God Bless การเดินทางของผู้ไร้เส้นทาง - ตอนที่ 2 ถูกช่วยไว้สินะ

1 ชม. 1 วัน 1 เดือน 

ไม่อ่ะ ยังไม่ถึงชม. ด้วยซ้ำ อ่าาาาา นี้มันเหมือนกับเวลาทำข้อสอบเสร็จแต่ยังเหลือเวลาสอบ แน่นอนว่ามันน่าเบื่อ 

แต่ถึงน้ำแข็งจะละลายพวกหมาก็ยังอยู่ จะทำยังไงดี หือ? นั้น คนนิ คนสินะ เขากำลังเดินมาทางนี้ 

ผู้ชายผมแดงยาวชุดแดงขาวที่มีดาบใหญ่ เขาได้ใช้ดาบนั้นฟันไฮวูล์ฟขาดเป็นสองส่วน และตายในทันที เหล่าไฮวูล์ฟบริเวณนั้นต่างตายอย่างง่ายดาย 

หลังจากนั้นเขาก็มองมาทางนี้ ในมือปรากฏเปลวไฟที่จะละลายน้ำแข็ง หมาในก้อนน้ำแข็งที่ขวางทางเขาถูกความร้อนเปาจนตายสนิท และก็จะละลายน้ำแข็งที่ฉันเหมือนกัน 

เอ่… เหมือนจะดผิดไป เขาคนนั้นไม่ใช่ผู้ชายแต่เป็นผู้หญิงอกแบน อาจจะเพราะน้ำแข็งมันก้อนใหญ่ไป เธอเลยฟันน้ำแข็งออก และแบกฉันออกมา เธอได้แบกฉันไปทางตรงข้ามกับที่ฉันหนีหมามา จนในที่สุดก็ออกจากป่ามาได้(ฉันไปผิดทางสินะ)

 เธอได้ใช้ไฟอ่อน ๆ ค่อย ๆ ละลายน้ำแข็ง แต่แล้วเธอก็หยุดลง และมองแผลของฉันภายใต้น้ำแข็งที่กำลังละลาย 

หญิงสาวคนนั้นได้วิ่งออกไป สงสัยจังว่าทำไมไม่แยกฉันไปด้วย… พอมาคิดดี ๆ แล้วการที่สาวน้อยแบกก้อนน้ำแข็งที่มีผู้ชายอยู่คงจะแปลกไปสินะ 

…เธอคงจะไปหาวิธีรักษาแผลให้ฉันสินะ ใช่ หลังจากนี้จะทำอะไรดี คงต้องแกล้งทำเป็นความจำเสื่อมสินะ 

รอ รอ แล้วรอ 

เธอกลับมาแล้ว พร้อมกับคนอีกคนที่ใช้ผ้าคลุมสีดำไว้อยู่ เธอได้ละลายน้ำแข็งที่ขังตัวของฉันไว้ แต่ไม่รู้ว่าเพราะอะไรฉันถึงได้ง่วงอย่างนี้ อ่า… วันนี้เกิดเรื่องที่เกินกำลังตัวเองเยอะเลย ไม่สิ เรื่องเยอะไม่ได้ มันมีแค่หมาไล่เองแถมแค่ชม. เดียวเอง ควรจะออกกำลังกายมากว่านี้สินะ พอรวมกับแผลแล้ว เลือดคงออกเยอะอยู่นะ เคยได้ยินว่าถ้าเลือดออกเยอะก็จะหลับ…….