HxH God of Choice System - ตอนที่ 28: ความกลัว

ทันทีที่กําแพงน้ําแข็งก่อตัวขึ้น อุโบกินก็กระแทกมัน และพังมันออก

ตูม!

ทันทีที่กําแพงแตก ชิ้นน้ําแข็งขนาดเล็กคล้ายคริสตัลก็กระจัดกระจายไปในอากาศ

ในขณะเดียวกัน อัลลันก็ฟาดอูโบกิน ด้วยหมัดอัพเปอร์คัตไปที่กรามด้ามหลัง

ในหมัดนั้น อัลลันใช้ริวซึ่งมุ่งเน้นไปที่ส่วนใดส่วนหนึ่งของร่างกาย เขาใช้เน็นเกือบ 70% ในหมัดนั้น โดยหวังว่าจะสร้างความเสียหายได้มากที่สุด

อูโบกิน ถูกกระแทกอย่างแรงจนเขารู้สึกว่ากรามของเขากําลังจะแยกออก ทําให้เขาหมดสติไปชั่ววินาที

อัลลัน ยึดตัวและตะโกนว่า: แช่แข็ง !”

เนินเยือกแข็งปะทุออกมาจากร่างของอัลลัน และปกคลุมอูโบกินโดยตรงทําให้เขากลายเป็นรูปปั้นน้ําแข็ง

“ หัว ”

อัลลัน หายใจออกเสียงดัง เนื่องจากนี่เป็นการต่อสู้ครั้งแรกของเขาในโลกนี้

เขาไม่ได้คาดหวังว่าจะเจอพวกระดับสูง เพียงแค่ออกจากเกาะวาฬ

หากเขาไม่ได้รับฮาคิสังเกตการณ์และมูนวอร์ก เขาก็ไม่มีโอกาสอยู่ต่อหน้าคนอย่างอูโบกิน แม้ว่าเขาจะอาศัยน้ําแข็งของเขาก็ตาม

โชคดีที่หลังจากการต่อสู้อย่างฝ่าฟัน เขาสามารถตรึงเขาไว้

“อัลลัน นายเจ๋งมาก นายแช่แข็งผู้ชายคนนั้นได้จริงๆ ”กอน ตะโกนอย่างดีใจทันที

“ นี่เป็นเพียงชั่วคราว ” อัลลันขมวดคิ้ว

เขารู้ว่าเขาไม่สามารถตรึงคนระดับอูโบกิน ด้วยพลังปัจจุบันของเขาได้

เมื่อได้ยินแบบนี้ กอนจึงพูดด้วยความตกใจ.“ แล้วถ้าเขาออกมาจากน้ําแข็งล่ะ? ”

อัลลันยักไหล่และพูดว่า “ ฉันจะทําอะไรได้อีก? ฉันจะแช่แข็งเขาต่อไป”

กอนถึงกับผงะ วิธีนี้ดูเหมือนง่ายและค่อนข้างโง่

แต่มันเป็นประโยชน์มากที่สุด

เนื่องจากเขาไม่สามารถฆ่าคู่ต่อสู้ได้ การดักจับเขาจึงเป็นทางออกที่ดีที่สุด

คุโรโร่ และปาคุโนด้า มองไปที่อูโบกินที่ถูกแช่แข็งและใบหน้าของพวกเขาก็เปลี่ยนไปเล็กน้อย

“ เราจะทําอย่างไรดีหัวหน้า? คุณต้องการให้ฉันไปช่วยไหม? ” ปาคุโนด้าถาม

คุโรโร่ กําลังจะตอบกลับ แต่เขาได้ยินเสียงแตกอย่างกะทันหันและเห็นรอยแตกเริ่มกระจายบนน้ําแข็งที่ปกคลุมอูโบกิน

” ถอย น้ําแข็งกําลังจะแตก ”

อัลลันสะดุ้งและรีบดึงกอนกลับมา

ในเวลาต่อมา เกิดเสียงดังก้องสนั่น ขณะที่เศษน้ําแข็งกระเด็นไปรอบๆ

ตอนนี้ อูโบกินดูเหมือนเสือหิมะที่ฝ่าน้ําแข็ง เน็นของเขาระเบิดแรงกว่าเดิม

แต่ถึงแม้ว่าเขาจะดูดุร้าย แต่การหายใจของเขาก็ยากและดูเหนื่อยมาก

อุโบกินทําลายน้ําแข็ง แต่เขาค่อนข้างช้าและปล่อยให้พลังเยือกแข็งเข้ามาในร่างกายของเขา ในขณะนี้เขาพยายามใช้เน็นของเขาเพื่อไล่ความเย็นออกจากร่างกายของเขา

ในตอนนี้มีร่างหนึ่งพุ่งเข้ามาหาเขาและเห็นได้ชัดว่าร่างนั้น คืออัลลัน

เขาคํานวณว่าเมื่อใดที่อูโบกิน จะทําลายน้ําแข็งของเขา และเขารู้ว่าเขาจะได้รับความเสียหายในภายหลัง ซึ่งเป็นสาเหตุที่ทําให้เขาฉวยโอกาสนี้เพื่อโจมตี

เสาน้ําแข็งกระแทกลงไปที่ศีรษะของอูโบกิน และต้องการที่จะเจาะมัน

อูโบกิน สะดุ้งและส่งหมัดไปยังเสาน้ําแข็งในมือของอัลลัน โดยไม่คิด

การปะทะกันระหว่างหมัดกับเสาน้ําแข็ง ทําให้เกิดคลื่นกระ แทกอย่างรุนแรง ซึ่งโชคดีที่ไม่ทําลายเรือ

พลังของ อูโบกิน เพียงพอที่จะป้องกันเสาน้ําแข็งได้ โดยไม่ต้องมีสมาธิ ทันทีที่อัลลันสังเกตเห็นการโจมตีของเขาไม่ได้ผล เขาก็เตะราวกับสายฟ้าฟาดไปที่หน้าอกของเขา

อูโบกิน เห็นมัน แต่ปฏิกิริยาของเขาช้าลง เมื่อร่างกายของเขาเย็นชาและเขาไม่สามารถตอบสนองได้ทันเวลา เป็นผลให้เขาถูกส่งกระเด็นลอยออกไป
อัลลันกระโดดขึ้นไปในอากาศพร้อมกับเสาน้ําแข็งในมือ จากนั้นใช้มุนวอล์กดําดิ่งลงไปยังอูโบกิน ที่บินเหมือนนกอินทรี

อูโบกิน ตกใจและไม่สามารถทรงตัว เพื่อส่งหมัดออกไปได้
ขณะที่อัลลันอยู่เหนืออูโบกิน และกําลังจะจัดการให้เสร็จ มีร่างหนึ่งปรากฏขึ้นต่อหน้าเขาและปิดกั้นการระเบิดที่มีไว้สําหรับอุโบกิน

รูม่านตาของอัลลันหดลง มันคือคุโรโร่

คุโรโร่ยืนอยู่ตรงหน้าอัลลัน ถือหนังสือลึกลับในมือซ้าย และมีโล่ที่มีเขาอยู่ในมือขวาซึ่งจะหยุดเสาน้ําแข็ง

คุโรโร่อ้าปากและพูดว่า “ ถ้านายต้องการสู้ต่อ ฉันจะเป็นคู่ต่อสู้ของนาย”

อัลลันลดมือของเขาทันทีและถอยกลับ

สายตาของเขามองไปที่หนังสือในมือของคุโรโร่ด้วยความกลัว

นั่นไม่ใช่หนังสือธรรมดา มันเป็นความสามารถพิเศษของคุโรโร่ หนังสือเล่มนี้สามารถขโมยความสามารถของเห็นของผู้คนได้และเป็นที่รู้จักกันในชื่อสกิลฮันเตอร์ (โจรแห่งความลับ)

ด้วยเงื่อนไขบางประการ คุโรโร่จะสามารถขโมยความสามารถของเน็นและปิดผนึกไว้ในหนังสือเล่มนั้นได้

และเขาสามารถเปิดใช้ทักษะที่ขโมยมาได้ก็ต่อเมื่อ เขามีหนังสืออยู่ในมือ

โล่นั่นน่าจะเป็นหนึ่งในความสามารถที่ขโมยมาของคุโรโร่

สายตาของอัลลันเกือบมองไปที่คุโรโร่ด้วยความระแวง เขาใช้การโจมตีที่แข็งแกร่งที่สุดเพื่อฆ่าอูโบกิน แต่เพียงความสามารถเดียวที่เขามีในหนังสือเล่มนี้สามารถหยุดเขาได้อย่างง่ายดาย

บรรยากาศในเรือเริ่มตึงเครียด เมื่ออัลลันจ้องที่คุโรโร่โดยไม่ลดละ

เขาสามารถจัดการกับอุโบกินด้วยพลังปัจจุบันของเขาได้ แต่คุโรโร่นั้นแตกต่างไปจากเดิมอย่างสิ้นเชิง

ในตอนนี้ คุโรโร่อ้าปากและพูดว่า “ อย่าประหม่า ฉันจะไม่โจมตี”

เมื่อได้ยินแบบนี้ อัลลันก็ถึงกับผงะและถามว่า “ นายหมายความว่าอย่างไร? ”

“ ก็แค่ที่ฉันพูดไป แต่แน่นอน ถ้านายต้องการต่อสู้ ฉันก็จะไปสู้กับนาย ”

หลังจากพูด โล่ของคุโรโร่ก็หายไป

ดูเหมือนว่าคุโรโร่ไม่ต้องการต่อสู้จริงๆ

ตอนนี้ อูโบกินเพิ่งฟื้นตัวจากความหนาวเย็นที่เข้ามาในร่างกายของเขา เขามองไปที่คุโรโร่ และพูดว่า “ หัวหน้า ฉันขอโทษ ฉันทําให้คุณลําบาก ตอนนี้ให้ฉันคิดบัญชีเจ้า เด็กคนนี้ คราวนี้ฉันจะใช้พลังเต็มที่โดยไม่รั้งอะไรไว้”

บรรยากาศตึงเครียดขึ้นอีกครั้ง ในขณะที่หัวใจของอัลลัน ที่ผ่อนคลายกลับตึงขึ้นอีกครั้ง