Half Line ข้ามเส้นนี้ไป ระวังตกหลุมรัก - ตอนที่ 26

“ทำกันตรงนี้กันเถอะ”

“หือ”

“มันน่ารำคาญนี่ กว่าจะถึงบ้านแล้วต้องเตรียมตัวให้พร้อมอีก แค่รอบเดียว เสร็จแล้วฉันจะไปส่งนายเอง”

ทำกันเถอะ ทำอะไร อย่าบอกนะว่าทำเรื่องอย่างว่าที่เขาคิด ฮาจุนไม่อยากจะเชื่อเลย เขาปล่อยให้มูคยอมดูดต้นคอของเขาจนเกิดเสียงดังจุ๊บๆ ออกมา จากนั้นมือของมูคยอมก็มุดใต้เสื้อเชิ้ตและเริ่มลูบไล้หน้าอกของเขา เมื่อฮาจุนมั่นใจถึงท่าทีของอีกฝ่าย เขาจึงผลักมูคยอมออกไป

“นายเป็นอะไรของนายเนี่ย” มูคยอมนิ่วหน้า

“ถ้าใครมาเห็นเข้าจะทำยังไง นายอย่าพูดจาเหลวไหลไปหน่อยเลย” ฮาจุนเอ่ยขึ้นมาในขณะที่กดหัวใจที่เต้นตึกตักเอาไว้

“ไม่ว่าใครจะมองเข้ามาจากด้านนอกก็ตาม ยังไงก็มองไม่เห็นหรอกน่า”

“ถ้าเกิดคนรู้จักเห็นเข้าล่ะ ใครเขาก็รู้ว่าเป็นรถนาย”

ถ้ามูคยอมขับรถธรรมดาที่เห็นได้อย่างดาษดื่นทั่วไปคนอื่นก็คงจะไม่รู้หรอก แต่อีกฝ่ายดันขับแต่รถนอกที่หาได้ยากในประเทศ ด้วยเหตุนี้ทำไมอีกฝ่ายถึงไม่รู้สึกอะไรกับการที่คนอื่นจ้องมองมาเลยนะ

เหตุผลที่มูคยอมมักจะตกเป็นเหยื่อของสื่อบ่อยๆ อาจไม่ใช่เพราะความนิยมของเขาเพียงเท่านั้น แต่เป็นเพราะว่ามูคยอมไม่ระวังตัวเอาเสียเลย

“ฉันตั้งใจขับรถคันใหญ่มา แล้วฉันต้องผิดหวังกับเรื่องนี้เหรอ”

“…”

“นายเองก็คิดถึงเรื่องนี้ตั้งแต่ตอนฝึกซ้อมแล้วนี่นา”

“ฉันไม่ใช่นายนะ ไม่ได้คิดสักหน่อย”

เป็นความจริงที่เขาคิดเรื่องลามก แต่สาบานได้เลยว่าเขาไม่ได้คิดจะทำมันบนรถ มูคยอมบ่นพึมพำราวกับอารมณ์เสีย ฮาจุนที่นั่งข้างๆ อีกฝ่ายแอบร้องไห้ในลำคอกับตัวเองโดยไม่พูดอะไรสักคำ

มิน่าล่ะตอนแรกเขาก็คิดว่าทำไมอีกฝ่ายถึงเอารถที่ปกติไม่ค่อยได้ขับออกมาใช้ นี่คิดจะทำอย่างนี้ตั้งแต่ตอนนั้นเลยเหรอเนี่ย

ฮาจุนไม่ได้แค่กังวลว่าจะมีใครมาเห็นเข้า แต่แค่คิดว่าต้องทำอย่างนั้นติดกันสองวันเขาก็ลำบากแล้ว แกนกลางของร่างกายที่ถูกสำรวจขุดค้นเมื่อวานนี้ยังคงเจ็บแปลบและปวดไปทั่วทั้งตัว ถึงแม้ว่าเขาจะไม่ได้รู้สึกว่าภายในร่างกายมันฉีกขาดเหมือนกับครั้งที่แล้ว แต่นั่นก็ไม่ได้หมายความว่าเขาจะไม่เจ็บเลย ถ้าต้องทำมันอีกครั้งในวันนี้ก็ดูเหมือนว่าผลที่ตามมาจะหนักกว่าครั้งที่แล้ว

มูคยอมใช้นิ้วเคาะที่พวงมาลัยและเงียบราวกับรอคำตอบจากฮาจุน แต่ฮาจุนก็ไม่สามารถตอบออกไปได้เลยว่า เขาทำมันก็ได้ ในตอนนั้นเองที่มูคยอมทำลายความเงียบ

“นายใช้ปากให้ฉันหน่อยได้ไหม”

ตอนแรกฮาจุนไม่เข้าใจในทันที แต่แล้วเขาก็ค่อยๆ เข้าใจว่าอีกฝ่ายหมายถึงอะไร

ไม่รู้สิ ฮาจุนไม่เคยใช้ปากมาก่อนเลยไม่รู้ว่าตนเองจะสามารถทำได้ดีหรือเปล่า ด้วยเหตุผลเดียวกันนั้นเขาจึงไม่มีความมั่นใจเลย

เมื่อฮาจุนไม่ตอบมูคยอมจึงยิ้มและวางมือบนหลังคอของฮาจุนแล้วลูบไล้ขึ้นลงจนเขาขนลุกซู่

“ถ้าใช้แค่ปากก็คงจะไม่มีใครจับได้หรอกใช่ไหม”

มูคยอมเอามือวางไว้ที่คอของฮาจุนและค่อยๆ ออกแรงกดใบหน้าของอีกฝ่ายลงอย่างพอประมาณ ฮาจุนโน้มตัวลงและวางมือบนต้นขาของมูคยอม มูคยอมรูดซิปกางเกงของตนเองลงและดึงสิ่งที่อยู่ภายในกางเกงในออกมา สิ่งนั้นที่ฮาจุนสังเกตเมื่อวานนี้ขณะที่ถูเจลด้วยมือของตนเองหลายครั้งตั้งโด่ขึ้นแล้ว

มันจะตั้งขึ้นมาได้อย่างไร ในเมื่อยังไม่ทันได้เริ่มทำอะไรเลย เพียงแค่คิดว่าอยากมีเซ็กส์กับฮาจุนเนี่ยนะ

เมื่อคิดอย่างนั้นแล้ว ฮาจุนทั้งรู้สึกดีใจและรู้สึกผิดที่ไม่สามารถรับปากตามคำขอของมูคยอมได้ ไม่ว่าเขาจะพิสูจน์กี่ครั้งก็ตาม เรื่องที่มูคยอมมีอารมณ์ทางเพศกับฮาจุนได้ช่างเป็นอะไรที่ชวนให้ใจเต้นและน่าทึ่งเหลือเกิน

แม้ว่าจะไม่เคยทำมาก่อน แต่ทุกอย่างก็ต้องมีครั้งแรกกันทั้งนั้น ทั้งจูบ ทั้งเซ็กส์ มันเป็นอะไรที่ฮาจุนไม่เคยทำมาก่อนเลยก่อนที่จะได้เจอกับมูคยอม

ฮาจุนใช้มือคว้าแกนกายของมูคยอมโดยไม่กล่าวอะไร มันใหญ่จนชายที่รูปร่างค่อนข้างร่างใหญ่นั้นไม่สามารถกอบกุมได้ด้วยมือเพียงข้างเดียว อีกทั้งยังเผยให้เห็นความยาวเลยขึ้นมาจากฝ่ามือที่โอบอุ้มตัวตนของมันเอาไว้อีกด้วย

ฮาจุนเหลือบมองใบหน้าของมูคยอมปราดเดียว มูคยอมไม่ได้พูดอะไร อีกฝ่ายมองลงไปที่ฮาจุนด้วยท่าทางผ่อนคลายไม่เร่งรีบ ราวกับบอกให้ฮาจุนทำตามที่ต้องการได้เลย

หลังจากลังเลอยู่ครู่หนึ่ง ฮาจุนก็ก้มลงและอมที่ส่วนหัวของแกนกายนั้น

“อืม”

มูคยอมส่งเสียงในลำคอสั้นๆ ด้วยน้ำเสียงราวกับว่ากำลังพึงพอใจ

ฮาจุนนิ่งอยู่ครู่เดียวก็ผงกศีรษะขึ้นลงซ้ำๆ อย่างเชื่องช้า เขาดูดส่วนหัวแล้วเลื่อนลงมาที่ลำแกนกาย เนื่องจากขนาดของมันใหญ่มาก ฮาจุนจึงอ้าปากกว้างแล้วค่อยกลืนกินเข้าไป แต่อย่างไรมันก็ยังคับปากเขาอยู่ดี มันไม่ง่ายเลยที่จะขยับในขณะที่อมอยู่อย่างนี้

เมื่อฮาจุนลองขยับใบหน้าและดูดไว้อยู่สักพัก เขาก็รู้สึกปวดปากและกราม แม้ว่าหลังจากที่ฮาจุนผละริมฝีปากออกมาแล้วก็ตาม ทั้งคางของฮาจุนและแกนกายของมูคยอมจะเปียกชุ่มไปด้วนน้ำลายจนชื้น แต่ส่วนนั้นของมูคยอมก็ยังคงแข็งและชูชันอยู่ ไม่มีวี่แววว่าอีกฝ่ายจะเสร็จเลย

ฮาจุนรู้สึกอึดอัดนิดหน่อยที่ต้องโน้มตัวลง แถมยังเป็นเหน็บที่เอวจากการที่ต้องเอียงตัวจากที่นั่งข้างคนขับไปยังที่นั่งคนขับอีกต่างหาก มันอาจจะสะดวกสบายกว่านี้ถ้าหากเขานอนรอรับสิ่งนั้นจากอีกฝ่าย

“ทำแบบนี้แล้วเมื่อไหร่ถึงจะเสร็จ”

มูคยอมคงคิดแบบเดียวกันสินะ ฮาจุนถึงได้ยินน้ำเสียงปนหัวเราะของอีกฝ่ายจากด้านบน

แฮ่ก ฮาจุนหายใจออกและคายสิ่งที่เขาอมอยู่ครู่หนึ่ง แกนกายที่ชุ่มน้ำลายตีกับแก้มของฮาจุน มูคยอมคว้าของของตัวเองมาถูที่แก้มและริมฝีปากที่บวมเป่งของฮาจุนพลางเอ่ยออกมา

“เพราะว่านายน่ะจูบไม่เป็น ดังนั้นฉันจึงเดาเอาไว้แล้วแหละว่าทักษะการใช้ปากของนายก็คงงั้นๆ ฉันเคยบอกนายแล้วใช่ไหม ว่าข้างหลังนายดูดเก่งกว่าปากอีกนะ”

มูคยอมที่วิจารณ์และพูดหยอกเล่นพร้อมกันนั้นเอามืออีกข้างวางบนท้ายทอยของฮาจุนแล้วขยับราวกับลูบไล้

เพราะจูบไม่เป็นเลยไม่ให้เขาทำให้เหรอ ฮาจุนคิดทบทวนหลังจากได้รับคำตอบเกี่ยวกับสิ่งที่เขาสงสัยเมื่อคืนนี้แล้วกลับไม่มีเวลาให้ได้คิดอะไรต่อ เพราะแรงกดที่ศีรษะทำให้เขาต้องเริ่มอมแท่งเนื้อนั้นอีกครั้ง มูคยอมที่ดูถูกเขาไว้ว่าไม่มีทักษะในการใช้ปากส่งเสียงพอใจออกมา “วันนี้ฉันจะช่วยนาย แต่คราวหน้าช่วยแสดงพัฒนาการของนายให้เห็นทีนะ โค้ช ก็เพราะว่านายเป็นโค้ชนี่นา”

“แฮ่ก”

สิ้นเสียงนั้นมูคยอมก็กดศีรษะฮาจุนลง แกนกายที่ใหญ่และยาวขูดเพดานปากของฮาจุน แล้วตรงมาที่ด้านหน้าลำคอของเขา ฮาจุนไม่สามารถคิดอะไรได้เลย เขาทำได้แค่เพียงเอาเข้าปาก แล้วดูดมันราวกับดูดลูกกวาด เขาเบิกตากว้างด้วยความตกใจและจับต้นขาของมูคยอมไว้แน่น

เมื่อมูคยอมผ่อนแรงที่กดไว้ฮาจุนจึงยกศีรษะขึ้นและดูดความเป็นชายของอีกฝ่าย จากนั้นมือของมูคยอมก็กดที่ศีรษะอีกครั้ง จึงทำให้ฮาจุนดูดกลืนแกนกายเข้าไปลึกขึ้น

“ฮื้อ อึก อ่อก”

ฮาจุนกลั้นหายใจและอ้าปากกว้างขึ้นอีกเล็กน้อยและพยายามกลืนก้อนเนื้อหนักที่กระแทกเข้าคอของเขาเข้าไปอีก ฮาจุนน้ำตาเอ่อคลอและหายใจลำบาก ใบหน้าของเขาร้อนผ่าวจนแดงก่ำขึ้นในทันที

เขารู้สึกว่าสิ่งนั้นมันใหญ่กว่าตอนที่ได้รับจากด้านล่างเสียอีก เส้นเลือดที่ปูดโปนออกมาจากแท่งนั้นมันครูดที่ลิ้น ที่เพดานปาก และที่เยื่อเมือก แล้วมันทำให้เขานึกถึงเรื่องวาบหวามที่เกิดขึ้นเมื่อวานนี้ ฮาจุนรู้สึกอายอยู่คนเดียวแม้ว่าจะไม่มีใครว่าอะไรก็ตาม

ในขณะเดียวกันความเป็นชายของมูคยอมก็สอดเข้าออกจากปากด้วยเสียงเฉอะแฉะ ในตอนแรกส่วนหัวของแกนกายนั้นกระแทกเข้ากับลิ้นไก่ จากนั้นจึงค่อยๆ เลื่อนลงทีละนิดทีละหน่อยจนถึงส่วนลึกของลำคอแล้วจึงผละออกมา มันเหมือนกันกับตอนที่แกนกายเคลื่อนเข้าและออกจากทางด้านหลัง แต่ความรู้สึกของการสอดเข้าทางหลอดอาหารมันเป็นความรู้สึกที่แปลกใหม่มาก เขารู้สึกว่ามันแตกต่างกันอย่างสิ้นเชิงกับการกลืนหรือตอนอาเจียนออกมา

“เรียนรู้เร็วดีนี่” ฮาจุนได้ยินเสียงราวกับชื่นชมของมูคยอมมาจากข้างบน

อย่างนั้นเหรอ เขาทำถูกแล้วใช่ไหม

ฮาจุนคงสงสัยว่าตนเองทำได้ดีด้วยตัวเองหรือเปล่า มูคยอมจึงตบที่ท้ายทอยของฮาจุนเบาๆ ราวกับชื่นชม ในช่วงเวลาสั้นๆ ความเร็วที่แกนกายเคลื่อนเข้าออกจากปากชื้นก็เริ่มเร็วขึ้น และเสียงครวญครางของฮาจุนก็ติดขัด อีกทั้งยังหายใจหอบอีกต่างหาก

“ฮื้อ อึก อ่อก ฮึก”

ฮาจุนไม่สามารถแม้แต่จะคิดว่าเขาจะดูดหรือจะเลีย เพราะทุกครั้งที่แกนกายสอดเข้าไปข้างในปาก เขาก็พยายามอ้าปากให้กว้างแล้วกดลิ้นลงด้านล่างเพื่อไม่ให้ตนเองรู้สึกคลื่นไส้ ลึก ลึกขึ้นอีก ในหัวของฮาจุนนั้นเต็มไปด้วยความคิดที่ว่าเขาต้องกลืนสิ่งที่พุ่งเข้ามาในปาก

“ฮ่า” ด้วยเสียงหายใจออกสั้นๆ ของเหลวร้อนก็พุ่งเข้าปากของฮาจุน

ฮาจุนออกแรงบีบรัดกระชับปากที่เคยอ้าจนกว้างนั้นให้แน่นขึ้น แต่พร้อมกันนั้นเขาก็ผ่อนแรงที่คอและกรามลง

การหลั่งน้ำกามไม่ได้จบลงในเวลาอันสั้นอย่างนั้น ฮาจุนไม่สามารถละปากจากแกนกายที่สั่นเทาได้ เขาจึงรอให้อีกฝ่ายหลั่งออกมาแต่โดยดี

ฮาจุนรู้สึกราวกับว่าเวลาผ่านไปหลายชั่วโมง แต่ความเป็นจริงแล้วตั้งแต่ที่พวกเขาเริ่มทำเช่นนั้นกันเวลาผ่านไปเพียงไม่กี่นาที

ในท้ายที่สุดเมื่อการชักกระตุกของสิ่งที่อยู่ในปากหยุดลง ฮาจุนก็หมดแรง เขาผละแกนกายของอีกฝ่ายจากริมฝีปากของตนเอง และฟุบหน้าลงบนตักของมูคยอม แม้ว่าน้ำกามจะเข้าไปในปากฮาจุนแต่ก็ยังมีที่หลงเหลืออยู่บนปลายแกนกาย และมันก็ไหลลงบนแก้มของฮาจุน

เพราะว่าเขาเองก็เป็นผู้ชาย ดังนั้นนี่จึงไม่ใช่ครั้งแรกที่เขาได้กลิ่นน้ำอสุจิ แต่ความรู้สึกของมันเมื่ออยู่ในปากช่างแตกต่างไปจากเดิมอย่างสิ้นเชิง ขณะที่ฮาจุนกลืนมัน จู่ๆ มูคยอมก็เชยคางของฮาจุนให้สบตากับตนเอง

“นายกลืนลงไปเหรอ”

“…อืม”

ห้ามกลืนเหรอ

ฮาจุนอายเพราะอาจจะทำพลาดไป เขาจึงกะพริบตาปริบๆ ภายใต้มือใหญ่นั้น

“ในเวลาแบบนี้ฉันควรบอกว่านายเชี่ยวชาญหรือเจ๋งดีล่ะ” มูคยอมพูดกับตัวเองด้วยรอยยิ้มที่ไม่อยากเชื่อเล็กน้อย

ดูเหมือนว่ามันจะกินไม่ได้สินะ ฮาจุนรู้สึกประหม่าเล็กน้อย เขาไม่สามารถขยับตัวได้เลย ฮาจุนจึงมองขึ้นไปที่มูคยอมด้วยสีหน้าอันเฉยเมย

“อยู่นิ่งๆ”

มูคยอมดึงผ้าเช็ดหน้าที่ดูใหม่ออกมาจากช่องเก็บของหน้ารถและเช็ดแก้มของฮาจุนเบาๆ แม้ว่าฮาจุนจะกังวลว่าผ้านั้นมันจะสามารถเช็ดน้ำอสุจิออกได้หรือเปล่า เพราะเห็นได้ชัดเลยว่ามันเป็นผ้าเช็ดหน้าที่ทำจากวัสดุที่อ่อนนุ่มและราคาแพง แต่ฮาจุนก็ไม่ได้เอ่ยออกไป เพราะมันจะทำให้เขาดูยากจน

หลังจากเช็ดแก้มเสร็จแล้ว มูคยอมก็ช้อนมือไว้ใต้ร่างของฮาจุนและยกอีกฝ่ายที่นอนคว่ำหน้าอยู่นั้นให้นั่งบนเบาะเช่นเคย ฮาจุนรู้สึกได้ถึงแขนอันแข็งแกร่งของมูคยอมในส่วนที่ได้สัมผัสกัน แม้ว่าฮาจุนจะผอมลงเมื่อเทียบกับตอนที่ยังลงเล่นฟุตบอล แต่ร่างกายของเขาก็ไม่ได้เปลี่ยนแปลงไปมากนัก ตั้งแต่สมัยที่ยังลงสนามนั้น เขาก็ทุ่มเทกว่าคนอื่นในการฝึกฝนเพื่อความแข็งแกร่งทางร่างกาย เขาแตกต่างจากมูคยอมตรงที่อีกฝ่ายนั้นมีมันมาตั้งแต่เกิด ไม่ว่าจะพยายามแค่ไหนก็ตามเขาก็ไม่มีทางที่จะมีแขนเฉกเช่นมูคยอมได้เลย

“รสชาติเป็นไง”

“…กลิ่นเหมือนน้ำในสระว่ายน้ำ”

เพราะคำพูดนั้นทำให้มูคยอมหัวเราะออกมาดังๆ ฮาจุนจ้องมองท่าทางของคนที่หัวเราะอยู่ข้างๆ อย่างงุนงง ใบหน้าของมูคยอมที่ยิ้มออกมาจนเห็นฟันนั้นดูหล่อเหลาจนไม่อยากเชื่อ วันนี้ฮาจุนได้เห็นใบหน้าแบบนั้นไปแล้วสองครั้ง

แม้ว่ามูคยอมจะทำหน้าเฉยๆ แต่อีกฝ่ายก็ยังดูราวกับว่าโมโหอยู่หน่อยๆ อย่างเสมอๆ และเมื่อวิ่งไล่ตามลูกฟุตบอลหน้าตาของอีกฝ่ายก็เปลี่ยนไปราวกับอสูรร้าย แม้ว่ามูคยอมจะยิ้มอย่างอ่อนโยนโดยที่ปลายริมฝีปากโค้งไปทางด้านข้างของสันกรามที่แข็งแรง แต่อีกฝ่ายก็ไม่ได้สูญเสียความแมนเลยแม้แต่น้อย ถ้าหากมูคยอมยิ้มแบบนี้ทุกครั้งเพราะฮาจุนแล้วละก็ คงจะเจ็บปากและเมื่อยกรามเป็นแน่

“ไปกันเลยไหม”

“อืม”

หลังจากเสร็จจากกิจที่ไม่คาดคิด รถก็เคลื่อนตัวออกไป ฮาจุนที่หมดเรี่ยวแรงนั้นมองออกไปนอกหน้าต่างรถด้วยความรู้สึกเหม่อลอยด้วยเหตุผลบางอย่าง

รถเริ่มวิ่งไปตามถนนเส้นที่เปลี่ยวแล้วเข้ามาในถนนสายหลักอีกครั้ง จากนั้นก็ค่อยๆ ไปในถนนที่ฮาจุนรู้จัก เมื่อไรไม่รู้ที่รถหยุดอยู่ตรงหน้าอพาร์ตเมนต์จูกงที่ฮาจุนอาศัยอยู่ มูคยอมไม่พูดอะไรหลังจากจอดรถบนไหล่ทาง ฮาจุนหาจังหวะลงจากรถไม่ได้ด้วยเหตุผลบางอย่าง

เขาลังเลก่อนที่จะบอกลา

“เจอกันพรุ่งนี้”

“โอเค”

ฮาจุนโบกมือให้มูคยอมที่บอกลาตนเองอย่างปกติ และเมื่อเขาเปิดประตูรถก็ได้ยินเสียงตะโกนเรียกตนเองขึ้นเอง

“พี่คะ!”

ฮาจุนไม่ทันได้คิดจะปิดประตู เขาก็หันไปหาเด็กผู้หญิงที่เรียกและวิ่งเข้ามาหาเขา

ด้วยความที่อ่านสถานการณ์ได้เก่งกว่าคนที่อยู่รุ่นราวคราวเดียวกัน มินคยองคงเกรงว่าคนอื่นจะไม่รู้ว่าตนเองเป็นพี่น้องกับอดีตนักฟุตบอล เธอถึงได้รีบไปยืนยิ้มหวานอยู่ข้างๆ ฮาจุนในทันที ฮาจุนตระหนกราวกับว่าเขาถูกจับในการแอบพบกันอย่างลับๆ เขาจึงรีบผ่อนคลายอารมณ์แล้วเอ่ยถามขึ้นมา

“วันนี้โรงเรียนเลิกเร็วนะ”

“วันนี้ลดคาบเพราะคุณครูมีงาน”

เอ่ยไปเช่นนั้นมินคยองจึงหันหน้าไปทางรถที่ยังไม่ออกตัว และสบตากับมูคยอมที่นั่งอยู่บนที่นั่งคนขับ มินคยองเบิกตากว้าง ชี้นิ้วมาไปที่มูคยอมและตะโกนร้องขึ้นมา

“อ๊ะ คิมมูคยอม!” ฮาจุนจับมือที่ชี้อยู่ของมินคยองลง

มินคยองเรียกชื่ออีกฝ่ายเฉยๆ โดยไม่มีทั้งคำว่า ‘นักเตะ’ หรือ ‘คุณ’ เลยสักนิด ฮาจุนจึงจับมือของเด็กหญิงที่ชี้มูคยอมอยู่นั้นลงเสีย โชคดีที่มูคยอมไม่ได้แสดงสีหน้าที่ไม่พอใจ อีกฝ่ายเอนแขนพิงที่จับและโบกมือตอบกลับไป

“หวัดดี”

“อ๊ะ สวัสดีค่ะ”

“เหมือนว่าฉันต้องบอกลาพี่ของเธอนะ ช่วยเข้าไปก่อนได้ไหม”

“อ๋อ ได้ค่ะ! โอเคค่ะ!”

แม้จะพูดอย่างนั้นแต่มินคยองก็ยังกะพริบตาและไม่ก้าวเท้าออกไป เนื่องจากเป็นเรื่องน่าทึ่งที่จะเห็นซูเปอร์สตาร์ต่อหน้าต่อตาที่หน้าบ้านของเธอ ซึ่งไม่ใช่ที่สนามกีฬาหรือรายการโทรทัศน์อีกต่างหาก มันก็ช่วยไม่ได้นี่นา แม้ว่ามินคยองจะพูดว่าพี่ชายของเธอนั้นเป็นนักฟุตบอล แต่ความโด่งดังของฮาจุนเทียบไม่ได้เลยกับความโด่งดังของมูคยอม แต่หลังจากนั้นอีกครู่หนึ่งมินคยองก็ก้มศีรษะและกล่าวทักทาย

“ไปดีมาดีนะคะ สู้ๆ ค่ะ! ซิตี้โซล! กรีนฟอร์ด! เกาหลีใต้! สู้!”

มินคยองโบกมือ คราวนี้เธอวิ่งไปที่ประตูหน้าของอพาร์ตเมนต์

“กล้าดีนะเนี่ย”

มูคยอมพูดขณะที่เขามองไปที่ด้านหลังของเด็กหญิงที่ปรากฏตัวเข้ามาปั่นป่วนบรรยากาศแล้วก็หายตัวไปราวกับพายุไต้ฝุ่น

“ใช่ แถมยังเรียนเก่งอีกต่างหาก”

“ความสัมพันธ์ของพวกนายดูสนิทกันดีนะ”

“คงเป็นเพราะว่าอายุห่างกันมากน่ะ”

มูคยอมมองหน้าฮาจุนชัดๆ แล้วเอ่ยถามขึ้นมา

“ปกติตอนเช้าน้องสาวช่วยปลุกนายใช่ไหม”

มันเป็นคำถามที่ฮาจุนไม่คาดคิด เขาจึงเบิกตากว้างด้วยความทึ่งใจแล้วย้อนถามกลับไป

“รู้ได้ไง เธอเป็นคนปลุกฉันเกือบทุกครั้งเลย”

มูคยอมพยักหน้าราวกับว่าอีกฝ่ายรู้เรื่องนั้นอยู่แล้ว ฮาจุนรับรู้ได้ถึงความพึงพอใจอย่างประหลาดบนใบหน้าของอีกฝ่าย แต่เขาเองก็ไม่รู้ว่าทำไม มูคยอมยืดหลังตรงแล้วจึงบอกลา

“ไปก่อนนะ เจอกันพรุ่งนี้”

“อ๋อ อื้อ ขอบใจนะที่มาส่ง”

หลังจากที่ฮาจุนปิดประตู รถก็เคลื่อนตัวออกไปทันที ฮาจุนที่ยืนนิ่งมองไปทางด้านหลังอยู่ครู่หนึ่งแล้วหันหลังเข้าไปในอพาร์ตเมนต์ เมื่ออยู่คนเดียวความรู้สึกทั้งหมดของเขาก็ค่อยๆ ปรากฏบนใบหน้า

ความรุนแรงของการมีเพศสัมพันธ์ทางปากอย่างกะทันหันในรถ รวมไปถึงความตกใจจากการปรากฏตัวอย่างไม่มีปี่มีขลุ่ยของมินคยองนั้นปะปนกันจนฮาจุนหน้ามืดตาลายเพราะไม่รู้ว่าตนเองสับสนหรือเวียนศีรษะกันแน่ หรืออาจเป็นเพราะอากาศที่ค่อยๆ ร้อนขึ้นมาหรือเปล่าเขาก็ไม่รู้เช่นกัน

……………………………………………………..