เหยี่ยวขนาดใหญ่

 

 

ไป!

การเคลื่อนไหวเพียงครั้งเดียว

ภายในรัศมี 1 กิโลเมตร สวรรค์หล่นลงมาและโลกสั่นสะเทือน

ซูฮ่าวรู้สึกถึงแรงกดดัน เห็นได้ชัดว่าไม่มีอะไรรอบตัวเขา แต่เขาก็รู้สึกหายใจไม่ออก

นี้…

นี่คือตวามแข็งแกร่งของเอสเปอร์มืออาชีพ?

แม้ว่าจะเป็นเอสเปอร์มืออาชีพในเมืองจินฮู่ที่มีความเข้มของพลังงานเท่ากับเล่ยเฟิง แต่ทว่ามือใหม่เหล่านั้นเทียบไม่ได้กับเล่ยเฟิง ความเข้าใจพรสวรรค์ความสามารถของเขาอยู่ในระดับที่แตกต่างกันโดยสิ้นเชิง

ซูฮ่าวสามารถต่อกรเล่ยหงในด้านความเข้มพลังงานได้ แต่ทักษะต้นกำเนิด? เล่ยหงแสดงให้เห็นว่าเขามีทักษะมากมายนับไม่ถ้วน

“พัง!”

พื้นหินแตกกระเด็นไปในอากาศ! พื้นดินสั่นสะเทือนอย่างรุนแรงจนรู้สึกราวกับเกิดแผ่นดินไหว ในขณะที่ใช้ความจริงลวงตา ซูฮ่าวรู้ว่าหินเหล่านี้ไม่สามารถโจมตีเขาได้ อย่างไรก็ตามความรู้สึกที่หายใจไม่ออกในใจของเขาก็มากขึ้นราวกับว่าเขาไม่มีอากาศหายใจ

ทักษะต้นกำเนิดแปลกๆ นี้คืออะไร? เขาไม่สามารถปล่อยให้แบบต่อไปได้อีก!

ดวงตาของซูฮ่าวสว่างขึ้นและเขาไม่ลังเลเลยที่จะใช้ทักษะที่ทรงพลังที่สุด

“ ลูกศรซิงเหอ!”

“บูม!”

ลูกศรซิงเหอระเบิดกลางอากาศ คลื่นพลังอันทรงพลังยับยั้งพลังที่ทำให้หายใจไม่ออกทันทีและก้อนหินโดยรอบถูกทำลาย การโจมตีของเล่ยหงดูเหมือนจะจบลง

อย่างไรก็ตามซูฮ่าวไม่มีเวลาพักผ่อน เล่ยหงโบกมือขวาช้าๆ “ ออร่าที่ไม่มีใครเทียบ!”

แรงกดดันหนักอึ้ดลงมาจากท้องฟ้า! ไม่มีอันตรายใดๆ แต่ซูฮ่าวรู้สึกราวกับว่าในตัวเขาถูกโจมตี!

ปัง

ปัง

มันรู้สึกเหมือนมีบางสิ่งที่ทำให้หัวใจของเขาหยุดเต้น! ซูฮ่าวไม่สามารถทำอะไรได้ แต่เขาสำลักเลือดเต็มคำ

เขาแพ้! ซูฮ่าวไม่สามารถทำอะไรได้เลย เขาเผยรอยยิ้มอันขมขื่น

สองการเคลื่อนไหว?

ไม่!

มันเป็นเพียงหนึ่งการเคลื่อนไหว!

ความแข็งแกร่งของภูเขา ออร่าที่ไม่มีใครเทียบ!

ที่ทะเลสาบฝั่งตะวันออก ซูฮ่าวคิดว่าตอนนี้เขาอยู่ในตำแหน่งที่เท่าเทียมกับเอสเปอร์มืออาชีพทั่วไป แม้ว่าเขาจะไม่ชนะ แต่อย่างน้อยเขาก็สามารถต่อต่อได้ดีในรอบชิงชนะเลิศ

เขาไม่คิดเลยว่าเขาจะล้มเหลวเช่นนี้ นอกจากนี้มันเป็นการพ่ายแพ้ที่ขาดมาก!

“ คุณคือซูฮ่าวใช่ไหม” เล่ยหงไม่ได้โจมตีต่อ แล้วมองซูฮ่าว

“ คุณรู้จักฉัน” ซูฮ่าวประหลาดใจ

“ ฉันได้จดบันทึกการต่อสู้เพื่อเป็นเมืองหลวง”  เล่ยหงถอนหายใจ “ การหาตัวฉันในเวลานี้แสดงว่าคุณต้องพยายามบุกทะลวง อย่างไรก็ตามเป้าหมายของคุณนั่นผิด”

“ คุณหมายถึงอะไร” ซูฮ่าวรู้สึกแปลก ๆ

“ ถึงแม้ว่าฉันจะไม่แข็งแกร่ง แต่ฉันก็ก้าวเป็นเอสเปอร์มืออาชีพเมื่อ 5 ปีก่อน! เป็นเวลา 5 ปีที่ฉันได้ฝึกฝนอย่างไม่หยุดยั้ง โดยธรรมชาติแล้วการควบคุมความสามารถของฉันขึงแข็งแกร่งและมั่นคง! เอสเปอร์มืออาชีพระดับ 1 ทั่วไปไม่สามารถสู้ฉันได้ และคุณเป็นเพียงเอสเปอร์พิเศษระดับ 9 เท่านั้น ช่องว่างระหว่างเรามากเกินไป” เล่ยหงส่ายหัวสักพัก

ซูฮ่าวยิ้มอย่างขมขื่น  5 ปี… ดังนั้นความจริงก็คือเขาเลือกตัวตนระดับบอสเป็นเป้าหมายแรกของเขา

“ อาวุโส ฉันยังไม่แพ้!” ซูฮ่าวกัดฟัน

“ คุณยังสามารถต่อได้?” เล่ยหงขมวดคิ้ว

“ แน่นอน!” ซูฮ่าวพูดและเริ่มการโจมตีอีกครั้ง

“ ย่างก้าวปีศาจ!”

“ ภูเขาพุ่งชน!”

“บูม!”

รูปร่างของซูฮ่าวเป็นเหมือนผีที่ปรากฏขึ้นด้านข้างเล่ยหงในทันที ความแข็งแกร่งอันยิ่งใหญ่ของ ภูเขาพุ่งชนโจมตีเล่ยหง

“ปัง!”  เสียงดังขึ้นชัดเจน

เล่ยหงหยุดการโจมตี ซูฮ่าวก็กระโดดขึ้นไปบนท้องฟ้า ด้วยการสะบัดของดาบซิงเหอในมือขวาของเขา

“ ผ่าน้ำ!”

“วูป ~”

ร่างกายของเล่ยหงเลืองลางในขณะที่เขาหลบหลีกการโจมตีของซูฮ่าว อย่างไรก็ตามขนหน้าผากของเขาหลายเส้นขาดสะบั้น หากการโจมตีเข้าใกล้กว่านี้อีกเล็กน้อย …

ช่างเป็นการโจมตีที่แข็งแกร่ง!

เล่ยหงตกใจ ในขณะที่เขาคิดเกี่ยวกับเรื่องนี้ เล่ยหงสังเกตเห็นออร่าแปลกๆ ที่ล็อคเข้าหาเขา ซูฮ่าวยังคงมีลูกเล่นเหลืออยู่อีก?

เล่ยหงเริ่มตื่นตัวเขารอการโจมตีครั้งต่อไปของซูฮ่าว

อย่างไรก็ตาม …

หลังจากรอสักพัก…

“ ปัก … ” ซูฮ่าวนั่งลงบนพื้น

เล่ยหง“ … ”

ซูฮ่าวพักผ่อนก่อนยืนขึ้นอีกครั้ง

เล่ยหงส่ายหัวและหัวเราะ “ เด็กน้อยพยายามได้ดี รุ่นฉันแก่เกินไปแล้ว อนาคตของมนุษยชาติอยู่ในมือของคนหนุ่มสาว ฉันจะรอดูเมื่อคุณก้าวข้ามฉัน” เล่ยหงเก็บเหยื่อของเขาและเดินจากไปอย่างสบายๆ

ซูฮ่าวยิ้มอย่างขมขื่น นี่คือเอสเปอร์มืออาชีพระดับ 1 ? บางทีผู้ชายคนนี้อาจแข็งแกร่งกว่าไป่เฟิงด้วยซ้ำไป!

ซูฮ่าวไม่อยากคิดถึงเรื่องนี้อีกต่อไปเขาส่ายหัว เขาเปลี่ยนความสนใจไปในใจของเขาแทน การโจมตีครั้งสุดท้ายได้ถึงดูดความสนใจของเล่ยหงไปชั่วครู่…

ซูฮ่าวรีบลงมือในช่วงเวลานั้น! เขาใช้โอกาสทองนี้ในการสร้างโมเดลของเล่ยหงและอ่านการ์ดของเขา โชคอยู่ข้างเขา ทักษะที่ใช้โดยเล่ยหงเป็นทักษะต้นกำเนิดแบบสากล!

“ โลกออร่า!”

ความแข็งแกร่งภูเขา ออร่าที่ไม่มีใครเทียบ…

มันเป็นทักษะนี้หรือไม่?

ดวงตาของซูฮ่าวสว่างขึ้น แม้ว่าเขาจะล้มเหลวในการท้าทายแต่การเก็บเกี่ยวนั้นมีค่ามากอย่างแน่นอน ตราบใดที่เขาเรียนรู้การ์ดใบนี้เสร็จความแข็งแกร่งของเขาก็จะเพิ่มขึ้นอีกครั้ง! จุดอ่อนของเขาที่ขาดทักษะต้นกำเนิดจะเริ่มน้อยลง

“ เยี่ยม เป้าหมายต่อไป!” หลังจากซูฮ่าวพักเล็กน้อยเขาก็พร้อมที่จะออกเดินทางอีกรอบ อย่างไรก็ตามร่างของผีเสื้อฝันสีฟ้าก็ปรากฏขึ้นต่อหน้าเขา

“ หือ?” ซูฮ่าวมองเธอ

“ ฉันอยากกลับไปอีก” ดวงตาของผีเสื้อฝันสีฟ้าแดงเล็กน้อยราวกับว่าเธอผิดหวัง

“ ทำไม” ซูฮ่าวเป็นห่วงเธอ

“ ฉัน…ฉันรู้สึกเหมือนฉันช่วยอะไรไม่ได้เลย” ผีเสื้อฝันสีฟ้ามองลงไปด้วยสีหน้าเศร้าๆ “ ก่อนหน้านี้ฉันยังสามารถช่วยได้บ้าง อย่างไรก็ตามคุณกำลังจะเป็นเอสเปอร์มืออาชีพ และฉันยังไม่คืบหน้าใดๆ ฉัน…”

“ เฮ้อ~” ซูฮ่าวลูบหัว “ ทำไมคิดอย่างนั้นล่ะ? ฉันจะมีความสุขถ้าคุณอยู่กับฉัน”

“ ไม่!” ผีเสื้อฝันสีฟ้าส่ายหัว “ ฉันไม่ต้องการที่จะเป็นเพียงสิ่งสวยงาม!”

“ ห๊ะ?” ซู่เฮาสับสน“ สิ่งสวยงาม”

“ฮึ่ม!”  ผีเสื้อฝันสีฟ้าเริ่มคร่ำครวญ “ ไม่ต้องไม่สนใจ ฉันไม่สามารถช่วยเหลือคุณได้ในระหว่างการต่อสู้ “

“ เอาล่ะ” ซูฮ่าวรู้สึกหมดหนทาง “ ฉันจะให้คุณกลับไป”

หลังจากที่เขาส่งผีเสื้อฝันสีฟ้ากลับไป เขาก็ไม่เสียเวลา

บางทีเธออาจรู้สึกกดดันหลังจากอยู่กับซูฮ่าว ท้ายที่สุดแล้วเมืองเจียงเหอก็คือบ้านเกิดของพวกเขา การให้เธอกลับไปที่นั่นและพักผ่อนเป็นความคิดที่ดี…

แม้ว่าเขาจะรู้สึกว่าเธอทำตัวแปลกๆ แต่ใจของหญิงสาวมักจะคาดเดาได้ยาก เนื่องจากซูฮ่าวไม่สามารถเข้าใจได้เขาก็จะไม่คิดถึงมันมากนัก

เมืองเจียงเหอ

หลังจากผีเสื้อในฝันสีฟ้าบินออกไปนอกเมือง เธอไม่ได้กลับไปที่ป่า เธอกลับไปที่ที่ซึ่งเธอกับซูฮ่าวเคยไป ฟาร์มไก่!

วูป ~

วูป ~

ผีเสื้อฝันสีฟ้าบินไปที่นั่นอย่างสบายใจ

“ว้าว!”

“ พี่สาวบลูกลับมาแล้ว!”

“ เจ้าโง้ ชื่อแรกของพี่สาว ไม่ใช่บลู!”

“จิ๊ๆ!”

“ชาๆ!”

ลูกไก่ตัวเล็กๆ จำนวนมากปรากฏตัวขึ้นและบางตัวก็ไม่รู้ว่ากำลังพูดอะไร ผีเสื้อฝันสีฟ้าเล่นกับพวกเขาพวกเขาคุ้นเคยกันมากแล้ว เธอใช้เวลาส่วนใหญ่อยู่ที่นี่ในระหว่างการสอบเข้ามหาวิทยาลัยของซูฮ่าวและพวกเขากลายเป็นเพื่อนของเธอในช่วงเวลานั้น

หลังจากทักทายทุกคน… ไม่มันควรจะเป็นไก่ทุกตัว …

ผีเสื้อฝันสีน้ำเงินก็บินตรงไปยังส่วนกลาง เธอผ่านหลายเส้นทางก่อนที่ร่างสีดำจะค่อยๆปรากฏขึ้น

ตรงกลางของฟาร์มไก่ มีสัตว์ใหญ่

ผีเสื้อฝันสีฟ้าบินไปข้างหน้าสัตว์ตัวนั้นอย่างเงียบๆ ในที่สุดร่างของสัตว์ก็ถูกเปิดเผย มันกลับกลายเป็นเหยี่ยวขนาดใหญ่!

ปีกของมันนั้นกว้างเพียงห้าเมตรเท่านั้น!

ราวกับว่าเหยี่ยวรู้สึกการเคลื่อนไหวด้านหน้านกเหยี่ยวค่อยๆลืมตาและแสดงความโล่งอก “ บลูน้อย เธอกลับมาแล้ว?”

“ ใช่แล้ว” ผีเสื้อฝันสีน้ำเงินเผยรูปลักษณ์ที่รำคาญ“ ชื่อของฉันไม่ใช่สีฟ้า!”

“นกเหยี่ยวตัวใหญ่ยิ้มและสัมผัสหัวเธอเบาๆ ด้วยปีก“ ทำไมเธอถึงกลับมา”

“ เอ่อ…” ผีเสื้อฝันสีน้ำเงินลดหัวของเธอแล้วหน้าแดง“ ฉันยังไม่แน่ใจกับตัวเองเลย”

“ โอ้?” มันมองเธอด้วยความอยากรู้อยากเห็น “ บอกฉันมาเกี่ยวกับเรื่องทั้งหมด … ”

ในขณะที่หน้าแดงผีเสื้อฝันสีฟ้าพูดคุยเกี่ยวกับเรื่องของซูฮ่าว “ เอ่อ… ฉันไม่รู้จริงๆ คือเมื่อฉันอยู่บนร่างกายของซูฮ่าวฉันรู้สึกอึดอัด”

“ มอสเตอร์ระดับราชา … ” ความมุ่งร้ายฉายแววในดวงตาของเหยี่ยวขนาดใหญ่

อย่างไรก็ตามมันถูกซ่อนไว้ในวินาทีถัดไป เมื่อมองไปที่ผีเสื้อฝันสีฟ้าด้านหน้ามัน “ ถ้าเป็นเช่นนั้นฉันคิดว่าฉันเข้าใจแล้วล่ะว่าเกิดอะไรขึ้น”

“ หืท?” ผีเสื้อฝันสีฟ้าดูสับสน

“ สงสัยว่าบลูน้อยของเรา จะมีมีคนชอบแล้ว” มีรอยยิ้มขนาดใหญ่ปรากฏขึ้น

“อะไร?! ไม่ใช่แบบนั้นน่ะ!” ใบหน้าของผีเสื้อฝันสีฟ้าเปลี่ยนเป็นแดงจัด “ แม้แต่แม่อินทรีก็ยังหลอกฉัน! ฉันเกลียดคุณ!”

“ เด็กโง่” เหยี่ยวมองเธอด้วยความรัก

ทันใดนั้น …

เหยี่ยวขนาดใหญ่ดูเหมือนจะเห็นอะไรบางอย่างและใบหน้าของมันเปลี่ยนไปเล็กน้อย “ บลูน้อย เธอเคยถูกออร่าของมอนสเตอร์บ้างรึป่าว?”

“ หือ?” ผีเสื้อฝันสีฟ้านึกย้อนกลับไป “ ใช่แล้ว แต่มันไม่ทำร้ายฉัน พวกเขาบอกว่าเพราะฉันเป็นมอนสเตอร์ดังนั้นออร่าจึงไม่มีผล”

“ โอ้?” นกเหยี่ยวตัวใหญ่จ้องไปที่ผีเสื้อฝันสีฟ้า“ ออร่านั้นมันคืออะไร? สีเขียว? สีแดง? สีน้ำเงิน? หรือมันป็น… สีดำ!

“ มันเป็นสีดำ” ผีเสื้อฝันสีฟ้าตอบ

“ มันเป็นเขา!” ใบหน้าเหยี่ยวขนาดใหญ่มีการเปลี่ยนแปลงอย่างมาก ออร่าที่แผ่กระจายไปโดยรอบ ปีกของมันซึ่งไม่ได้เปิดเป็นเวลานานนั้นก็ยืดออกด้วยความโกรธอย่างช้าๆ!

“บูม!”

ในขณะนี้เมืองเจียงเหอ ทั้งเมืองมีการเปลี่ยนแปลงอย่างมาก เมฆดูเหมือนว่าจะปกคลุมเมือง เมืองเจียงเหอตกอยู่ในความมืด

“ แม่อินทรีย์ ไม่ได้!” เสียงของผีเสื้อฝันสีน้ำเงินดังขึ้น มันมองปีกที่หนักของมันและถอนหายใจ“ ฉันแก่เกินไปแล้วในตอนนี้… ”

“ ไม่แม่นกอินทรีได้รับบาดเจ็บเท่านั้นเอง เมื่อคุณกลับมาหายดี คุณสามารถบินได้อีกครั้งอย่างแน่นอน” ผีเสื้อฝันสีฟ้าให้กำลังใจ

“ เด็กโง่” เหยี่ยวตัวใหญ่ดีดหัวของเธอ “ บางครั้งเมื่อตกแล้ว มันก็ไม่สามารถลอยได้อีกเลย”

ผีเสื้อฝันสีฟ้าเข้าใจเพียงครึ่งเดียว

นกเหยี่ยวตัวใหญ่ยิ้ม ในรอยยิ้มธรรมดาๆ นั้นกลับซ่อนความเศร้าโศกอันไม่รู้จบ