Haven Online ผ่าพิภพ พิชิตออนไลน์

HO บทที่ 57 เนเซ็นต์โซล

เมลติ้งสโนว์เปิดรายชื่อเพื่อนขึ้นมา เขาไล่ดูรายชื่อและก็พบกับลูกพี่ลูกน้องของเขา

เขาได้ส่งข้อความถามว่า “ตอนนี้สะดวกคุยรึเปล่า” ไม่กี่วินาทีต่อมา ลูกพี่ลูกน้องตอบว่า “สะดวก มีเรื่องอะไรรึเปล่า

จากนั้นเมลติ้งสโนว์ได้กดคุยผ่านวีดิโอคอล

เมื่ออีกกดรับสายวิดีโอคอล สิ่งที่เด็กหนุ่มได้เห็น มันทําให้เขาต้องประหลาดใจ

“พี่ซื่อซวน หน้าพี่เปื้อนอะไรน่ะ”

“มันก็แค่เขม่าจากตอนที่ฉันกําลังตีเหล็กนะ” ซื่อซวนพูดอย่างเขิน ในขณะถูเขม่าออกมาจากใบหน้าของเขา “และอีกอย่างเมื่อกี้ นายได้พูดชื่อจริงของฉันในเกมนะ”

“อ่อ ขอโทษครับพี่โซล”

ชื่อตัวละครของลูกพี่ลูกน้องของเขาคือ เนเซ็นต์โซล แต่คํามันออกเสียงยากดังนั้นเขาเรียกเขาเพียงแค่โซล

“มีเรื่องอะไรเหรอ?” เนเซ็นต์โซลถามอย่างเป็นห่วง “ปกตินายไม่วิดีโอคอลหาฉันนี่”

“พี่รู้จักคนที่ชื่อหลี่หมิงมั้ย?”

เมลติ้งสโนว์ถามตรงๆโดยไม่อ้อมค้อม เขาสังเกตเห็นสีหน้าของเนเซ็นต์โซลเปลี่ยนไปทันทีที่ได้ยินชื่อของผู้หญิงคนนั้น

หลังจากที่เนเซ็นต์โซลคิดอยู่พักหนึ่ง เขาก็ตอบว่า “ชื่อฟังดูคุ้นๆ เหมือนเคยได้ยินที่ไหนมาก่อน นายถามฉันทําไมเหรอ”

“ก็เธอเป็นแฟนของพี่ชายของผมแต่เธอพยายามเข้าใกล้ผมมากเกิน ในตอนแรกผมคิดว่าเธอคงอยากให้พี่ชายเห็นว่าเธอเข้ากับผมได้ดี แต่ตอนนี้ผมคิดว่ามันไม่ใช่อย่างนั้น”

“เธอทําอะไรให้นายไม่สบายใจเหรอ?” เนเซ็นต์โซลถามอย่างเป็นห่วง “นายสามารถพูดกับฉันได้นะ”

เมลติ้งสโนว์ส่ายหัวอย่างรวดเร็ว “มันไม่ใช่อะไรแบบนั้น ผมคิดว่าที่เธอเข้าใกล้ผมเพราะต้องการใช้ผมติดต่อกับพี่มากกว่า”

“ทําไมนายถึงคิดแบนั้นล่ะ” เนเซ็นต์โซลยังรู้สึกกังวล แม้เมลติ้งสโนว์จะตอบมาแล้วก็ตาม

จากนั้นเมลติ้งสโนงก็ได้เล่าเรื่องราวทุกอย่างที่เกิดขึ้นระหว่างเขากับโรสลิลลี่ เขาเล่าให้ฟังว่าก่อนหน้านี้ไม่กี่นาที เธอได้พูดชื่อจริงของเนเซ็นต์โซลอย่างเสน่ห์หา ดูเหมือนเธอจะมั่นใจด้วยว่าเนเซ็นต์โซลจะรู้จักชื่อจริงของเธอ

“นายควรบอกเรื่องนี้ให้พี่ชายขอนายรู้” เนเซ็นต์โซลกล่าวอย่างจริงจัง

“ผมเคยบอกแล้วแต่พี่ชายหลงเธออย่างหัวปักหัวป่า ไม่มีทางที่พี่เขาจะฟังผมแน่นอน” เมลติ้งสโนว์กล่าวพลางกรอกตา

“ถ้าเป็นแบนั้น ฉันเองก็จนปัญญาเหมือนกัน” เนเซ็นต์โซลกล่าว พลางถอนหายใจ “ไว้ฉันจะลองพูดกับพี่ชายของนายเอง แต่ฉันไม่รู้จะได้ผลมั้ย นายก็รู้ว่าความสัมพันธ์ของพวกเราไม่ค่อยจะดีนัก”

“ผมรู้…แต่ว่าผมก็สงสัยมากตลอดเหมือนว่าพี่ไปทําอะไรทําไม เขาถึงเกลียดพี่แบบนี้” เมลติ้งสโนว์ถามอย่างสงสัย

“อืม…สาเหตุที่พวกเราทะเลาะกัน มันมาจากผู้หญิงคนหนึ่ง ย้อนกลับไปตอนที่พี่ของนายอายุ 12 และฉันอายุ 13 พี่ชายของนายหลงชอบผู้หญิงคนหนึ่งแต่เธอไม่ชอบเขาแต่เป็นฉันแทน” เนเซ็นต์โซลกล่าว

“เพราะเรื่องแค่นั้นเหรอ ผมไม่เชื่อหรอกน่า” เมลติ้งสโนว์กล่าว

“ก็ตอนนี้เขาได้สารภาพรักกับเธอกลางห้องเรียนต่อหน้าเพื่อนร่วมชั้นทุกคน นอกจากเธอจะปฏิเสธเขาแล้ว เธอยังพูดอีกว่าที่เธอเข้าใกล้เขาเพื่อที่จะมาหาฉัน จากนั้นเรื่องนี้ได้กระจายออกไปเป็นวงกว้างจนทําให้เขาทนไม่ไหวและลาออกจากโรงเรียนไป” เนเซ็นต์โซลกล่าวด้วยสีหน้าที่ซับซ้อน

เมลติ้งสโนว์เข้าใจดีว่า ลูกพี่ลูกน้องได้พยายามช่วยพี่ชายของเขา จากการนินทาแต่เขาก็ทําไม่สําเร็จ

เขาพอจะเข้าใจความรู้สึกของพี่แต่เขาก็ผิดหวังกับพี่ในเวลาเดียวกัน เนื่องจากประวัติศาสตร์มันจะกลับมาซ้ํารอยเดิม

“ไว้ให้ผมพูดเรื่องนี้กับพี่แทนละกัน หากผมพูดไปแล้ว เขายังไม่ฟังผมอีก ผมจะปล่อยให้เขาเจอความจริงด้วยตัวเอง” เมลติ้งสโนว์กล่าว

“เราคงทําได้แค่นี้แหละ” เนเซ็นต์โซลกล่าวด้วยรอยยิ้มเล็กๆ

“ยังไงก็เถอะ ผมจะอยู่ที่นี่อีกแค่ 2สัปดาห์เท่านั้น จากนั้นผมก็จะกลับไปหาเพื่อนของผม ผมรําคาญเรื่องพวกนี้เต็มทนแล้ว”

“เพื่อนของนาย ใช่ดรายแอดคนนั้นที่อยู่ในรึเปล่า” เนเซ็นต์โซลถาม

ในขณะที่เมลติ้งสโนว์กําลังจะตอบนั้น จู่ๆก็มีเสียงข้อความจากดริฟติ้งคลาวน์ดังขึ้นมา

“ตายยากจริงๆ” เมลติ้งสโนว์กล่าวพร้อมเปิดข้อความขึ้นมาอ่าน หลังจากอ่านเสร็จ เขาก็ชักสีหน้าไม่พอใจขึ้นมา

“หึม…เกิดอะไรขึ้น” เนเซ็นต์โซลถามหลังจากที่เห็นสีหน้าที่ไม่ค่อยจะสู้ดี

“ฉันล่ะเกลียดพี่ชายของฉันจริงๆ เพราะเขาเลยทําให้ฉันพลาดการผจญภัยอันยิ่งใหญ่ไปได้” เมลติ้งสโนว์กล่าวอย่างอารมณ์เสีย

“มันเป็นการผจญภัยแบบไหน ถึงทําให้นายอารมณ์เสียแบบนี้” เนเซ็นต์โซลกล่าวพลางหัวเราะ

“พี่ไม่เข้าใจ พี่ดริฟได้แผนที่สมบัติระดับ 1 ที่มีสัญลักษณ์โซ่ทองคํา แม้ว่าเขาจะบอกว่าฉันสามารถเข้าร่วมกับเขาได้ในภายหลัง แต่ก็ยัง…” เมลติ้งสโนว์กล่าวอย่างเศร้าๆ

“ดูเหมือนเพื่อนของนาย จะมีอะไรที่ตื่นตาเช่นนี้ตลอดเลยนะ” เนเซ็นต์โซลรู้สึกสนใจเรื่องของดริฟติ้งคลาวด์

เมื่อเห็นว่าลูกพี่ลูกน้องของเขาสนใจเพื่อนของเขา นั่นทําให้เมลติ้งสโนว์ร่าเริงขึ้นเล็กน้อย เขาเลยเริ่มเล่าการผจญทั้งหมดของพวกเขาให้เนเซ็นต์โซลฟัง ยิ่งเด็กหนุ่มเล่าเรื่องราวมากเท่าไหร่ก็ยิ่งทําให้เนเซ็นต์โซลสนใจเขามากขึ้นเท่านั้น