Half Line ข้ามเส้นนี้ไป ระวังตกหลุมรัก - ตอนที่ 34

พอเห็นสีหน้าที่ดูจะพึงพอใจของมูคยอมแล้ว ฮาจุนเองก็สบายใจ เมื่อมีความมั่นใจขึ้นมาบ้างแล้ว ก็เริ่มขยับเอวขึ้นลง

“อือ อื๊อ”

หลังจากที่ได้มีเซ็กซ์กับมูคยอมหลายครั้ง ฮาจุนเองก็สามารถรับรู้ถึงสวิตช์ในร่างกายของตัวเองได้ ความรู้สึกที่ผนังด้านในที่มีเลือดคั่งจากการกระตุ้นอันยาวนานแยกออกอย่างต่อเนื่องมาพร้อมกับความปวดร้าวอย่างหลีกเลี่ยงไม่ได้ แต่ร่างกายที่คุ้นเคยกับความสัมพันธ์มากขึ้นกลับรู้สึกดีมากกว่าเจ็บปวด

ฮาจุนขยับเอวโดยจ่อส่วนที่ตัวเองรู้สึกได้มากที่สุดให้ตรงกับปลายแก่นกายของมูคยอมโดยไม่รู้ตัว ความไม่ราบเรียบที่นูนขึ้นมามากที่สุดของแก่นกายที่เชื่อมต่อตั้งแต่แท่งร้อนไปจนถึงส่วนปลายถูกเสียดสีหลายต่อหลายครั้ง อีกทั้งยังสะกิดและถูไปบนต่อมลูกหมากที่ปูดบวม

“อ๊ะ อะ อึก อ๊า…”

เป็นความพึงพอใจที่ส่งเสียงร้องออกมายาวๆ ด้วยตัวเอง จึงไม่ง่ายเลยที่จะกลั้นเอาไว้

ฮาจุนหยุดขยับเอวและตัวสั่น โดยที่เอามือค้ำไว้ที่หน้าอกของมูคยอมอีกครั้งเพื่อประคองตัว เมื่อมาถึงจุดหนึ่ง เขาก็ไม่สามารถควบคุมความรู้สึกดีอันรุนแรงที่แผ่ซ่านไปทั่วร่างกายราวกับจะทำให้เป็นอัมพาตไปทั้งตัวได้ ในหัวของเขาว่างเปล่าคิดอะไรไม่ออก ภาพที่อยู่ข้างหน้าหมุนเคว้งไปมา

ปั้ก พอมูคยอมยกเอวขึ้นอย่างแรงราวกับรอไม่ไหวอีกต่อไป ร่างกายของฮาจุนก็ลอยขึ้นเล็กน้อยและทรุดฮวบลงมา

อีกครั้ง ฮาจุนเอนหัวไปข้างหลังและกรีดร้องออกมา

“อ๊ะ!”

“ขยับไม่กี่ครั้งแล้วก็หยุดอยู่นั่น”

“อ๊ะ อ๊ะ อ๊า!”

ตัวของฮาจุนสั่นไหวอย่างแรงไปตามการโยกตัวขึ้นอย่างแรงของมูคยอม เหมือนกับตุ๊กตาที่หลุดออกจากเชือก เมื่อแก่นกายที่แทงเข้าไปจากล่างขึ้นบนจนถึงจุดที่อยู่ลึกเข้าไปถึงในท้อง ความรู้สึกดีที่เหมือนอาการช็อกที่สั่นสะเทือนจนชาไปถึงด้านบนสุดของหัวก็พรั่งพรูออกมาอย่างไม่หยุดยั้ง ฮาจุนที่ทนไม่ไหวจึงรีบลุกขึ้นและพยายามจะหนีไป

แต่มูคยอมยื่นมือไปคว้าแขนของฮาจุนเอาไว้ได้เสียก่อน มือใหญ่โอบรอบข้อมือเอาไว้เหมือนกับกุญแจมือ ฮาจุนที่ถูกดึงแขนลงมาไม่สามารถขยับไปไหนได้ และเริ่มครางออกมาเหมือนกับสะอึกสะอื้นทั้งๆ ที่นั่งอยู่บนตัวของมูคยอมราวกับถูกจับกุมอยู่ในท่านั่ง มูคยอมขยับเอวเร็วขึ้นกว่าเดิม

“ฮึก อ๊า อะ อึก อือ…!”

ร่างกายโยกขึ้นอย่างรวดเร็วจนไม่สามารถส่งเสียงออกมาได้ เสียงครางที่ดังออกมาจึงปนเปกันไปหมด เมื่อมูคยอมดึงแขนไปหาตัวเอง ตัวของฮาจุนจึงล้มอยู่บนร่างกายท่อนบนของมูคยอมที่นอนหมิ่นเหม่ หน้าอกและหน้าท้อง

ของทั้งคู่จึงสัมผัสกัน

มูคยอมโอบเอวของฮาจุนเอาไว้ทั้งๆ ที่ยังรวบข้อมือเอาไว้อยู่ จากนั้นก็กลับไปอยู่หลังเอวพร้อมกับแขน ฮาจุนจึงมีสภาพเหมือนถูกมัดข้อมือเอาไว้ด้านหลัง แต่ระหว่างนั้น ร่างกายท่อนล่างก็ยังโยกขึ้นอย่างแรงอยู่ตลอด ความรู้สึกดีอันไร้ความปรานีถาโถมเข้ามาจนรู้สึกเจ็บปวดในท้อง ฮาจุนฝังหน้าลงกับต้นคอและไหล่ของมูคยอมและถูหน้าผากไปมา

“อ๊า อะ อ๊ะ อื้อ!”

“ที่ผ่านมา ไม่มีใคร สอนอะไรแบบนี้ ให้เลยเหรอ”

มูคยอมถามราวกับเยาะเย้ย นี่มันคืออะไรกัน ไม่รู้เลยว่าหมายความว่ายังไง ฮาจุนส่ายหน้าด้วยความมึนงง

“โยกเอวให้มันดีๆ ยังทำไม่เป็นเลย เคยคบแต่คนกระจอกๆ หรือยังไง”

“อื๊อ อึก อือ ขอโทษ…”

พอเขาเอ่ยคำขอโทษโดยอัตโนมัติเพราะคำซักถามนั่น มูคยอมก็ขยับตัวเล็กน้อยเหมือนหัวเราะอีกครั้ง ที่ตอบไปมันแปลกเหรอ? จังหวะที่ฮาจุนเม้มปากแล้วเผลอกลั้นเสียงครางโดยไม่รู้ตัว มูคยอมก็ปล่อยมือเขาให้เป็นอิสระ

แฮ่กๆ ฮาจุนหายใจหอบแล้วรีบคว้าไหล่ของมูคยอมไว้ มันเป็นการขยับตัวตามสัญชาตญาณเพื่อลดแรงกระแทกให้สอดใส่ไม่ลึกนัก คราวนี้มือของมูคยอมเลยจับเชิงกรานของฮาจุนไว้

“โยกไปมาแบบนี้”

มูคยอมโยกเชิงกรานที่จับเอาไว้ให้ขยับไปมา แก่นกายหนาที่อัดแน่นอยู่ในตัวเสียดแทงมุมที่ผิดแปลกไปจากเดิมของผนังด้านใน จึงทำให้เกิดความรู้สึกดีใหม่ๆ ขึ้นมา ฮาจุนไม่สามารถส่งเสียงออกมาได้ เขาเปิดปากกรีดร้องอยู่อย่างเงียบๆ โดยที่ฝังหน้าลงไปที่ไหล่ของมูคยอม

มูคยอมที่มองลงไปยังต้นคอที่สั่นเทาใต้ศีรษะที่ฝังอยู่บนไหล่ของตัวเอง เปลี่ยนการเคลื่อนไหวและหมุนสะโพกของฮาจุนที่นั่งอยู่บนตัวเองเป็นวงกลม

“หมุนแบบนี้ด้วย ทำแบบนี้ไง”

“ฮ๊า อึ๊ก อือ… อะอ๊า!”

“ดูสิ นายก็รู้สึกดีใช่ไหม”

“อือ อะ อึ๊ก! อะอือ รู้สึกดี”

ปลายแก่นกายติดอยู่ในจุดที่ลึกมากและกวัดแกว่งไปมาอยู่ในร่างกาย ไม่ว่าจะทำยังไงก็ไม่สามารถทิ้งความรู้สึกดีที่แผ่ซ่านไปทั่วทั้งในและนอกกายได้ ฮาจุนจึงตอบพลางพยักหน้าอย่างไร้สติ มือที่ทั้งใหญ่และแข็งแกร่งของมูคยอมขยับเอวของฮาจุนให้ขึ้นลง ไปซ้ายทีขวาทีตามอำเภอใจ เสียงครางอันเร่าร้อนจึงออกมาจากปากของฮาจุนไม่หยุด

ระหว่างนั้น เอวที่ทั้งแข็งแกร่งและอ่อนพลิ้วที่กล้ามเนื้อหลังก่อตัวกันจนแน่นก็คุ้นเคยกับเทคนิคของท่าใหม่ได้ในไม่ช้า มูคยอมสังเกตได้ว่าฮาจุนกำลังขยับไปตามที่ต้องการแม้จะไม่มีมือของตนเองจับเอวเอาไว้ มูคยอมจึงค่อยๆ ปล่อยมือที่จับเอวเอาไว้ เหมือนกับปล่อยมือระหว่างสอนขี่จักรยาน โดยที่คนขี่ไม่รู้ตัว และคว้าสะโพกที่สั่นไหวอยู่บนร่างของตนเองเอาไว้

ตอนนี้ฮาจุนโอบแขนไว้ที่หลังคอของมูคยอมแทนที่จะหนี และกระทั้นกระแทกเอวขึ้นลงหรือหมุนไปมาเพื่อกวัดแกว่งผนังด้านในด้วยตัวเอง

“ฮ๊า ฮ๊าาา อะ อ๊ะ!”

“เก่งแล้วนี่ โค้ชอี”

ตีสะโพกราวกับชื่นชมได้ไม่นาน ร่างกายของฮาจุนก็สั่นสะท้าน แต่เพราะมีการขับน้ำรักไปหลายต่อหลายครั้งแล้ว น้ำรักเหลวๆ จึงไหลออกมาเป็นทาง เขาไปถึงจุดสุดยอดจากการขยับเอวจากข้างบนด้วยตัวเอง

มูคยอมพยายามนับดูว่าเป็นการถึงจุดสุดยอดครั้งที่เท่าไร แต่ก็ล้มเลิกกลางคัน อาจจะเป็นเพราะร่างกายอ่อนไหวมากขึ้น ระยะห่างในการถึงจุดสุดยอดของฮาจุนจึงสั้นลงเรื่อยๆ มูคยอมยิ้มบางๆ ราวกับพอใจที่ได้เห็นภาพนั้น แล้วก็สบตาเข้ากับฮาจุน ไม่รู้ว่าจงใจหรือไม่รู้ตัว ฮาจุนเผยอปากออกเล็กน้อยเหมือนกับคนที่มีอะไรจะพูดพร้อมกับมองเขา

เป็นสีหน้าที่บอกว่าอยากจูบอย่างที่เคยแสดงให้เห็นตั้งแต่วันแรก

ถึงการจูบจะไม่ใช่เรื่องยาก แต่พอเห็นท่าทีวู่วามโดยไร้คำพูดใดๆ แบบนี้แล้ว ก็ดันอยากจะเอาแต่ใจตัวเองขึ้นมาดื้อๆ มูคยอมก้มหน้าลงไปเหมือนจะจูบ แล้วก็จัดแจงให้ฮาจุนนอนลงบนเตียงอีกครั้งโดยที่ไม่ได้เอาแก่นกายที่ฝังลึกอยู่ข้างในออก แทนการจูบ

“อ๊ะ เดี๋ยวก่อน… ฉันยัง…”

มูคยอมประกบปากลงไปบนปากของฮาจุนที่กำลังจะพูดออกมาว่า ‘คงทำต่อไม่ได้’ หรือไม่ก็ขอให้เขารอ เพื่อลบล้างคำพูดที่กำลังจะออกมาจึงกดริมฝีปากนุ่มๆ และใช้ลิ้นจั๊กจี้ลิ้นของอีกฝ่าย พอสอดลิ้นเข้าไปถึงช่องคออย่างที่ฮาจุนชอบ ร่างกายก็หมดเรี่ยวแรงที่จะผลักมูคยอมออกไป ผนังด้านในที่ห่อหุ้มมูคยอมเอาไว้ ขยับและบีบรัดราวกับรู้สึกได้มากขึ้นราวกับร่างกายที่บีบรัดภายในให้แคบลงด้วยการจูบเป็นสิ่งที่มีมาแต่เกิด พอเอาลิ้นที่สอดเข้าไปขูดกับเพดานปาก ส่วนล่างก็กระตุกราวกับว่าส่วนที่โลมเลียไม่ใช่ปากแต่เป็นช่องทางรัก

ระดับการตอบสนองของฮาจุนที่เหมือนเดิมทุกครั้ง ไม่สิ ดีขึ้นเรื่อยๆ ถูกใจมูคยอมเสียเหลือเกิน แม้ความต้องการที่สงบลงไปบ้างจะปะทุขึ้นมาอีกครั้งก็ตาม ระหว่างที่ฮาจุนกำลังพยายามอยู่ข้างบน มูคยอมก็ขยับเอวดุนดันภายในของร่างกาย

ที่ห่อหุ้มตัวเองเอาไว้อย่างดุดันราวกับพลังจำนวนมากที่ถูกใช้ไปได้ฟื้นฟูกลับคืนมาจนเต็มอีกครั้ง เสียงกรีดร้องของฮาจุนที่ถูกยั้งไว้ด้วยจูบ ไม่สามารถออกมาได้อย่างเต็มที่และถูกกลืนหายไป

หลังจากที่ใส่ไปไม่ยั้งแบบนั้นแล้ว พอร่างที่อยู่ข้างล่างเริ่มสั่น เขาก็ขยับเอวเบาลงและเปลี่ยนมาถูส่วนบนต่อมลูกหมากด้วยปลายแก่นกาย ถึงตอนที่เป็นคนกระแทกเอวด้วยตัวเองจะสามารถหยุดได้ แต่ตอนนี้ไม่มีอะไรที่ฮาจุนสามารถทำได้เลย

“อือ อื้อ อะ…อื๊อ!”

ถึงฮาจุนจะดิ้นราวกับต้องการจะออกจากด้านล่างของมูคยอม แต่ร่างกายที่ใช้เรี่ยวแรงไปจนหมดกลับทำได้แค่ดิ้นอย่างอ่อนแรง การขัดขืนจึงจบลงแค่นั้น พอปล่อยริมฝีปากให้เป็นอิสระ ก็ขอร้องราวกับทำท่าจะร้องไห้ เสียงของฮาจุนที่ได้ฟังในเวลาแบบนี้นี่แหละ คือเครื่องดื่มฉลองชัยชนะที่หอมหวานที่สุดที่มูคยอมเคยดื่มหลังจากการแข่งขัน

“อะ อ๊า… หยะ หยุด อื๊อ… ขอร้อง หยุดที… อือ อี๊อออ!”

ในขณะที่สนุกกับเสียงครางอันหวานหูก็ดุนดันลึกเข้าไปซ้ำๆ จนถึงจุดที่ผนังด้านในคับแคบลงทันทีโดยไร้ซึ่งคำเตือนใดๆ ฮาจุนเงยหน้าขึ้นและเริ่มกรีดร้องอย่างเร่าร้อนออกมา

“อ๊า อ๊ะ! แฮ่ก อ๊า!”

ปลายนิ้วขูดไปบนที่นอน พลังที่พลุ่งพล่านแทรกเข้าไปด้านในของต้นขาขาวๆ ที่ทั้งหนาและเต่งตึงแล้วก็คลายออก ร่างกายสั่นสะท้านไปทั้งตัวเริ่มจากขาและเชิงกรานราวกับเครื่องยนต์ที่เสีย ขาทั้งสองข้างที่วางลงอย่างแผ่วเบาไถลไปบนที่นอนและขยับขึ้นลง สะโพกหดเกร็งและเอวลอยอยู่เหนือที่นอนอยู่เรื่อยๆ

มูคยอมที่สอดใส่เข้าไปเป็นครั้งสุดท้ายอย่างแรงจนเกิดเสียงดังปั้ก จับเชิงกรานของฮาจุนเอาไว้แน่นพร้อมกับหยุดขยับเอว เพื่อทำให้ฮาจุนอยู่กับที่หนีไปไหนไม่ได้ เมื่อถึงจุดนี้แล้ว แม้จะไม่ขยับต่อโดยที่ยังฝังลึกอยู่ข้างใน ฮาจุนก็ไม่สามารถทนกับความรู้สึกดีได้

กระดูกอ่อนของลำคอที่เอนหงายไปข้างหนึ่งจนตึงสั่นไหว ริมฝีปากที่ค่อยๆ เผยอออกก็สั่นสะท้านเช่นกัน แม้แต่ลิ้นก็ยังแลบออกมานิดๆ ราวกับถูกบีบคอ

“อะ… อ๊า…! อือออ อื้อ…!”

ถึงจะแสดงให้เห็นว่ากำลังรู้สึกถึงการไปถึงจุดสุดยอดของความสุขไปทั่วร่าง แต่แก่นกายของฮาจุนกลับไม่แข็งตัวและไม่ปล่อยอะไรออกมาเลย มูคยอมแสยะยิ้มออกมา ภาพที่ร่างกายของชายคนเดียวกันรู้สึกแบบนี้ ภาพที่ถูกผลักดัน

ไปให้ถึงขีดสุดของจุดสุดยอดแบบนี้เพราะเขา จะให้มองกี่ครั้งก็ไม่เบื่อ

ฮาจุนที่สั่นไหวอยู่กับที่โดยที่โดนจับเอวเอาไว้ ยกมือที่ขยำผ้าปูที่นอนเอาไว้ขึ้นมาปิดหน้า มูคยอมปล่อยให้ฮาจุนรู้สึกได้อย่างเต็มที่ขณะที่เขาค่อยๆ หมุนเอวกวัดแกว่งด้านใน

“อะอ๊า… อะ อ๊า อ๊ะ! อ๊า ฮึ๊กก ฮึก ฮ๊า อ๊า…!”

“แฮ่ก…”

ภายในบีบรัดและคลายออกไปตามอารมณ์พร้อมกับรูดแก่นกายขึ้นลงและรัดแน่นราวกับกวัดแกว่ง มูคยอมสนุกกับผนังด้านในอันอ่อนนุ่มที่เคลื่อนไหวอย่างต่อเนื่อง ความรู้สึกดีในตอนที่ร่อนเอวกระแทกใส่ไม่ยั้ง และความรู้สึกดีที่ได้สนุกไปกับเรือนร่างของฮาจุนไปอย่างช้าๆ มีรสชาติที่แตกต่างกันไป

“อึกกก ฮึ๊ก อื้อ…”

ร่างกายเต็มไปด้วยความรู้สึกของการขับน้ำรักทับซ้อนกันเป็นชั้นๆ จากการเสร็จทางด้านหลังไปหลายต่อหลายครั้ง แถมยังไม่สามารถทนความรู้สึกเจ็บปวดเยื่อหุ้มผนังที่อ่อนไหวตั้งแต่ก่อนที่จะไปถึงจุดสุดยอดที่เพิ่งจะเกิดขึ้น สุดท้ายฮาจุนจึงร้องไห้สะอึกสะอื้นออกมา

มูคยอมมองลงไปที่ใบหน้านั้น และรู้สึกได้ถึงแรงสั่นสะเทือนที่ตัวเขาเป็นคนสร้างขึ้นมาผ่านร่างกายที่แนบชิดกันได้พอสมควร เขายิ้มออกมาบางๆ ราวกับเพิ่งจะรู้สึกพอใจ ถึงแม้จะเคยทำกับใครต่อใครมาหลายคน แต่ก็ได้ถามในสิ่งที่ไม่เคยถามมาก่อนในชีวิตกับฮาจุนอยู่บ่อยๆ เหมือนกับเป็นเด็กน้อยที่เพิ่งเคยเรียนรู้เซ็กซ์เป็นครั้งแรก เขาเอามือที่ปิดใบหน้าของฮาจุนออก และเสยผมที่เปียกเหงื่อไปด้านหลังจนเผยให้เห็นหน้าผากขาว

“อีฮาจุน ชอบไหม”

“อ๊า ฮึก อือ ชอบ แฮ่ก ชอบ…”

ฮาจุนที่ตอบออกมาแบบนั้น แม้ว่าจะน้ำตาไหลออกมา แต่ก็สบตาอันพร่ามัวกับมูคยอมราวกับว่าต้องทำแบบนั้นเท่านั้น เพราะชอบการแสดงออกแบบนั้น เวลาที่มีเซ็กซ์ก็ต้องร้องออกมาหนึ่งครั้ง พอร้องออกมาแบบนั้นแล้วอีกฝ่ายก็จะถาม

ตอนแรกๆ ทำแค่สองสามครั้งก็ได้เห็นน้ำตาแล้ว แต่ตอนนี้เขาทนได้นานเกิดคาด รู้งี้ถ้าร้องให้เร็วกว่านี้ อีกฝ่ายก็อาจจะรังแกกันน้อยกว่านี้ก็ได้ มูคยอมก้มหน้าลงเลียน้ำตาของฮาจุน และถูริมฝีปากกับดวงตาที่เปียกชื้น แต่แทนที่น้ำตาจะหยุดไหล กลับไหลออกมาหนักกว่าเดิม ปากของมูคยอมจึงเปียกชุ่มไปด้วยน้ำตา

นิ้วของมูคยอมคลำขึ้นไปหาข้อมือของฮาจุนที่วางเอาไว้เฉยๆ บนที่นอน เขาใช้นิ้วโป้งกดกล้ามเนื้อรูปกระดูกที่เรียวบางตรงกลางข้อมือเบาๆ และใช้นิ้วปัดขึ้นไปถึงบนฝ่ามือ เมื่อมือของทั้งสองสัมผัสและประสานเข้าด้วยกัน นิ้วของฮาจุนก็สั่นไหวและจับมือของอีกฝ่ายเอาไว้

“อ่า… อะอ๊าา! อ๊า! อ๊า!”

อีกฝ่ายเริ่มขยับเอวอีกครั้งโดยที่ยังจับมือเขาเอาไว้แน่น เมื่อเริ่มดุนดันด้านในที่ยังบีบรัดอยู่ เสียงอันยั่วยวนที่กลายเป็นเสียงร้องก็ดังเข้ามาในหูอย่างชัดเจน พร้อมกับเสียงแฉะๆ ที่ผิวหนังชื้นๆ กระทบกัน แต่มูคยอมก็ยังไม่ยอมหยุด

***

มูคยอมที่ขับน้ำรักอีกครั้งในตัวของฮาจุนเสร็จ มองลงไปที่ผู้ชายที่หายใจหอบราวกับปลาที่ขึ้นมาบนบก ช่องทางรักที่ได้รับน้ำรักอย่างเต็มที่ ไม่สามารถเก็บกักเอาไว้ได้หมด จึงไหลลงมาเป็นสาย เขาคิดในสิ่งที่ยากที่จะเป็นจริงได้ ที่อยากจะขับน้ำรักเข้าไปจนกว่าหน้าท้องสวยๆ จะเต่งตึง และดึงแก่นกายที่อยู่ลึกเข้าไปข้างในออกพร้อมกับลุกขึ้นยืน

ร่างกายที่มีกล้ามเนื้อสีแทนที่ชื้นแฉะไปด้วยเหงื่อและของเหลวในร่างกาย ทุกสัดส่วนส่องประกายรับแสงไฟสีส้มที่ไม่สว่างนัก ถึงจะทำต่ออีก แต่ก็อยากจะไปล้างเนื้อล้างตัวสักครั้ง มูคยอมมองฮาจุนที่นอนอยู่และพูดออกมา

“ต้องไปล้างเหงื่อออกสักหน่อย ถ้านายอยากอาบน้ำก็ไปอาบ หรือไม่ก็พักต่ออีกหน่อย แล้วแต่นายเลย

“อือ…”

มูคยอมออกจากห้องไประหว่างที่ฮาจุนนอนพยักหน้าอย่างอ่อนแรง ฮาจุนที่นอนตะแคงมองประตูที่เปิดออกและปิดลง หลับตาลงชั่วขณะ

ห้องที่เปิดไฟดวงเล็กๆ เพียงดวงเดียวทั้งมืดและเงียบงัน ห้องที่ดังไปด้วยเสียงร่วมเพศที่ชื้นแฉะราวกับเสียงน้ำ เสียงครางของเขาและมูคยอม หรือเสียงขอบเตียงที่ดังเอี๊ยดอ๊าด เงียบราวกับว่าไม่มีอะไรเลยนอกจากเสียงหายใจของเขา อยากรีบอาบน้ำก่อนที่มูคยอมจะกลับมา ฮาจุนจึงเอามือค้ำไว้กับเตียงเพื่อที่จะหยัดกายลุกขึ้น

“อึก…”

ทว่าทั้งร่างของเขายังสั่นเทิ้มด้วยรสสวาทที่พัดผ่านไปทำให้ร่างกายปั่นป่วนหลายต่อหลายครั้ง แขนขาจึงไร้เรี่ยวแรง ผิวหนังอ่อนไหวมากขึ้นถึงขนาดที่แค่เสียดสีกับที่นอนก็เจ็บแปลบขึ้นมา แม้แต่ตอนเล่นอาชีพเขายังไม่เคยเข่าอ่อนด้วยเรื่องแบบนี้เลย…เป็นเรื่องเหลือเชื่อจริงๆ ฮาจุนยอมแพ้ คิดว่าจะนอนต่ออีกสักพัก ถึงจะรู้มาสักพักแล้วว่าการถูกทิ้งไว้คนเดียวหลังมีเซ็กซ์ไม่ได้ทำให้รู้สึกดีแต่ก็เลี่ยงไม่ได้