I am a Legendary Boss ฉันคือบอสในตำนาน - ตอนที่ 120: สร้างรังเล็กๆ

เป็นอย่างที่วิลเลียมคาดไว้ ผู้เล่นประมาณ 40,000 ถึง 50,000 คนได้ปรากฏตัวนอกเมืองรุ่งอรุณ ผู้เล่นมือใหม่เหล่านี้ได้เข้าคิวเพื่อเข้าเมืองหรือเกิดในเมือง

 

มันเกือบจะเหมือนกันสำหรับอาณาจักรมนุษย์อีกสองแห่ง ผู้เล่น 40,000 ถึง 50,000 คนอยู่แค่หน้าประตู

 

ในช่วงแรกของเกมเบต้ามีผู้เล่นเพียง 15 คนเท่านั้น แต่ในปีถัดมา จำนวนผู้เล่นก็เพิ่มขึ้นและมากถึง 300,000 คน มันจะทำให้จำนวนผู้เล่นทั้งหมดทั่วโลกขึ้นเป็นตัวเลข 7 หลัก

 

พฤติกรรมที่น่าตื่นตาของวิลเลียมในเกมเบต้าทำให้ผู้เล่นกลุ่มใหญ่สนใจเมืองแห่งรุ่งอรุณ

 

ผู้อยู่อาศัยเดิมได้รับข่าวจากสวรรค์ ดังนั้นมันจึงเลี่ยงไม่ได้ที่พวกเขาจะอยากรู้อยากเห็นเกี่ยวกับผู้ถูกเลือกเหล่านี้ พวกเขาสังเกตการกระทำของผู้เล่นราวกับว่าพวกเขากำลังดูลิง

 

ท้ายที่สุดผู้เล่นก็แสดงออกอย่างบ้าคลั่ง

 

บางคนเริ่มเต้นรำตามท้องถนน พวกเขาโยก, ร่อน, ยืด, เตะและแม้กระทั่งเต้นบีบอย…

 

ผู้เล่นเผ่ามีปีกต้องปีกหักเนื่องจากพวกเขาไม่สามารถพับปีกได้

 

การแสดงออกของเขาเต็มไปด้วยความเกลียดชัง และเขาก็ถอนปีกออกเพราะตั้งใจที่จะฆ่าตัวตาย เขาก็หายไปในท้องฟ้าหลังจากกลายเป็นแสงสีขาว เงินในกระเป๋าของเขาถูกทิ้งไว้ที่พื้นและผู้เล่นกลุ่มหนึ่งก็รีบรุดไปขโมยทันที…

 

NPC รู้สึกซาบซึ้งและเต็มไปด้วยความชื่นชมต่อการพยายามฆ่าตัวตาย พวกเขาแสดงความคิดเห็นว่า “บอสช่างน่าทึ่งจริงๆ” และ “เจ๋งไปเลย”

 

หลังจากนั้นไม่นานนัก ผู้เล่นเผ่ามีปีกที่ฆ่าตัวตายก็ฟื้นขึ้นมา เขากลับไปที่ถนนและเริ่มเต้นรำอีกครั้ง และไร้ซึ่งความสนใจต่อเงินที่เสียไป

 

ใช่ ราวกับว่าเขาเป็นมหาเศรษฐี…

 

“ผู้เล่นเหล่านี้ ความจริงก็คือพวกเขาไร้ความระมัดระวัง สิ่งที่สำคัญที่สุดของพวกเขาคือการยืนอยู่รอบๆ ถนน…” วิลเลียมแสดงความเข้าใจอย่างลึกซึ้งเกี่ยวกับสถานการณ์นี้ “แต่มันไม่เร็วไปหน่อยเหรอ? อย่างน้อยพวกเขาก็ควรเป็นมืออาชีพและสวมเสื้อผ้าที่เหมาะสมก่อนที่จะมายืนอยู่บนถนนแบบนี้”

 

โชคดีที่ผู้เล่นไม่ได้ไร้สาระไปทั้งหมดทุกคน เหล่าคนที่ใจร้อนบางคนก็เริ่มหาภารกิจทำแล้ว

 

เมื่อพลเรือนพบว่าทหารยามไม่ได้หยุดเหล่าผู้ถูกเลือก พวกเขาก็โล่งใจ พวกเขายังคงสังเกตเหล่าผู้ถูกเลือกอย่างลับๆ

 

พวกเขาตระหนักว่าผู้เล่นมีความคิดที่จะช่วยเหลือ ดูเหมือนว่าถ้าคุณไม่ยอมให้ช่วย พวกเขาจะฆ่าตัวตายภายในไม่กี่นาที…

 

ในช่วงระยะเวลาหนึ่ง ชาวเมืองสามารถออกภารกิจได้มากมาย

 

ณ ทางเข้ากิลด์ทหารรับจ้างในเมืองรุ่งอรุณ

 

ฉางหลี จิ่วเกอและแองกี้ แฟตตี้ได้พบกันอีกครั้ง ในฐานะผู้เล่นเก่าจากการทดสอบภายในพวกเขาต้องการยืนยันว่าพวกเขายังอยู่ในกองทหารรับจ้างแห่งรุ่งอรุณอยู่หรือไม่

 

มันเป็นไปโดยไม่ต้องพูด

 

พวกเขายังคงเป็นสมาชิกของทีมทหารรับจ้างแห่งรุ่งอรุณ แต่เนื่องจากปัญหาบางอย่างเกี่ยวกับระดับของพวกเขา พวกเขาจะไม่สามารถรับภารกิจใดๆ ได้ชั่วคราว พวกเขาจะกู้สถานะในอดีตได้ก็ต่อเมื่อกลับมาเป็นมืออาชีพอีกครั้ง

 

“อัพเลเวลกันก่อน หลังจากนั้น ในฐานะมืออาชีพจากสโมสรกลอรี เราก็จะสามารถเข้าร่วมทีมทหารรับจ้างแห่งรุ่งอรุณได้” ฉางหลี จิ่วเกอยืนยันอีกครั้งถึงผลประโยชน์จากทีมทหารรับจ้างก่อนจะจากไป แผนของเขาคือการค้นหาภารกิจ, เพิ่มเลเวลไปที่เลเวล 10, แล้วก็เปลี่ยนอาชีพ

 

ดวงตาของแฟตตี้เป็นประกาย “ช่างเป็นแผนที่ดีอะไรแบบนี้ เราต้องใส่ให้สุดเพื่อสิ่งนี้ แล้วกิลด์ย่อยภายใต้สโมสรของคุณล่ะ?”

 

“…ก็ ถึงฉันจะบอกคุณไปก็ไม่เป็นไรหรอก พวกเขาจะเข้าร่วมด้วย” เมื่อฉางหลี จิ่วเกอพูดจบเขาก็วิ่งออกไป

 

ผู้เล่น 40,000 ถึง 50,000 คนได้มารวมตัวกันในเมืองแห่งรุ่งอรุณ พวกเขาทำการกดรับและปฏิบัติภารกิจง่ายๆ ต่างๆ

 

ท้ายที่สุด ภารกิจการก่อสร้างในเมืองแห่งรุ่งอรุณก็ไม่เคยหยุดนิ่ง ดังนั้นผู้เล่นที่ไม่มีทักษะใดๆ ก็เลือกทำได้แค่ภารกิจเหล่านี้เท่านั้น

 

งานนี้เรียกได้ว่าเป็นงานของกรรมกร

 

ผู้เล่นแสดงความขยันขันแข็งในการขนส่งอิฐ, ไม้และแอลกอฮอล์ ความตั้งใจในการทำงานและความสามารถในการแบกรับความยากลำบากซาบซึ้งลงไปในใจของ NPC จำนวนมาก หลายคนก็คิดว่าเหล่าผู้ถูกเลือกเป็นเหมือนเด็กมีปัญหาที่ปีนหนีออกมาจากสถานที่ยากจน

 

“ฉันได้ยินมาว่า NPC ในเมืองแห่งรุ่งอรุณนั้นยอดเยี่ยมมาก” ผู้เล่นเอลฟ์ถอนหายใจขณะที่เขาเคลื่อนย้ายอิฐ

 

“ใช่เลย บนถนนเต็มไปด้วย NPC ระดับสูงทั้งนั้น ใช่แล้วล่ะ คุณเคยไปทางทิศใต้ของเมืองหรือยัง? ที่แห่งนั้นเต็มไปด้วยเอลฟ์ การสำรวจครั้งหนึ่งเปิดเผยว่าพวกเขาทั้งหมดเป็นบอสที่มีข้อมูลซ่อนไว้อยู่”

 

“เอลฟ์เหล่านี้มีผมสีเงิน และบางคนก็มีผมสีดำ ฉันจำไม่ได้เลยว่ามีเอลฟ์แบบนี้อยู่ระหว่างการทดสอบภายในด้วย”

 

“เหอะๆ พวกเขาไม่ได้อยู่ ฉันรู้บางอย่างเกี่ยวกับมันมา เอลฟ์ผมสีเงินคือเอลฟ์มูนไลท์และด้านบนของต้นไม้ต้นที่สูงที่สุดคือเจ้าหญิงเอลฟ์!” จู่ๆ ก็มีใครคนพูดขึ้นมา

 

ข้อมูลนี้ทำให้ผู้เล่นจำนวนมากมารวมตัวกัน พวกเขากระซิบกระซาบพูดคุยเกี่ยวกับข้อมูลอยู่พักหนึ่ง ราวกับว่าพวกเขาพยายามเชื่อมโยงสิ่งนี้กับวิดีโอโปรโมต

 

ในขณะเดียวกัน

 

ฟอรัมก็กำลังคุยกันในหัวข้อนี้เช่นกัน

 

ผู้เล่นจากเมืองรุ่งอรุณและอาณาจักรมนุษย์เริ่มต่อสู้กัน

 

สาเหตุเป็นเพราะเมืองแห่งรุ่งอรุณนั้นได้กลายเป็นเมืองที่ไม่เหมือนเมืองทั่วไป

 

ตัวแทนจากเมืองแห่งรุ่งอรุณกล่าวว่า “ปีที่แล้วฉันซื้อลิสต์มาอันหนึ่ง NPCระดับสูงในอาณาจักรมนุษย์มีน้อยมาก ถ้าคุณอยากจะไปบ่นกับผู้พัฒนาเกี่ยวกับเมืองรุ่งอรุณและให้พวกเขาแก้ไข Gods ทำไมไม่ไปฆ่าตัวตายในห้องน้ำซะเลยล่ะ?”

 

“คุณไม่เห็นเหรอว่าในอาณาจักรมนุษย์มีประชากรตั้งกี่คน? เมืองรุ่งอรุณเป็นเมืองที่ดีอยู่แค่เมืองเดียวรึไง? พวกเราผิดหรอที่เรามี NPC หนาแน่นกว่า?”

 

ตัวแทนจากอาณาจักรเหล็กกล่าวว่า“เสน่ห์ของฉันไม่ใช่อันดับ ฉันได้รับข้อมูลลับๆบางอย่างมาว่า อาณาจักรเหล็กไม่พอใจเมืองแห่งรุ่งอรุณอยู่ พวกคุณทุกคนก็แค่รอวันตายอยู่เท่านั้น”

 

ตัวแทนจากอาณาจักรลาวาดำกล่าวว่า “นอกจากนี้ฉันยังรู้สึกว่ามี NPC ที่มีเลเวลสูงมากเกินไปในเมืองแห่งรุ่งอรุณ มันต้องมีการร้องเรียนแล้วล่ะ”

 

“แต่ถ้าคุณจำวิดีโอสลับฉากได้ ในเวอร์ชัน 1.0 จะมีตัวละครหลักอยู่สามตัวในการต่อสู้ เห็นได้ชัดว่าเป็นตัวแทนของสามอาณาจักร เราจะได้เห็นกันอีกครั้งในสนามรบ อย่าไปกลัวเลย”

 

การต่อสู้ที่ดุเดือดในการดูหมิ่นได้เริ่มขึ้น

 

ผู้เล่นไม่มีเสียงสะท้อนและความรู้สึกเป็นส่วนหนึ่งสถานที่ที่พวกเขาเกิด

 

แต่นี่ไม่ได้หมายความว่าผู้คนจากหมู่บ้านใหม่สามารถบ่นสบถหรือแม้แต่จะดูถูกพวกเขาได้

 

สรุปแล้วผู้เล่นจากเมืองแห่งรุ่งอรุณก็สามารถบ่นเมืองของตัวเองได้ แต่เมืองที่เหลือนั้นไม่สามารถทำได้…

 

เหมือนกับว่านักศึกษาในมหาวิทยาลัยสามารถว่าโรงเรียนเก่าของตัวเองได้ แต่นักศึกษาคนอื่นว่าไม่ได้ มันเป็นเหตุผลเดียวกัน

 

วิลเลียมชอบดูการต่อสู้ในฟอรัมและเขาคิดว่าผู้เล่นกลุ่มนี้ควรค่าแก่การเลี้ยงดู แต่ตอนนี้เขาดูจะทำท่าหมดหวังไม่ได้

 

ดังนั้น

 

เขารอถึงสามวัน

 

ลอร์ดแห่งเมืองรุ่งอรุณ, ดราก้อนสเลเยอร์, ราชันแห่งเอลฟ์ วิลเลียมปรากฏตัวอย่างเป็นทางการที่จัตุรัสกลาง เขาออกมาประกาศเป็นการส่วนตัว

 

มันถูกส่งไปยังเมืองแห่งรุ่งอรุณทั้งหมดผ่านลำโพง นั่นทำให้ผู้เล่นทั้งหมดมารวมตัวกัน

 

เมื่อกลุ่มมือใหม่ที่ยังแต่งตัวด้วยอุปกรณ์ใหม่ได้ยินการแจ้งเตือนพวกเขารู้ว่าภารกิจสำคัญกำลังจะถูกปลด พวกเขารวมกลุ่มกันอย่างรวดเร็วและมาที่จัตุรัสกลาง

 

เมื่อไปถึงก็พบเอลฟ์สุดหล่อยืนรอพวกเขาอยู่บนเวที

 

ในขณะที่ผู้เล่นหญิงบางคนมองไปที่วิลเลียม พวกเธอก็อดไม่ได้ที่จะกรีดร้อง “หล่อจริงๆ หล่อไปไหน นี่เป็นสามีของฉัน…”

 

“เขาเป็นสามีของฉัน ไปให้พ้นคุณผู้หญิง!”

 

“ถอดดาบของหล่อนออกมา เขาเป็นผู้ชายของฉัน” ชายกล้ามโตหัวเราะอย่างเย็นชา เขามองไปที่ลอร์ดเจ้าเมืองด้วยความหลงใหลเช่นเดียวกับผู้เล่นหญิง

 

เมื่อวิลเลียมเห็นทั้งหมดนี้สีหน้าของเขายังคงความนิ่งไว้อยู่ แต่เขาก็ยิ้มเยาะอยู่ข้างในเมื่อเขาเห็นว่าผู้เล่นเกือบทั้งหมดมารวมตัวกันแล้วเขาก็พูดด้วยน้ำเสียงใสๆว่า “เหล่าผู้ถูกเลือก เราได้ทำการจับตาดูพวกท่านทุกคนในสามวันนี้ ในตอนนี้ เราพบว่าท่านทุกคนเป็นคนที่มีความสามารถ, ทำงานหนักและกระตือรือร้น”

 

“โดยเฉพาะอย่างยิ่ง เรายอมรับในความกล้าหาญของท่านที่ไม่กลัวความตาย เราขอถามท่าน ท่านยินดีที่จะช่วยเราหรือไม่?”

 

ในขณะเดียวกัน

 

ภารกิจที่วิลเลียมเตรียมไว้ล่วงหน้าถูกส่งออกไป

 

[ช่วยสร้างเมือง: ลอร์ดเจ้าเมือง วิลเลียม แบล็คลีฟคิดว่าคุณทุกคนทำงานหนักมาก คุณเป็นคนโชคร้ายที่ถูกสวรรค์ทอดทิ้ง เขาต้องการช่วยคุณสร้างบ้านใหม่ แต่เนื่องจากมีกำลังคนไม่เพียงพอเขาจึงต้องการให้คุณทำงานกับ NPC และสร้างเขตใหม่ที่จะเป็นบ้านในอนาคตของคุณ]

 

[ความยากของภารกิจ: C-]

 

[งานแรก: สร้างรังเล็ก ๆ ที่เป็นของคุณ]

 

[รางวัลภารกิจ: 3000 ประสบการณ์]

 

“ภารกิจลูกโซ่? เหตุใดภารกิจแรกจึงน่าประทับใจขนาดนี้” มีคนตะโกนออกมาอย่างช่วยไม่ได้

 

“ เฮ้ ภารกิจที่ลอร์ดของเรากล่าวถึงนั้นน่าประทับใจ เพียงแค่เคลื่อนย้ายก้อนอิฐส่งข้อความและขุดสมุนไพรเพียงวันเดียวก็ได้รับประสบการณ์มากกว่า 1,000 หน่วย ฉันอยู่แค่เลเวล 3 เท่านั้นประสบการณ์ที่เราจะได้รับจากภารกิจนี้ช่างยอดเยี่ยมมาก…”

 

“หยุดพูดก่อน มาสร้างกลุ่มกันดีกว่า มีใครอยากสร้างบ้านใหม่กับฉันไหม? ฉันสามารถช่วยคุณปลดล็อกตำแหน่งต่างๆได้”

 

เมื่อวิลเลียมเห็นว่ามีผู้เล่นหลายพันคนเลือกรับภารกิจในที่สุดเขาก็ยิ้มอย่างมีความสุข ภารกิจแบบนี้เรียกว่าอะไร?

 

เรียกว่ากลวิธีการผูกมัด!

 

หากเขาต้องการรักษาผู้เล่นเหล่านี้ไว้ก่อนอื่นเขาต้องให้พวกเขามีบ้านพักเสียก่อน

 

ผู้เล่นแสดงความเห็นชอบในการมีบ้านของตัวเองในเกม

 

นอกจากนี้พวกเขาไม่จำเป็นต้องใช้เงินของตัวเองเพื่อซื้อบ้าน พวกเขาสามารถสร้างมันขึ้นมาเอง มันจะทำให้เกิดความรู้สึกเป็นเจ้าของมากขึ้น

 

แน่นอนว่าผู้เล่นไม่ทราบวิธีการสร้างบ้านอย่างแน่นอน แต่สำหรับสิ่งนั้นมี NPC ที่ช่วยออกแบบพิมพ์เขียว ผู้เล่นแค่ต้องย้ายอิฐ …

 

ต่อจากนั้น

 

วิลเลียมยืนอยู่บนเวทีที่จัตุรัสกลางและรอให้ผู้เล่นมารับภารกิจเช่นเดียวกับ NPC ทั่วไป