God Bless การเดินทางของผู้ไร้เส้นทาง - ตอนที่ 7 - ตกลง

ไนเกล: หวัดดี เซเล่ 

เซเล่: สวัสดีไนเกล มีอะไรหรอ? 

ไนเกล: เด็กหลงน่ะ 

ไนเจลพูดขึ้นและโชว้ฉันให้เซเล่ในท่าเจ้าหญิง 

ชิน, เซเล่: ……

เซเล่: เข้ามาข้างในก่อนสิไนเกล  

“ขอบคุณ” ไรเกลพูดและเดินเข้าพร้อมกับฉัน จากนั้นก็โยกฉันลงโซฟา แล้วเล่าเรื่องที่เกิดขึ้นให้เซเล่ฟัง 

เซเล่: ไม่เป็นอะไรสินะ ชิน 

ชิน: ใช่…

ไนเกล: แล้วจะเอาไงกับเขา 

เซเล่: ฉันถามชินเรื่องเข้าปาตี้ปาร์ตี้แล้วน่ะ แต่เขายังตอบไม่ได้ 

ไนเกล: เรื่องนั้นไม่ใช่เรื่องสำคัญ ฉันถามถึงความสามารถของเขา ถึงจะเป็นคนต่างโลกก็เถอะ แต่จะไปสู้ได้ยังไง ฉันสัมผัสได้ว่าเขามันอ่อนแอ 

ไม่ใช่ประโยคที่จะปฎิเสธได้เลย ที่ฉันทำได้มีแค่หนี 

เซเล่: เธอไงไนเกล เธอช่วยฝึกเขาก็ได้นิ ในกลุ่มเรา เธอเก่งรอบด้านมากที่สุดเลย 

ไนเกล: งั้นเหรอ งั้นเหรอ ขอร้องฉันซะสิ 

เซเล่: ได้โปรดเถอะนะไนเกล ฉันต้องการให้เธอช่วย 

เซเล่อ้อนไนเกลด้วยดวงตาที่เป็นประกายอย่างบริสุทธิ์ ฉันว่าไนเกลคงกระอักเลือดออกมาในความคิดของเธอ หน้าตาเธอมันบ่งบอกอย่างนั้น ถึงจะใส่ผ้าคลุมอยู่ก็เถอะ 

ไนเกล: ไม่… ไม่ ฉันไม่ได้หมายถึงเธอ แต่ก็ได้ฉันจะช่วยเธอเอง 

เซเล่: ขอบคุณนะ จริงสิชิน ฉันไม่ใช่ไนเกลฝึกนายหรอกนะ ถ้าไม่ได้เข้าปาร์ตี้ 

ชิน: ฉันตกลง 

ไนเกล: (ไม่ใช่ว่าต้องถามเขาก่อนหรอ)

เซเล่: จริงหรอ ดีมากเลย 

ชิน: แต่ไม่ใช่เพราะไนเกลหรอกนะ หลังจากที่ฉันเข้าใจโลกนี้มากขึ้น ก็รู้เลยว่าไม่มีที่ไหนปลอดภัย ฉันจึงต้องแข็งแกร่งขึ้น และมีคนที่สามารถพึ่งพาได้ ฉันอยากที่จะหาทางกลับโลกเก่า และสาเหตุที่มาโลก

ไนเกล: ตอบได้ดีอยู่ ฉันจะฝึกนายให้แข็งแกร่งเอง ไม่ต้องขอบคุณเพราะนี่เป็นคำขอร้องจากเซเล่ ถ้านั้นนายจงแสดงความพร้อมมาซะ 

“เลียเท้าฉัน”

ชิน: ห่ะ?

 

 

 

 

 

สาวน้อยสีขาว: อ่าาา! ในที่สุดการเดินทางก็เริ่มซะที!!! รอมาตั้งนานแน่ะ 

ผู้หญิงจากตอนแรกนั่งอยู่บนโซฟาได้มองจอที่ฉายอยู่ 

“มันพึ่งเริ่มต้น การเดินทางของเขายังอีกยาวไกล คงต้องใช้เวลามากทีเดียว” 

หนึ่งตัวตนได้โผล่ขึ้นมาพูดกับหญิงสาวคนนั้น 

สาวน้อยสีขาว: งั้นสิน่าา ว่าแต่ H o E นายมาทำอะไรหรอ ในเมื่อนายก็รู้เรื่องที่เกิดอยู่แล้ว 

HoE: คุณดีเลย์ ฉันแค่อยากมาเห็นเท่านั้นเอง 

ดีเลย์: เข้าใจแล้ว เดี๋ยวฉันจะเพิ่มจอให้นายที่ห้องละกัน 

HoE: ขอบคุณมาก 

ดีเลย์: แต่ต้องเลียเท้าฉันก่อน 

HoE: ห่ะ?