GMC ตอนที่ 543 การประลองแฮกเกอร์

 

 

เฮ้ ~

มันจบแล้วหรอ?

สมาชิกของทีมรักษากฎหมาย  2 คนที่อยู่ด้านนอกประตู เกือบจะอาเจียนเลือดออกมา

พวกเขาคิดว่าซูฮ่าวกำลังจะโจมตีและกดปุ่ม SOS เมื่อพวกเขากำลังจะเข้ามาเหตุการณ์ก็สิ้นสุดลงแล้ว?

ทำไมคุณถึงล้อเล่นพวกเราแบบนี้!

“แน่นอนฉันต้องเห็นแก่หน้ามาสเตอร์ฮวู” ซูฮ่าวตอบด้วยน้ำเสียงชอบธรรม

“ คุณมีบุคลิกดี ฉันชอบมัน” น่าประหลาดใจที่มาสเตอร์ฮวูชื่นชมเขา

เกาฮันและนักเรียนชื่อเสี่ยวจุนมองอย่างอ้าปากค้างนี้ นี่เรียกว่าบุคลิกดี? ลืมเรื่องความประหลาดของมาสเตอร์ฮวู ซูฮ่าวเป็นใคร

“คุณซูฮ่าวใช่มั้ย” เกาฮันยกอกเพื่อแสดงความมั่นใจ “ฉันรู้ว่าคุณแข็งแกร่ง แต่คุณไม่ได้มาที่นี่เพื่อเรียนรู้เกี่ยวกับการแฮกหรือไง ถ้าคุณต้องการทำเช่นนั้นคุณต้องมีความเข้าใจพื้นฐานกาอนเป็นอย่างน้อย คุณผ่านการรับรองแล้วหรือยัง? “

ซูฮ่าวจ้องมองเขาสักพัก “คุณต้องการที่จะแข่งกับฉันเหรอ?”

“แน่นอน” เกาฮันยิ้มเยาะ “มันเอยู่ที่ว่าคุณกล้าหรือไม่”

ซูฮ่าวส่ายหัว

ตามแผนของเขาในตอนแรก หลังจากจบเรื่องนี้เขาจะกลับไปและเตรียมพร้อมสำหรับการแฮก อย่างไรก็ตามเนื่องจากการปรากฏอย่างกะทันหันของเกาฮัน ทำให้ซูฮ่าวมีความคิดที่ดีกว่า

การแฮกเครือข่ายของวิทยาลัยจานเจียงมีความเสี่ยง

แม้ว่าเขาจะรวมทักษะต่างๆจากแฮกเกอร์ผู้เชี่ยวชาญทั้งสามคน แต่สิ่งที่เขาเรียนรู้ทั้งหมดก็ยังคงมาจากพวกเขา มันอาจเป็นไปไที่เขาจะล้มเหลวถ้ามาสเตอร์ทั้งสามคนนี้ป้องกัน จากนั้นจานเจียงก็จะเพิ่มความปลอดภัยและความหวังของเขาในการได้รับข้อมูลใดๆก็จะสูญเปล่า

แต่ถ้ามันรั่วจากมาสเตอร์ฮวู …

ดวงตาของซูฮ่าวสว่างขึ้น

“คุณต้องการแข่งขันอย่างไร?”

“การเชื่อมต่อเครือข่ายอินเทอร์เน็ตของอุปกรณ์สื่อสารของเรา เป็นเกมโจมตีและป้องกันง่ายๆมาดูกันว่าใครเป็นคนแรกที่เข้าควบคุมอินเทอร์เน็ตของอีกฝ่ายและเป็นผู้ชนะ”

“ตกลง ฉันเห็นด้วย!” ซูฮ่าวยอมรับความท้าทายนี้

หลังจากสิบวินาทีเกาฮันพ่ายแพ้อย่างสมบูรณ์แบบ

ในขณะที่เขาพยายามแฮกอุปกรณ์ของซูฮ่าว ระบบของอุปกรณ์ของเขาก็ถูกแฮกและทุกอย่างก็ถูกเปิดเผยไปด่อนแล้ว!

เขาแพ้!

พ่ายแพ้อย่างย่อยยับ!

เนื่องจากเกาฮันเป็นอัจฉริยะ เขาจึงได้รับรางวัลเป็นตำแหน่งวิศวกรระดับสูง อย่างไรก็ตามต่อหน้าของซูฮ่าวเขาแพ้ไปในเวลาเพียงสิบวินาทีซึ่งรวมเวลาในการเตรียมตัว!

มันมากเกินไป!

เกาฮันหน้าซีด  ฉันอ่อนแอเอง? การแสดงออกนั้นทำให้คนรอบข้างรู้สึกไม่ดีต่อเขา ลูกเป็ดที่น่าสงสาร …

และสิ่งที่โหดร้ายยิ่งกว่านั้นคือ …

ในเวลานี้ซูฮ่าวโยนลูกระเบิดให้เขา “คุณอ่อนแอถึงเพียงนี้ เป็นไปไม่ได้ คุณเป็นถึงศิษย์ของมาสเตอร์กาน คุณควรมีฝืมืออย่างน้อยสิบเปอร์เซ็นต์ของทักษะของมาสเตอร์กาน แต่ความสามารถเช่นนี้ คุณมีความสามารถสิบเปอร์เซ็นต์ของทักษะของมาสเตอร์กานแน่หรอ “

ซูฮ่าวถอนหายใจ

เกาฮันอยากสำลักเลือด

“ให้ฉันลอง” เสี่ยวจุนไม่สามารถทนได้อีกต่อไป เขาตัดสินใจยืนขึ้น

“มาเลยมา” ซูฮ่าวตอบรับเขาอย่างมีความสุขเพราะกำลังคันไม้คันมือ

ห้านาทีต่อมา เสี่ยวจุนแพ้

พ่ายแพ้!

เกาฮันถอนหายใจอย่างโล่งอก แม้ว่าเสี่ยวจุนจะดูเด็กและซื่อสัตย์ แต่ความสามารถของเขานั้นสูงกว่าเกาฮัน ในเมื่อแม้แต่เสี่ยวจุนก็ยังชนะไม่ได้การพ่ายแพ้ของเขาก็ไม่เลวร้าย แต่ว่าช่องว่าง 10 วินาทีและ 5 นาทีนั้นใหญ่จริง ๆ

“ฉันแพ้” เซียวจุนสงบและเกาหัว

“ไม่เป็นไรอย่าง น้อยคุณก็ทำได้ดีกว่าเกาฮันฮ่าฮ่าฮ่า” ซูฮ่าวหัวเราะออกมาดังๆ ซึ่งทำให้เกาฮันกะอักเลือดอีกคำ

ในเวลานี้มาสเตอร์ฮวู ผู้ซึ่งได้เพลิดเพลินกับการแสดง ในที่สุดก็มีประกายแสงในดวงตาของเขา

ความอิจฉาของซูฮ่าวเป็นหนึ่งในนั้น แต่ในด้านการแฮกข้อมูล แฮกเกอร์แต่ละคนมีความภูมิใจของตัวเองซึ่งเป็นข้อพิสูจน์ถึงประโยชน์ของพวกเขา

และในตอนนี้ทักษะการแฮกระดับสูงอย่างมากของซูฮ่าวดึงดูดความสนใจจากมาสเตอร์ฮวูอย่างแน่นอน

เสี่ยวจุนนั้นเขาถูกสอนมาอย่างมาและมีความรู้ค่อนข้างมาก แต่เขากับสามารถอยู่ได้แค่ 5 นาที ระดับดังกล่าว …

“ให้ฉันลองบ้างเป็นไง?” มาสเตอร์ฮวูยิ้ม

“มาสเตอร์!”

“ผู้อาวุโส!”

ทั้งเกาฮันและเสี่ยวจุนต่างตกใจกับคำพูดของเขา เมื่อมองไปที่มาสเตอร์ฮวู พวกเขารู้ว่าทักษะของซูฮ่าวนั้นยิดเยี่ยม แต่มันไม่สูงถึงขนาดที่เผชิญกับมาสเตอร์ฮวู

“ตกลง” ซูฮ่ายยักไหล่ “อย่างไรก็ตามการโจมตีและป้องกันมันดูน่าเบื่อเกินไป ทำไมไม่ตั้งเป้าหมายกัน?”

ดวงตาของมาสเตอร์ฮวูส่องประกาย

การเผชิญหน้าระหว่างแฮกเกอร์สองคนด้วยโจมตีและป้องกันนั้นก็น่าเบื่อจริง ๆ

สิ่งที่ทำให้คนประหลาดใจจริงๆคือการแฮกในโลกแห่งความจริง! ค้นหาเป้าหมายและคนแรกที่เข้าถึงเป้าหมายได้สำเร็จจะเป็นผู้ชนะ!

มาสเตอร์ฮวูรู้ดี

อย่างไรก็ตามมีอะไรบ้างที่เขาไม่สามารถแฮกได้ในสหพันธรัฐนี้

ไม่นับระบบการป้องกันของสหพันธรัฐที่ควบคุมโดยคอมพิวเตอร์ควอนตัม ไม่มีอะไรที่จะรอดไปจากเขาได้  เดี๋ยวก่อนยังเหลืออีกที่ …

มาสเตอร์ฮวูจู่ๆก็นึกถึงสถานที่หนึ่ง

วิทยาลัยจานเจียง!

ระบบการป้องกันที่นี่ถูกเขียนร่วมกันโดยเขา มาสเตอร์หยุนและมาสเตอร์การ การแฮกที่นี่น่าจะดี แต่ก็ยังมีปัญหาอยู่! โดยไม่รู้ตัวเขารู้สึกว่ามันไม่ยุติธรรมเพราะเขาเขียนบางส่วนของระบบ

ถ้าเป็นเช่นนั้นมันจะไม่ยุติธรรมกับซูฮ่าว

“เป็นรหัสที่ใช้งานอยู่?” ซูฮ่าวถาม

“ใช่” มาสเตอร์ฮวู ตอบ

“ดังนั้นไม่ควรมีปัญหาใดๆ” ซูฮ่าวกล่าวต่อว่า “รหัสที่ใช้งานจะถูกรวมเข้ากับรหัสของอีกทั้งสองมาสเตอร์โดยอัตโนมัติ ฉันกลัวว่าคุณจะลืมมันหลังจากผ่านมาหลายปีแล้ว เว้นแต่คุณจะเข้าใจมาสเตอร์อีกสองคนอย่างแท้จริง มิฉะนั้นก็บุกเข้าไปอย่างดุร้าย”

หลังจากมาสเตอร์ฮวูไตร่ตรองแล้วเขาตัดสินใจเลือกจานเจียงเป็นเป้าหมายของพวกเขา!

เกาฮัน และ เสี่ยวจุน ที่อยู่ข้างๆพวกเขามาตลอด เวลานี้ก็ตกตะลึง สถานการณ์ดังกล่าวลุกลามไปถึงการแฮกวิทยาลัยจานเจียงในระยะเวลาอันสั้นได้อย่างไร

พวกเขาได้ยินมาเสมอว่ามาสเตอร์ฮวูบ้า แต่พวกเขาไม่คิดว่าเขาจะเป็นบ้าถึงขนาดนี้!

สำหรับซูฮ่าวนั้น…เขาหนักยิ่งกว่า!

สองอุปกรณ์สื่อสารที่ว่างเปล่าหนึ่งสำหรับแต่ละคน

มาสเตอร์ฮวูผู้ซึ่งมักจะเป็นกันเองเสมอ ตอนนี้ทำการแข่งขันอย่างจริงจังและใช้ตัวจับเวลา เมื่อทั้งคู่มองหน้ากัน … เริ่ม!

วูป!

วูป!

นิ้วของทั้งสองตัวเต้นระบำบนแป้นพิมพ์

เนื่องจากหน้าจอเสมือนอยู่ในโหมดส่วนตัวจึงไม่มีใครสามารถเห็นข้อมูลบนหน้าจอได้ยกเว้นเจ้าของ ไม่มีแฮกเกอร์คนใดจะแสดงวิธีการของเขาให้คนอื่นเห็น มีอีกหน้าจอหนึ่งที่แสดงความคืบหน้าของการบุแฮก

จานเจียง…จะถูกแฮกหรือไม่

วูป!

วูป!

ดวงตาของซูฮ่าวจ้องมองที่หน้าจอเสมือนจริง แต่จุดโฟกัสของเขาอยู่ที่อื่น

มาสเตอร์ฮวูบ่นอยู่เสมอเกี่ยวกับชะตากรรมของเขาในการเป็นแฮกเกอร์ แต่มันคือทุกสิ่งที่เขามี! มันช่างน่าเสียดายที่เวลาที่การต่อสู้เริ่มต้นขึ้น ผลลัพธ์ก็ถูกกำหนดแล้ว!

มีทั้ง 3 รหัสที่จำเป็นในการแฮก มาสเตอร์แต่ละคนมีเทคนิคและทักษะที่แตกต่างกัน แม้จะเป็นผู้เขียนระบบขึ้นมาเองก็เป็นไปไม่ได้ ในการถอดรหัสเข้าสู่ระบบให้สำเร็จ รหัสทั้งสามจำเป็นต้องถูกแก้

ไม่มีใครสามารถข้ามระบบได้อย่างรวดเร็ว แต่ถ้าแฮกเกอร์ทั้งสามคนจู่โจมในเวลาเดียวกันล่ะ?

เห็นได้ชัดว่าเป็นสิ่งที่จะไม่มีวันเกิดขึ้น

น่าเสียดาย เพราะซูฮ่าวมันจึงเป็นไปได้

วูป!

ซูฮ่าวเริ่มการเคลื่อนไหวของเขา

ป้อมปราการที่เรียกว่าวิทยาลัยจานเจียง ถูกทำลายโดยซูฮ่าวทันทีโดยไม่ทิ้งร่งรอยใดๆ!

ใช้กำลัง?

ไม่จำเป็น!

ในการแฮ็กรหัสทั้งสามนี้ มันง่ายเหมือนการป้อนรหัสผ่าน ขณะที่มาสเตอร์ฮวูกำลังยุ่งอยู่กับทะลวงเพียงแค่ 10 วินาทีหลังจากการต่อสู้เริ่มขึ้น ซูฮ่าวก็แอบเข้ามาอย่างเงียบๆได้แล้ว

บูม!

บูม!

หลังจากเข้าสู่ฐานข้อมูลแล้วซูฮ่าวก็เห็นมหาสมุทรของข้อมูล

อย่างไรก็ตามซูฮาวไม่สามารถทำอะไรได้เลย!

คัดลอกข้อมูล?

ออกจากข้อมูลที่บันทึกไว้?

เป็นไปไม่ได้!

คุณคิดว่าอุปกรณ์การสื่อสารที่ว่างเปล่า 2 ตัวที่จัดโดยมาสเตอร์ฮวูนั้นเพื่อความยุติธรรมหรือไม่? ไม่ พวกเขามีจุดประสงค์เพื่อรักษาความปลอดภัย มีพื้นที่ไม่เพียงพอสำหรับการเก็บข้อมูลใดๆและไม่มีการเชื่อมต่ออินเทอร์เน็ต สิ่งที่พวกเขาเชื่อมต่ออยู่ตอนนี้คือเครือข่ายท้องถิ่นของจานเจียง

แม้ว่าซูฮ่าวจะแฮกฐานข้อมูล แต่ก็ไม่สามารถนำข้อมูลออกไปได้ อย่างมากที่สุดเขาก็เห็นข้อมูลบางอย่างด้วยตาของเขาเท่านั้น

มันเป็นการระวังตัวของมาสเตอร์ฮวู

ห่าเอ้* ฮวู!

ซูฮ่าวตกตะลึง

ในเวลานี้แถบความคืบหน้าของมาสเตอร์ฮวู เริ่มเคลื่อนไหว 99%, 98%, 97% …

ไม่มีเวลาเหลืออีกแล้วสำหรับซูฮ่าว!

“เอาไงดีว่ะะะะ?” เขาไม่ต้องการเข้าถึงฐานข้อมูลโดยไม่มีอะไรติดมือ!

แต่การคัดลอกมันเป็นไปไม่ได้!

ยิ่งไปกว่านั้นเวลาไม่พอแน่ๆ! ฐานข้อมูลใหญ่แค่ไหน?

กี่ GB?

กี่ TB?

กี่ PB?

หรือ กี่ EB

ไม่เพียงแต่ข้อมูลข้อมูลของนักเรียน แต่ยังรวมถึงผลการวิจัยทางวิทยาศาสตร์ของครู ข้อมูลไม่ได้เป็นไฟล์เล็กๆ! มีการกล่าวว่าข้อมูลที่มีอยู่ใน DNA ของสเปิร์มเดี่ยวก็มีขนาดถึง 37.5MB แล้ว สำหรับข้อมูลสำหรับร่างกายมนุษย์ทั้งหมด…

มันมากแต่ไหน?

สัตว์ร้ายทุกตัวทุกการวิจัย จำนวนนั้นอย่าไปนึกถึง!

แม้ซูฮ่าวจะสามารถคัดลอกได้แต่ก็เป็นไปไม่ได้ที่จะทำให้เสร็จ แม้ว่าเขาจะทำได้เขาก็ไม่มีที่สำหรับเก็บมัน!