Half Line ข้ามเส้นนี้ไป ระวังตกหลุมรัก - ตอนที่ 183

“ฮื่อ อ๊าาา พอ หยุดใส่ ได้แล้ว…”

“ใช้แบบไม่เข้าใจก็เลยจบแบบน่าเสียดายเกินไป”

“ฮ้า อ๊าาา…”

“ลองทำอีกแค่ครั้งเดียวกัน”

มูคยอมจูบหน้าผากพร้อมโอบไหล่ของฮาจุน ฮาจุนเองก็ถูไถแก้มของ

ตัวเองเข้ากับลำคอของมูคยอม

เส้นผ่าศูนย์กลางของลูกแก้วใหญ่ขึ้น อีกทั้งร่างกายยังทะยานสู่จุดสุดยอดอย่างฉุกละหุกจึงรู้สึกไวขึ้น ส่งผลให้สัมผัสตอนสอดใส่แปรเปลี่ยนไปด้วย ทุกครั้งที่ลูกแก้วหนึ่งลูกเข้าไปอย่างเชื่องช้า ผนังด้านในก็จะคลายตัวออกพร้อมหดบีบสิ่งแปลกปลอมที่ไม่คุ้นเคยไว้แน่น

ลูกแก้วที่ร้อยเรียงหลวมๆ กับเชือก ต่างกับลูกแก้วที่ยึดอยู่กับแท่งซึ่งแค่ดันตรงห่วงจับก็ยัดเข้าไปด้านในได้โดยธรรมชาติ แบบเชือกจะต้องดันลูกใหม่เข้าไป ลูกที่ใส่ไว้ก่อนหน้าจึงจะถูกชนเบาๆ แล้วผลุบเข้าลึกด้านในกว่าเดิม ทุกครั้งที่ทำแบบนั้น ผนังเนื้อก็จะถูกเบียดดันและถูกกระตุ้นจนทำให้ฮาจุนเอวส่ายไปมาโดยอัตโนมัติ

“ฮึก…”

ถึงอย่างนั้น ในระหว่างที่ใส่เข้าไปก็ยังพอทนไหว เพียงแค่ไม่คุ้นเคยกับความรู้สึกของสิ่งแปลกปลอมเท่านั้นเอง แรงกระตุ้นกลับเบาบางกว่าตอนนิ้วของมูคยอมถ่ายน้ำหนักกดลงผนังเนื้อด้านในไม่หยุดเสียอีก

แต่เมื่อลูกแก้วเข้ามาในช่องทางด้านหลังครบจนลูกสุดท้าย เหงื่อไคลก็ไหลซึมเพราะความรู้สึกเต็มแน่นไปถึงจุดลึกในตัว ฮาจุนนึกถึงสัมผัสเมื่อครู่ซึ่งเหมือนกับถูกสายฟ้าฟาดแล้วความกลัวก็ค่อยๆ คืบคลาน ฮาจุนปากสั่นพร้อมจับมือของมูคยอม เมื่อเขาทำแบบนั้น มูคยอมก็กดริมฝีปากย้ำๆ ลงบนปลายนิ้ว ข้อมือ ใบหู และลำคอของฮาจุน

“อย่าเกร็งสิ”

“อึก มัน… ไม่เป็น ตามใจนึก…”

ความทรงจำจากความเสียวกระสันอันทารุณที่โฉบตะครุบเข้ามาในสภาพไม่พร้อมรับมือ ทำให้ร่างกายของฮาจุนเกร็งขึ้นอย่างคุมไม่อยู่

เพราะออกกำลังกายมาอย่างยาวนาน ฮาจุนจึงผ่อนคลายร่างกายได้ดีพอสมควรแม้แต่ตอนที่แทบไม่มีประสบการณ์ เขากำลังตึงเครียดอยู่จริงๆ มูคยอมแลบลิ้นเลียลำคอของฮาจุนยาวๆ

อีกคนดูดริมฝีปากของฮาจุนสลับโลมเลียเนื้ออ่อนนุ่มหลายครั้งราวกับตั้งใจจะปลอบประโลมประสาทสัมผัสที่ลุกฮือ มูคยอมสัมผัสลำคอ กระดูกไหปลาร้า และหัวไหล่ จากนั้นก็จับฮาจุนให้นอนคว่ำ

จูบแผ่วเบาและเหือดแห้งกดลงบนบริเวณลำคอด้านหลังอย่างต่อเนื่อง ตอนแรกฮาจุนรู้สึกตัวอ่อนเปลี้ยเพราะความรู้สึกดีอันเบาบางและอ่อนโยนคล้ายจะจั๊กจี้ และในตอนที่ริมฝีปากกดลงตรงจุดเดิมเป็นครั้งที่เท่าไรแล้วก็ไม่รู้ ฮาจุนก็สะดุ้งเบาๆ พร้อมส่งเสียงครวญครางลอดมาจากในลำคอ ริมฝีปากไต่ลงมาตามผิวกายและโฉบผ่านกลางกระดูกสะบักกับข้างใต้นั้น ปัดผ่านบนกระดูกสันหลัง และในตอนที่เฉียดผ่านแผ่นหลังและเอวทั่วทุกหนแห่ง ปากของฮาจุนก็เผยอออกอยู่เรื่อยๆ และทั่วทั้งร่างก็สั่นกระตุกไปด้วย

สัมผัสที่ตามองไม่เห็นปลุกเร้าร่างกายได้มากอย่างไร้สิ่งเทียบเทียม ทั้งยังโอบหุ้มบนผิวอย่างอบอุ่น ทำให้ความตึงเครียดอันหนักหน่วงแตกกระเซิงไป ทุกครั้งที่รู้สึกได้ถึงริมฝีปากหยุ่น ฮาจุนก็จะปรือตาลงอย่างเชื่องช้าแล้วลืมตาขึ้นพร้อมทำสีหน้ามึนเบลอเหมือนคนเคลิ้มจะหลับ

“อ๊า…!”

ริมฝีปากแตะลงตรงส่วนเว้าลึกของปลายกล้ามเนื้อแนวสันหลังซึ่งเชื่อมเอวกับสะโพก ในขณะเดียวกัน ลูกแก้วหนึ่งลูกก็ถูกดึงออกจากตัวของฮาจุนโดยไร้ซึ่งคำเตือน

เมื่อสิ่งของทรงกลมแหวกออกไปจากปากช่องทางที่ไวต่อความรู้สึกอย่างเต็มที่ การสั่นสะท้านด้วยความเสียวซ่านก็สะเทือนภายในท้องกับก้นอย่างวาบหวิว ฮาจุนไม่สามารถหุบปากที่อ้าค้างลงได้ ต้นขาด้านหลังกับปลายเท้าขาวหดเกร็งโดยอัตโนมัติ น่องขาที่เคยวางลงอย่างสงบบนเตียงนอนก็ตั้งขึ้นและสั่นเทาอย่างคุมไม่อยู่

มูคยอมดึงห่วงที่ติดอยู่กับลูกแก้วออกไปอย่างเชื่องช้า ลูกแก้วแหวกรูรักที่หุบสนิท ไถลหลุดออกมาลูกสองลูก เมื่อส่วนกว้างตามเส้นผ่าศูนย์กลางคาอยู่ตรงปากช่องทาง บริเวณนั้นก็ตึงจนรอยจีบหายสิ้น แล้วเมื่อหลุดออกมาทั้งลูก มันก็จะหุบปิดราวกับไม่เคยเป็นเช่นนั้น

เป็นสัมผัสที่แตกต่างกับตอนแกนกายสอดเข้าออกโดยสิ้นเชิง ตอนรองรับท่อนเนื้อหนา โพรงเนื้อจะต้องอ้าค้างอยู่อย่างต่อเนื่อง แต่ในตอนที่ดึงลูกแก้วออกไป มันจะอ้าหุบสลับกันซ้ำๆ ประสาทสัมผัสที่ว่องไวต่อความกระสันตรงบริเวณปากช่องทางกับโพรงเนื้อตื้นถูกกระตุ้นไม่จบไม่สิ้น

“อื้อ อ๊า… ฮ้า อ๊า…!”

ฮาจุนทำท่าคุกเข่าขึ้นราวกับจะคลานไปข้างหน้า แต่คงไม่มีแรง เขาจึงไม่สามารถเคลื่อนไหวได้อย่างเต็มที่แล้วทิ้งร่างกายท่อนบนฮวบลงบนเตียงตามเคย

ในตอนนั้นที่ก้นยกโด่งขึ้นอย่างไม่ได้ตั้งใจ มูคยอมก็จับห่วงดึงแรงมากขึ้น

“อ๊า! อะ อ๊าาาา!”

ฮาจุนตัวสั่นเทาพร้อมแผดเสียงกรีดร้อง ลูกแก้วที่เคยฝังอยู่ในร่างกาย

หลุดเป็นทางออก กระตุ้นและครูดช่องทางที่เปิดอ้าอย่างรุนแรงไปด้วยความเร็วยิ่งกว่าที่เคยจนถึงตอนนี้

ในตอนที่ลูกสุดท้ายหลุดออกมา การมองเห็นก็ลุกลามเป็นสีขาว เสียงเงียบหายไปแต่ทั่วทั้งร่างกลับส่งเสียงกรีดร้องไม่หยุด ทั้งตัวกระตุกเกร็งราวของที่ใช้การไม่ได้

ด้านหลังขมิบรัวหลังคายลูกแก้วออกติดต่อกัน มูคยอมลูบปลอบก้นที่สั่นงกๆ อย่างอ่อนโยนแล้วกดริมฝีปากประทับลงก้อนเนื้อขาว

“ฉันไม่เคยสนใจ ใช้อุปกรณ์แบบนี้เวลามีเซ็กส์เลยนะ…”

“อะ ฮึก… ฮื่อ อื๊อ”

“แต่นายชอบมันมาก ฉันก็พลอยมีอารมณ์ไปด้วย”

“อะ อื๊อ ไม่ใช่ นะ… ที่ชอบ อันที่ชอบ นั่นมัน…”

คำพูดเรียงสลับกันไม่เป็นภาษา เมื่อมูคยอมกดลิ้นเลียบนรูรักที่ยังหุบไม่สนิทและสั่นระริก เพียงเท่านั้นฮาจุนก็ไม่สามารถพูดต่อไปได้ และในที่สุดก็ระเบิดเสียงร้องไห้ออกมา

สัมผัสด้วยความรักใคร่อาบปากทางรักบวมแดงจากการถูกกระตุ้นด้วยสิ่งแปลกปลอมแข็งๆ อย่างนุ่มนวล ชุ่มชื้น และหอมหวานจนน่ากลัว ทว่าในตอนนี้ ความรู้สึกอ่อนไหวขึ้นจนหลุดเสียงร้องออกมาเพียงแค่เฉียดผ่าน ฮาจุนจึงรู้สึกถึงความทรมานที่ซ่อนไว้ในสัมผัสหวานล้ำนั้นชัดเจนเกินความจำเป็นด้วยเช่นกัน

ฮาจุนรู้สึกเหมือนอยากอ้อนวอนร้องขอให้ทำต่อไปอีก แต่ก็เหมือนอยากปรามให้หยุดด้วยเช่นกัน เขาไม่สามารถแสดงออกทางใดทางหนึ่งได้เลย ฮาจุนจิกเล็บลงบนผ้าปูพร้อมกับตัวสั่นสะท้าน ในที่สุดเมื่อลิ้นของอีกคนแหวกเนื้อเยื่อเข้ามาอย่างอ่อนโยนแล้วบดคลึงด้านใน ฮาจุนก็น้ำตาไหล ร้องไห้ฮือราวกับเด็กน้อย ด้านหน้าขับน้ำออกมาอีกครั้งจนเปียกนอง

ทันใดนั้น มูคยอมก็คร่อมทับขึ้นมาบนแผ่นหลังแล้วประทับริมฝีปากลงบนแก้ม เค้าของความรู้สึกผิดเจือบางๆ อยู่ในน้ำเสียง

“ทรมานขนาดนั้นเลยเหรอ”

“…รู้สึก… แปลกๆ… ไม่เหมือนตอน… ฮึก ทำกับนาย…”

เมื่อเปิดปากตอบอย่างยากลำบาก มูคยอมจึงขมวดคิ้วราวกับไม่แน่ใจ

“มันดีกว่าจู๋ฉันหรือเปล่า”

“เปล่า… ไม่ได้ดีกว่า มันไม่เหมือนกัน…”

สำหรับอีกคนน่าจะเข้าใจยาก แต่เขาก็ไม่มีวิธีการจะอธิบายแบบอื่นอีก มูคยอมโอบแขนไปทางด้านหน้า ตรงบริเวณหน้าอกของฮาจุนเพื่อกกกอด แกนกายอีกคนตื่นตัวจนร้อนลวกและยังไม่ได้สอดใส่เลยสักครั้ง มูคยอมถูไถมันกับปากช่องทางอย่างแนบชิด

ฮาจุนผวาทุกครั้งที่ส่วนหัวแข็งขึงกับเส้นเลือดขรุขระปัดผ่านรอยจีบ มูคยอมกอดฮาจุนแน่นแล้วแนบริมฝีปากชิดใบหูพลางกระซิบ

“ลองใช้อย่างอื่นด้วยไหม”

“อื๊อ… ตอนนี้ไม่เอา…”

“คราวนี้นายเลือก อันที่ใช้เมื่อกี้ฉันเลือกแล้ว”

คำพูดนั้นทำให้ฮาจุนหันหน้าไปนิดหน่อยแล้วกะพริบตา

ถึงแม้ว่าน้ำตาจะเอ่อคลอตรงขนตาล่าง ส่วนใบหน้าก็เปียกชุ่มไปหมด แต่ความอยากรู้อยากเห็นที่ปิดไว้ไม่มิดก็แสดงออกมาทางสีหน้า มูคยอมหลุดยิ้มกว้างพลางพรมจูบลงบนแก้มเปียกชื้นดังจุ๊บๆ

ทั้งสองคนลุกขึ้นนั่ง ฮาจุนไล่สายตามองอุปกรณ์ที่ยังคงวางสะเปะสะปะอยู่ทั่วเตียงทีละอัน สิ่งของที่ไม่แน่ใจวิธีใช้ เขาปัดมันตกรอบทั้งหมด ฮาจุนอยากเลี่ยงไม่ให้เผชิญกับสถานการณ์เหมือนตอนใช้ของเล่นลูกแก้วเมื่อครู่นี้ ที่มือใหม่สองคนใช้มันอย่างไม่รอบคอบโดยไม่มีการศึกษาก่อน แล้วมันก็เกินขอบเขตที่คาดการณ์ไว้

“อันนี้…”

เมื่อยื่นมือไปช้าๆ มูคยอมก็หยิบสิ่งนั้นขึ้นมาทันทีแล้วขยับตัวเข้ามาชิด มันเป็นของชิ้นที่ฮาจุนเคยวางไว้บนฝ่ามือแล้วมองพิจารณา

รูปทรงเป็นวงรีเล็กกว่าไข่ไก่แต่ใหญ่กว่าไข่นกกระทา พร้อมทั้งเชื่อมกับรีโมทควบคุมที่บางและน้ำหนักเบาผ่านสายเคเบิล มูคยอมหัวเราะหึๆ

“ฉันรู้จักอันนี้”

“เคยใช้เหรอ”

“ไม่เคย แต่พออยู่ๆ ไปก็รู้จักเอง ตอนเด็กเหมือนจะเคยเห็นในพวกหนังโป๊สองสามครั้ง”

มูคยอมกดปุ่มบนรีโมท ตัวไข่สั่นไหวอย่างรวดเร็วพร้อมส่งเสียงครืด ฮาจุนก็คาดเดาวิธีใช้ได้พอสมควร มันเป็นอุปกรณ์ที่รับรู้ได้โดยสัญชาตญาณมากกว่าอันอื่นๆ

มูคยอมจับส่วนวงรีแล้วเอาส่วนนั้นที่สั่นพล่านไปแตะตรงหัวนมของฮาจุน ฮาจุนสะดุ้งเฮือกพร้อมหดตัวเข้าหากันเล็กน้อย

“อ๊ะ…!”

“ชอบไหม”

“มันก็… ไม่เชิง… ว่าชอบ มัน… แปลกๆ…”

สัมผัสที่แบ่งแยกออกมาจากการแตะต้องด้วยมือหรือลิ้นทำให้คำพูดของฮาจุนยานคางขึ้น ไม่รู้ทำไมเรี่ยวแรงถึงเหือดหาย ตัวก็อ่อนปวกเปียกและหนักอึ้งเหมือนตอนเป็นไข้อ่อนๆ หรือตอนเมา

ฮาจุนกำลังนั่งเอนหลังพิงหน้าอกของมูคยอม เขาถูหัวด้านหลังกับไหล่ของมูคยอมอย่างเชื่องช้าพร้อมกับรับเอาแรงสั่นสะเทือนรัวแรงที่ละเลงลงตรงยอดอก แรงสั่นที่ถูกมอบให้อย่างสม่ำเสมอไม่ขาดหาย แม้บางครั้งจะสะเทือนลึกลงไปในร่างกายอย่างไม่มีสาเหตุ แต่โดยรวมก็ยังพอทนไหว ในทางกลับกัน ยอดอกอีกฝั่งที่นิ้วของมูคยอมคลึงสลับบิดดันเสียวซ่านยิ่งกว่า

“ฮ้าาา…”

ไปๆ มาๆ การสัมผัสในรูปแบบแปลกใหม่ก็ยาวนานขึ้น ถึงแม้ในความเป็นจริงจะยังไม่ได้ผสานร่างเป็นหนึ่งเลยสักครั้ง แต่เหงื่อก็ซึมออกมาจากร่างกายคนทั้งสอง ทำให้ส่วนที่แนบชิดกันเปียกลื่น

ฮาจุนยื่นมือไปด้านหลัง แกนกายที่ตั้งโด่ตั้งแต่เมื่อครู่ใหญ่ๆ ชนเข้ากับหลังมือ ฮาจุนกำสิ่งที่เหมือนกับไม้กระบองให้กระชับแล้วขยับข้อมือขึ้นลง มูคยอมหัวเราะพร้อมกับออกแรงกอดรัดราวกับจะรวบลำตัวกับแขนของฮาจุนให้อยู่รวมกัน

“ทำไม ค่อยๆ ใส่ให้ไหม”

“ไม่ใช่อย่างนั้น… เหมือนมีแค่ฉัน ที่รู้สึกดีน่ะ…”

“เวลาทำแบบนี้ ถ้านายเห็นก็จะรู้ว่ามันแข็งมากจริงๆ… โค้ชอีดูท่าจะไม่รู้จัก ความรู้สึกดีทางจิตใจนะ…”

มูคยอมกระซิบข้างหู

“กับของเล่นที่ใช้ชิ้นแรก นายก็รู้สึกกับมันดีมากๆ… จนตอนนี้ในหัวฉันรู้สึกเหมือนปล่อยไปแล้วตั้งกี่น้ำก็ไม่รู้”

“ฮื่อ อ๊า…”

ไม่ใช่ไม่รู้ ฮาจุนเงยหน้าขึ้น เมื่อสบตากัน มูคยอมก็ค่อยๆ ยกยิ้มพร้อมกับเบียดริมฝีปากเข้ามา ฮาจุนแลบลิ้นยาว ไล้เลียริมฝีปากของอีกฝ่าย

ดวงตาที่ปรากฏอยู่บนใบหน้าที่แสร้งทำเป็นสบายๆ ฉายชัดให้เห็นถึงความกำหนัดอันรีบเร่งและความร้อนรุ่มที่ล้นทะลักออกมาอย่างดิบเถื่อนโดยไม่ได้กลั่นกรอง แต่ก็ยังมีความอ่อนหวานซุกซ่อนอยู่ในนั้น ฮาจุนมองเห็นดวงตาคู่นั้นอย่างไร้ซึ่งการเติมแต่ง

อีกฝ่ายเริ่มทอดมองเขาแบบนี้ตั้งแต่เมื่อไรกันนะ บางทีอาจจะตั้งแต่เมื่อนานมาแล้วยิ่งกว่าที่คิดก็ได้ เพียงแต่ตัวเขาไม่คุ้นชินเป็นอย่างมาก ก็เลยรู้สึกกดดันทั้งที่ไม่มีใครบีบบังคับว่าต้องก้าวเท้าไปให้พอดีกับมูคยอม จึงไม่ทันได้รับรู้อย่างถูกต้องเท่านั้น

ถ้าเขาพยายามที่จะทำความรู้จักอีกคนว่าเป็นคนแบบไหนให้เร็วขึ้น มันจะต่างจากเดิมไหมนะ ถ้าไม่กลัวว่าจะถูกเหยียดหยามจนยอมแพ้ที่จะเข้าหาไปก่อน มันจะเป็นอย่างไรกัน

หากทอดมองอีกคนวิ่งอยู่บนสนาม สายลมก็จะพัดมาถึงเบื้องลึกในตัวเขาที่ไม่อาจหยั่งถึง แล้วสิ่งที่เหมือนกับต้นอ่อนแตกหน่อซึ่งซุกซ่อนอยู่ในหัวใจก็จะสั่นไหว บางครั้งฮาจุนก็ตระหนักขึ้นมาได้ด้วยว่า ยังหลงเหลือความรู้สึกที่พอจะสั่นไหวภายในใจเมื่อตอนนั้นอยู่เลย

ในวินาทีนี้ที่ทอดมองกันและกันในฐานะคนรักกับไอดอลที่ตัวเองเชิดชูมาเนิ่นนาน เขาจะไม่รับรู้ถึงความรู้สึกดีทางจิตใจได้อย่างไร

ในขณะที่ลิ้นสอดเข้าออกไปมาในปากของทั้งสองคนอย่างลื่นไหล ของเล่นที่เคยหยอกเย้าบนยอดอกก็เฉียดเฉี่ยวผิวกายทุกจุด พร้อมลดต่ำลงด้านล่างทีละนิด จนไปกดลงตรงส่วนปลายแกนกายที่ชูชัน เมื่อแรงสั่นของตัวอุปกรณ์แนบกับหัวของส่วนกลางกาย ฮาจุนก็กระเด้งตัวขึ้นชั่วขณะพร้อมกรีดเสียงร้อง ต้นขาที่อ้าอยู่อย่างผ่อนคลายรวบเข้าชิด ในขณะเดียวกัน ลำตัวที่ถูกโอบรัดในอ้อมแขนของอีกคนก็ดีดดิ้น

“ตอนนี้ยังแปลกอยู่ไหม”

“อ๊า สั่น แรงไป… ตรงนั้น พอแล้ว…”

“พอก็พอ”

มูคยอมพูดแบบนั้นพร้อมกับค่อยๆ ลากไข่สั่นที่เคยวางอยู่ตรงส่วนหัวลงไปตามลำท่อนเฉอะแฉะ สัมผัสที่ทำให้สั่นงึกไปทั้งหว่างขาทำให้ฮาจุนกัดริมฝีปากกลั้นเสียงคราง โคนขาด้านในเกร็งจนกล้ามเนื้อนูนขึ้นรูป

“เพราะฉันก็เริ่มจะเครื่องร้อนแล้วน่ะสิ”

สิ่งเรียวรีแตะตรงปากทางรักที่คลายตัวลงแล้ว อุปกรณ์ชิ้นจิ๋วที่ส่งเสียงวือๆ ถูกดันเข้ามาในตัวพร้อมกับนิ้วของมูคยอม ฮาจุนส่ายเอวไปมาถี่ๆ

“อ๊า… อ๊ะ… อื๊อ ฮึก ฮื่อออ…!”

เมื่อผลุบเข้ามาในร่างก็แทบไม่ได้ยินเสียงสั่น

ทว่ามีเพียงเสียงที่เงียบหาย เพราะฮาจุนยังรู้สึกได้ถึงแรงสั่นของตัวเครื่องที่รุนแรงกว่าเมื่อครู่นี้ มันต่างกับความเสียวที่รู้สึกตอนของเล่นนั้นขยับไปมาบนหัวนมหรือส่วนกลางกาย ตอนมันมุดผนังเนื้อคับแคบเข้ามา ฮาจุนรู้สึกว่ามันกระเทือนภายในท้องเป็นจังหวะอย่างรวดเร็วไม่หยุดจนเสียงวือๆ สะท้อนขึ้นไปถึงบนหัว

ขนาดมันเล็กมาก เขาจึงสงสัยว่าสิ่งนี้จะทำหน้าที่แทนเครื่องเพศชายได้หรือเปล่า แต่ตอนนี้เหมือนจะรู้ชัดแล้ว ถ้าขนาดมันใหญ่ไปด้วย เขาอาจจะแย่เลยก็ได้

“ฮื่อ อ๊า อ๊าาา…!”

ฮาจุนร้องเสียงดังขึ้นเรื่อยๆ มูคยอมกอดฮาจุนแล้วยังไม่หยุดใช้นิ้วดันไข่สั่นขึ้นไปอีก ตัวเครื่องแทรกเนื้อเยื่อที่โอบรัดเข้ามาแล้วขยับเข้าไปพร้อมสั่นไหว เมื่อมันจับจองบริเวณจุดกระสันใกล้ต่อมลูกหมาก ฮาจุนก็ทำท่าจะร้องไห้พร้อมดิ้นตะเกียกตะกายทันที เขาแอ่นหลังที่เคยพิงตัวมูคยอมพร้อมกับหอบ

สัญชาตญาณตั้งใจจะต้านทานแรงสั่นที่สะเทือนในท้อง ส่งผลให้ด้านหลังตอดรัดเข้าหากันอย่างแนบแน่นถี่รัว แต่ก็ได้แค่รู้สึกถึงความสั่นไหวที่กระทบผนังเนื้อจนด้านในบีบหดตัวมากขึ้นเท่านั้น

ร่างกายเคลื่อนไหวไม่สัมพันธ์กับความนึกคิดอย่างมีเหตุผล ด้านหลังขมิบรัดโดยอัตโนมัติ และเมื่อถูกจู่โจมด้วยแรงสั่นที่ทำให้หัวมึนเบลอ มันก็จะคลายออกหลวมๆ อย่างควบคุมไม่ได้ จากนั้นก็จะหุบลงอีกครั้ง แล้วคลายออกเมื่อผวาเฮือกขึ้นมาอีกรอบ

“อ๊า อะ อึก ไม่ ไม่ได้ ตอนนี้… อื๊อ ฮึกกก…!”

ฮาจุนรู้สึกเหมือนตกหลุมพรางที่ตนขุดเองจึงร้องสะอื้นโดยไม่รู้ว่าจะต้องทำอย่างไร การสั่นสะเทือนด้านในกำลังปลุกให้ก้อนแห่งความสุขสมที่ไม่ใช่ก้อนเล็กๆ ก่อตัวขึ้นมาก็จริง แต่มันก็ควบคู่ไปกับข้อจำกัดที่ทำให้เขายังไม่สาแก่ใจ ราวกับเพียงแค่นี้ไม่สามารถพาไปแตะปลายทางได้ และจุดนั้นก็คือปัญหา

ในระหว่างนั้น มูคยอมก็ยังพรมจูบลงบนลาดไหล่กับคอขาวที่ยืดยาวซ้ำไปซ้ำมา แล้วอีกคนก็คุกเข่าขึ้นนั่ง จากนั้นก็ดันหลังของฮาจุน เมื่อฮาจุนยันมือลงบนเตียงพร้อมกับค้อมตัวเอียงต่ำ มูคยอมก็จับหว่างขาเขาให้พาดกับต้นขาแน่นๆ ของตัวเองแล้วเดินด้วยแขนมานอนคว่ำทาบลง

มูคยอมแทรกตัวเข้ามากลางหว่างขาของฮาจุนที่อ้าออกกว้าง บีบเจลอีกรอบแล้วป้ายลงบนปากช่องทางจนเปียกชุ่ม จากนั้นก็กระทุ้งส่วนหัวแข็งขึงบนรูรักหุบสนิทที่มีสายเคเบิลยาวห้อยออกมา ฮาจุนจมอยู่ในความเสียวซ่านที่ไม่จบสิ้นอย่างสมบูรณ์ เขาไม่เหลือแรงจะคิดว่ามูคยอมตั้งใจจะทำอะไรแล้วร้องครางไปกับการปลุกเร้าที่ถูกมอบให้