God Bless การเดินทางของผู้ไร้เส้นทาง - ตอนที่ 1 ยังไงต่างโลกก็ต้องเข้าป่าก่อน
ท่ามกลางเหล่าต้นไม้ที่เรียงราย ก็ได้มีชายหนุ่มผู้หนึ่งได้ตื่นขึ้นมา เขาได้สำรวจตนเองดู ชุดก็เป็นชุดประจำ ไม่มีร่องรอยใด ๆ ที่สามารถบอกได้ว่าเขามาจากไหน ป่าที่ไม่รู้จัก พืช ต้นไม้ที่ยังเป็นสีเขียวปกติ และหมาตัวใหญ่ที่อยู่ข้างหน้- เอ้ะ?
ชิน: ต- ตรวจสอบ? (ใช้ถูกใช่ไหม?)
ชื่อ: – เผ่า: ไฮวูฟล์(หมาป่า)
พวกมันมักล่าอาหาร
(ล็อค โปรดเพิ่มเลเวลสกิลให้มากกว่านี้)
ไฮวูลฟ์ จากคำอธิบายแล้วคงมาหลายตัวเลยสินะ แค่ตัวเดียวก็ไม่น่ารอดแล้ว ใช่ สกิลอื่น ๆ ไง ถ้าใช้สกิลตรวจสอบ จะตรวจสอบได้ไหนนะ
สกิล: ปรับตัว(เลเวล 1)
รับสกิลเบื้องต้นที่จำเป็นต่อการเอาตัวรอด แล้วจะหายไปถ้าไม่ได้ใช้ ความสามารถเพิ่มตามเลเวล
สกิลที่มี: คิดเร็ว
สกิล: กล่องเก็บของ(เลเวล 1)
เก็บของที่อยู่ในมือ พื้นที่ไม่จำกัด ความสามารถเพิ่มตามเลเวล
ปรัมตัว! นี้แหละ ฉันต้องรอดได้แน่ ในขณะที่เหล่าฝูงหมาป่าก้าวเข้ามาอย่างช้า ๆ ข้างหน้า ข้างหลัง ด้านข้าง ฉันขอกลับคำ ตายแน่เลย ไม่สิ อย่าคิดอย่างนั้น ฉันจะมาตายตรงนี้ไม่ได้ เพราะ… เพราะ… ต้องมีทางกลับโลกเดิมได้แน่
ฉันได้ปีนขึ้นต้นไม้ หวังว่าพวกหมานั้นจะปืนมาไม่ได้นะ(เกือบโดนกัดตอนปีนนะนั้น) ได้สกิลปีนมาแฮะ ป่าที่นี้ค่อยข้างหนาเลยปีนไปต้นอื่นได้ แต่พวกหมามันไม่ยอมไปเลย ในระหว่างนั้นก็คอยใช้สกิลตรวจสอบสิ่งต่าง ๆ เพื่อเพิ่มเลเวล ทางที่ไปอยู่ก็ไม่รู้ว่ากำลังออก หรือเข้าป่าลึกกว่าเดิม ทั้งที่หนีมาน่าจะเกือบเป็นชั่วโมงแล้ว ก็ไม่เจออะไรที่ดูเป็นมอนสเตอร์เลย ที่นี่ต้องเป็นเขตของพวกหมาสินะ *แก๊บ* เสียงกิ่งไม้ที่ได้หักทำให้ชินตกลงมาที่พื้นหิน จากความสูง และลักษณะพื้นที่เป็นหินแข็ง ทำให้มือที่เอามารับไว้ดูเหมือนจะหัก ถ้าแค่นั้นก็ดีแต่มันไม่ใช่ หินที่แหลมได้ปักแขน ขา ลำตัว เลือดที่ไหลออกมาได้เรียกนักล่าออกมา เหล่าหมาป่าที่ไม่ยอมปล่อยเหยื่อให้หลุดไปกำลังจะได้อาหารมาเก็บเพิ่ม
ยังตายไม่ได้ ถึงแม้จะสิ้นหวัง แต่ก็ยังไม่อยากตายตอนนี้ ถึงอย่างนั้นเจ้าตัวก็รู้ว่าไม่รอดแน่ ๆ เสียงหัวใจที่ดัง ๆ พร้อมกับข้อความที่ขึ้นมา แต่สติมันเลือนลางเลยไม่สามารถอ่านได้ ความเย็นที่สัมผัสได้ อย่างกับเวลาได้หยุดลง พวกหมานั้นไม่ขยับเลย ไม่สิ ที่หยุดน่ะไม่ใช่เวลา ได้มีน้ำแข็งแช่พวกหมาไว้ รวมถึงตัวฉันเอง บาดแผลไม่มีเลือดไหลออกมา เพราะอุณหภูมิที่เย็นจนแข็งตัว
เวทมนตร์ นี้คือสิ่งที่สกิลตรวจสอบบอกมา คนที่ร่ายก็คือฉัน สาเหตุที่ใช้ได้ก็คงเป็นเหมือนกับสัญชาตญาณการเอาตัวรอดกับสกิลปรับตัว แต่เพราะอาจพึ่งใช้ครั้งแรกเลยน่าจะเรียกว่าการระเบิดพลังมากกว่านะ อา… จะมีคนมาช่วยรึเปล่านะ