HOKAGE RYOS PATH - ตอนที่ 20 เจอกับคาคาชิอีกครั้ง

บทที่ 20 เจอกับคาคาชิอีกครั้ง

 

 

สนามฝึกซ้อมที่สามที่เต็มไปด้วยร่างแยกประมาณ 500 ร่าง ทำให้รุ่นที่ 3 รู้สึกสะดุ้งหลังเล็กๆน้อยๆ จะถอยก็ถอยไม่ได้เนื่องจากว่าเธอขอให้เขามาเป็นที่ลองวิชา

รุ่นที่ 3 ถือว่าเป็นคนที่สนิทกับคุชินะเป็นอย่างมาก เมื่อเขาได้ยินว่าเธอกำลังฝึกฝนวิชาใหม่ เขาก็ได้มาดูด้วยตาของตนเอง จนเธอขอให้เขามาเป็นที่ลองวิชา

“คุชินะจัง วิชาใหม่ของเธอมันเกี่ยวกับวิชาแยกเงาหรอ?”

“ไม่ใช่อยู่แล้ว เตรียมพร้อมนะตาแก่?”

เมื่อเธอไม่ได้อยู่โหมดสัตว์หางแล้ว เธอเองก็เป็นโจนินระดับธรรมดาทำให้ฮิรุเซนรู้สึกไม่กดดันอะไร

“คาถาดาวกระจาย!” ร่างแยกของคุชินะทุกตนต่างก็ขว้างชุริเคนมาจากทุกทิศทุกทาง ทำให้รุ่นที่สามสะดุ้งก่อนที่จะประสานอิน

“คาถาดิน กำแพงดิน”

คาถานี้ครอบคลุมไปทั้ง 4 ด้าน

“ตาแก่ ติดกับชั้นละ!” เธอได้ปาดาวกระจายที่ทำออกจากจักระไป ทำให้กำแพงดินนั้นแตกกระจายราวกับขนมขบเคี้ยว

หน้าตาของรุ่นที่ 3 มืดคลํ้าก่อนที่จะประสานอินอย่างรวดเร็ว

“คาถานํ้า ลูกบอลนํ้า คาถานํ้า กำแพงวารี” เขาได้ปล่อยนํ้าออกมาเป็นจำนวนมากเพื่อมาสกัดดาวกระจายสัตว์หางที่คุชินะทำมันออกมา มันกันได้หลายส่วน แต่ก็มีส่วนที่ตกหล่น พุ่งเข้าชนฮิรุเซน

คุชินะไม่ได้ใช้พลังมากนักในการสร้างดาวกระจาย ดังนั้นฮิรุเซนจึงไม่ได้รับบาดเจ็บ นี้เป็นเหตุผลว่าทำไมฮิรุเซนถึงสามารถสกัดการโจมตีจากเธอได้

เธอมองไปยังฮิรุเซนที่เสื้อผ้าตอนนี้ ของเขาราวกับเป็นตาแก่ขอทานข้างทางแล้ว

“ก็ คุชินะ มันคงจะยากหากเจอกับนินจากับพวกนินจาหมู่บ้านสายหมอก และถ้ากำแพงดินพวกนี้ใช้ออกโดยคาเสะคาเงะ ผลมันคงไม่ออกมาเป็นแบบนี้หรอก ชั้นคิดว่าดาวกระจายของเธอจะไม่ทะลวงกำแพงของเขาได้เลย” ฮิรุเซนตอบไปตามความเป็นจริง

“แล้วถ้าชั้นใช้จักระ 9 หางสร้างมันขึ้นมาละ?” รุ่นที่ 3 ที่ได้เห็นถึงพลังของดาวกระจายมากมายที่แทบจะปกคลุมท้องฟ้าได้ก็ทำหน้ายากแล้ว ถ้าเจอดาวกระจายสัตว์หางนี้ไป คงจะไม่เดี้ยงตายหรอกหรอ?

ตอนนี้เธอสามารถสร้างร่างแยกที่มีพลังของ 9 หางได้ประมาณ 200 ตน เรียวประมาณตัวเลขไว้ที่ 500 ในอนิเมะ แค่พลังครึ่งนึงของ 9 หาง นารูโตะก็สามารถสร้างร่างแยกได้ 9000 ร่าง ถ้าหากว่าคุชินะสามารถควบคุมโหมดสัตว์หาง 4 หางได้ เธอคงสามารถสร้างร่างแยกที่มีพลังของ 9 หางได้ 500 ตน

ในโหมด 4 หาง คุชินะน่าจะสามารถต่อสู้กับซาคุโมะได้ แต่มันก็เป็นเรื่องยากที่จะเอาชนะเขาอยู่ดี

แต่เธอก็ใช่ย่อย ในขณะที่ซาคุโมะคงจะหมดจักระเกลี้ยง แต่เธอยังมีจักระที่ไร้ขีดจำกัดในร่างกายอยู่!

เรียวไม่เข้าใจว่า ทำไมคุชินะถึงไม่ได้รับผลกระทบด้านอารมณ์หลังจากที่ใช้จักระของคุรามะไปมากขนาดนั้น

เมื่อเรียวได้ถามเธอ เธอก็ได้ตอบว่า เธอจะรู้สึกไม่เป็นตัวเองตอนที่ใช้มากกว่า 3 หางขึ้นไป เรียวคิดว่าอาจจะเป็นเพราะสายเลือดของอุซึมากิก็ได้ ตราบใดที่มันเป็นเรื่องดี ก็ไม่จำเป็นที่จะต้องกังวลไปที่เรื่อง 9 หางจะสามารถควบคุมร่างกายของร่างสถิตย์ได้

เรียวใช้เวลาหลายวันในโรงพยาบาล มีกลุ่มนินจาที่กลับมาจากภารกิจในแคว้นดิน พวกเขาต้องได้รับการรักษา ดังนั้นพวกเขาจึงต้องการเรียว

การที่แยกกับเรียวนั้นทำให้คุชินะนั้นรู้สึกเบื่อเป็นอย่างมาก เธอไปยังออฟฟิศของโฮคาเงะเพื่อโวยวายเรื่องนี้

“ตาแก่ ชั้นไม่ได้รับภารกิจอะไรเลย มันไม่มีภารกิจอะไรเลยที่เหมาะกับชั้นเลยหรอ?”

รุ่นที่สามรู้ความต้องการของเธอ เขาผิวปากแล้วมองไปทางอื่น

“ไม่มีเลยอะ” รุ่นที่สามตอบ

“ถ้างั้นก็ขอลูกศิษย์ชั้นคืนมา!” คุชินะเริ่มหงุดหงิดกับท่าทางของรุ่นที่ 3 แล้ว

“คุชินะ คืองี้นะ นินจาของเราพึ่งทำภารกิจมาจากแคว้นดินกัน ดังนั้นพวกเขาจึงมีคนที่บาดเจ็บอยู่ด้วย พวกเขาเป็นฮีโร่ของพวกเรา ดังนั้นเราจึงจำเป็นต้องช่วยพวกเขา พวกเรามีนินจาแพทย์แค่หยิบมือ แค่เจ้าหน้าที่ในโรงพยาบาลไม่เพียงพอต่อความต้องการหรอก”

“ชั้นไม่สน! ถ้าไม่ให้ภารกิจกับชั้นก็คืนลูกศิษย์ชั้นคือมา!” คุชินะเถียงจนคอเป็นเอ็น

ฉากนี้รุ่นที่สามเห็นจนเบื่อ คุชินะทั้งดื้อรั้น หัวแข็งยิ่งกว่าอะไร สุดท้ายแล้วเธอก็ได้กระทืบเท้าออกจากสำนักงานด้วยความโมโห

โรงพยาบาลของโคโนฮะนั้นต้องการกำลังคนเป็นอย่างมาก พวกเขาทำงานตลอด 24 ชั่วโมง เพื่อพยายามที่จะรักษานินจาที่บาดเจ็บ สองสามวันถัดมาหลังจากที่เรียวรักษาทุกคนเสร็จ เรียวกับพนักงานคนอื่นๆก็ได้เวลาพักเสียที

ภายในออฟฟิศทำงานของโฮคาเงะ ฮิรุเซนมีความสุขเป็นอย่างมากที่เรียวอยู่ในหมู่บ้านโคโนฮะ ไม่ว่านินจาคนนั้นจะใกล้ตายขนาดไหน เรียวก็ชุบชีวิตพวกเขาขึ้นมาได้

“ไปบอกเรียวว่าถ้าทำงานเสร็จแล้วก็ไปหาคุชินะ” โฮคาเงะออกคำสั่งกับหน่วยลับของเขา

“ครับท่านโฮคาเงะ” หลังจากที่ได้รับคำสั่งแล้ว หน่วยลับคนนั้นก็เอาข้อความไปบอกแก่เรียวในทันที

ในวันถัดมาเรียวได้มายังสนามฝึกที่ 3 เขารู้สึกแปลกใจมาก มีอีกคนที่อยู่กับคุชินะ ใส่หน้ากากปิดส่วนล่างสีดำ ผมสีเงิน แววตาเหมือนปลาตาย!

“โอ้ นี้ไม่ใช่ฮาตาเกะ คาคาชิที่โด่งดังหรอกหรอเนี้ย?” เรียวพูดออกมาด้วยรอยยิ้ม

“เจ้าบ้าเรียว” หลังจากที่พวกเขาไม่ได้เจอกันมานาน พวกเขาก็คุยกันเรื่องตลกๆ คาคาชินั้นก็ยังมองเรียวเป็นเหมือนคู่แข่งอยู่

“เห็นนายยังมีหนี้เก่ายังไม่ชำระอยู่ อยากแก้มือมั้ย?” เรียวถามออกมา

“แน่นอน!” คาคาชิพยักหน้า

เรียวอยากทราบความก้าวหน้าของคาคาชิตลอด 2 ปีมานี้ คาคาชิยังเรียนวิชาพันปักษาได้เร็วกว่าในมังงะ เรียวหวังว่าคาคาชิจะมีฝีมือที่ก้าวกระโดด

เรียวเปิดโหมดจักระสายฟ้าของเขา ก่อนที่จะชักมีดจักระแล้วถ่ายจักระของเขาให้กลายเป็นมีดพันปักษา ตอนนี้เขาพร้อมแล้ว!

“นี้คือโหมดจักระสายฟ้าที่พ่อชั้นบอกว่ามันแข็งแกร่งมากๆสินะ?” คาคาชิที่เห็นเช่นนั้นก็ถามเรียว

“ไม่รู้สิ แต่ชั้นอยากใช้โหมดนี้กับนายหน่ะ”

คาคาชิไม่คิดว่าเรียวจะเร็วถึงขนาดนี้ แค่พริบตาเดียวเรียวก็มาอยู่ที่ด้านหน้าของเขาแล้ว

“คาถาดิน กำแพงดิน!” คาคาชิพยายามหลบการโจมตีของเรียว เรียวเร็วเป็นอย่างมาก จำเป็นต้องจำกัดการเคลื่อนไหวเสียก่อน

“คาถาดิน ทรายดูด คาถานํ้า คลื่นนํ้า!” คาคาชิใช้คาถานินจาออกมา ทำให้มีทรายดูดปรากฎอยู่รอบตัวของเขา

“พยายามที่จะลดความเร็วของชั้นงั้นเหรอ?” แน่นอนว่าคาคาชิไม่สามารถตามความเร็วของเรียวทัน ดังนั้นเขาจึงต้องให้ความเร็วของเรียวนั้น เท่าๆกันกับเขา