God Bless การเดินทางของผู้ไร้เส้นทาง - ตอนที่ 3 ตื่นขึ้น

มืด… ที่นี่มันมืดไปหมดเลย แต่ก็รู้สึกได้ถึงบางสิ่งที่อยู่ข้างหน้าของฉัน และสิ่งนั้นได้พูดขึ้นว่า 

“ได้เวลาตื่นแล้ว” 

ชายหนุ่มไร้เสิ้อได้ตื่นขึ้นมาในทันทีบนเตียง และหน้าต่างสถานที่เปิดขึ้นเอง

การปรับตัว Lv 2/10 ตรวจสอบ Lv 2 

สกิลปรับตัว: ฟื้นฟูตนเอง การรับรู้

เลเวลสกิลเพิ่มขึ้นแฮะ แต่ทำไมปรับตัวถึงมีจำกัด ช่างเรื่องนี้ก่อนละกัน ตอนนี้ฉันอยู่ที่ไหน 

บ้านสินะ เตียงก็นุ่มดี บาดแผลที่ได้มาก็ได้รับการรักษา ค่อย ๆ ถอดผ้าพันแผลออก และใส่เสื้อตัวเดิมที่วางบนโต๊ะข้างเตียง ดูเหมือนฉันจะได้รับการดูแลอย่างดีเลย อยากจะขอบคุณคนที่ช่วยจริง ๆ แต่ดูเหมือนจะไม่มีใครอยู่เลย

มองออกไปทางหน้าต่างก็เห็นแสงแดดสาดส่องเข้ามา คงจะเป็นตอนเช้าสินะ พอนึกขึ้นได้ก็รู้สึกหิวขึ้นมาเล็กน้อย ระหว่างนี้ก็นอนพักรอไป 

สักพักประตูก็ได้เปิดออกมา ผู้..หญิงผมแดงได้เดินเข้ามา 

เธอน่าจะเป็นคนที่ฉันเห็นก่อนจะหมดสติไป 

ชิน: เธอ… เป็นคนช่วยฉันสินะ 

หญิงสาวผมแดง: ใช่แล้ว ก็ถ้าเห็นคนที่เดือดร้อนก็ควรต้องช่วยเป็นเรื่องปกติล่ะนะ 

เธอได้ลากเก้าอี้มานั่งข้าง ๆ เตียง

ชิน: ขอบคุณมากเลย… 

หญิงสาวผมแดง: ไม่เป็นไรน่า ว่าแต่นายหิวรึยัง เดี๋ยวฉันไปเตรียมอาหารมาให้ 

ชิน: ได้สิ ขอบคุณมาก…

ผ่านไปสักนะยะ เธอคนนั้นได้นำอาหารมาให้(ค่อยข้างอร่อยมากเลย) เธอก็จ้องมองมา และยิ้มให้ฉันตลอดเวลาที่กิน ดูเหมือนฉันจะเผลอแสดงออกว่าอึดอัดมากไปหน่อย เธอเลยหันไปมองหน้าต่าง จนฉันกินเสร็จ 

หญิงสาวผมแดง: ถ้านั้นก็ขอแนะนำตัวเองเลยนะ ฉันชื่อ เซเล่ แล้วนายล่ะ 

ชิน: ชิน… ชิน ชา นั้นคือชื่อของฉัน 

เซเล่: ชิน ชา แล้วนายไม่มีชื่อเกิดหรอ หรือว่าเป็นนามสกุล 

ชิน: (ห่ะ ชื่อเกิด? วัฒนธรรมการตั้งชื่อเราไม่เหมือนกันหรอ แต่ชื่อเธอไม่มีนามสกุลด้วยซ้ำ หรือชื่อเธอเป็น เซ เล่ กันนะ) ไม่รู้สิ รู้สึกเหมือนความจำเสื่อมเล็กน้อย จำอะไรไม่ค่อยได้ (นี่แหละหนึ่งในคำตอบที่แก้ทุกปัญหาได้) 

เซเล่: เอ่… นายตอบเหมือนที่เพื่อนฉันพูดเลย เขายังบอกว่าอีกว่านายมีโอกาสที่จะเป็นคนจากต่างโลก แล้วนายเป็นจริงรึเปล่า

ชิน: ฉัน… เป็นแค่คนธรรมดา ไม่ใช่ตัวตนประหลาดแบบนั้น 

เซเล่: ถ้านั้นลองตอบคำถามฉันหน่อยละกัน 

เด็กผู้ชายจะใส่เสื้อของเด็กผู้หญิงตอนเกิดใช่ไหม? 

ชิน: …ใช่(???) 

เซเล่: ตอบถูกแฮะ ดูถ้าจะไม่ใช่จริงด้วยสินะ 

เซเล่ได้ลุกขึ้น และหันหลัง ก่อนจะหันหน้าชี้นิ้วกลับมาบอกว่า 

เซเล่: ถามไปงั้นแหละ ดูจากเสื้อก็รู้แล้ว 

ชิน: นั่นสินะ… ใช่แล้ว ฉันเป็นคนจากต่างโลก 

เซเล่: อ่ะ ใช้ได้ผลด้วย ไนท์เกลฉลาดจริง ๆ 

ชิน: หาาาา 

เซเล่: เสื้อแบบนั้นใคร ๆ เขาก็มีกัน แต่นายไม่รู้เรื่องพวกนี้ก็แย่หน่อยนะ แต่ไม่เป็นไร เดี๋ยวพวกฉันจะสอนให้ หลาย ๆ เรื่องเลยล่ะ 

ชิน: … ขอบคุณมาก…(ควรตอบแบบนี้สินะ?)

เซเล่: ระหว่างนี้ก็พักไปก่อนละกันนะ 

เซเล่ยิ้ม และก็เดินออกห้องไป… 

เดี๋ยวนะ! … ค่อยถามตอนเธอมาละกัน ว่านี่ห้องใคร