God Level Demon ระบบความเกลียดชังปีศาจ - ตอนที่ 1244

หลังจากนั้นไม่กี่วัน

เซี่ยปิงก็ได้เดินทางโดยยานจันทราศักดิ์สิทธิ์กลับไปที่นิกายฟ้าดิน จากนั้นก็ไปที่หุบเขาที่เซนต์อสูรมืดอาศัยอยู่ เข้าไปเยี่ยมเยียนอาจารย์เซนต์อสูรมืดของตนเอง

“เป็นอย่างนี้นี่เอง ดูเหมือนว่าเจ้าจะได้รับการเก็บเกี่ยวอย่างมากในทวีปโลหิตวิญญาณ”

หลังจากที่ได้ฟังเรื่องราวของทวีปโลหิตวิญญาณจากเซี่ยปิง เซนต์อสูรมืดก็พยักหน้า เขาก็ล่วงรู้ว่าเซี่ยปิงนั้นได้ครอบครองหินวิญญาณมาเป็นจำนวนมากจากทวีปโลหิตวิญญาณ

แน่นอนว่าเรื่องเกี่ยวกับทักษะลับของชนเผ่าวิญญาณนั้น เซี่ยปิงไม่ได้บอกออกไป เพราะว่าเรื่องนี้ถือว่าเป็นเรื่องที่คอขาดบาดตายอย่างมาก ไม่สามารถที่จะรั่วไหลออกไปได้ ไม่อย่างนั้นจะต้องเผชิญกับหายนะอย่างแน่นอน

ทว่าสำหรับเซนต์นั้น หินวิญญาณไม่ได้ถือว่าเป็นสิ่งที่ต้องคำนึงถึง สำหรับนักบ่มเพาะปกติธรรมดามันอาจจะมีค่าอย่างมาก ทว่ามันไม่ได้มีค่าใดๆในสายตาของเซนต์ ไม่ได้มีผลใดๆกับการบ่มเพาะในระดับพวกเขา

ต่อให้จะล่วงรู้ว่าเซี่ยปิงได้ครอบครองหินวิญญาณมาเป็นจำนวนมาก เซนต์อสูรมืดก็ไม่ได้แสดงปฏิกิริยาอะไรมากมาย เพียงแค่แสดงความชื่นชมออกมาเล็กน้อย

“ท่านอาจารย์ ในทวีปโลหิตวิญญาณนั้นมีสมบัติเป็นจำนวนนับไม่ถ้วน ทว่าทำไมจนถึงตอนนี้ถึงไม่มีใครคิดที่จะพิชิตทวีปแห่งนี้กัน?” เซี่ยปิงถามขึ้นมาอย่างสงสัย ต่อให้หินวิญญาณนั้นจะไม่ได้มีค่าอะไรมากมายกับเซนต์ ทว่าถึงอย่างไรซะมันก็ยังคงเป็นขุมสมบัติ ไม่มีเหตุผลที่จะไม่พิชิตมัน

อย่างไรก็ตาม ตอนนี้กลับมีเพียงแค่นิกายจำนวนมากที่ส่งคนออกมาเฝ้าจับตาดูเพียงเท่านั้น แม้แต่เซนต์ก็ไม่ได้เคลื่อนไหวออกมา

“เซนต์โลหิตวิญญาณได้เตรียมมาตรการป้องกันทุกอย่างสำหรับทวีปแห่งนี้ หากเซนต์อย่างพวกเราเคลื่อนไหวออกไป มันจะเริ่มต้นการเทเลพอร์ตทวีปโลหิตวิญญาณทันที จะเทเลพอร์ตทั่วทั้งทวีปออกไปที่อื่น การที่จักรวาลมีความกว้างใหญ่ไพศาลนั้น เมื่อถึงเวลานั้นการที่จะต้องการตามหาทวีปแห่งนั้นอีกครั้งนั้นจะเป็นเรื่องที่ยากมาก นอกจากนี้ก็ยังมีเหตุผลอื่นอยู่เบื้องหลังที่เหล่าเซนต์ไม่ได้เคลื่อนไหวออกมาเช่นกัน ซึ่งในจุดๆนี้เจ้ายังไม่จำเป็นที่จะต้องรู้”

เซนต์อสูรมืดไม่ต้องการที่จะอธิบายถึงจุดๆนี้

“เข้าใจแล้ว ท่านอาจารย์” เซี่ยปิงพยักหน้า นี่เป็นเรื่องราวระหว่างเซนต์ เขาในตอนนี้ที่อยู่เพียงระดับกายาศักดิ์สิทธิ์นั้นไม่มีสิทธิ์ที่จะรู้ ไม่อย่างนั้นมันอาจจะนำพาความตายเข้ามาได้

“ใช่สิ ท่านอาจารย์ มีเรื่องสำคัญอย่างมากที่ข้าลืมบอกท่าน” เซี่ยปิงนึกขึ้นได้ถึงเรื่องก่อนหน้านี้ “ก่อนหน้านี้ข้าได้บังเอิญเจอกับกลุ่มของนักฆ่าภายในทวีปโลหิตวิญญาณ พวกเขานั้นมีชื่อว่ากลุ่มเจ็ดนักฆ่ามือฉมัง คนเหล่านี้ได้เดินทางไปที่นั่นเพื่อลอบสังหารข้าโดยเฉพาะ”

“แน่นอนว่าท้ายที่สุดแล้วพวกเขาก็เผชิญกับความล้มเหลว หนำซ้ำยังถูกข้าจับตัวได้ ภายใต้การทรมานพวกเขาก็ยอมรับสารภาพออกมา ทำให้ข้าค้นพบว่ามีตัวการที่อยู่เบื้องหลังเรื่องนี้ เขามีชื่อว่าเซนต์เพชฌฆาตบ้าคลั่ง เหมือนกับว่าเขาจะเกลียดชังข้าจนถึงไขกระดูกก็ว่าได้”

ได้ยินเช่นนี้ ดวงตาของเซนต์อสูรมืดก็เผยแสงที่หนาวเหน็บออกมา “เซนต์เพชฌฆาตบ้าคลั่ง? เจ้าแก่นั่นยังไม่ตายหรือ? เดิมทีข้าก็คิดว่าการที่เขาหลบซ่อนตัวเป็นระยะเวลานานโดยที่ไม่มีข่าวสารใดๆออกมาเลยนั้น คงจะบาดเจ็บสาหัสจนล้มตายไปแล้ว ไม่คาดคิดจะกล้าปรากฏตัวขึ้นมาเช่นนี้ อีกทั้งยังส่งคนออกมาสังหารลูกศิษย์ของข้า”

บนตัวของเขามีจิตสังหารที่เดือดดาลออกมา เหมือนกับว่าต้องการที่จะบดทำลายสวรรค์

“ท่านอาจารย์ การที่ข้าถูกเพ่งเล็งโดยเซนต์เช่นนี้ ชีวิตสุนัขของข้ากำลังแขวนอยู่บนเส้นด้าย ไม่ทราบว่าท่านอาจารย์มีสมบัติใดๆเพื่อให้ข้าได้ใช้ป้องกันตัวหรือไม่?” เซี่ยปิงกระพริบตาและพูดถึงเป้าหมายของตนเอง

ก่อนหน้านี้เพื่อรับมือกับเฉียนต้านั้น เขาก็ได้ใช้ยันต์เซนต์ไป ตอนนี้สูญเสียไพ่ตายไปแล้ว ถึงแม้ว่าจะกำจัดเฉียนต้าไปได้ ทว่าก็คิดว่าตนเองนั้นเผชิญกับความสูญเสียเช่นกัน ดังนั้นเขาจึงหวังว่าเซนต์อสูรมืดจะสามารถมอบสมบัติมาทดแทนได้

“เจ้าเด็กนี่ช่างเจ้าเล่ห์จริงๆ”

เซนต์อสูรมืดยิ้มออกมาเล็กน้อย “ทว่าการที่เซนต์เพชฌฆาตบ้าคลั่งต้องการที่จะสังหารเจ้านั้น ก็มีความเกี่ยวข้องกับอาจารย์ผู้นี้เช่นกัน เพราะว่าท้ายที่สุดแล้วเขาก็เป็นศัตรูคู่อาฆาตของอาจารย์ผู้นี้ ดังนั้นอาจารย์จะมอบยันต์เซนต์ให้กับเจ้าอีกครั้ง เพียงพอที่จะต้านทานพลังอำนาจของเซนต์ได้”

“หากเจ้าโชคร้ายและบังเอิญเจอเข้ากับเซนต์เพชฌฆาตบ้าคลั่งขึ้นมา ก็ให้รีบนำยันต์นี้ออกมาใช้ทันที จากนั้นอาจารย์ผู้นี้จะสามารถถ่ายทอดพลังอำนาจออกไปในระยะไกล สังหารเจ้าเซนต์เพชฌฆาตบ้าคลั่งนั่นอย่างกะทันหัน กำจัดปัญหาในอนาคตออกไป”

น้ำเสียงของเขานั้นเคร่งขรึมอย่างมาก เหมือนกับว่าการสังหารเซนต์นั้น เป็นเหมือนกับการหั่นผักหั่นปลาก็ว่าได้

จากนั้นยันต์สีทองนี้ก็ลอยออกมาจากร่างของเซนต์อสูรมืดและตกลงเข้าสู่มือของเซี่ยปิงในทันที

“ขอบคุณท่านอาจารย์”

เซี่ยปิงมีความสุขอย่างมาก รับยันต์สีทองนี้ไปทันที ทันใดนั้นเขาก็รู้สึกว่ามือทั้งสองข้างของตนเองดิ่งฮวบลงไป รู้สึกว่ายันต์นี้มีน้ำหนักอย่างน้อยสิบตัน ลวดลายแต่ละอย่างนั้นเป็นเหมือนกับการประทับตราของวิทยายุทธ มีแรงกดดันของภูเขา

พลังอำนาจของยันต์สีทองนี้เหมือนกับว่าจะทรงอำนาจกว่าอันก่อนหน้านี้เสียอีก

หากภายในดาวกวางน้อยก่อนหน้านี้ เขาได้ใช้ยันต์สีทองนี้ออกมาล่ะก็ คาดการณ์ได้ว่าจะสามารถสังหารเฉียนต้าได้อย่างกะทันหัน ทำให้ฝ่ายตรงข้ามเปลี่ยนกลายเป็นผุยผง แม้แต่การส่งเสียงร้องอย่างน่าสมเพชก็ไม่สามารถทำได้

การที่มียันต์เซนต์นี้ เชื่อว่าต่อให้เผชิญหน้ากับเซนต์เพชฌฆาตบ้าคลั่ง เขาก็ไม่จำเป็นที่จะต้องวิตกกังวลแม้แต่น้อย

ยิ่งไปกว่านั้นก็สามารถที่จะเรียกหาอาจารย์เซนต์อสูรมืดได้ตลอดเวลา คาดการณ์ได้ว่าหากเซนต์เพชฌฆาตบ้าคลั่งกล้าที่จะทำร้ายเขา ในตอนนั้นเจ้าแก่นั่นจะต้องเผชิญกับหายนะอย่างแน่นอน

คิดได้แบบนี้ เขาก็ยิ้มออกมาทันที ต้องการที่จะเห็นท่าทางของเซนต์เพชฌฆาตบ้าคลั่งที่หวาดกลัวจนฉี่ราด

“ใช่สิ ก่อนหน้านี้เจ้าบอกว่ามีสิ่งประดิษฐ์เวทมนตร์ชิ้นหนึ่ง มีชื่อว่าเสาจองจำมังกร สามารถที่จะแสดงพลังอำนาจของโดมสนามพลังฉีแห่งความเท่าเทียม สามารถที่จะลดระดับของศัตรูมาอยู่ในระดับเดียวกับตนเอง สิ่งประดิษฐ์เวทมนตร์ชิ้นนี้อยู่ที่ใดรึ?”

เซนต์อสูรมืดเปลี่ยนเรื่องสนทนาทันที เขาล่วงรู้จากคำพูดของเซี่ยปิงว่าก่อนหน้านี้เซี่ยปิงนั้นได้เผชิญหน้ากับกลุ่มของศัตรูซึ่งมีผู้บ่มเพาะในระดับหล่อหลอมสมบัติอยู่เช่นกัน มีพลังอำนาจที่เหนือกว่าถึงหนึ่งระดับ ทว่าก็ยังสามารถที่จะสังหารฝ่ายตรงข้ามได้

ประสบความสำเร็จด้วยการที่พึ่งพาเสาจองจำมังกรนี้ สิ่งประดิษฐ์เวทมนตร์ที่สามารถยับยั้งแกนพลังฉีของศัตรูให้อยู่ในระดับเดียวกับตนเองได้ เป็นสิ่งที่น่าอัศจรรย์อย่างหาที่เปรียบไม่ได้ ดังนั้นเขาจึงมีความสนใจในเสาจองจำมังกรนี่อย่างมาก

“อยู่นี่ ทว่ามันก็เสียหายไปจากการต่อสู้ก่อนหน้านี้” เซี่ยปิงพูดออกมาอย่างเสียดาย

ถึงแม้ว่าด้วยความช่วยเหลือของเสาจองจำมังกร เขาจะสามารถสังหารผู้บ่มเพาะในระดับหล่อหลอมสมบัติไปได้หลายคนนั้น ทว่าการที่สิ่งประดิษฐ์เวทมนตร์นี้ก็แตกร้าวไปนั้น นี่ก็เป็นการแสดงว่าไพ่ตายอย่างหนึ่งของเขาก็ได้หายไปเช่นกัน

วิซ เขาได้นำเสาจองจำมังกรออกมาจากร่างกาย ในช่วงเวลานี้ภายในของเสาจองจำมังกรปรากฏเป็นสภาวะที่แตกร้าว มีร่องรอยความเสียหายทุกหนแห่ง เห็นได้ชัดว่าสูญเสียพลังอำนาจดั้งเดิมไป

เพราะว่าท้ายที่สุดแล้วเสาจองจำมังกรก็เป็นเพียงแค่สิ่งประดิษฐ์สมบัติขั้นสุดยอด ไม่สามารถที่จะต้านทานการโจมตีของผู้บ่มเพาะในระดับลงทัณฑ์สายฟ้าได้

“น่าสนใจจริงๆ”

ดวงตาทั้งสองของเซนต์อสูรมืดก็เผยแสงสีทองออกมา เจาะทะลวงผ่านห้วงอากาศ จ้องมองไปที่เสาจองจำมังกรนี้ จิตตระหนักรู้ศักดิ์สิทธิ์ได้แผ่ออกไป สัมผัสถึงกระแสพลังงานของมันอย่างละเอียด “ช่างเป็นสมบัติที่น่าอัศจรรย์จริงๆ ไม่คาดคิดว่าจะเป็นสิ่งประดิษฐ์เวทมนตร์ระดับสิ่งประดิษฐ์สมบัติขั้นสุดยอด ไม่คาดคิดว่าจะสามารถแสดงพลังอำนาจของสนามพลังฉีออกมาได้”

“ผู้ที่หล่อหลอมสิ่งประดิษฐ์เวทมนตร์ชิ้นนี้ขึ้นมาจะต้องเป็นอัจฉริยะที่สวรรค์ประทานมาอย่างแน่นอน”

เขาได้กล่าวชื่นชมออกมา เหมือนกับสัมผัสได้ถึงบางอย่างของสิ่งประดิษฐ์เวทมนตร์ชิ้นนี้

คิดได้แบบนี้ เซนต์อสูรมืดก็จ้องมองเซี่ยปิง “ดูเหมือนว่าสิ่งประดิษฐ์เวทมนตร์ชิ้นนี้จะมีประโยชน์ต่อการบ่มเพาะของข้าไม่มากก็น้อย อาจจะทำให้ข้าพัฒนามากขึ้น เจ้าจะให้ข้ายืมมันไปศึกษาชั่วคราวได้หรือไม่?”

“แน่นอนว่าไม่มีปัญหา ทว่าท่านอาจารย์ต้องการที่จะศึกษามันนานแค่ไหน?” เซี่ยปิงบ่งบอกว่าไม่มีปัญหาอย่างแน่นอน ถึงอย่างไรเสาจองจำมังกรก็เสียหายอยู่แล้ว การที่เขาเก็บไว้ข้างกายก็คงจะไม่มีประโยชน์อะไร หลังจากนี้ก็คงจะเป็นเหมือนกับขยะที่ต้องโยนทิ้งไป โยนให้สไลม์ทองกลืนกิน

“ไม่ต้องกังวลไป อาจารย์ผู้นี้ไม่ใช่คนโลภมากไม่รู้จักพอ” เซนต์อสูรมืดยิ้มออกมาเล็กน้อย “หลังจากที่ได้ทำการศึกษามัน ข้าจะช่วยซ่อมแซมสิ่งประดิษฐ์เวทมนตร์นี้ขึ้นมาใหม่”

“ขอบคุณท่านอาจารย์”

เซี่ยปิงมีสายตาเป็นประกายทันที หากเป็นเซนต์ล่ะก็ จะต้องสามารถซ่อมแซมเสาจองจำมังกรนี้ได้อย่างแน่นอน ยิ่งไปกว่านั้นบางทีหลังจากที่เซนต์ทำการหล่อหลอมนั้น สิ่งประดิษฐ์เวทมนตร์ชิ้นนี้ก็อาจจะทรงอำนาจมากขึ้นเช่นกัน

การที่ได้รับผลประโยชน์เช่นนี้ คงจะมีเพียงแค่คนโง่เขลาเท่านั้นที่ปฏิเสธมัน

“อืม หากไม่มีเรื่องอะไรแล้วก็กลับไปได้”

เซนต์อสูรมืดต้องการที่จะทำการศึกษาเสาจองจำมังกรนี้ อีกทั้งเขาก็กำลังอยู่ในช่วงเวลาการบ่มเพาะเช่นกัน

“รับทราบท่านอาจารย์”

เซี่ยปิงเดินทางออกไปทันที ไม่รบกวนอาจารย์ของเขาอีกต่อไป