God Level Demon ระบบความเกลียดชังปีศาจ - ตอนที่ 1781

ณ คฤหาสน์ของประธานาธิบดีในโลกแห่งเมฆา

ในช่วงเวลานี้ เซี่ยชวนหลี่กำลังนั่งอยู่ในห้องสำนักงาน เขาสวมใส่ชุดสูทพร้อมกับรองเท้าหนัง แต่งตัวอย่างเป็นทางการ ในปากกำลังคาบซิก้าร์ เป็นสิงห์อมควัน กลืนเมฆคายหมอก

ข้างๆของเขามีกลุ่มชายวัยกลางคนที่สวมใส่ชุดสูทและรองเท้าหนังเช่นกัน พวกเขาคือเจ้าหน้าที่ระดับสูงของรัฐบาลกลาง เป็นผู้ช่วยของเขา ควบคุมจัดการปัญหาต่างๆของโลกใบนี้

“ท่านประธานาธิบดี”

ในตอนนี้เจ้าหน้าที่หัวโล้นได้นำรายงานขึ้นมา จากนั้นก็อ่านรายงานผลของที่ผ่านมา “หลังจากการสำรวจภูมิศาสตร์โดยรอบนานสามเดือน โครงการรางรถไฟความสูงเร็วของโลกแห่งเมฆาก็เกือบที่จะออกแบบจนเสร็จสิ้นแล้ว เมื่อใดที่วางโครงสร้างเสร็จสิ้นทั้งหมด จากนั้นทั่วทั้งโลกแห่งเมฆาก็จะกลายเป็นสถานที่ที่เหมือนหมู่บ้าน จะกระตุ่นความเร็วการพัฒนาเศรษฐกิจของโลกแห่งเมฆาได้อย่างมหาศาล”

“เยี่ยม ตั้งใจทำงาน เมื่อใดที่ทำสำเร็จ ทุกๆคนจะได้รับคุณงามความดีไป”

เซี่ยชวนหลี่พยักหน้า

“ทว่ามันก็มีปัญหาอยู่เหมือนกัน”

เจ้าหน้าที่หัวโล้นเผยสีหน้าที่ละอายใจออกมา “นั่นเป็นเพราะว่าสถานที่ที่เราปูเส้นทางยาวไกลอย่างมาก ถึงแม้ว่าส่วนใหญ่จะไม่ใช่พื้นที่อยู่อาศัย ทว่าบางส่วนก็เป็นที่อยู่อาศัยของมนุษย์และเผ่าพันธุ์ปีศาจเช่นกัน”

“แน่นอนว่าคนส่วนใหญ่ตกลงที่จะย้ายที่อยู่ออกไป ยอมรับเงื่อนไขการรื้อถอนของพวกเราและรับเงินชดเชยไป ทว่าก็ยังมีตระกูลหมีทมิฬ ตระกูลหมีวารีและตระกูลอื่นๆของเผ่าพันธุ์ปีศาจที่ไม่เต็มใจย้ายถิ่นฐาน พวกมันบอกว่านี่เป็นสถานที่ที่อาศัยมาตั้งแต่รุ่นปู่รุ่นย่า ไม่ว่าจะให้เงินมากแค่ไหนก็จะไม่ย้ายออกไป นอกจากนี้พวกมันก็ได้รวมกลุ่มกันประท้วงและขัดขวางการทำงานของฝ่ายก่อสร้างของพวกเรา”

“อะไรนะ? ไม่คาดคิดว่าจะมีเรื่องเช่นนี้เกิดขึ้น?! ไร้สาระสิ้นดี นี่พวกมันได้คิดถึงภาพรวมหรือไม่ รู้หรือว่าหลังจากที่โครงการทางรถไฟความเร็วสูงนี้เสร็จสิ้น มันจะนำพาผลประโยชน์มาสู่โลกแห่งเมฆาแค่ไหน สามารถที่จะช่วยคนยากคนจนได้มากมาย ช่างไม่รู้เรื่องรู้ราวจริงๆ”

เซี่ยชวนหลี่โบกมือออกไป “รื้อ รื้อให้หมด บีบบังคับให้พวกมันย้ายออกไป ไม่ให้มีเหลือแม้กระทั่งเส้นขนของพวกมัน เป็นการเชือดไก่ให้ลิงดู ไม่สามารถปล่อยให้ปีศาจที่ไม่รู้เรื่องราวเหล่านี้ทำลายแผนการพัฒนาโลกแห่งเมฆาของพวกเราได้”

“ทว่าพวกมันก็ดุร้ายอย่างมาก อาจจะต่อต้านพวกเราด้วยความรุนแรง”

เจ้าหน้าที่หัวโล้นเอ่ยออกมา

“ต่อต้านด้วยความรุนแรง? กลุ่มพวกโง่เขลา แค่นี้ก็ยังต้องการให้ข้าสอนอีกรึ นำพวกมันไปขังไว้สัก8-10ปี รอให้โครงการทางรถไฟความเร็วสูงเสร็จสิ้น จากนั้นมันก็จะกลายเป็นเรื่องที่สายเกินแก้แล้ว เมื่อพวกมันออกมา พวกมันจะสามารถทำอะไรได้อีกรึ?”

เซี่ยชวนหลี่คุ้นเคยกับเรื่องเช่นนี้มาก ในอดีตในช่วงเวลาที่เขาเป็นหัวหน้าสำนักงานการจัดการบริหารบ้านเมืองนั้น เขาก็มักจะใช้วิธีนี้ในการจัดการกับพ่อค้าแม่ค้าตั้งแผงลอยที่ต้องการต่อต้าน เป็นวิธีการที่ได้ผลดีทีเดียว

“ทว่าบางทีในกรณีนี้ สำนักงานข่าวต่างๆอาจจะไม่ปล่อยเรื่องนี้ไป จะรายงานข่าวเรื่องนี้สู่สาธารณะ บอกว่านี่เป็นการละเมิดสิทธิของปีศาจเหล่านี้ ส่งผลให้เรื่องอื้อฉาวขึ้นมา”

เจ้าหน้าที่หัวโล้นก็เป็นกังวลเกี่ยวกับจุดๆนี้

“รายงาน? สำนักข่าวไหนกันที่กล้ารายงาน ปิดบริษัทมันไปซะ ยึดใบอนุญาตประกอบการมา ตรวจสอบว่าพวกเขาหลีกเลี่ยงภาษีหรือไม่ จับบรรณาธิการมาให้หมด ขังไว้สัก8-10ปี การที่พวกเขาทำให้ข้าไม่มีความสุขแม้เพียงครู่เดียว ข้าก็จะทำให้พวกเขาไม่มีความสุขไปตลอดกาล”

เซี่ยชวนหลี่ตะโกนออกมา “ทางรถไฟความเร็วสูงคือโครงการสำคัญของมนุษย์ แผนการในอนาคตจะผิดพลาดไม่ได้ ใครที่กล้าขัดขวาง มันผู้นั้นคือคนบาปของเผ่าพันธุ์มนุษย์ เข้าใจหรือไม่?”

“นี่..นี่มัน ท่านประธานาธิบดีช่างเฉลียวฉลาดจริงๆ”

เจ้าหน้าที่หัวโล้นก็เหงื่อโชกทั่วทั้งตัว พยักหน้าอย่างต่อเนื่อง

“ใช่สิ ยังมีเรื่องอะไรที่ต้องการรายงานข้าอีกหรือไม่ ตอนนี้ข้าค่อนข้างหิว ต้องการที่จะออกไปรับประทานอาหารเที่ยง”

เซี่ยชวนหลี่ก็เอ่ยออกมาพร้อมกับคาบซิก้าร์

“ท่านประธานาธิบดี มีเรื่องที่ต้องให้ท่านจัดการ”

เจ้าหน้าที่วัยกลางคนที่มีรูปร่างสูงใหญ่เดินเข้ามา เขามีตำแหน่งเป็นนายพล พูดออกมาอย่างเคร่งขรึม “สำหรับหลายปีที่ผ่านมานี้ แผนการที่จะอาศัยอยู่ร่วมกันของเผ่าพันธุ์มนุษย์ เผ่าพันธุ์ปีศาจใต้ท้องทะเลและเผ่าพันธุ์ปีศาจประสบความสำเร็จไปได้ด้วยดี ทว่าก็มีปีศาจจำนวนหนึ่งที่ไม่พึงพอใจอย่างมาก แอบระดมพลกองทัพอย่างลับๆ ต่อต้านการกดขี่ข่มเหงของมนุษย์ ก่อวินาศกรรมในทุกหนแห่ง ส่งเสริมให้เผ่าพันธุ์ปีศาจเป็นใหญ่ที่สุด”

“อีกทั้งกองกำลังกบฏนี้ก็ได้ก่อการร้ายในทุกหนแห่ง เมืองจำนวนมากเผชิญกับการทำลายล้างของพวกมัน มีผู้บาดเจ็บล้มตายเป็นจำนวนมาก นี่เป็นสถานการณ์ที่เลวร้ายมาก หวังว่าท่านประธานาธิบดีจะสามารถหาทางแก้ไขปัญหานี้ได้”

“อะไรนะ?! มีเรื่องนี้ด้วยรึ? ปีศาจเหล่านี้ช่างเบื่อหน่ายกับชีวิตจริงๆ ในตอนนี้เผ่าพันธุ์มนุษย์ เผ่าพันธุ์ปีศาจใต้ท้องทะเลและเผ่าพันธุ์ปีศาจกำลังอาศัยร่วมกันอย่างสงบสุข สามัคคีปรองดองต่อกัน ทว่าเจ้าพวกอาชญากรสกปรกเหล่านี้ต้องการที่จะทำลายความสงบสุขอย่างนั้นรึ? ช่างไร้สาระสิ้นดี”

เซี่ยชวนหลี่โมโหขึ้นมา “รีบส่งราชันไร้เทียมทานออกไปทันที นำกองกำลังขนาดใหญ่ออกไป ทำการสำรวจอย่างละเอียดถี่ถ้วน จับตัวเจ้าพวกหนูสกปรกพวกนี้มาให้หมด อย่าให้มีใครหลงเหลือ”

“แน่นอนว่าไม่ต้องสังหารพวกมัน จะเป็นการดีที่สุดหากจับมาเป็นๆ จับมาอยู่เหมืองแร่ ใช้งานอย่างหนัก ทำงานให้กับพวกเรามนุษย์ทั้งวันทั้งคืน ให้พวกมันทำงานเพื่อผลประโยชน์ของพวกเราจนตายไป”

เขาถ่ายทอดคำสั่งออกไป ต้องการที่จะส่งราชันไร้เทียมทานออกไปจัดการเรื่องนี้

“รับทราบ ท่านประธานาธิบดี”

นายทหารจำนวนมากที่อยู่รอบๆก็ตื่นเต้นกันอย่างมาก พวกเขาก็กำลังรอคำสั่งเหล่านี้จากเซี่ยชวนหลี่

บอกตามตรง เมื่อไม่กี่ปีที่แล้ว ราชันไร้เทียมทานนั้นถือว่าเป็นตัวตนระดับสูงสุดในโลกแห่งเมฆา ประธานาธิบดีก็เป็นได้เพียงหุ่นเชิดของราชันไร้เทียมทานเท่านั้น รับฟังคำสั่งของราชันเหล่านี้

ต่อให้ตอนนี้ราชันไร้เทียมทานจะมีจำนวนมากขึ้น แม้แต่ราชันปกติทั่วไปก็มีมากมายก่ายกอง ทว่าพวกเขาก็ยังคงเป็นบุคคลที่ยิ่งใหญ่ซึ่งนายพลปกติธรรมดาไม่สามารถสั่งการได้ มีตำแหน่งที่สูงส่ง

มีเพียงแค่เซี่ยชวนหลี่เท่านั้นที่จะมีคุณสมบัตินี้

อย่างแรกไม่ต้องพูดถึงว่าเขาเป็นผู้ที่ครอบครองต้นไม้วิญญาณห้าธาตุ ทำให้มนุษย์ธรรมดาจำนวนนับไม่ถ้วนมีความหวังในการเลื่อนขั้นเป็นราชัน และก็ไม่ต้องพูดถึงการที่ข้างกายของเขาก็มีหุ่นยนต์นาโนระดับราชันไร้เทียมทานจำนวนมากที่คุ้มครองเขาอยู่ ปลอดภัยไร้กังวล

เพียงแค่การที่เขาเป็นพ่อของเซี่ยปิงซึ่งเป็นวีรบุรุษผู้นำเผ่าพันธุ์มนุษย์เข้าสู่จักรวาลนั้น ก็เพียงพอที่จะทำให้ราชันไร้เทียมทานจำวนนับไม่ถ้วนรู้สึกยำเกรง ไม่ว่าใครก็ต้องไว้หน้าเซี่ยชวนหลี่

การที่เซี่ยชวนหลี่ออกคำสั่งมา พวกเขาก็กล้าที่จะส่งราชันไร้เทียมทานออกไปจัดการเรื่องนี้

อีกทั้งเพราะว่าเป็นเช่นนี้ เซี่ยชวนหลี่จึงกลายเป็นประธานาธิบดีที่มีอำนาจมากที่สุดในประวัติศาสตร์ เพียงแค่ถ่ายทอดคำสั่งออกไป ก็สามารถที่จะเคลื่อนย้ายทรัพยากรและกลุ่มอิทธิพลทั้งหมดในโลกแห่งเมฆาได้อย่างกะทันหัน มีพลังอำนาจและอิทธิพลที่ไร้ขอบเขต

“ท่านประธานาธิบดี แผนการสำรวจนอกโลกของพวกเราประสบความสำเร็จ ห่างออกไปจากโลกแห่งเมฆาประมาณสามปีแสง พวกเราค้นพบดาวเคราะห์ทรัพยากรจำนวนนับสิบดวง มีทรัพยากรอย่างมหาศาล ไม่ทราบว่าจะสามารถทำการขุดได้เลยรึไม่?”

เจ้าหน้าที่ฝ่ายพัฒนาเศรษฐกิจอีกคนก็เริ่มพูดขึ้นมา

“โอ้ ค้นพบดาวเคราะห์ทรัพยากรมากมายทีเดียว เยี่ยมมาก ใช้ความพยายามอย่างสุดความสามารถ เจ้าจะต้องปล้นชิงมาให้หมด ปล้นชิงมาทันที ขุดทรัพยากรของดาวเคราะห์เหล่านี้มาให้หมด อย่าให้มีเหลือ”

เซี่ยชวนหลี่เอ่ยออกมาอย่างโหดเหี้ยม

“ท่านประธานาธิบดี ผู้อาวุโสของทั้งสามเผ่าพันธุ์ต้องการพูดคุยหารือกับท่านเกี่ยวกับโครงการหนึ่งแถบหนึ่งเส้นทาง”

“วันพรุ่งนี้จะมีการซ้อมรบของทั้งสามเหล่าทัพ หวังว่าท่านประธานาธิบดีจะสามารถเข้าร่วมชมได้”

“วันมะรืนจะมีการกล่าวให้กำลังใจในพิธีการจบการศึกษาของมหาลัยหยันหวง มีบัณฑิตมากมายที่จะรอฟังท่าน”

เจ้าหน้าที่แต่ละคนต่างก็เดินเข้ามาและรายงานตารางงานตามลำดับ

“เลื่อน เลื่อนให้หมด ทำไมข้าถึงยุ่งวุ่นวายทุกวันเช่นนี้? เมื่อไหร่กันที่ประธานาธิบดีจะต้องยุ่งวุ่นวายเช่นนี้? นี่ข้าไม่มีเวลาส่วนตัวบ้างเลยหรือ? ข้าก็ต้องการที่จะออกไปตีกอล์ฟ ขี่ม้าและร้องเพลง หากไม่มีเรื่องที่สำคัญจริงๆ อย่ารบกวนข้าเด็ดขาด”

เซี่ยชวนหลี่ก็ต่อว่าออกมา กลุ่มคนเหล่านี้ก็เหมือนโดนเลือดหมารดหัว พูดอะไรต่อไม่ได้

“นี่มัน…นี่มัน จะทำการเลื่อนทันที”

เจ้าหน้าที่จำนวนมากก็เหงื่อโชกทั่วทั้งตัว ได้แต่รับปากอย่างเดียว

พวกเขาก็แอบวิพากษ์วิจารณ์ในใจ แน่นอนว่าการเป็นประธานาธิบดีนั้นยุ่งวุ่นวาย หากไม่ยุ่งวุ่นวายจะเรียกว่าเป็นประธานาธิบดีหรือ? บนโลกนี้มีประธานาธิบดีที่ไหนกันที่สามารถตีกอล์ฟได้ทั้งวัน ขี่ม้าและร้องเพลง ไร้เหตุผลสิ้นดี

ทว่าเมื่อเผชิญหน้ากับความเผด็จการของเซี่ยชวนหลี่นั้น พวกเขาก็ไม่กล้าโต้แย้งใด

“เอาล่ะ พวกเจ้าออกไปได้” เซี่ยชวนหลี่ก็โบกมือออกไป เชิญให้เจ้าหน้าที่เหล่านี้ออกไป

เจ้าหน้าที่จำนวนมากก็ถอยออกไปอย่างรวดเร็ว หลงเหลือเพียงแค่เซี่ยชวนหลี่อยู่ภายในห้องแห่งนี้

“ฟู้!”

เซี่ยชวนหลี่ก็กลืนเมฆคายหมอก สูบซิก้าร์ของเขา รู้สึกสบายใจอย่างมาก ตั้งแต่ที่ได้กลายเป็นประธานาธิบดี เพียงแค่พูดไม่กี่คำ ก็ไม่มีใครที่กล้าขัดขืน ไม่ว่าเรื่องสำคัญหรือเรื่องเล็กๆน้อยๆก็สามารถมอบให้คนอื่นจัดการได้ทั้งหมด

“พ่อ”

ทันใดนั้นภาพเงาหนึ่งก็ปรากฏขึ้นมาต่อหน้าเซี่ยชวนหลี่อย่างกะทันหัน

“ใครกัน? ลูกชาย?!”

เดิมทีเซี่ยชวนหลี่ตกใจอย่างมาก ไม่คาดคิดว่าคฤหาสน์ประธานาธิบดีแห่งนี้ที่มีการคุ้มกันแน่นหนาจะมีคนบุกรุกเข้ามาได้ ทว่าหลังจากที่ได้เห็นคนๆนี้อย่างชัดเจน เขากลับมีความสุขขึ้นมา เพราะว่าคนๆนี้ก็คือเซี่ยปิงลูกชายของเขานั่นเอง