก่อน ตอนนั้นทั้งคู่ยังเป็นคนแปลกหน้าต่อกัน แต่ตอนนี้พวกเขากลายเป็นคนสนิทคุ้นเคย

 

“เอลิยา ซีลล์?” วิลเลียมช็อค สถานะค่าความโชคดีของเขาเปลี่ยนแล้วหรอ?

 

เขาเริ่มเปิดใช้งานการดูหน้าต่างตัวละครและ…

 

เขาก็เจอเข้ากับแจ็คพอต

 

เด็กผู้หญิงที่ทำให้เขาล้มคะมำคนนี้ไม่ใช่เด็กผู้หญิงธรรมดา เขาคงต้องได้รับการอวยพรด้วยโชคดีเป็นแน่สำหรับที่การพบเจอนี้ได้เกิดขึ้น

 

“เอลิยา ซีลล์ นักธนูแห่งรุ่งอรุณระดับรีเจนดารีในอนาคต หรือที่เรียกกันในชื่อ ธิดาแห่งรุ่งอรุณ…” วิลเลียมเริ่มนึกข้อมูลของเธอออก ในเวอร์ชั่น 1.0 และ 2.0 เด็กน้อยคนนี้ไม่ได้โด่งดังเป็นที่รู้จักอะไรขนาดนั้น

 

แต่เพียงในเวอร์ชั่น 3.0 ที่ตัวตนที่แท้จริงของเธอก็ได้เปิดเผยออกมา

 

เธอได้รับชื่อเสียงมากขึ้นและมากขึ้นในเวอร์ชั่นถัดๆ ไปจนกระทั่งเธอกลายมาเป็นระดับรีเจนท์ที่แท้จริง

 

“ท่านลุง?” เด็กหญิงตัวน้อยถอยหลังกลับด้วยความระมัดระวัง เธอพบว่าลุงรูปหล่อกำลังยิ้มอย่างร้ายกาจ

 

ความคิดที่ยาวเป็นขบวนรถไฟของวิลเลียมพังลง เขากระแอมไอกลบเกลื่อนแล้วพูด “เรียกเราว่า วิลเลียม แบล็คลีฟ นี่เป็นการพบกันอย่างเป็นทางการครั้งแรกของพวกเรา สวัสดี”

 

ในเวลาเดียวกัน เขาก็กำลังขยายกรงเล็บของเขา…

 

เด็กหญิงตัวน้อยถอยหลังกลับด้วยความกลัวก่อนที่สายตาของเธอจะเหลือบไปเห็น ในมือขวาของวิลเลียมที่กางออกเผยให้เห็นลูกกวาดที่ห่ออยู่ในกระดาษไข

 

เอลิยาเลียริมฝีปากและทำจมูกฟุดฟิด ดวงตาของเธอขยายกว้าง ก่อนจะถามอย่างไม่อยากเชื่อ “นี่… ลูกกวาดนี้สำหรับข้าหรอ? นั่นมันคือลูกกวาดของมนุษย์ใช่มั้ย?”

 

“ใช่ สำหรับเจ้า” วิลเลียมยิ้มอย่างเป็นอบอุ่น เขาพยายามทำให้ดูจริงจังที่สุดที่เขาทำได้

 

มันเป็นไปไม่ได้เลยที่จะลักพาตัวเธอ แต่เขายังคงมีโอกาสที่จะชนะใจเธอได้!

 

“ฮึ่มม” เอลิยาประสานมือทั้งสองข้างของเธอเข้าด้วยกันและลังเลอยู่นานก่อนที่จะยอมจำนนให้กับลูกกวาดตรงหน้าในที่สุด  จากนั้นเธอก็มองหน้าวิลเลียมด้วยใบหน้าทะเล้นแล้วพูด “ท่านเป็นเจ้าชายรึเปล่า? ท่านมาที่นี่เพื่อจีบเจ้าหญิงแอนนี่หรอ?”

 

“เอ่อ นี่มันอะไร?” วิลเลียมส่ายหัวอย่างกระอักกระอ่วน เด็กผู้หญิงคนนี้รู้เรื่องไม่น้อยเลย

 

“ท่านคงมีศัตรูหัวใจแล้วล่ะ เมื่อวานนี้เจ้าชายอีกคน จู่ๆ ก็มาที่นี่” เอลิยาหัวเราะและวิ่งไปยังทะเลสาบ เธอดำลงไปในน้ำราวกับปลาคราฟ

 

หลังจากนั้นสักพัก เอลิยาก็โพล่ออกมาจากน้ำและเสยผมของเธอไปด้านหลังในขณะที่ระลอกคลื่นกระเพื่อมไปรอบๆ

 

แก้มทั้งสองข้างของเธอป่อง ไม่รู้เลยว่าเธอกินลูกกวาดเหล่านั้นเข้าไปตอนไหน เธอโบกมือให้วิลเลียม “แบล็คลีฟ… นามสกุลราชวงศ์ ฮึ่มม พี่วิลเลียม ท่านไม่ได้กำลังรีบไปและไปสู้กับศัตรูหัวใจท่านหรอ?”

 

วิลเลียมมองเด็กหญิงตัวน้อยที่เพิ่งจะดำลงไปในทะเลสาบราวกับปลาด้วยความประหลาดใจ เธอว่ายไปรอบๆ ทะเลสาบอย่างพริ้วไหว เขาจำได้ว่าครั้งที่แล้วเอลิยาก็เล่นน้ำอยู่แค่ตรงริมทะเลสาบเท่านั้น แต่ตอนนี้เธอเป็นเหมือนกับเอลฟ์แห่งน้ำตนหนึ่งเลย

 

เขายิ้มกว้างอย่างจริงใจและพยักหน้าไปที่เอลิยาก่อนจะหันหลังจากไป

 

“ติดผู้หญิง? ศัตรูหัวใจ?” วิลเลียมพึมพัมกับตัวเอง “ฉันแค่จะเข้าหาหนังสือดีๆ ของเธอและพิมพ์เขียวสำหรับการต่อเรือ อันที่จริงมันคือโมโม่… แค่ก”

 

“แอนนี่ ทำไมเธอถึงไม่ยอมเจอข้า? ข้าจริงจังกับเรื่องนี้นะ หัวใจของข้าเป็นเหมือนกับดวงจันทร์ที่อยู่บนท้องฟ้า ทุกๆคืนจะปรากฏอยู่เหนือหัวเจ้า…”

 

“หัวใจของข้าเป็นเหมือนดวงอาทิตย์ ทุกๆเช้าจะทำให้เจ้าพร่างพราวด้วยแสงอาทิตย์”

 

“หัวใจของข้า…”

 

“หุบปาก!” เสียงนุ่มตะโกนขัดจังหวะการรำพันรักที่ไม่มีท่าทีจะหยุด

 

มันก็เห็นได้ชัดอยู่แล้ว

 

มันเป็นช่วงหน้าร้อนและฤดูสำหรับการสืบพันธ์ุ เอลฟ์หนุ่มตนหนึ่งกำลังเล่นเกมสืบพันธุ์อยู่

 

เอลฟ์มูนไลท์มากมายอาศัยอยู่บนต้นไม้จันทร์ที่สูงโด่ง พวกเขามองลงมายังเจ้าชายเอลฟ์แบล็คลีฟด้วยความสงสัยเมื่อเขายังคงตามจีบเจ้าหญิงของพวกเขาไม่หยุด

 

ที่ยืนอยู่ข้างต้นไม้จันทร์ก็เป็นเอลฟ์แบล็คลีฟหลายตนที่กำลังดูโชว์ตรงหน้าอยู่

 

มันเป็นเรื่องชายหญิงระหว่างเจ้าชายและเจ้าหญิง มันก็ต้องคุ้มค่าที่จะดูอยู่แล้วสิ

 

ไม่สำคัญว่าเหตุการณ์แบบนี้จะเกิดขึ้นสักกี่ครั้ง เหล่าเอลฟ์ก็ไม่เคยเบื่อที่จะดู เหล่าเอลฟ์ผู้มีอายุขัยยืนยาวรักที่จะดูละครที่น่าตื่นเต้นประเภทนี้

 

เจ้าชายแบล็คลีฟคนนี้ชื่อ เทเลอร์ แบล็คลีฟ เขาเป็นลูกชายคนสุดท้องที่เพิ่งจะมีอายุได้ 30 ปีของราชาเอลฟ์

 

ด้วยตำแหน่งราชวงศ์ของเขา เขาเป็นตัวเลือกที่เหมาะสมที่สุดสำหรับแอนนี่ และเขาก็ยังเป็นหนึ่งในสมาชิกคนโปรดของราชวงศ์ดอลล์…

 

ลูกชายของเจ้าหญิงถูกเรียกว่าเจ้าชาย และลูกชายของราชาเองก็เรียกว่าเจ้าชายเช่นกัน

 

มันไม่ใช่เรื่องใหญ่

 

นอกจากราชาเอลฟ์ เจ้าหญิงและเจ้าชายทุกคนก็จะอยู่ในระดับเดียวกันถ้าพวกเขาไม่ได้เกี่ยวข้องกันทางสายเลือด พวกเขาจะเรียกกันด้วยชื่อแทนการใช้คำเรียกตามอายุ

 

นี่เป็นเหตุผลว่าทำไมการสืบพันธุ์สำหรับเอลฟ์เป็นเรื่องยาก

 

เทเลอร์กำลังอยู่ในความเดือดดาลเมื่อเขาถูกปฏิเสธและถูกตะโกนใส่หน้า ยังดีที่เขาเชื่อว่าเวลาจะทำให้เขาสามารถเอาชนะใจแอนนี่ได้ด้วยรูปร่างหน้าตาที่หล่อเหลาของเขาและคุณสมบัติที่ดีอื่นๆ อีก

 

เพียงแต่ก่อนที่เขากำลังจะตะโกนตอบ

 

แขกที่ไม่ได้รับเชิญคนหนึ่งก็เดินผ่านเขาไปและเดินหน้าไปยังต้นแสงจันทร์

 

ไม่มีใครรู้ว่าสหายคนนี้พูดกับเอลฟ์องครักษ์ว่าอะไร

 

แต่เขาก็ได้รับอนุมัติให้เข้ามาในทันที…

 

ในขณะเดียวกัน

 

วิลเลียมก็หันศีรษะของเขาและยิ้มให้กับเทเลอร์…

 

โอ้!

 

มันเป็นรอยยิ้มที่ผู้ชายทุกคนรู้จักดี