Half Line ข้ามเส้นนี้ไป ระวังตกหลุมรัก - ตอนที่ 153

ริมฝีปากเขี่ยปลายยอดอกราวกับจั๊กจี้แล้วไม่นานก็ครอบลงบนวงปาน ลิ้นกดคลึงพร้อมดูดดุนติ่งเนื้อเล็กและบริเวณโดยรอบ ฮาจุนทำท่าจะยกแขนขึ้นปิดใบหน้า แล้วในตอนนั้น อะไรบางอย่างก็ถูกดันเข้ามาในปาก สัมผัสที่ครั้งหนึ่งเคยได้รับมาแล้วทำให้ฮาจุนกัดมันแน่นทั้งที่ยังไม่ได้ยืนยันว่าสิ่งที่เข้ามาในปากคืออะไร ชายเสื้อยืดที่สวมอยู่ถูกฟันกัดไว้จนเปียกชุ่ม

“อือ…”

ฮาจุนสูงเกินหนึ่งร้อยแปดสิบเซ็นติเมตรมานิดหน่อย ต่อให้ตัวบางลงเมื่อเทียบกับแต่ก่อนเพราะเลิกเป็นนักฟุตบอลมาหลายปีแล้ว แต่ตลอดช่วงการเจริญเติบโต เขาก็ออกกำลังกายที่มีความเข้มข้นสูงอย่างต่อเนื่องจนร่างกายมีกล้ามเนื้อและโครงกระดูกแข็งแกร่งได้รูป เพราะอย่างนั้น คนธรรมดาทั่วไปที่ใช้ชีวิตโดยไม่รู้จักการออกกำลังกายย่อมเทียบไม่ได้กับหุ่นแบบฮาจุน

หัวนมเป็นเพียงแค่ส่วนที่เล็กจิ๋วจริงๆ บนร่างกายแบบนั้น เป็นอวัยวะในร่างกายที่เหมือนกับไม่มีอยู่ ซึ่งเขาใช้ชีวิตมาโดยไม่รับรู้ถึงมันด้วยซ้ำ ก่อนที่มูคยอมจะเลียหรือสัมผัสมัน

ทว่าตอนนี้ ตรงนั้นราวกับเป็นส่วนที่ยื่นออกมาจากร่างกายมากที่สุด เปลวไฟเล็กๆ ถูกจุดขึ้นบนหน้าอกทั้งสองฝั่งสลับกัน แล้วถ้ามูคยอมละริมฝีปากออกไป เปลวไฟก็จะแผ่วลงครู่หนึ่ง เมื่อรู้สึกเหมือนหลงเหลือเพียงเชื้อไฟและกำลังจะมอดดับ ติ่งเนื้อนิ่มก็จะถูกดูดอย่างตะกรุมตะกรามจนเกิดเสียงเฉอะแฉะ และถูกบดบี้ภายใต้ลิ้นหยุ่น ทุกครั้งที่ทำแบบนั้น เปลวไฟที่สร้างความเปียกชื้นและร้อนระอุให้ผิวเนื้อก็จะโหมใหญ่ขึ้นทีละนิด

“ฮ้า…!”

เมื่ออ้าปากอย่างทนไม่ไหว เสื้อที่คาบอยู่ก็ร่วงผล็อยลงมา มูคยอมถูกเสื้อยืดคลุมลงไปบนหัวแล้วจงใจส่งเสียงดัง “อ๊ะ” พร้อมขบกัดหัวนมที่ชูชันขึ้น สัมผัสของฟันลื่นๆ แข็งๆ ครูดเขี่ยติ่งเนื้อที่ไวต่อความรู้สึกลงมา

ความเสียวแปลบปลาบพุ่งขึ้นมาจากร่างกายท่อนล่างทั้งที่ส่วนที่ถูกกัดคือยอดอก แล้วตีตื้นขึ้นมาจนถึงลำคอด้านหลัง เอวกับขาที่ถูกมือของมูคยอมจับไว้ สั่นระริกโดยไม่รู้ว่าจะจัดการอย่างไร

ฮาจุนปิดปากเงียบด้วยความทำอะไรไม่ถูก เพราะเขาคิดเรื่องร้ายกาจคนเดียวตั้งแต่เมื่อกี้หรือเปล่านะ เดิมทีหน้าอกของเขาไม่ได้รู้สึกช้าก็จริง แต่ก็ไม่เคยรู้สึกมากถึงขนาดนี้…

“ดูเหมือนว่าอีฮาจุนจะยั่วอารมณ์ขึ้นอย่างไม่มีจุดสิ้นสุดเลยนะ”

“อ๊า อื๊อ…!”

ลมหายใจร้อนผ่าวของมูคยอมพ่นกระทบหน้าอกชุ่มชื้น มือของอีกฝ่ายไถลลงจากเอวแล้วไต่เข้าไปในกางเกงในด้านหน้า เมื่อแกนกายที่ตื่นตัวแล้วถูกผิวของคนอื่นปัดผ่าน ฮาจุนก็สั่นกระตุกสองสามครั้งแล้วหอบหายใจทันที

มูคยอมขยับมือด้านในกางเกงในอย่างเชื่องช้าแล้วยกมือขึ้นมาตรงหน้าฮาจุน ดวงหน้าขาวซึ่งร้อนวูบวาบอยู่แล้วกลับสุกจัดเป็นสีแดงมากขึ้นไปอีกระดับ มือที่ยื่นมาอยู่ในสภาพเปียกชุ่มไปด้วยของเหลวหนืดสีขุ่น

“นี่ไม่ได้อยู่ในการคาดการณ์ของฉันเลยสักนิด… ฉันไม่คิดเลยว่าจู่ๆ นายจะเสร็จระหว่างถูกดูดหัวนม”

อีกฝ่ายพูดราวกับหยอกล้อ แต่เอาเข้าจริงก็ไม่ได้มีวี่แววของความล้อเล่นเจืออยู่ในนั้น มูคยอมดึงกางเกงในของฮาจุนลงทั้งตัว ความร้อนรุ่มอัดแน่นอยู่ในน้ำเสียงของอีกฝ่าย

ฮาจุนขยับขาให้ตามมือที่ถอดกางเกงชั้นในออกอย่างรีบร้อน แต่แล้วร่างกายของเขาก็เอนเอียงไปด้านข้าง มือของเขาถูกมัดอยู่จึงทรงตัวไม่ได้ แต่มูคยอมก็ใช้แขนแข็งแกร่งประคองร่างกายที่เกือบจะล้มลงไปบนโซฟาอย่างไม่ได้ตั้งใจแล้วค่อยๆ จับให้นอนลง

นิ้วชุ่มน้ำกามคลำด้านหลังอย่างเร่งรีบ เมื่อมือของมูคยอมเขี่ยบนปากทางที่ประสาทสัมผัสไวขึ้นเรียบร้อยแล้ว ร่างกายก็เริ่มสั่นราวกับคาดหวังเหตุการณ์หลังจากนั้น ฮาจุนร้องขอด้วยน้ำเสียงตื่นกลัว

“มูคยอม มูคยอม ช้าๆ หน่อย…”

“ให้ทำอะไรช้าแค่ไหน ยังไม่ได้สอดนิ้วเข้าไปสักนิ้วเลยนะ”

มูคยอมย้อนถามพร้อมประทับริมฝีปากลงบนแก้มสองสามครั้ง ปะปนกับลมหายใจร้อนระอุ ริมฝีปากของอีกฝ่ายสัมผัสลงมาอย่างรีบร้อนไม่ได้หยุด

ฮาจุนได้แต่หายใจหอบโดยไม่มีอะไรจะพูดตอบกลับ ตามที่อีกคนพูด สิ่งที่รวดเร็วในตอนนี้ไม่ใช่การกระทำของมูคยอมแต่เป็นร่างกายของเขาต่างหาก EG4YAup2hySgcimq8MkLuB6e34rNB2SF9h94LL1ryzzq ราวกับลูกบอลบนสนาม ร่างกายที่ไปถึงจุดสุดยอดเพียงแค่ถูกสัมผัสยอดอก กำลังคาดเดาถึงความหนักหน่วงและความใหญ่โตของแกนกายที่ยังไม่แม้แต่จะเข้ามาในร่างกาย และกำลังบีบเค้นความสุขสมออกมาตั้งแต่ตอนนี้แล้ว

นิ้วของมูคยอมดันเข้ายาวๆ ด้านในที่เริ่มกระตุกตอดทั้งที่ในนั้นยังว่างเปล่า นิ้วที่ใช้เพียงน้ำแห่งความใคร่ซึ่งตัวเองขับออกมาเป็นสารหล่อลื่น ทำให้ผนังเนื้อแห้งตึงหดแนบติดอย่างรีบเร่ง เสียงครางกระเส่าระเบิดออกมาอย่างไร้ซึ่งโอกาสที่จะอดกลั้น

“อ๊ะ อา…! ฮ้าาา…!”

“ฮาาา…”

หากสอดนิ้วเข้าไปในร่างกายคนอื่น นิ้วนั้นย่อมไม่มีทางที่จะรู้สึกถึงความหวามไหวทางร่างกายเหมือนกับแกนกาย แต่มูคยอมกลับพรูลมหายใจร้อนออกมายาวๆ ตรงหูฮาจุน ราวกับอีกฝ่ายก็รู้สึกดีจนแทบจะทนไม่ไหว

กระทั่งเสียงหายใจนั้นก็ยังกระตุ้นความกำหนัด หางตาของฮาจุนมีน้ำตาเอ่อขึ้นมาแล้ว นิ้วที่สอดเข้ามาจนถึงโคนค่อยๆ เสียดถูโพรงเนื้อพร้อมกับถอนออกไป

“อื๊อ ฮึกกก!”

“ฉันยังไม่คิดว่าจะทำเลยนะ”

ตอนกลับเข้ามาใหม่อีกครั้ง นิ้วก็เพิ่มจำนวนเป็นสองนิ้ว ฮาจุนเอนหัวไปด้านหลังพร้อมเอวที่สั่นกระตุก

“เพราะถ้าเริ่มครั้งหนึ่งแล้วฉันน่าจะไม่ทำให้จบลงง่ายๆ… ฉันกะจะมัดนายไว้ เสร็จแล้วก็กินข้าว ดูหนัง ออกไปรับลมที่สวนแล้วก็ดื่มชาด้วย… ตั้งใจไว้ว่าค่อยทำหลังจากนั้น”

แม้ว่าจะหายใจหอบอยู่แต่ฮาจุนก็ไม่อยากจะเชื่อ มูคยอมขอให้เขาอยู่ในสภาพถูกมัดเต็มๆ วันอย่างเคร่งขรึมสุดขีด แต่กำหนดการที่เป็นเรื่องปกติธรรมดาอย่างมากแบบนั้นมันคืออะไรกัน

เพราะการสอดใส่แห้งและขัดตึงพอสมควร รูปทรงของนิ้วที่ขยายช่องทางด้านในโดยผลุบเข้าออกอย่างเชื่องช้าและตื้นเขิน จึงติดตรึงอยู่ในโพรงเนื้ออย่างแจ่มชัด ฮาจุนพูดออกมา ปะปนกับเสียงครวญครางเป็นครั้งคราว

“ตลกน่า คิมมูคยอม… ฮื่อ ถ้าจะทำแบบนั้น แล้วนี่เพื่ออะไร…”

“อะไร”

“ฉันน่ะ เห็นนายบอกว่า… ทั้งวันทั้งคืน ก็เลยคิด… ว่าจะเหนื่อย สุดๆ… ฮ้าาา… นายบอกว่า ฮึก อยากทำ ตั้งแต่เมื่อก่อนแล้ว…”

มูคยอมขมวดคิ้วเล็กน้อยแล้วหัวเราะราวกับเขินอายนิดหน่อยอย่างไม่สมกับเป็นอีกฝ่าย

“ที่ฉันอยากทำมาตั้งแต่เมื่อก่อนก็คือแบบนั้นไง”

“…”

“ไม่ว่าจะกินข้าว หรือจะใส่จะถอดเสื้อผ้า หรือเข้าห้องน้ำ… ฉันต้องเป็นคนทำให้ทั้งหมด ฉันต้องเป็นคนอุ้มพาไป… ถ้าไม่มีฉัน นายจะทำอะไรไม่ได้ แล้วก็จะไปไหนไม่ได้ด้วย… แต่ถึงอย่างนั้นก็ไม่เป็นไร นายไม่จำเป็นต้องขยับมือเองเลย ถ้าต้องการอะไรก็แค่บอกฉัน เพราะฉันจะทำให้หมดทุกอย่าง…”

มูคยอมพูดเรื่อยเปื่อยราวกับสารภาพความใฝ่ฝันหรือความคิดโรแมนติกที่มีมาเนิ่นนาน ฮาจุนเงยหน้ามองอีกฝ่ายอย่างเหม่อลอยด้วยใบหน้าตกใจนิดหน่อย และไม่ได้พูดอะไรมากไปกว่านั้น

มูคยอมแนบหน้าผากลงมาแล้วประทับริมฝีปากโดยที่ยังไม่ลบเลือนรอยยิ้มออกไปจากใบหน้า มือที่ใหญ่และแห้งของอีกคนโอบรอบลำคอของเขา ฮาจุนครวญครางเสียงยืดยาวขึ้นเรื่อยๆ ความรู้สึกของเขาไวมากขึ้นและผิวหนังก็เสียวซ่านขึ้น

ลิ้นร้อนรุ่มสอดเข้ามาในปาก ฮาจุนหลับตาลงแล้วดูดเรียวเนื้อเปียกชื้นอย่างเชื่องช้าและหยอกล้อ เขารู้สึกได้ว่ามุมปากของมูคยอมยกยิ้มขึ้น

มูคยอมส่งลิ้นตัวเองเข้ามาทักทายพักหนึ่ง แล้วไม่นานก็ขบลิ้นของฮาจุนเบาๆ อีกฝ่ายขบงับโดยไม่ให้เขาเจ็บแล้วดูดลิ้นของเขาเข้าไปในปาก ก้อนเนื้อนุ่มหยุ่นถูกกลืนกินพร้อมเสียงชื้นแฉะ

“ฮื้อ อุ๊บ… อือ อึ๊…”

ฮาจุนตัวสั่นระรัว ลิ้นที่ถูกกักไว้ในปากของมูคยอม มือที่ถูกมัด เอวกับขา รวมถึงปลายเท้า ไม่มีส่วนไหนที่ไม่สั่นเลยสักแห่งเดียว ทั้งตัวของฮาจุนหนาวสั่นราวกับคนจับไข้

ในระหว่างที่จูบซึ่งกวาดควานทั่วทุกซอกทุกมุมดำเนินไปอย่างต่อเนื่อง EG4YAup2hySgcimq8MkLuB6e34rNB2SF9h94LL1ryzzq เมื่อโพรงชื้นถูกกระตุ้นทั้งส่วนบนส่วนล่างอย่างพร้อมเพรียงกัน ความหฤหรรษ์ที่แผ่ซ่านจนทำให้ภาพตรงหน้าพร่ามัวก็โหมซัดเข้าใส่ราวน้ำทะเลที่สูงขึ้น แม้เตรียมพร้อมรับมือล่วงหน้าแล้วก็ตาม ฮาจุนไม่ขัดขืนเลยแม้แต่นิดเดียวแล้วหดแอ่นตัวสลับกันซ้ำๆ พร้อมยอมรับคลื่นน้ำนั้นมาทุกหยาดหยด

เมื่อจูบอันแสนยาวนานสิ้นสุดลง เสียงพูดของมูคยอมซึ่งหายใจไม่เป็นจังหวะ ก็ดังกระเส่าออกมาทำให้จั๊กจี้หู

“ฮาจุน เสื้อ ถอดได้ไหม ฮาาา ฉันอยากมองนายเปลือย”

“อ๊า อือ… แล้วแต่นาย ทำตามที่นายต้องการให้หมดเลย…”

มูคยอมหาอะไรสักอย่างที่พอจะตัดเสื้อได้อย่างรีบร้อน อีกฝ่ายเอากรรไกรที่มีอยู่ในลิ้นชักโต๊ะหน้าโซฟาพอดีออกมาแล้วดึงชายเสื้อยืดตัวบางให้ตึง

‘แควกๆ’ เสียงตัดเส้นใยผ้าอันน่าหวาดเสียวดังขึ้น แล้วไม่นาน โลหะบางและเรียบก็เฉียดผ่านบนท้องและหน้าอกของฮาจุนขึ้นไป เมื่อสัมผัสเย็นเยียบที่ต่างกับปกติแตะต้องโดนผิวเปลือยที่ร้อนเร่า ตัวของฮาจุนก็ดีดขึ้นอย่างคุมไม่อยู่

“ฮื่อออ มัน เย็น…”

“แป๊บเดียว… อย่าขยับ”

น้ำเสียงของมูคยอมร้อนรุ่มอย่างเต็มที่ ตรงกันข้ามกับโลหะเย็นเฉียบที่แตะลงบนผิวเนื้อให้ได้เสียววาบอยู่บ่อยๆ

การขยับกรรไกรอย่างระมัดระวังดำเนินไปพักหนึ่ง เสื้อยืดถูกตัดเป็นชิ้นๆ EG4YAup2hySgcimq8MkLuB6e34rNB2SF9h94LL1ryzzq ในตอนนั้น ฮาจุนก็น้ำตาคลอพร้อมทั้งตัวสั่นเทิ้มเพราะความเย็นที่เฉียดเฉี่ยวไปบนผิวราวกับการสัมผัสอันเสียวซ่าน เนกไทที่ผูกมัดราวกับเชือกป่านปรากฏให้เห็นเด่นชัดยิ่งขึ้นบนร่างกายที่ถูกทำให้เปล่าเปลือย

มูคยอมก้มลงมองสภาพของเขานิ่งๆ แล้วก้มตัวลงเหมือนพุ่งเข้าใส่ ริมฝีปากเริ่มซุกซอนไปบนร่างกายที่ไร้อาภรณ์ปกปิด ตำแหน่งที่โลหะเย็นๆ เคยเฉียดผ่าน ถูกโฉบคลุมด้วยสัมผัสอบอุ่นและอ่อนนุ่ม ทุกครั้งที่ริมฝีปากกับลิ้นย้ายที่ไป ฮาจุนก็จะรู้สึกได้ว่าด้านในร่างกายร้อนระอุราวกับเตาเผา

“ฮ้าาา… อ๊ะ อ๊า!”

ความร้อนนั้นทำให้ฮาจุนหวาดกลัว อีกฝ่ายเพียงแค่กำลังสัมผัสแบบจะว่าเบาก็เบา แต่ร่างกายที่ร้อนขึ้นอย่างไม่มีขีดจำกัดกลับรู้สึกเหมือนจะหลอมละลายหรือไม่ก็ถูกแผดเผาอย่างเดียวเลย

มูคยอมเองก็ถอดเสื้อในขณะที่การสัมผัสดำเนินไปอย่างต่อเนื่อง กล้ามเนื้อมัดใหญ่ไหวขึ้นลงอย่างแรงตามการหายใจไม่เป็นจังหวะ การเคลื่อนไหวอันไม่คงที่ของร่างกายอีกฝ่ายกำลังบอกให้รู้ว่าไม่ได้มีเพียงเขาคนเดียวที่อารมณ์พลุ่งพล่าน และนั่นกลับทำให้ฮาจุนวางใจ

ความแตกต่างที่เกิดขึ้นจากเสื้อยืดบางๆ หนึ่งตัวนั้นไม่น้อยเลย อุณหภูมิร่างกายร้อนแรงแผ่ไอร้อนไปจนถึงอากาศที่อยู่รอบตัวของทั้งสองคน โดยไม่มีจังหวะจะให้รู้สึกถึงอุณหภูมิเย็นเฉียบภายในห้อง

ทั้งสองคนตัวซ้อนชิดกันอย่างแนบแน่นบนโซฟายาว มูคยอมสัมผัสใบหูของฮาจุนไม่ปล่อย โดยกอดรัดตัวฮาจุนไว้ใต้ร่างของตัวเอง อีกฝ่ายดูดดุนติ่งหูของเขาอย่างกับจะกลืนเข้าไปในปาก จากนั้นก็ใช้ลิ้นเลียใบหูจนทั่ว ไล่ขึ้นไปงับส่วนปลายสุดด้านบน แล้วเกร็งลิ้นให้เรียวแหลมพร้อมแหย่แยงเข้าไปด้านใน

ด้านหลังลูกตาของฮาจุนร้อนวูบวาบ ภายในหัวแปรเปลี่ยนเป็นสีขาวโพลน เสียงครวญครางพรูออกมาเรื่อยๆ โดยไม่มีจังหวะจะให้กลั้นไว้

“ฮื่อ ฮ้า ฮ้าาา อ๊าาา…!”

มูคยอมขมกัดหูของเขาอยู่พักใหญ่จนนึกกลัวว่าหูจะขาดรุ่งริ่งหรือเปล่า จากนั้นจึงรังแกลำคอของเขาคล้ายๆ กัน มูคยอมกวาดลิ้นขึ้นเลียลูกกระเดือกที่ไหวขึ้นลงเบาๆ หลายครั้งแล้วใช้ปลายลิ้นลากผ่านส่วนกระดูกไหปลาร้าที่เว้าเป็นแอ่ง มือใหญ่ฟอนเฟ้นหน้าท้อง เอว และหว่างขาอย่างไม่หยุดพัก เมื่อจุดรวมความรู้สึกถูกสัมผัสเน้นๆ ความเสียวซ่านที่ควบคุมได้ยากก็ทำให้ฮาจุนอยากผลักมูคยอมออกไปโดยอัตโนมัติ

ทว่ามือของเขาถูกมัดไว้อยู่ ฮาจุนจำต้องหยุดชะงักมือที่หวังจะดันมูคยอมออกหลายครั้ง ส่วนมูคยอมก็จะเน้นการสัมผัสให้ดุเดือดยิ่งขึ้นทุกครั้งที่สังเกตเห็นการเคลื่อนไหวนั้น

ลิ้นแตะลงมาบนหัวนมที่ได้รับการกระตุ้นจนถึงขีดจำกัดอีกครั้ง และในวินาทีที่ริมฝีปากกลืนกินติ่งเนื้อเล็ก ฮาจุนก็ตัวสั่นเทิ้มพร้อมแอ่นหลังโค้ง

“อ๊า พอ… แล้ว ฮ้าาา ไม่ เอา พอแล้ว…!”

เสียงเหมือนจะร้องไห้ปนอยู่ในน้ำเสียงครึ่งหนึ่ง มูคยอมลากลิ้นเป็นทางยาวเช่นเดิม พร้อมกับไล้ไปตามลำคอแล้วบดเบียดริมฝีปากลงมาอย่างดูดดื่มอีกหนึ่งครั้ง

ยังแค่ลูบไล้อยู่เลย แต่ฮาจุนกลับตัวอาบเหงื่อเหมือนตอนหลังไปถึงจุดสุดยอด มูคยอมใช้มือสางเส้นผมของฮาจุนเพื่อเสยไปด้านหลัง

“ฮ้าาา ตอนแรก คิดว่าจะลองค่อยๆ ทำจริงๆ นะ…”

“แฮ่ก ฮึก…”

“แต่ก็ไม่มีเหตุผลให้ต้องดันทุรังทำแบบนั้นสักหน่อย… ทั้งที่ไม่ได้จะมีใครมาตามไล่ แต่ไม่รู้ทำไม เวลาทำกับนายถึงได้ใจร้อนขึ้นมาตลอดเลย… แค่เลียให้แบบนี้ คุณแฟนก็สั่นกลัวไปหมดแล้ว ฉันยังบริการคุณแฟนไม่ดีพอทุกครั้งเลยสิ”

ฮาจุนส่ายหน้าเหมือนคนตกใจ

“ไม่เคย เลย… ไม่เคย ฮึก ไม่ดีพอ…”

“ดูดตรงไหนให้อีกดีล่ะ บอกมาสิ”

“อื๊อ ฮึก…! ตอนนี้ พอ…”

เมื่อลิ้นลากยาวใต้ท้องแขน คำพูดของฮาจุนก็ขาดหายไป ฮาจุนตัวแดงเถือกจนถึงตรงหน้าอก ทั้งตัวสะท้านเบาๆ ดวงตาพร่ามัวและชุ่มน้ำ ปลายนิ้วของมือที่ถูกมัด ขดงอโดยไม่ได้ตั้งใจ พร้อมทั้งพรรณนาความเสียวกระสันที่เขารู้สึกออกมาราวกับบรรเลงตัวโน้ต

ริมฝีปากแตะลงบนปลายนิ้วที่สั่นระริกทั้งที่ถูกมัดมือไว้เช่นกัน มูคยอมลามเลียนิ้วของเขา ลำคอของอีกฝ่ายเต้นตุบๆ อย่างหนักราวกับกลืนลูกไฟลงไป

ริมฝีปากที่ทั้งกัดทั้งดูดผิวทุกหนแห่งของฮาจุนเลื่อนลงมาด้านล่าง ลงไปเรื่อยๆ จนไปถึงกระดูกเชิงกราน ลิ้นเลื้อยเลียไปบนแผลเป็นที่ทิ้งรอยไว้ตรงเอวด้วย เสียงครางหวิวดังออกมาอย่างน่าขายหน้าที่เคยบอกว่าประสาทสัมผัสตายด้านไปแล้ว

มือใหญ่ช้อนลึกด้านหลังต้นขาแล้วยกขึ้น เอวที่เคยแนบชิดกับโซฟาลอยขึ้น ในขณะเดียวกัน ก้นก็ถูกยกสูงจนตั้งไปหาเพดาน

มูคยอมฝังใบหน้าลงตรงกลางบั้นท้ายอย่างไม่ลังเล เมื่อลิ้นแตะลงตรงปากช่องทางด้านหลัง ฮาจุนก็ส่ายต้นขาพร้อมกับดิ้นเบาๆ ภาพมูคยอมแลบลิ้นออกมาเลียด้านหลังของเขา เข้ามาสู่การมองเห็นทั้งอย่างนั้น ทำให้ฮาจุนกะพริบตาโดยไม่รู้ว่าจะต้องทำอย่างไร จากนั้นเมื่อตระหนักได้ถึงวิธีการที่จะหลีกหนีสถานการณ์นี้ขึ้นมาได้ในตอนหลัง เขาจึงหลับตาปี๋

“อา อ๊า…! ฮื่อ อื๊อ อึก…!”

ทว่าปากกลับไม่หุบลงดั่งใจ ต่อให้เคยได้รับมากี่ครั้ง ฮาจุนก็ยังไม่คุ้นเคยกับสัมผัสดิบเถื่อน

ลมหายใจของมูคยอมร้อนรุ่มและหนักหน่วงขึ้นเรื่อยๆ ลมหายใจนั้นสัมผัสลงตรงรอยจีบเปียกชื้นไปตามสภาพ ฮาจุนดึงมือที่ถูกบ่วงมัดมาทางใบหน้าแดงจัด ส่วนเอวก็สั่นระริก ต้นขาขาวและยืดหยุ่นกระตุกเกร็งในมือของมูคยอม

อีกฝ่ายดูดปากช่องทางที่ไวต่อความรู้สึกอย่างอ่อนโยนแล้วลิ้นกับลมหายใจร้อนๆ ก็รุกล้ำเข้ามาจนถึงเนื้อเยื่อภายใน ทุกครั้งที่ก้อนเนื้อชื้นแฉะกับสิ่งแปลกปลอมไร้รูปร่างโลมเลียผนังด้านในสลับกันไปมา น้ำหล่อลื่นเหนอะหนะก็จะไหลย้อยเป็นทางยาวจากแกนกายชูชัน แล้วหยดติ๋งๆ ลงบนหน้าท้องที่งอเข้าหากันจนแบนราบ

ฮาจุนอยากยึดอะไรสักอย่างไว้เพื่อระงับมวลก้อนความสุขสมที่ก่อตัวใหญ่ขึ้น แต่มือที่ถูกมัดแน่นกลับทำได้เพียงขยับนิดหน่อยอยู่ข้างใต้คางเท่านั้น ฮาจุนค่อยๆ เอนหัวอย่างไร้ซึ่งหนทาง เรี่ยวแรงคงเหือดหายไปจากกล่องเสียง จึงมีเพียงคำพูดไม่เป็นภาษาลอดออกมาจากปากอย่างขาดๆ หายๆ เท่านั้น กระทั่งจะพูดห้ามปรามว่าให้หยุดก็ยังทำไม่ได้ง่ายๆ

‘จุ๊บ’ หลังจากริมฝีปากกดลงตรงบริเวณใต้โคนแกนกาย มูคยอมถึงเงยหน้าขึ้นมาได้ อีกฝ่ายก้มลงมองดูรูรักที่ขมิบตอดและชื้นแฉะขึ้นจากสัมผัสของตัวเองด้วยแววตาพึงพอใจ จากนั้นจึงเลียนิ้วของตัวเองทั้งความยาวของมัน

เมื่อก้นที่เคยถูกยกขึ้นสูง ลดต่ำลงอย่างไม่รีบเร่ง EG4YAup2hySgcimq8MkLuB6e34rNB2SF9h94LL1ryzzq ดันเข้ามาอย่างเชื่องช้าราวกับตั้งใจจะทำให้รู้สึกถึงข้อต่อแต่ละข้ออย่างแจ่มชัด